ณภัทรคนนี้เหมือนจะติดนิสัยรักสะอาดเกินไป ทันทีที่เขากลับมาถึงค่าย ก็สั่งให้กอหญ้าไปเปิดน้ำลงอ่างอาบน้ำ
มีนาอดไม่ได้ที่จะล้อเล่นกับเขา: “ผู้ชายที่รักสะอาดอย่างคุณชินกับการใช้ชีวิตแบบทหารได้ยังไงนะ?”
เพราะชีวิตการทหารก็คือจะต้องตากแดดสู้ลมสู้ฝนเกลือกดินเปื้อนฝุ่น ต้องเอาชีวิตรอดจากห่ากระสุนดงระเบิด ชุดสีเขียวเข้มนี้ถูกย้อมไปด้วยเลือดและฝุ่นอยู่บ่อยครั้ง
เขาถอดเสื้อผ้าไปพลางกล่าว: “แต่ให้มีความเป็นอยู่ที่ยากลำบากแค่ไหน ผมก็มีวิธีอาบน้ำทำความสะอาดให้ตัวเอง”
ต่อให้เป็นการปฏิบัติภารกิจในป่าดงดิบช่างฤดูหนาว เขาก็จะแกะแผ่นน้ำแข็งออกอาบน้ำเย็น
ทันใดนั้นเธอก็อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับชาติกำเนิดของณภัทรขึ้นมา เขาไม่เหมือนกันกับพวกทหารยศใหญ่ที่เกิดมาในความยากจน และเดินก้าวขึ้นมาทีละขั้นพวกนั้น บนตัวของเขามีความสง่าสูงส่งที่มีมาตั้งแต่กำเนิดอยู่
เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเธอกำลังมองเขาอย่างเหม่อลอยอยู่ เลยยิ้มออกมาอย่างเย้ายวน: “จะอาบกับผมไหม?”
เธอถลึงตาใส่เขา เธอไม่เอาด้วยหรอก หมอนี่ชอบแสดงอาวุธออกมาอยู่บ่อยครั้ง เธอถูกเขาทรมานมาสามวันสามคืน ตรงนั้นยังเจ็บอยู่เลย
เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมรอยยิ้ม ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากในห้องน้ำ เธอถึงขนาดมองเห็นภาพที่เขากำลังอาบน้ำ น้ำจากฝักบัวไหลไปตามกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของเขา และไหลมาบรรจบกันที่โซนลับ……
เพียะ! เธอตบหน้าของตัวเองเบา ๆ พระเจ้า เมื่อกี้เธอคิดอนาจารเขา?
หลังจากนั้นไม่นาน ณภัทรก็ได้ห่อผ้าเช็ดตัวเดินออกมา บนเส้นผมของเขายังมีน้ำหยดอยู่ รูปร่างที่สมบูรณ์แบบแผ่ซ่านไปด้วยพลังและความดุร้ายที่งดงาม
เธอรีบหันหนีอย่างลนลานแกล้งทำเป็นจัดผ้าปูที่นอน
เขากอดเธอจากด้านหลัง กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของครีมอาบน้ำที่ติดอยู่บนร่างกายลอยมา กระแทกหัวใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“เตรียมเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว อีกสามวันผมจะพาคุณกลับประเทศซีดาน”
เฮประหลาดใจ: “ทำไมเร็วจัง?”
เขากัดติ่งหูของเธอเบา ๆ พลางกล่าว: “ทำไม? ไม่อยากไปจากที่นี่ที่ที่ได้อยู่กับผมสองต่อสองเหรอ?”
เธอใช้มือกระแทกเขาครั้งหนึ่ง: “หลงตัวเอง!”
“ซี้ด……นี่คุณจะฆ่าผัวหรือไง?”
เขาหนีบขาทั้งสองข้างล้มลงไปบนเตียง
เมื่อกี้เธอทุบไข่ของเขา?
