เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 40 อย่างน้อยก็ใข้เป็นมีดปลอกผลไม้ได้

เมื่อเฉินเหมียวได้ยินว่าเฟยหลงถามเรื่องราคาจึงกล่าวอย่างลังเลว่า

” เรื่องราคานั้น… ข้าไม่ได้คิดเอาไว้เลย​ ”

เมื่อเฉินเหมียวครุ่นชั่วครู่​และยิ้มให้เฟยหลงและกล่าวว่า

” เอาอย่างงี้เป็นไงเพียงท่านซื้ออาวุธหรืออย่างอื่นในร้านข้าที่มีราคารวมแล้วประมาณหนึ่งแสนเหรียญ​ทองเป็นไงข้าจะแถมหม้อปรุงยาใบนี้ให้เจ้าเลย​ ”

เฟยหลงจึงคิดว่า

‘ คิดจะขายของในร้านเจ้าให้ข้า​ความเจ้าเล่ห์​ของเจ้านั้นข้าดูออก ‘​

‘ แต่เจ้าคิดผิดแล้วเพราะต่อให้ของในร้านเจ้าทั้งหมดก็ไม่สามารถเทียบเท่าหม้อปรุงยาเก่าๆใบนี้ได้​เลยแม้เเต่น้อย​ ‘​

เเต่เฟยหลงก็ได้เเสดงท่าทางลังเลใจ​และครุ่นคิดจนสุดท้ายตัดสินใจได้เพื่อไม่ให้เฉินเหมียวสงสัยและกล่าวว่า

” เอาละข้าจะซื้อหม้อปรุงยาที่ดีที่สุดของเจ้าและเจ้าหาดาบที่ดีที่สุดของร้านเจ้ามาด้วยข้าจะซื้อทั้งสองอย่างนี้​ ”

เมื่อเฉินเหมียวได้ยินสิ่งเฟยหลงต้องการซื้อจึงกล่าวอย่างไม่เชื่อหูตนเองที่ได้ยินและถามเพื่อความเเน่ใจว่า

” ทะ-ท่านบอกว่าอะไรนะสิ่งที่ท่านซื้อทั้งหมดใช่ไหม​ ”

และเฉินเหมียวพิจารณา​เฟยหลงตั้งแต่หัวจรดเท้า

เฟยหลงจึงกล่าวว่า

” ใช่​ ”

เฉินเหมียวได้ตอบเฟยหลงว่า

” แต่ราคาของที่ท่านต้องการมันเเพงมากเลยท่านมี… ”

เฟยหลงก็ได้รู้ว่าเฉินเหมียวกล่าวถึงอะไรและตอบกลับไปว่า

” สำหรับข้าแล้วเรื่องราคาที่ต้องใช้เหรียญ​ทองซื้อไม่มีปัญหา​ ”

เมื่อเฉินเหมียวได้ยินว่าเฟยหลงไมมีปัญหา​เรื่องเหรียญ​ทองจึงกล่าวว่า

” ข้าจะเเนะนำให้ท่านว่าหม้อปรุงยานี้ซึ่งข้าเป็นคนหลอมเองและหม้อทำมาจากแร่ปประกายเพลิงอายุหนึ่งร้อยปีซึ่งข้าได้บังเอิญไปพบตอนกำลังสำรวจ​ ”

” ชื่อของหม้อปรุงยานี้คือ​ เพลิง​อสรพิษ​ ”

หม้อปรุงยามีรูร่างเหมือนมีอสรพิษ​สีแดงเพลิงสองตัว

ลำตัวของมันขดอยู่รอบๆหม้อและและบนขอบของหม้อปรุงยาเพลิงอสรพิษ​ได้มีหัวของมันยื่นออกมาเเละดูน่าเกรงขาม

แต่เฟยหลงได้คิดในใจว่า

‘ อืมมันก็ยังดีกว่าหม้อปรุงยาข้างนอกนิดหน่อยถ้าให้ข้าใช้ปรุงยาก็พอได้แต่ถ้าเทียบกับหม้อปรุงยาเก่าๆใบนั้นหม้อปรุงยาใบนี้เทียบไม่ติดเลยเเม้เเต่น้อย ‘​

