เฟยหลงได้เดินออกมาอย่างสงบไม่ช้าเกินไปและเร็วจนเกินไปซึ่งเมื่อเฟยหลงเดินออกไปไม่นานก็ได้ยินเสียงเท้าวิ่งตามออกมา
เฟยหลงก็ยังเดินต่อไปทำไม่ได้ยินเสียงเท้าที่กำลังวิ่งมาทางเฟยหลง
ทานด้านชายชราที่รีบวิ่งตามเฟยหลงออกมาได้เห็นว่าเฟยหลงได้เดินกลับไปโดยไม่หันมามองตนเลย
เฟยหลงได้เดินกลับทางเดิมที่ขึ้นภูเขามาเพื่อกลับเมืองฟ้ากระจ่างเพราะไม่รู้ว่าถ้าเดินกลับทางอื่นก็อาจไปเจอกับค่ายกลที่ชายชราที่ดูสติไม่ครบถ้วนสมบูรณ์วางไว้อีกหรือไม่
ชายชราจึงได้ตัดสินใจตะโกนเรียกเฟยหลงอย่างรีบร้อนเพื่อไม่ให้เฟยหลงจากไป
” เห้เจ้ารอข้าก่อนอย่าเพิ่งกลับเมืองฟ้ากระจ่างก่อน ”
เฟยหลงทำทีท่าว่าไม่ได้ยินเสียงของชายชราและเดินต่อไปอย่างสงบเมื่อชายชราเห็นว่าหลังจากตนตะโกนเรียกแล้วเฟยหลงกยังไม่หยุดเดินจึงรีบวิ่งมาดักหน้าเฟยหลง
และเอื้อมมือมาจับไหล่ทั้งสองข้างไว้แต่เฟยหลงก็หลบได้ด้วยการเคลื่อนไหวเล็กน้อย
ชายชราที่เห็นว่ามือของตนนั้นจับไหล่ของเจ้าคนข้างหน้าไว้ไม่ได้ก็คิดว่าเจ้าคนตรงหน้าหลบพ้นมือของตนไปได้ยังซึ่งภายนอกชายชราจะดูเหมือนคนสติไม่ครบถ้วนสมบูรณ์
แต่จริงๆและก็ยังเป็นผู้มีพลังขอบเขตวิญญาณตนหนึ่งซึ่งเฟยหลงได้ประเมินว่าน่าจะอยู่ในขั้นต้นซึ่งขั้นต้นมีพลังตั้งเเต่ขั้นที่หนึ่งถึงขั้นที่สามของขอบเขตวิญญาณ
ทางด้านชายชราไม่อยากคิดไรมากมายว่าเฟยหลงหลบไปจากเงื้อมมือตนได้ไงจึงวิ่งไปดักข้างหน้าอีกครั้งและพูดว่า
” เจ้ารอก่อนเจ้าช่วยบอกสูตรเม็ดยานั้นได้ไหมว่ามันต้องปรุงยังไงถึงจะสามารถปรุงเม็ดยานี้ได้
ข้าจะให้ค่าตอบแทนเพิ่มมากขึ้นอีกเจ้าช่วยข้าได้หรือไม่ ”
เฟยหลงได้ยินประโยคที่พูดออกมานี้จากชายชราจึงมองชายชราตรงหน้าอย่างใจเย็นแต่ในใจของเฟยหลงได้รอให้ชายชราตรงหน้าพูดประโยคนั้นออกมาจึงยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์และพูดกับชายชราว่า
” ท่านบอกว่าจะให้ค่าตอบเเทนเพิ่มใช่ไหม ”
เฟยหลงได้ถามชายชราและชายชราได้ตอบว่า
” ใช่ ”
เฟยหลงจึงได้ถามต่อไปว่า
” ท่านจะให้ข้าเพิ่มเท่าไหร่ ”
เมื่อชายชราเห็นร้อยยิ้มที่ค่อยกว้างขึ้นบนใบหน้าของเจ้าคนตรงหน้าจึงรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันทีและตัดสินใจบอกค่าตอบแทนที่ตนจะเพิ่มให้ฟัง
” ข้าเพิ่มให้เจ้าอีกสองแสนห้าหมื่นรวมกับของราคาที่ได้ตั้งไว้ในภารกิจเจ้าจะว่ายังไง ”
เฟยหลงที่ได้เห็นว่าชายชราเพิ่มค่าตอบเเทนให้ตั้งครึ่งหนึ่งของค่าตอบเเทนที่เป็นเหรียญทองในใจของเฟยหลงจึงรู้สึกพอใจอย่างมากแต่ภายของเฟยหลงยังยืนรับฟังอย่างใจเย็นและถอนหายใจ
” เฮ้อ… กว่าข้าจะเดินทางมาถึงภูเขานี้ได้ข้าต้องใช้พลังงานอย่างมากเลยนะท่านดูสิข้าเป็นเเค่คนที่อ่อนแอคนหนึ่งเท่านั้นต้องซึ่งถ้าโชคร้ายพบเจอกับโจรแล้วไม่สามารถมาถึงที่นี่ได้ท่านคงจะปรับปรุงสูตรเม็ดยาให้สมบูรณ์ไม่ได้ท่านช่างใจ้ร้ายที่ให้เหรียญทองข้าเพิ่มแค่นิดหน่อย ”
