ก่อนที่มีนาจะสลบไปเธอจำได้เพียงรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเด็กหญิง ตอนที่เธอตื่นขึ้นมานั้นรู้สึกเพียงเวียนหัว ตัวร้อนจนทรมาน คลื่นความร้อนซัดเข้ามาเป็นระยะ แม้แต่ลมหายใจเองยังร้อนระอุ
เธอลืมตาขึ้นมาอย่างเบลอ ๆ ถึงได้พบว่าเธอถูกขังเอาไว้ในกรงเหล็กใหญ่ และที่นอกกรงเหล็กล้อมรอบไปด้วยสุนัขพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟผูกเอาไว้หลายสิบตัว พวกมันแยกเขี้ยวยิงฟัน ปรากฏให้เห็นลิ้นสีแดง ๆ กำลังจ้องมองเธออย่างเตรียมพร้อมที่จะตะครุบ
“ฟื้นแล้วเหรอ?”
เธอมองไปตามเสียง เห็นเพียงในหน้าจอบนผนังมีผู้ชายผมทองตาสีฟ้าถือซิการ์อยู่ในมือ
มีนาน้ำเสียงแหบแห้ง: “แกเป็นใคร?”
“เหอะ ๆ ฉันเป็นใครไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ฉันจับผู้หญิงของไอ้ณภัทรมาได้”
มาเพราะณภัทรจริง ๆ ด้วย
เธอกลั้นความทรมานของร่างกายเอาไว้ และกล่าวอย่างเรียบ ๆ : “สำหรับณภัทรฉันเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่เอาไว้บังหน้าแค่นั้นเอง เขาก็ไม่ไปใส่ใจหรอก”
“งั้นทำไมเขาถึงเลือกที่จะแต่งกับเธอล่ะ?”
ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ธรรมดา เขารู้แม้กระทั่งเรื่องนี้
“เขาไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่า เขาไม่แมน”
“หือ? น่าสนใจแหะ”
“หลังจากแต่งงานฉันก็ยังไม่เคยนอนกับเขาเลย นี่เป็นหลักฐานที่ดีที่สุด”
หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาก็ได้รับรู้ถึงความผิดปกติของร่างกายแล้ว คงจะเป็นผู้ชายคนนี้สั่งให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจเช็กร่างกายของเธอ
ชายคนนี้เหลี่ยมเยอะจัด: “เธอเป็นผู้หญิงที่มันให้ความสำคัญหรือเปล่านั้น หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ก็รู้แล้ว”
เขามองดูรูปร่างอ่อนช้อยของมีนาอย่างตะกละตะกลาม: “เธอวางใจ ถ้ามันไม่ต้องการเธอแล้ว งั้นเธอก็มาเป็นผู้หญิงของฉัน”
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ร่างกายของมีนาร้อนแผดเผาขึ้นกว่าเดิม ราวกับมดหลายหมื่นตัวกำลังแทะอาหาร และในสมองก็มีเพียงความคิดเดียว: จะเอา อยากได้หนัก ๆ เลย
เธอรู้ว่าตัวเองถูกยาปลุกเซ็กส์ และตัวยานั้นแรงมาก
เอกัดลิ้นของตัวเอง กลิ่นเลือดอันหวานคาวฟุ้งกระจายไปทั่วปาก ทำให้เธอพอมีสติอยู่บ้าง แต่เธอกลับไม่รู้เลยว่า สติที่มีอยู่นี้จะหมดไปตอนไหน
…………
ตอนนี้ภายในกองทัพของประเทศเอเดนมีบรรยากาศอึมครึม ณภัทรใช้เครื่องมือทั้งหมดเพื่อค้นหาตำแหน่งของมีนาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งรถทหาร รถถัง เครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ เครื่องตรวจจับ เครื่องสะกดรอยด้วยรังสีความร้อน……
แต่เขาก็พบเพียงเสื้อผ้า อาหาร กล่องยาและสร้อยข้อมือที่ขาดที่มีนาทิ้งเอาไว้
พี่น้องหน่วยอินทรีย์ไม่เคยเห็นณภัทรบ้าคลั่งแบบนี้มาก่อนเลย
“ลูกพี่ครับ บางที……บางทีพี่สะใภ้อาจจะหนีไปเองก็ได้”
“ตามหาต่อไป! ถ้าหาเธอไม่เจอ พวกนายก็ไสหัวไปที่ค่ายฝึกหฤโหดซะ!”
