เขมิกาเกลียดเธอขนาดนั้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะบอกความจริงกับเธอง่ายๆ? เธออยากจะรู้ความจริงมาก แต่เมื่อเทียบกับความจริงแล้วเธอยิ่งเสียดายชีวิตมากกว่า
เธอกำลังคิดที่จะไม่สนใจข้อความวีแชตนี้ แต่ทันใดนั้นเองเขมิกาก็โทรวิดีโอคอลมา เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็กดรับ แต่กลับเห็นทิวาอยู่ในวิดีโอคอลนั้น เห็นเพียงแค่เธอถูกมัดมืดมัดเท้า ถูกปิดปากเอาไว้ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและน้ำตา ส่วนด้านข้างของเธอมีอันธพาลที่ผมหลากหลายสียืนอยู่สองสามคนด้วยใบหน้าอัปลักษณ์
เขมิกาเดินไปแล้วเอาดึงผ้าที่อยู่ในปากของทิวาออกมาอย่างแรง มีในมือนั้นกรีดเบาๆ กระโปรงลายดอกไม้บนร่างของทิวา กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปรากฏให้เห็นผิวขาวเนียน หน้าอกนูนขึ้นมาเล็กน้อย ทิวาอ้อนวอนขอร้อง : “พี่รอง ทิวากลัวมากเลย ฮือฮือ…..”
เขมิกาเอ่ยพูดขึ้นด้วยความอิจฉา : “คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กโง่นี่จะมีผิวพรรณแล้วก็รูปร่างที่ไม่เลวเลย อีกไม่กี่ปีก็จะโตเป็นสาวแล้ว”
พวกอันธพาลสองสามคนนั้นหัวเราะกันเกรียวกราวพลางเอ่ยขึ้น : “น้องสาวไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องขึ้นสวรรค์เอง”
และมีคนที่ใจกล้ายื่นมือออกมาลูบไล้บนร่างของทิวาอีกด้วย เธอตกใจไม่กล้าส่งเสียงออกมา มีเพียงแค่น้ำตาที่ไหลลงมาเพียงเท่านั้น
เห็นฉากนี้แล้ว หัวใจของมีนาแทบแหลกสลายแล้ว ความโมโหอัดแน่นอยู่เต็มอกไปหมด : “เขมิกาเธอยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? ทิวาเป็นน้องสาวของเธอนะ!”
“ฮ่าๆๆ….พี่คิดว่าฉันจะเห็นเด็กโง่ๆนี่เป็นน้องสาวอย่างนั้นหรือ?”
เธอหันมาแล้วลูบศีรษะของทิวา พลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน : “ทิวาไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวฉันจะให้พี่ชายพวกนี้รักและทะนุถนอมเธอให้ดี ให้เธอได้เสพรับความสุขของโลกมนุษย์”
พวกอันธพาลอัปลักษณ์สองสามคนเอามือถูกันไปมา ด้วยท่าทางที่มีอารมณ์คึกคักอยากจะลองดูแบบนั้น
“พี่ ถ้าพี่ไม่มาล่ะก็ เด็กโง่นี่จะถูกผู้ชายพวกนี้ย่ำยีแล้วนะ พี่ว่าถ้าหากแม่ที่ตายไปแล้วของพี่รู้ว่าพี่ดูแลน้องไม่ดี จะมาเข้าฝันพี่หรือเปล่า?”
มีนากัดริมฝีปากจนแตก เธอรู้สึกว่าเพื่อเป็นการแก้แค้นเธอเขมิกาบ้าคลั่งเสียจนเสียสติไปแล้ว เธอสงบนิ่งลงทันที : “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ แต่อย่าแตะต้องทิวานะ! ไม่อย่างนั้นต่อให้ฉันตายฉันก็จะดึงเธอไปรับโทษด้วยกัน!”
“ได้ แต่พี่อย่าเล่นตุกติกก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นเด็กโง่นี่…….”
“ได้ ฉันจะไปคนเดียว”
“พี่นี่ดึงดูดคนได้ดีจริงๆเลยนะ แค่ทอดไข่ยังไม่หยุดที่จะยั่วยวนพลเอกอีก”
มีนาใจหายวูบ ไม่คิดว่าเธอจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ มีนารู้ตัวขึ้นมาในทันทีว่าทั้งคฤหาสน์นั้นคงได้ถูกเธอควบคุมและคอยสังเกตการณ์เอาไว้หมดแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นสิ่งของบนร่างกายของเธอก็คงถูกติดตั้งกล้องรูเข็มเอาไว้แล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงโง่ๆอย่างเขมิกาคนนี้ทำได้อย่างเด็ดขาด เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบช่วยเธออยู่ ส่วนสาเหตุ จู่ๆเธอก็นึกถึงคำหนึ่งขึ้นมา ยืมมือมาทำร้ายคนอื่น!