เมื่อเฉินเหมียวได้อธิบายเรื่องราวของหม้อปรุงยาที่เฟนหลงจะซื้อเสร็จก็ได้กล่าวกับเฟยหลงว่า

” ในเมื่อท่านได้หม้อปรุงยาแล้วท่านตามข้ามาได้เลยข้าจะพาท่านไปดูอาวุธที่ดีที่สุดของร้านเเอง​ ”

เมื่อกล่าวจบเฉินเหมียวได้เดินนำเฟยหลงไปและเฟยหลงได้เดินตามไปอย่างสงบ

เฉินเหมียวได้เดินนำเฟบหลงไปยังชั้นวางดาบซึ่งมีดาบมากมากและมีกลิ่นอายที่เเข็งแกร่งมากมายแต่มีดาบเล่มหนึ่งซึ่งมีกลิ่นอายที่เเข็งแกร่งกว่าดาบเล่มอื่นอยู่หนึ่งเล่ม

เฉินเหมียวได้เดินไปหยิบดาบเล่มนั้นมาและนำมันมาตรงหน้าของเฟยหลงแล้วกล่าวว่า

” นี่คือดาบที่ดีที่สุดของร้านเราทำมาจากแร่เหล็กกล้าทมิฬ​อายุหนึ่งร้อยปีหลอมขึ้นมาโดยนักหลอมอาวุธซึ่งคนที่หลอมนั้นคือข้าเอง​ ”

” ชื่อของมันก็คือ​ ดาบพยัคฆ์​ทมิฬ​ ”

ซึ่งลวดลายด้านข้างของดาบได้มีรูปพยัคฆ์​ตนหนึ่งอาปากเหมือนจะคำรามไปด้านปลายดาบ

เมื่อเฉินเหมียวได้กล่าวจบก็ได้มองเฟยหลงเพื่ออยากจะเห็นใบหน้าที่ให้ความเคารพเขาหรือตกใจกับของทั้งสองสิ่งที่ต้นหลอมขึ้นมาแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเฟยหลงได้ตอบสั้นๆว่า

” อืืม​ ”

เมื่อเฉินเหมียวจึงได้ยินคำตอบของเฟยหลงก็ได้แต่ยิ้มอย่างอึดอัดใจเท่านั้น

” เอาดาบเล่มนี้เเหละ​ ”

แต่สิ่งที่เฟยหลงสังเกตเห็นจากดาบแล้วก็ได้คิดในใจว่า

‘ ทักษะการหลอมของเจ้าช่างอ่อนด้อยมากถ้าให้ข้าพิจารณา​ดูแล้ว​ในคนระดับเดียวกันในชีวิตที่แล้วของข้า ‘​

‘ อย่างน้อยก็ใช้เป็นมีดปลอกผลไม้ได้​ ‘​

ถ้าเฉินเหมียวได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกำลังคิดอยู่ในใจอาจจะ​กระโดด​น้ำฆ่าตัวตายก็เป็นได้

แต่เฉินเหมียวได้อธิบายต่อโดยที่ไม่ได้รู้ว่าดาบที่ตนหลอมขึ้นมานั้นเฟยหลงคิดจะเอาไปใช้สำหรับปลอกผลไม้

” นี่เป็นผลงานที่ข้าภูมิใจมากที่สุดทั้งสองอย่างทั้งดาบและหม้อปรุงยาเป็นระดับก่อเกิดที่ข้าหลอมออกมาได้ดีที่สุดส่วนราคานั้นสองแสนเหรียญ​ทอง​ ”

เมื่อเฉินหมียวกล่าวจบเฟยหลงได้นำเงินออกมาจากตัวซึ่งเป็นบัตรชนิดหนึ่งซึ่งชายชราหนานกงได้ให้ไว้โดยแต่ละใบมีค่าหนึ่งหมื่นเหรียญ​ทองพร้อมบอกที่อยู่แล้วกล่าวว่า

” นำของทั้งหมดไปส่งให้ข้าด้วย​ ”

เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้เดินออกจากร้านไป