ชายชราที่ฟังเรื่องที่เฟยหลงได้กล่าวมาจึงอยากจะจับเจ้าคนตรงหน้านี้มาทุบตีสักทีหนึ่งแต่ก็ได้ตอบกลับไปว่า
” ข้าเพิ่มให้อีก2ใสองแสนห้าหมื่นเหรียญทองเจ้าตกลงจะช่วยข้าไหม ”
เฟยหลงที่ได้ยินถึงค่าตอบเเทนที่เพิ่มขึ้นจึงรู้สึกพึงพอใจมากขึ้นไปอีกแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าเเต่อย่างใดและพูดว่า
” แค่นั้นยังไม่พอเมื่อข้าเดินทางขึ้นมาบนภูเขาเเต่ท่านกลับเปิดค่ายกลคิดว่าข้ามาขโมยสูตรปรุงเม็ดยาที่ขาดหายของท่านถ้าข้าไม่สามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ข้าคงไม่สามารถปรับปรุงสูตรเม็ดยาที่ขาดหายให้สมบูรณ์ได้และยังใส่ร้ายชื่อเสียงเรียงนามอันดีงามของข้าอีกด้วย ”
ชายชราที่ได้ฟังเฟยหลงพูดถึงเรื่องราวที่เขาได้พบเจอความยากลำบากมาระหว่างทางมายังภูเขาจึงได้รู้สึกโกรธเคืองที่เจ้าคนตรงหน้าพูดเหมือนกับว่าตนเป็นฝ่ายถูกแต่ข้าเป็นฝ่ายผิดจึงได้เก็บอารมณ์โกรธของตนไว้
” ก็ได้ข้าให้เพิ่มอีกอีกห้าแสนเหรียญทองเจ้าจะยอบรับข้อเสนอได้หรือยัง ”
ชายชราพูดพร้อมรอยยิ้มที่เห็นได้ชัดว่าได้ฝืนยิ้มออกมา
เฟยหลงทำท่าเป็นครุ่นคิดทางด้านชายชรารออย่างคาดหวังให้เฟยหลงรับข้อเสนอนี้ของเขาแต่แล้วความหวังของเขาต้องพังทลายลงเพราะเฟยหลงได้ทำสีหน้าหวาดกลัวและไม่ได้รับความยุติธรรมพูดออกมาว่า
” ท่านเปิดค่ายกลกระบี่สังหารทำให้จิตใจของข้ารู้สึกกลัวเหมือนว่าท่านต้องการสังหารข้าต้องการลบข้าออกไปจากโลกนี้จึงทำให้จิตใจอันอ่อนแอที่แสนบริสุทธิ์และยุติธรรมนี้ ”
” ได้รับความรู้สึกนี้ทำให้กระทบจิตใจยิ่งนักเกรงว่าข้าอาจเก็บไปนอนฝันร้ายหรือรู้สึกไม่ปลอดภัยและอาจเสียสติได้ท่านน่าจะเพิ่มเหรียญทองให้ข้าเพื่อที่จะให้ไว้ใช้สำหรับค่ารักษาพยาบาลจิตใจอันบอบบางนี้ให้หายอันเนื่องจากเหตุการณ์ต่างๆที่น่าหวาดกลัว ”
เมื่อชายชราเจอกับสีหน้าของคนตรงหน้าที่เล่าเรื่องราวต่างๆที่ไม่ได้รับความยุติธรรมเมื่อออกมาจากปากเจ้าตนตรงหน้านี้ซึ่งชายชราได้กัดฟันและพูดออกมาว่า
” ข้าจะให้เจ้าอีกห้าแสนเหรียญทองเจ้าจะได้นำไปเป็นค่ารักษาพยาบาลจิตใจเจ้าและเจ้าคงรับข้อเสนอของข้าได้แล้วสินะ ”
เฟยหลงที่มีหน้าหวาดกลัวและไม่ได้รับความยุติธรรมได้หายไปอย่างรวดเร็วแล้วแทนที่ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นและสง่างามได้พูดว่า
” ข้าพร้อมเสมอในการปรับปรุงสูตรเม็ดยาที่ขาดหายไปให้สมบูรณ์ของท่านผู้อาวุโสที่น่าเคารพนับถือ ”
ชายชราที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าท่าทางของเฟยหลงและเห็นร้อยยิ้มแล้วยังมีคำพูดให้เกียรติตนว่าเป็นผู้อาวุโสจึงอยากจะกระอักเลือดออกมาเพราะว่าตนเห็นคนหน้าหนามาเยอะตลอดทั้งชีวิตแต่เทียบกับเจ้าคนตรงหน้านี้พวกมันไม่ได้แม้เเต่เศษเสี้ยวเลยสักนิด