เดิมทีเธอคิดจะโทรหามือถือของณภัทร แต่กลับพบว่าโทรศัพท์มือถือของตัวเองนั้นหน้าจอมืดไปแล้ว และหลังจากนั้นพักหนึ่งโทรศัพท์มือถือก็เปิดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วมีข้อความหนึ่งโชว์ขึ้นมา : ณภัทรกำลังทำการแยกกักตัวฝึกฝนอยู่ที่เกาะงาช้าง อย่างน้อยๆก็สามวัน คุณติดต่อเขาไม่ได้หรอก แล้วก็ จำไว้ว่าเปิดเครื่องเอาไว้ตลอดเวลาด้วย
มีนารู้สึกตัวขึ้นมาได้ในทันทีว่ากล้องรูเข็มนี้อยู่บนโทรศัพท์มือถือของตัวเอง และยิ่งทำให้เธอรู้สึกขนลุกก็คือไม่คิดว่าคนๆนี้จะรู้สถานที่เดินทางของณภัทรด้วย? เห็นว่าเบื้องหลังของเขานั้นไม่ธรรมดาแล้ว โดยจิตใต้สำนึกของเธอก็คิดว่าบุคคลนี้อาจจะเป็นศัตรูคู่ปรับทางการทหารและทางการเมืองของณภัทร
เธอค้นยาเม็ดออกมาสองเม็ดจากในกล่องยา เป็นยาที่ทำให้ตายอย่างสงบที่ทางโรงพยาบาลเพิ่งจะทำการทดลองออกมา ทานไปภายในสามวินาทีก็จะสามารถสิ้นใจได้เลย เธอเอายาเม็ดใส่เอาไว้ในกระเป๋า แล้วตัดสินใจว่าถ้าหากเธอไม่สามารถหนีได้ แม้แต่ความตายก็จะไม่เป็นจุดด่างพร้อยให้กับณภัทรอย่างเด็ดขาด
เวลานี้เองกอหญ้ากำลังถือผ้าปูที่นอนแห้งเดินเข้ามา : “คุณผู้หญิงจะออกไปข้างนอกหรือคะ?”
“อืม ฉันต้องกลับไปทำงานล่วงเวลามีการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะน่ะ”
เธอเอาโทรศัพท์มือถือไว้ทางด้านหลัง แต่กลับทำท่าทางภาษาใบ้ให้กับกอหญ้าอยู่ทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว กอหญ้าขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เดิมทีคิดจะพูดอะไรออกมาแต่กลับเห็นเธอหยิบกระเป๋าเดินออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
กอหญ้ารู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง ว่ากันว่าการผ่าตัดเปิดกะโหลกมีเงื่อนไขที่สูงมาก ส่วนมากเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านสมองเป็นคนทำ คุณผู้หญิงเป็นแพทย์ทางด้านทรวงอก จะถูกเรียกร้องให้ไปทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกได้อย่างไร? เธอจึงโทรออกไปหาที่โรงพยาบาลทันที
“ขอสอบถามหน่อยค่ะวันนี้คุณหมอมีนาต้องไปทำงานล่วงเวลาที่โรงพยาบาลหรือเปล่าคะ?”
“แพทย์ระดับผู้อำนวยการโรงพยาบาลทหารไม่มีการทำงานล่วงเวลานะคะ”
กอหญ้ารู้สึกได้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาได้ในทันที เมื่อครู่นี้คุณผู้หญิงเจตนาที่จะพูดผิดออกมาเพื่อเป็นการเตือนเธอ ส่วนท่าทางภาษาใบ้มือนั่น เธอก็ไม่รู้ด้วยเช่นกัน เธอรีบวิ่งออกไป แต่บนถนนนั้นก็ไม่เห็นเงาของมีนาแล้ว เธอรีบโทรออกหาณภัทรด้วยความลนลาน เพียงแต่มีแค่เสียง ตู๊ด ตู๊ดเท่านั้นที่ตอบรับเธอ
เดิมทีแล้วเธอคิดที่จะแจ้งตำรวจ แต่พอนึกถึงคดีลักพาตัวที่มีการฆ่าตัวประกันสองสามวันก่อนแล้วก็ละทิ้งความคิดนี้ไปในทันที พวกคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ สู้ไปหาพลเอกที่ค่ายทหารโดยตรงเลยดีกว่า
“ลุงต้น พาฉันไปเขตX ยิ่งเร็วยิ่งดี!”