ในตอนที่เธอกำลังจะไปตรวจดูนั่นเอง ก็ได้ถูกเขาพลิกตัวขึ้นคร่อม ทั้งสองคนสบตากัน เธอยังได้เห็นตัวเองที่หายใจกระชั้นชิดอยู่ในดวงตาที่มีเสน่ห์ของเขา
‘แท่งเนื้อ’ ด้านล่างของเขาทิ่มแทงเธอ ทำให้เธอหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้: “จะพูดกับฉันดี ๆ ได้ไหม? มือไม้อยู่ไม่สุขตลอดเลยนะ”
เขาพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง และดึงเธอมาไว้ในอ้อมกอด: “ผมจะสั่งให้กองทัพโจมตีภายในสองวันนี้ เอาชนะกองทัพประเทศเดมอน”
เมื่อเห็นเขาพูดด้วยท่าทางสงบ มีนาก็รู้ทันทีว่า ณภัทรเป็นเสือดาวนักล่าแห่งสนามรบ กำอำนาจในการสู้รบไว้ในมือตั้งแต่แรก ส่วนจะรบยังไง รบตอนไหนล้วนต้องดูที่อารมณ์ของเขา
มีปัญญาอย่างราชสีห์ มีอุบายอย่างหมาป่า คนแบบนี้ทำให้ศัตรูอกสั่นขวัญแขวน
เธอหันหน้ากลับไปจูบคางของเขา เหมือนกับปลงตก: “ผู้ชายของฉันร้ายกาจจริง ๆ”
เข้ายิ้มพลางพยุงใบหน้าของเธอ และจบลึกลงกว่าเดิม: “ข้างล่างของผู้ชายของคุณร้ายกาจยิ่งกว่า”
ท่านนายพลณภัทรเนี่ยพูดติดลามกอยู่ตลอดจริง ๆ
เธอถูกเขาจูบจนร่างกายอ่อนฮวบ หอบหายใจและขึ้นไปบนเตียงพร้อมกันกับเขา
เขายื่นมือออกมาลูบไล้เส้นผมของเธออย่างอ่อนโยน: “ทันทีที่ข่าวรบชนะส่งไปถึงประเทศซีดาน ผมจะได้รับสายที่เข้าจากท่านประธานาธิบดีเพื่อมอบรางวัล พอถึงตอนนั้นพวกเราจะต้องรีบกลับไปที่ประเทศซีทานเพื่อรับรางวัลทางทหาร”
เธอครุ่นคิดอยู่สักพัก อีกสามวันจะเป็นวันที่การันต์และเขมิกากลับบ้านเจ้าสาวเพื่อจัดงานเลี้ยงแขกและเพื่อนฝูง นี่มันจะบังเอิญเกินไปไหม
ทันทีทันใด เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
เธอมองตรงไปที่เขา: “คุณ……คุณทำเพื่อฉันเหรอ?”
เขาจูบเธอเบา ๆ : “ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ? ผมได้ยินมาว่าน้องสาวคนนั้นของคุณท้องได้หนึ่งเดือนแล้ว และเมื่อหนึ่งเดือนก่อนคุณยังตามหาคู่หมั้นของคุณอย่างยากลำบากอยู่เลย ในพจนานุกรมของผมไม่มีคำว่าถูกรังแก เดี๋ยวผมจะพาคุณรังแกกลับไป!”
เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัด เขาทำขนาดนี้ก็แค่เพื่อระบายอารมณ์ให้เธอ
ในใจของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ: “ณภัทร ขอบคุณนะคะ”
เขากระซิบกระซาบที่ข้างหูของเธอ: “เปลี่ยนจากใช้ปากพูดคำว่าขอบคุณ เป็นใช้ปากทำอย่างอื่นแทนได้ไหม? คุณจะลองดูก็ได้นะ”
เธอเหลือบตามองบน เธอยอมแล้ว พูดกับคนลามกแบบณภัทรไม่ได้เลยจริง ๆ พูดไปพูดมาก็ขึ้นเตียงอีกแล้ว!
เรื่องราวดำเนินการไปอย่างราบรื่นเหมือนที่ณภัทรพูดไว้จริง ๆ
กองทัพของประเทศเดมอนถูกกองทัพของณภัทรโจมตีจนกระจัดกระจายไป ไม่นานก็ประกาศยุติสงคราม
ณภัทรได้กลายเป็นบุคลากรอันดับหนึ่งของประเทศซีดานอย่างที่คิดไว้ อีกไม่กี่วันก็ต้องเข้ารับรางวัลทางการทหาร
ณภัทรพามีนาและหน่วยอินทรีย์ของเขารีบเดินทางกลับไปที่เมืองรามประเทศซีดาน
เขารับโทรศัพท์สายหนึ่ง จากนั้นก็ได้อธิบายกับเธอ: “ผมต้องไปรายงานตัวกับท่านประธานาธิบดีก่อน อีกหน่อยกอหญ้าจะพาคุณไปลองชุดราตรี ตอนเย็นผมจะไปรับคุณไปที่งานเลี้ยง”
“โอเคค่ะ”
เธอมองส่งเขาจากไป ในแววตามีความอาลัยและคิดถึงแฝงอยู่
จู่ ๆ เขาก็เดินกลับมา และจูบลงไปบนริมฝีปากของเธอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของเขา: “ไม่เป็นไร ตอนเย็นก็ได้เห็นผมแล้ว”
เธอแก้มแดงระเรื่อ: “ฉันไม่ได้อาลัยอาวอนคุณสักหน่อย
เขาหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ : “เป็นผมที่ไม่อยากอยู่ห่างคุณ อยากจะเอาคุณใส่ไว้ในกระเป๋าจริง ๆ ไปไหนก็พาไปด้วย”
เอ่อ ท่านนายพลณภัทรไม่เพียงชอบพูดลามก แม้แต่คำหวานก็ยังพูดได้ดีขนาดนี้……เยี่ยม!
