เฟยหลงที่ได้ตัดสินให้หยางเทียนขึ้นเป็นบัญชีดำที่ต้องสังหารเท่านั้น
” ข้าคงต้องไปเยี่ยมเยือนตระกูลหยางสักหน่อยแล้ว ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้หมุนกายเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยก่อนที่จะเข้าไปเฟยหลงก็ได้ใช้เพลิง
เผาทำลายซากศพทิ้งทั้งหมดและกล่าวว่า
” แต่ก่อนอื่นต้องไปหยิบของบางอย่างมาซะก่อนที่จะไป ”
……………………
หยางเทียนที่กำลังรอข่าวจากมือสังหารได้อยู่ที่ในห้องของตนก็ได้เดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจ
โดยที่ข้างๆของตนนั้นได้มีหยางโจยืนอยู่มุมหนึ่งและกล่าวถามหยางเทียน
” ท่านพ่อคิดว่าไอสารเลวนั้นมันจะรอดชีวิตไหม”
หยางเทียนก็ได้ตอบหยางโจ
” ข้าว่ามันไม่น่ารอดเพราะกลุ่มมือสังหารที่ข้าได้ส่งไปนั้นเป็นพวกที่มีฝีมือดีกับแค่การจัดการเด็กคนหนึ่งคงไม่ต้องเปลืองเเรงมาก ”
หยางโจก็ได้ถามต่อว่า
” เเต่ถ้ามันรอดมาพวกเราจะทำยังไงดี ”
หยางเทียนก็ได้แค่นเสียงแล้วกล่าวกับหยางโจ
” หึ………. มันก็แค่เด็กที่หยิ่งยโสคนหนึ่งเท่านั้นคิดจะสู้กับตระกูลหยางของพวกเรายังห่างชั้นอีกเยอะ ”
และแล้วตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งกล่าวออกมาจากความมืด
” งั้นเหรอข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กที่หยิ่งยโสอย่างข้าจะทำอะไรกับเจ้าได้บ้าง ”
โดยที่เฟยหลงได้ปรากฏตัวจากด้านหลังของหยางโจและใช้มือจับคอของหยางโจแล้วชูขึ้น
หยางเทียนที่เห็นเฟยหลงปรากฏออกมาจากด้านหลังของหยางโจก็ได้ตกใจและมือเห็นว่ามือของเฟยหลงนั้นได้จับหยางโจเอาไว้
” สารเลวน้อยแกปล่อยโจเอ๋อเดี่ยวนี้ ”
หยางโจก็ได้กล่าวขอความช่วยเหลือจากบิดาของตน
” ท่านพ่อช่วยข้าด้วย ”
เฟยหลงก็ได้หันหน้ามามองหยางเทียนและกล่าวว่า
” เเล้วทำไมข้าต้องปล่อยมันด้วยละ ”
หยางเทียนตอนนี้กำลังคิดหาวิธีถ่วงเวลาเพื่อที่ตนจะมีเวลาเเจ้งเหล่าผู้คนต่างๆที่อยู่ในตระกูล
จึงระเบิดพลังของขอบเขตก่อกำเนิดขั้นที่เก้าซึ่งขาดอีกเพียงครึ่งก้าวก็สามารถบรรลุขอบเขตวิญญาณได้แล้วออกมา
” คิดหรือว่าเจ้าเข้ามายังที่เเห่งนี้แล้วจะสามารถออกไปได้ ”
เฟยหลงไม่รู้สึกอะไรกับเเรงกดดันที่หยางเทียนปล่อยออกมาแล้วก็ได้กล่าวว่า
” อย่าคิดที่จะเเเจ้งให้คนอื่นทราบดีกว่าไม่งั้นข้าไม่รับประกันชีวิตของมดปลวกตัวนี้บางทีข้าอาจจะเผลอบีบมันตายคามือก็ได้ ”
หยางเทียนที่ได้รับคำเตือนจากเฟยหลงจึงไม่กล้าแจ้งให้เหล่าคนที่อยู่ในตระกูลทราบแล้วกล่าวว่า
” เจ้าต้องการอะไร ”
” ไม่ว่าจะเป็นเงินทองหรือทรัพยากรบ่มเพาะพวกข้าก็สามารถให้ได้แต่เจ้าต้องปล่อยตัวโจเอ๋อก่อน ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวตอบหยางเทียนว่า
” คนอย่างข้าหากต้องการอะไรเหล่าผู้คนก็ต้องเดินมามอบให้ดวยความยินดี ”
และเฟยหลงได้กล่าวถามหยางโจว่า
” แกเป็นคนที่ทุบตีแล้วไม่จำจริงๆสินะ ”
หยางโจที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวออกมาด้วยความลำบาก
” กะ-แกเป็นคนที่สวมชุดดำแล้วทุบตีข้าใช่ไหม ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” ที่นี้เเกก็ได้รู้ถึงความโง่ของตัวเองแล้วใช่ไหมที่เเม้เเต่คนที่ทุบตีเจ้าก็ได้ลืมไปได้ยังไง ”
และอยู่เฟยหลงก็ได้ยิ้มขึ้นมาอย่างเยือกเย็นจิตสังหารที่ส่อนอยู่ในตัวได้ระเบิดออกมา
” รู้เเล้วก็ดีเมื่อเเกเกิดใหม่จะได้ไม่ต้องเป็นคนโง่อย่างนี้อีก ”
หยางโจก็ได้กล่าวอย่างหวาดกลัว
” มะ-ไม่ปล่อยข้า ”
และเฟยหลงก็ได้หักคอของหยางโจ
” แคร็ก ”
หยางเทียนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่เข้าไปช่วยไม่ได้เพราะคำขู่ของเฟยหลงแล้วเมื่อเห็นว่าเฟนหลงได้สังหารหยางโจ
ความโกรธจองหยางเทียนก็ได้ทะลุขีดจำกัด
” แกบังอาจฆ่าโจเอ๋ออย่างนั้นหรือ ”
พลัของขอบเขตก่อกำเนิดขั้นที่เก้าของหยางเทียนได้ระเบิดออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและรวมถึงจิตสังหาร
” แกจงตายซะไอสารเลว ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไปว่า
” หนวกหู ”
![ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年]](https://i0.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ-3000-ปี-炼气练了三千年.jpeg?resize=151,215 "ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年]")