ทุกคนต่างหวาดกลัว ไปที่ค่ายฝึกหฤโหดก็เหมือนกับได้ตายไปครั้งหนึ่ง ดูเหมือนว่าในหัวใจของลูกพี่ผู้หญิงคนนี้มีตำแหน่งที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
ในตอนนั้นเองเสียงโทรศัพท์แสบแก้วหูก็ได้ดังขึ้น ผู้ช่วยธนาเป็นคนรับสาย จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ณภัทรแย่งมาอย่างรวดเร็ว: “ฮัลโหล?”
“ณภัทร เป็นยังไงบ้าง”
เป็นสมิธนายพลของประเทศเดมอน เขาพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ทันที และกล่าวยั่วยวน: “สมิธ แกยังคงเลวทรามต่ำทรามเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนเลยนะ คิดจะใช้ผู้หญิงมาบีบบังคับฉัน?”
“ฮ่า ๆ ๆ ……แกเดาไม่ผิด เธออยู่ในมือของฉัน อีกเดียวแกจะได้รับวิดีโอที่น่าสนใจ”
ตื๊ด! โทรศัพท์ของณภัทรสั่นขึ้นมา เขาเปิดดูวิดีโอ ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาทันที โหดเหี้ยมอำมหิตกระจายไปทั่วร่างกาย
เห็นเพียงมีนาหน้าแดง และร้องครวญคางด้วยความทรมาน ดึงฉีกเสื้อผ้าบนร่างกายของตัวเอง
“ฮ่า ๆ เป็นยังไงบ้าง ถ้ายังไม่สนุกพอ เดี๋ยวอีกหน่อยจะส่งแบบที่สนุกและน่าตื่นเต้นกว่านี้ไปให้ดู แกเห็นชัดหรือยัง ที่รอบ ๆ ของเธอล้วนเป็นหมาพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟตัวผู้ที่อยู่ในช่วงผสมพันธุ์ หมาจะกระโจนเข้าไป อ้อ……ไม่สิ บางทีอาจจะเป็นผู้หญิงที่กระโจนเข้าหาหมาก็ได้ ฮ่า ๆ ๆ ……”
เคร้ง! ณภัทรพลันทุบโต๊ะกระจกจนแตก เขากัดฟันกล่าว: “พูดมา แกต้องการให้ฉันทำยังไง!”
“จุ๊ ๆ ๆ ……ตัวเหมือนว่าเธอจะเป็นคนรักของแกจริง ๆ ด้วย ข้อหนึ่งกองทัพซีดานถอยทัพออกจากท่าข้ามฟากใหญ่ คืนทุกเกาะที่ยึดไปให้กลับประเทศเดมอน”
“ได้!”
“ข้อสอง ฉันดื่มเหล้ากับแกสักแก้ว สถานที่คือเกาะโรบิน แกมาได้แค่คนเดียว”
“ได้!”
สมิธวางสายไป ทุกคนในห้องบัญชาการเงียบสนิท สำหรับข้อมูลในโทรศัพท์พวกเขาได้ยินอย่างชัดเจน
ท่าข้ามฟากใหญ่เป็นจุดที่ทั้งสองประเทศต่างก็ต้องการยึดครอง ครอบครองท่าข้ามฟากใหญ่ก็เท่ากับว่าได้รับอิทธิพลในการสู้รบมากกว่า และที่สมิธให้ณภัทรไปเพียงลำพัง ก็เพราะต้องการจัดการเขาแค่นั้นเอง
ผู้ช่วยธนา : “ท่านนายพล ท่านจะไปไม่ได้นะครับ ไอ้สมิธนั่นต้องการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”
คิง: “ลูกพี่ ผมไปกับลูกพี่ จัดการมันให้ตาย!”
ณภัทรกำหมัดแน่น เขายิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น: “ฉันให้ได้ แต่ก็ต้องดูว่ามันมีปัญญารับเอาไว้ได้ไหม ผู้หญิงของฉันจะต้องมีฉันเป็นคนช่วยอยู่แล้ว!”