กอหญ้าได้พามีนามาที่เอเพ็กซ์ทาวเวอร์ของเมืองราม ที่นี่เป็นร้านสั่งทำชุดประกอบพิธีระดับไฮเอนด์
ได้ยินว่าเจ้าของเอเพ็กซ์ทาวเวอร์นั้นลึกลับมาก อีกอย่างชุดประกอบพิธีของที่นี่ยังบริการแค่พวกไฮโซตระกูลใหญ่ ๆ พวกนายทหารขั้นอาวุโสเท่านั้น บางคนต่อให้มีเงินก็ซื้อไม่ได้
มีนาและกอหญ้าเดินเข้าไปในเอเพ็กซ์ ก็ได้พบกับเงาร่างที่คุ้นเคย เขมิกาน้องสาวผู้แสนดีของเธอกำลังสวมชุดราตรีรัดรูป (กี่เพ้า) สีแดงยืนโพสต์ท่าอยู่หน้ากระจก
ถึงยังไงก็เป็นน้องสาวของเธอ หน้าตาของพวกเธอก็มีส่วนคล้ายกันอยู่บ้าง แต่เขมิกาได้สืบทอดความมีเสน่ห์ยั่วยวนมาจากคุณแม่ของเธอมากกว่าชุดราตรีรัดรูป (กี่เพ้า) สีแดงชุดนี้เมื่อสวมอยู่บนร่างกายของเธอทำให้เห็นเรือนร่างของเธอได้อย่างชัดเจน ยั่วยวนชวนหลงใหล
มีนาไม่อยากจะสนใจหล่อน เพราะยังไงน้องสาวคนนี้ของเธอก็ชอบเป็นปรปักษ์กับเธอมาตั้งแต่เด็ก แย่งกันกับเธอทุกอย่าง รวมถึงผู้ชาย”
คิดไม่ถึงว่าเขมิกาจะพบเธอเข้า และเดินโยกย้ายส่ายสะโพกเข้ามา: “พี่สาวจะไม่ยินดีกับฉันหน่อยเหรอ?”
มีนาหยุดฝีเท้าลง: “อืม ยินดีกับน้องสาวที่แผนการสำเร็จ ได้ตำแหน่งไปครอง”
ในตอนนี้เองคุณนายไฮโซสองสามคนได้เดินเข้ามา เป็นธรรมดาที่พวกเธอจะรู้จักพี่น้องทั้งสองคนนี้ และยังรู้อีกว่าคนที่หมั้นหมายกับการันต์คือมีนา แต่ตอนแต่งงานกลับเปลี่ยนเป็นเขมิกา ในนั้นจะต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ เมื่อได้ยินมีนาพูดแบบนี้ ก็เข้าใจขั้นมาทันที
“คิดไม่ถึงว่าการอบรมสั่งสอนของตระกูลพรหมพิริยะจะต่ำแบบนี้ น้องสาวแย่งผู้ชายของพี่แล้วยังอวดดีอีก”
“นั่นนะสิ เมียน้อยเลื่อนขั้นยังมีอะไรต้องภูมิใจอีก? หน้าไม่อายจริง ๆ!”
เขมิกาถูกคุณนายไฮโซพวกนั้นขวางเอาไว้พร้อมน้ำลายที่พ่นกระจัดกระจายออกมา
ส่วนมีนานั้นได้เดินไปที่ห้องลองเสื้อผ้าอย่าสง่างาม สำหรับเธอแล้ว เขมิกาก็เหมือนกับกองขี้ เธอไม่จำเป็นต้องให้กองขี้มาทำให้ตัวเองคลื่นไส้
พนักงานขายเอาชุดราตรีชุดหนึ่งมาให้เธอ: “คุณผู้หญิงคะ นี่เป็นชุดราตรีที่ท่านนายพลสั่งตัดเอาไว้เมื่อสามวันก่อนค่ะ”
มีนารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาภายในใจ ที่แท้ในตอนที่ณภัทรกำลังดำเนินตามแผนการ เขาก็ได้เตรียมทุกอย่างไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว
เธอพึ่งจะเปลี่ยนชุดเสร็จก็ได้ยินเสียง ‘เพล้ง’ ดังขึ้น เขมิกาหัวกระเซอะกระเซิง ถือชุดที่ถูกฉีกเป็นเส้น ๆ วิ่งเข้ามา
