เฟนหลงได้ตอบกลับไปอย่างเยือกเย็นว่า
” เพราะว่าข้าก็ต้องการนะสิ ”
เฟยหลงได้หันกลับมาดึงมือของซูซ่านและกล่าวออกมา
” พวกเราไปกันเถอะ ”
เเละกล่าวขึ้นมาอีกว่า
” เจ้าก็ด้วยเสี่ยวไป๋ ”
เมื่อเสี่ยวไป๋ได้ยินดังนั้นจึงส่งเสียงตอบรับเฟยหลง
” อ๋าว ”
เมื่อหญิงสาวคนนั้นก็ได้กล่าวห้ามผู้คุ้มกันของนา
ง
” เจ้าถอยไปก่อนข้าจะพูดกับพวกเขาเอง ”
ผู้คุ้มกันคนนั้นที่ได้ยินสิ่งที่หญิงสาวกล่าวออกมา
” เเต่ว่าคุณหนูใหญ่คนพวกนี้มัน………………. ”
เเต่เมื่อสบตากับหญิงสาวนางนั้นก็ต้องหยุดกล่าวสิ่งที่ตนคิด
โดยที่หญิงสาวก็ได้กล่าวเรียกเฟยหลงว่า
” คุณชายท่านอย่าพึ่งไปถ้าท่านให้ห้องข้าไม่ได้ข้าขอทานอาหารร่วมกับพวกท่านได้ไหมส่วนค่าอาหารข้าจะเป็นคนจ่ายเอง ”
เฟยหลงที่กำลังจะที่ปฏิเสธกลับไปอีกนั้นก็ได้ยินซูซ่านกล่าวว่า
” ท่านพี่เฟยหลงให้นางมาทานร่วมกับพวกเราก็ได้ข้าคิดว่านางนั้นไท่ได้เป็นคนที่เเย่เลยไม่เหมือนกับคนที่ข้าเเละท่านพี่เฟยหลงเคยเจอ ”
เฟยหลงได้ยินคำกล่าวของซูซ่านจึงครุ่นคิดเรื่องเรื่องต่างๆที่ผ่านมาซึ่งคนเหล่านั้นดฟยหลงก็เคยเจอมามากมายในอดีตตอนเป็นเซียน
เเต่ด้วยนิสัยระมัดระวังของตนเเละจะไม่ยอมทำอะไรที่ผิดพลาดจากการกระทำอันเล็กน้อยจึงกล่าวกัวซูซ่านว่า
” งั้นก็ได้ข้าจะให้นางทานอาหารร่วมกับพวกเราก็ได้ ”
เฟยหลงได้มองไปที่หญิงสาวนางนั้นเเละกล่าวออกมาว่า
” ถ้าท่านต้องการเเบบนั้นก็ย่อมได้ ”
หญิงสาวนางนั้นที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวว่าอนุญาตให้นางทานอาหารร่วมกันได้จึงกล่าวออกมาว่า
” ข้าขอขอบคุณท่านมาก ”
เฟยหลงได้ชี้นิ้วของตนไปที่ซูซ่านและกล่าวกับหญิงสาวนางนั้นว่า
” คนที่ควรขอบคุณนั้นไม่ใช่ข้าเเต่เป็นนาง ”
หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นจึงนิ่งไปชั่วครู่และกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนจะกล่าวขอบคุณซูซ่าน
” เเม่นางน้อยไม่ทราบว่าท่านนั้นมีชื่ออะไร ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบหญิงสาวว่า
” ตัวข้านั้นชื่อซูซ่าน ”
เมื่อหญิงสาวนางนั้นได้ฟังก็กล่าวชื่นชมออกมาว่า
” ชั่งเป็นชื่อที่ไพเราะเหมาะกับตัวเเม่นางน้อยยิ่งนัก ”
ซูซ่านที่ได้ยินหญิงสาวกล่าวว่าขื่อของนางนั้นจึงรู้สึกเป็นมิตรกับหญิงสาวนางนั้นจึ้นเพราะว่าชื่อนี้นั้นเป็นชื่อที่เฟยหลงได้มอบให้เเก่นาง
หญิงสาวก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ขอบคุณท่านมาก ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวถามกลับไปว่า
” แล้วชื่อของท่านละ ”
หญิงสาวที่ได้ยินซูซ่านกล่าวถามชื่อของนางจึงยิ้มเเล้วกำลังจะตอบแต่ผู้คุ้มกันด้านข้างก็ได้กล่าวขึ้นมาว่า
” คุณหนูใหญ่ท่านต้องการจะ……………….. ”
เเต่เมื่อผู้คุ้มกันของหญิงสาวนางนั้นได้เห็นสายตาที่แปลกไปของคุณหนูจึงรู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อและเลือกเงียบปากของตน
หญิงสาวก็ได้กล่าวว่า
” ชื่อของข้านั้นคือหลานเฟิน ”
” เรียกข้าว่าพี่สาวเฟินก็ได้ ”
ซูซ่านที่รู้สึกดีกะบหญิงสาวข้างหน้าของนางจึงเรียกตามที่หลานเฟินบอก
” คะพี่สาวเฟิน ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวออกมาว่า
” งั้นพวกเราก็ไปกันได้ดเเล้วจะรออะไรอยู่ ”
ตอนนี้เฟนหลงกำลังสงสัยว่าทำไมถึงมีหญิงสาวนางหนึ่งที่มีอายุประมาณยี่สิบปีเข้ามาตีสนิทกับพวกเขา
แม้ว่าเฟนหลงจะสัมผัสไม่ได้ถึงเจตนาร้ายใดๆทั้งสิ้นเเต่ตัวของเฟยหลงไม่ได้คลายความระมัดระวังตัวลงเลยเเม้เเต่น้อย
เฟยหลงซูซ่านเสี่ยวไป๋และหญิงส่วก็ได้เดินขึ้นไปยังชั้นที่สองซึ่งมีห้องพิเศษที่ตนต้องการเตรียมไว้อยู่
ก่อนไปหญิงสาวได้กล่าวกับเหล่าผู้คุ้มของนางว่า
” พวกเจ้าก็ไปพักซะเถอะ ”
” ไม่ต้องตามข้าขึ้นไปรออยู่ตรงในร้านนี้ซะและจะหาอะไรทานนั้นก็แล้วเเต่พวกเจ้าเลย ”
เมื่อผู้คุ้มกันทั้งหมดได้ยินว่าจะได้พักจึงกล่าวขอบคุณคุณหนูของพวกเขา
” พวกเราขอบคุณหนูใหญ่มากเลยขอรับ
