เมื่อชายชรานามว่าเฉิงหรงได้ฟังเรื่องราวต่างๆที่ชายวัยกลางคนกล่าวออกมาออกมาจบจึงถามต่อว่า
” งั้นคนที่ทำภารกิจนั้นได้เป็นใครละพาข้าไปพบเขาหน่อยข้าอยากเห็นหน้าคนที่ทำภารกิจนั้นได้สำเร็จซึ่งแม้เเต่ข้าก็ไร้ซึ่งหนทางใดๆที่จะปรับปรุงสูตรเม็ดยาให้สมบูรณ์แบบได้ ”
เมื่อชายชราเฉิงหรงกล่าวจบชายวัยกลางคนก็ได้บอกกัยชายชราเฉิงหรงว่่า
” ม้วนกระดาษนี้และคำพูดเหล่านั้นได้มียามฝากมาซึ่งม้วนกระดาษและคำพูดมาจากฝ่ายรับและส่งภารกิจได้นำมาให้ข้าเพื่อฝากนำมารายงานให้ท่าน ”
เมื่อชายชราเฉิงหรงได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนกล่าวออกมาจึงได้ตอบกลับไปว่า
” งั้นเจ้าก็ไปพาคนที่มอบม้วนกระดาษและบอกกล่าวคำพูดเหล่านั้นส่งต่อมาให้ข้า ”
เมื่อชายวัยกลางคนนั้นได้รับคำสั่งจากขายชราเฉิงหรงได้ก้มหน้าคำนับและกล่าวบางสิ่งก่อนออกไปทำตามคำสั่งของชายชราเฉิงหรง
” ข้าจะไปตามคนที่ให้ม้วนกระดาษมาโปรดรอข้าไม่นานแล้วข้าจะกลับมา ”
เเละเดินออกไปจากประตูห้องปรุงยาห้องนั้นแล้วก้าวเดินไปทางบันไดที่เป็นทางลงจากชั้นที่สามไปยังชั้นที่สองเมื่อลงมาถึงยังชั้นที่สองชายวัยกลางคนได้หันมองซ้ายขวาไม่รู้จะไปทางไหนต่อ
ได้มียามที่ส่งม้วนกระดาษที่ส่งให้ตนและคำพูดเหล่านั้นจึงเจ้าไปพูดกับยามคนนั้น
” เจ้าบอกข้าได้ไหมว่าใครเป็นคนที่ส่งม้วนกระดาษนี้มา ”
ยามคนนั้นได้ตอบกลับไปว่า
” ข้าได้รับมาจากคนที่ทำหน้าที่รับและส่งภารกิจ ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นชายวัยกลางคนได้เดินจากไปแต่แล้วชายวัยกล่งคนก้ไม่รู้ว่าทางที่จะไปฝ่ายรับและส่งภารกิจอยู่ไหน
แล้วตอนนั้นเองที่มีนักปรุงยาระดับสีแดงเดินผ่านมาอย่างเร่งรีบชายวัยกลางคนจึงได้กล่าวเพื่อหยุดเขาไว้
” นี่เจ้าหยุดก่อนเจ้ารู้ไหมว่าทางไปฝ่ายรับและส่งภารกิจอยู่ทางไหน ”
เมื่อนักปรุงยาคนนั้นได้ถูกหยุดไว้โดยที่ตนเองกำลังเร่งรีบอยู่นั้นได้ถูกหยุดเอาไว้จึงเริ่มไม่พอใจและกำลังจะด่าทอก็รู้สึกได้ถึงเเรงกดดันจากคนตรงหน้าจึงรีบกลืนคำพูดเหล่านั้นลงคอไปอย่างรวดเร็วแล้วตอบกลับไปด้วยเสีนงที่เคารพว่า
” ท่านต้องการไปยังฝ่ายรับและส่งภารกิจละก็ท่านสามารถเดินไปยังทางด้านซ้ายและเมื่อเดินไปแล้วจะเห็นป้ายที่เขียนว่าฝ่ายรับภารกิจเอง”
เมื่อนักปรุงยาคนนั้นกล่าวจบแล้วชายวัยกลางคนได้กล่าวออกมาอย่างเรียบเฉยว่า
” ขอบใจเจ้ามาก ”
เมื่อพูดจบก็ได้เดินไปยังตามทางที่นักปรุงยาคนนั้นได้บอกเอาไว้อย่างรวดเร็วเมื่อสอบถามว่าใครเป็นคนที่ขึ้นไปยัง
ซึางตอนนั้นเองที่เสี่ยวเอ้อคนนั้นได้เดินออกมาและกล่าวว่า
” เป็นข้าเองข้าจะพาท่านไปหาคนที่ข้าได้บอกไป ”
เมื่อพูดจบเสี่ยวเอ้อคนนั้นได้นำทางไปหาเฟยหลงซึ่งกำลังยืนรออยู่อย่างใจเย็นเมื่อชายวัยกลางคนนั้นได้เดินมาถึงเฟยหลงได้มองไปทางชายวัยกลางคนซึ่งทั้งสองได้จ้องมองตากันไม่นานชายวัยกลางคนได้เเนะนำตัว
” ข้าขอเเนะนำตัวก่อนข้ามีชื่อว่าจวินลี่ข้าต้องการเชิญท่านให้ตามข้าไปพบกับคนคนหนึ่งซึ่งก็คือหัวหน้านักปรุงยาของศาลาโอสถแห่งนี้ ”
เฟยหลงที่ได้ยินจวินลี่บอกว่ามีคนต้องการพบเขาและยังเป็นถึงหัวหน้านักปรุงยาของศาลาโอสถแห่งนี้จึงเริ่มคิดว่าจะตอบรับดีหรือไม่
เมื่อเฟยหลงได้คิดว่า
‘ ถ้าข้าไปพบเขาก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องภารกิจที่ข้าทำสำเร็จซึ่งเมื่อคิดจากเหตุผลต่างนี้ไม่มีอะไรที่ข้าต้องปฏิเสธแล้วก็คนๆนั้นก็น่าจะอยากเป็นสหายกับข้าหรืออาจขอคำเเนะนำบางอย่างจากข้าก็ได้เพราะภารกิจนี้ไม่มีใครเคยทำสำเร็จเลยถ้าให้ข้าลองทายดูคนที่ได้นามว่าหัวหน้านักปรุงยาแห่งศาลาโอสถแห่งนี้จะต้องอยากให้ทำเรื่องราวบางอย่างให้ก็ได้ ”
เมื่อเฟยหลงได้คิดอย่างถี่ถ้วนแล้วจึงได้ตอบรับจวินลี่กลับไป
” ถ้างั้นข้าลองไปพบเขาดูหน่อยก็ไม่เสียหายเลยท่านจวินลี่เชิญนำทางได้ ”
เมื่อจวินลี่ฟังเฟยหลงพูดจบและเมื่อได้ยินว่าเฟยหลงตอบตกลงที่จะไปกับเขาจึงกล่าวกับเฟยหลงว่า
” ท่านเชิญตามข้ามาได้เลยข้าจะนำทางไปพบกับเขา ”