ณภัทรกระดิกนิ้วเรียกวายุ และกระซิบที่ข้างหูของเขา
วายุตบหน้าอก: “ลูกพี่วางใจได้ เรื่องนี้มอบให้ผมจัดการเอง”
ณภัทรมองหน่วยอินทรีย์ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม: “ส่วนจะช่วยคนยังไงนั้น ทุกคนทำตามที่วายุสั่ง”
ดูเหมือนว่าคืนนี้จะเป็นการสู้รบที่ดุเดือดอีกครั้ง
สิบห้านาทีหลังจากนั้น ณภัทรได้ร่อนลงจอดที่หมู่เกาะโรบิน เครื่องบินบินกลับไปทางเดิม ชายฉกรรจ์สิบกว่าคนเข้ามาตรวจค้นร่างกาย หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าเขาไม่ได้พกอาวุธใด ๆ มาด้วย ถึงได้ใช้ปืนจ่อและพาเขาเดินไปด้านหน้า
“ฉันไม่ชอบให้ใครใช้ปืนมาจ่อหัวฉัน”
“อย่าพูดมาก แกมาคนเดียวก็เป็นเหมือนเนื้อบนเขียงของท่านนายพลของพวกเรา”
ชายฉกรรจ์พึ่งจะพูดจบ เห็นเพียงณภัทรลอยตัวขึ้นไปเตะปากของเขา เห็นเพียงฟันสองสามเล่มลอยหลุดออกมา เขาคิดที่จะเหนี่ยวไก กลับพบว่าปืนไม่มีลูก?
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! ณภัทรยิ้มพลางทิ้งลูกกระสุนที่อยู่ในมือลงไปบนพื้น
ทุกคนตะลึงงัน สมกับที่เป็นยมราชหน้าตายจริง ๆ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าณภัทรเอาลูกกระสุนออกมายังไง ถอดช่องใส่กระสุนตอนไหนก็ยังไม่รู้
จากนั้นก็ไม่มีใครใช้ปืนจ่อเขาอีกเลย แถมยังเชิญเขาเข้าไปอย่างนอบน้อม
สมิธนั่งขาไขว่ห้างดูดซิการ์อยู่ ด้วยท่าทางของผู้ชนะ
“นายพลณภัทร เชิญท่านดื่มเหล้านี้ยากจริง ๆ”
“ปล่อยเธอซะ!”
“แล้วคนของท่านนายพลณภัทรถอยออกไปจากท่าข้ามฟากใหญ่หรือยังล่ะ?
“ขอเพียงฉันได้พบกับผู้หญิงของฉัน ก็จะสั่งถอยทัพออกไปจากท่าข้ามฟากใหญ่ทันที”
“โอเค!” สมิธปรบมือเบา ๆ
เห็นเพียงผู้หญิงสองคนพยุงมีนาเดินออกมา
ปากของเธอ แขนของเธอ ขาของเธอเต็มไปด้วยร้อยเล็บที่มีเลือดไหลออกมา คงจะเป็นเพราะพยายามทำให้ตัวเองมีสติ
แต่ว่าในตอนที่เธอได้เห็นณภัทรนั่นเอง สติที่ยังพอมีอยู่บ้างก็ได้หายไปทันที เธอพิงอยู่บนตัวของเขา ยื่นมือไปดึงเสื้อของเขาออก จูบลงไปที่คอ คาง และริมฝีปากของเขาอย่างรีบร้อน
ณภัทรสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หนึ่งครั้ง ถอดเสื้อสูทออกแล้วห่อร่างของเธอ จากนั้นก็ใช้แขนเสื้อทั้งสองข้างผูกเงื่อนตายมัดเธอเอาไว้
“คนดี อย่าดื้อนะ”
เขารีบโทรเข้าไปที่เขตกองทัพทันที : “ทหารทั้งหมดอพยพออกจากท่าข้ามฟากใหญ่ภายในสิบห้านาที!”
ไม่นานคนของสมิธก็ได้เข้ามารายงาน: “ท่านนายพลครับ คนของพวกเขาได้อพยพออกไปหมดแล้ว”
ในดวงตาของสมิธเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ: “รีบสั่งให้รองนายพลนำกองทัพทหารชั้นยอดเข้าประจำการที่ท่าข้ามฟากใหญ่ทันที!”
เขาแทบจะทนไม่ไหวอยากจะทำให้ข้าวดิบกลายเป็นข้าวสุกอยู่แล้ว
รอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของณภัทร เพียงแต่ว่าหญิงสาวตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาอยู่ไม่เป็นสุขขึ้นมาเรื่อย ๆ เธอบิดตัวอ่อนนุ่มที่ร้อนระอุไปมา พยายามตามหาริมฝีปากของเขา มองดูเขาอย่างน่าสงสาร แล้วอ้าปากกัดลงบนหัวนมของขา
“ซี้ด……”
