เฟยหลงได้แอบหัวเราะในใจและกล่าวสอนเกี่ยวกับการปรุงยาเม็ดที่เฟยหลงได้บอกกับชายชราเฉิงหรงว่า
” เจ้าควบคุมเพลิงให้ดีจุดเพลิงโดยที่ไม่ต้องร้อนมากเกินไปใส่หม้อปรุงยาโดยที่ควบคุมความร้อนเอาไว้ให้คงที่ที่สุดเท่าที่เจ้าจะทำไว้ ”
” และอีกอย่างที่ข้าจะเตือนเจ้าคืออย่าเสียการควบคุมเพลิงของเจ้าเด็จขาดและถึงเเม้เจ้าจะสามารถกลับมาควบคุมใหม่ได้แต่พลังปราณบริสุทธิ์ที่อยู่ในเม็ดยานั้นก็จะลดลงไปด้วยทำให้เม็ดยานั้นด้อยคุณภาพแล้วก็อาจจะขจัดพิษทลายใจที่อยู่ในตัวเจ้าไม่ได้ ”
ชายชราเฉิงหรงได้ตั้งใจฟังสิ่งที่เฟยหลงได้สอนเขาและเฟยหลงกล่าวออกมา
เวลาผ่านไปสองชั่วยามชายชราเฉิงหรงที่กำลังปรุงยาถึงขั้นตอนสุดท้ายนั้นได้มีเหงื่อไหลผ่านร่างกายและใบหน้าแต่ชายชราเฉิงหรงไม้กล้าที่จะเช็ดมันเพราะกลัวว่าการกระทำของตนนั้นจะทำให้เสียสมาธิแล้วพลังวิญญาณที่ใช้ควบคุมเพลิงก็อาจจะไม่เสถียร
สมุนไพรนั้นก็จะไร้ประโยชน์ถ้าไม่สามารถกลับมาตั้งหลักได้อย่างรวดเร็ว
และเมื่อสมุนไพรกำลังที่จะหลอมรวบมันเฟยหลงได้ตะโกนออกมาเร่งรีบให้ชายชราเฉิงหรงทำตามว่า
” เร็วเข้าเพิ่มความร้อนของเพลิงเจ้านั้นให้มากกว่านี้ถึงสองเท่าไม่งั้นสมุนไพรนี้ที่ใช้ปรุงยาจะไม่สามสรถแสดงประสิทธิภาพของมันได้อย่างยอดเยี่ยม ”
ชายชราเฉิงหรงได้ทำตามเฟยหลงอย่างรวดเร็วโดยไม่มีความลังเลใจหรืออยากจะเอ่ยถามเฟยหลงเหลืออยู่เเม้เพียงเล็กน้อยก็ตามแล้วตะโกนว่า
” ฮ้า ”
และได้มีเสียงเพลิงที่กำลังลุกไหม่อย่างต่อเนื่อง
” พรึบ พรึบ พรึบ ”
และชายชราเฉิงหรงได้เสียพลังปราณและพลังวิญญาณจำนวนมากไปแลเวแต่ก็ยังกัดฟันของตนพร้อมกับสู้จนถึงที่สุด
เฟยหลงที่ได้เห็นชายชราเฉิงหรงทำแบบนั้นก็รู้สึกขื่นชมเพราะว่าถ้าหากพลังปราณและพลังวิญญาณถูกใช้จนหมดแล้วและยังคงฝืนต่อไปจึงอาจจะทำให้ตัวของชายชราเฉิงหรงนั้น
บาดเจ็บเล็กน้อยหรืออาจจะสาหัสมากมันก็ขึ้นอยู่กับจำนวนพลังปราณและพลังวิญญาณที่ชายชราเฉิงหรงได้ใช้ไป
ด้านชายชราเฉิงหรงที่รู้ว่าตัวเองกำลังถึงขีดจำกัดแล้วถ้าฝืนต่อไปอาจจะเกิดอาการบาดเจ็บจากการย้อนคืนของพลังปราณและพลังวิญญาณได้ที่ใช้ควบคุมเพลิง
จะเสียการควบคุมและตอนนั้นเองที่ชายชราเฉิงหรงคิดว่า
‘ อ่า… ข้าจะล้มเหลวหรือนี่ดูเหมือนข้าต้องรวบรวมสมุนไพรใหม่อีกครั้งแล้วเพื่อที่จะได้มันมาครองข้าต้องรออีกนานเท่าไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้เฮ้อ… ‘
ระหว่างที่ชายชราเฉิงหรงนั้นกำลังรู้สึกว่าตนนั้นไม่สามารถปรุงเม็ดยานี้ให้สำเร็จได้ก็ได้มีเสียงหนึ่งลอยมาจากด้านหลัง
” ข้านั้นชื่นชมท่านเล็กน้อย ”
” แม้ว่าพลังปราณและพลังวิญญาณใกล้ถึงขีดจำกัดเต็มทีแต่ท่านยังคงไม่ยอมแพ้ให้กับเรื่องนี้ซึ่งผลลัพธ์ของการย้อนคืนของพลังปราณและพลังวิญญาณนั้นร้ายแรงเพียงใดท่านน่าจะรู้ดีแล้วถ้าเป็นคนอื่นคงหยุดนานแล้ว ”
” แต่ด้วยความพยายามของท่านข้าจะช่วยเหลือครั้งนี้ซึ่งถือว่าเป็นการเเสดงความชมเชยจากข้าก็แล้วกัน ”
เมื่อเฟยหลงได้กล่าวจบก็ได้ส่งพลังปราณและพลังวิญญาณไปช่วยชายชราเฉิงหรงที่กำลังจะเสียการควบคุมเพลิงด้วยพลังวิญญาณให้กับมามั่นคงดังเดิมเหมือนตอนที่ชายชราเฉิงหรงได้เริ่มปรุงเม็ดยานี้ขึ้นมา
เมื่อชายชราเฉิงหรงที่ได้กลับมาควบคุมเพลิงได้อย่างมั่นคงจากการช่วยเหลือของเฟยหลงก็ได้ตะโกนออกมา
” ฮ้า ”
และพลังปราณบริสุทธิ์ของสมุนไพรได้หลอมรวมกันจนก่อเกิดเม็ดยาเม็ดหนึ่งที่มีสีเขียวสดใสกัยกลิ่นหอมได้ลอยออกมาจากหม้อปรุงยาของชายชราเฉิงหรง
เฟยหลงที่ได้เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า
” ท่านไปหยิยเม็ดยามาและกลินมันลงไปพร้อมโคจรพลังปราณตามเส้นลมปราณและท่านจะสามารถกำจัดพิษทลายใจที่อยู่ในตัวของท่านได้”