เวลานี้มีนาได้ถูกทำให้สลบไปแล้ว ถูกคนจับขึ้นไปบนรถแท็กซี่คันที่ไม่ได้โดดเด่นคันหนึ่ง หลังจากที่ถึงที่หมายแล้ว เธอก็ถูกชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งลากเข้าไปในโกดังที่ไม่ได้ใช้งานแห่งหนึ่ง
พวกอันธพาลสองสามคนนั้นมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้น แววตาปรากฏความอยากได้ปรารถนาออกมา ผู้หญิงคนนี้ดูดีมีระดับมาก ผิวขาวเนียนเหมือนหิมะ มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ผมสวยหนาราวกับสาหร่ายทะเลยากที่จะปิดบังใบหน้าอันงดงามของเธอได้
“เล่นกับแม่หนูนี่คงจะสนุกน่าดู!”
“คุณเขมิกา พวกเรารอไม่ไหวแล้ว”
พวกอันธพาลสองสามคนนั้นมีท่าทีที่รีบร้อนทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว คนที่ถือกล้องก็ถือกล้องเอาไว้ ส่วนคนที่จะถอดกางเกงก็อยากจะถอด
เขมิกาหัวเราะเยาะพลางเอ่ยขึ้น : “รีบร้อนอะไรกัน ในเมื่อเธอมาแล้วก็หนีไปไม่ได้แล้ว อีกซักพักพวกนายอยากจะเล่นยังไงก็เล่นไป เพียงแค่ไม่ต้องเล่นให้ถึงตายก็พอ”
เธอสั่งให้คนเอาน้ำเย็นมาสาดบนร่างของมีนา ตอนที่น้ำสาดลงไปนั้น คนก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่ฉากตรงหน้านั้นกลับทำให้ยิ่งเคลิบเคลิ้ม เห็นเพียงแค่กระโปรงลายดอกแนบไปกับร่างของเธอ ยิ่งเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ผมเปียกๆยาวแนบมาตามลำคอถึงหน้าอก สองสามคนนั้นมองดูกันอย่างปากแห้ง
มีนายกมือขึ้นมาเช็ดหยดน้ำบนใบหน้า แล้วมองไปยังสถานการณ์ตรงหน้า ในใจก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว ว่าเขมิกาไม่ได้ต้องการชีวิตเธอ แต่จะทำลายเธอ จิตใจของผู้หญิงคนนี้ชั่วร้ายมากจริงๆ
“พี่ฟื้นแล้วนี่?”
“ทิวาล่ะ?”
“รอให้พี่แสดงให้เสร็จก่อนสิ แล้วฉันก็จะปล่อยตัวทิวาไป แต่อีกเดี๋ยวพี่จะต้องทุ่มเทให้เต็มที่หน่อยนะ ไม่อย่างนั้นคนที่จะต้องออกมาแสดงแทนพี่ก็เป็นมันแล้ว ฮ่าๆ…..”
เธออยากจะเห็นว่าผู้หญิงที่ถูกผู้ชายเล่นจนเละไปแล้วจะยังสามารถพูดออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำที่จะเป็นภรรยาของพลเอกได้อีกหรือเปล่า
เวลานี้ไอ้ผมทองดึงผมของทิวาเดินเข้ามา ทิวาเห็นมีนาแล้วก็อยากจะวิ่งเข้ามาหา แต่กลับถูกไอ้ผมทองคนนั้นล็อคตัวเอาไว้
“ปล่อยฉัน คนเลว!”
เธอหันมากัดไอ้ผมทองคนนั้นโบกลงไปที่พื้น เธอเบิกตาขึ้นด้วยความหวาดกลัวและร้องไห้ออกมา
แววตาของเย็นชาราวกับมีด แทบอยากจะถลกหนังของคนผมทองคนนั้นไปเสีย : “อย่าทำร้ายเธออีก ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”
ไอ้ผมทองตกใจกลัวจริงๆ เพียงแต่ก็ยังคว้าแขนของทิวาเอาไว้
เขมิกานั่งอยู่บนเก้าอี้นุ่ม ถือไวน์แดงอยู่หนึ่งแก้ว ปิดปากแล้วหัวเราะ : “ในเมื่อพี่น้องมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกันขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นเรามาเล่นเกมกันดีกว่า ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเดี๋ยวนี้!”
มีนากำหมัดแน่น กัดริมฝีปากแน่น จ้องมองเธอด้วยความเกลียดชังและโมโห
“ฉันนับถึงสาม ถ้าหากพี่ไม่ถอด ถ้าอย่างนั้นคงต้องให้เด็กโง่นี่ต้องเปลือยแทนนะ 1……2……”
“ฉันถอดเอง!”
