เวลาผ่านไปๆม่นานบัณฑิตชายคนนั้นก็ได้วิ่งกลับมาหาเฟยหลงและยื่นสมุนไพรที่เหมือนกับอันที่ชายอันธพาลคนนั้นถิออยู่
” เจ้ารับไปนี่คือสมุนไพรที่เจ้าต้องการ ”
เมื่อเฟยหลงรับสมุนไพรมาเเล้วจึงกล่าวถามบัณฑิตชายคนนั้นว่า
” เจ้าไม่คิดว่าข้านั้นตะหลอกเจ้าเพื่อที่จะขโมยหรือ ”
เมื่อบัณฑิตชายคนนั้นได้ยินจึงกล่าวออกมา
” ข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องไม่ขโมยสมุนไพรนี่อย่างเเน่นอน ”
เฟยหลงจึงกล่าวถามกลับไป
” เพราะอะไร ”
บัณฑิตชายก็ได้ตอบเฟนหลงกลับไปว่า
” เพราะข้าเชื่อใจเจ้า ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินคำตอบที่เหนือความคาดหมายของตนจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยยิ้ม
” เจ้าเป็นคนที่ทำให้ข้าเเปลกจริงๆ ”
” และในเมื่อเจ้ายอมเชื่อใจข้าข้าก็จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง ”
ซูซ่านแบะเสี่ยวไป๋ได้มองเฟยหลงเเละบัณฑิตชายคนั้นพูดคุยกันด้วยความสนใจ
ซูซ่านที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวกับเาี่ยวไป๋
” ท่านพี่เฟยหลงจะทำได้ไหมนะ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นจึงร้องตอบซูซ่าน
” อ๋าว ”
ซูซ่านที่เห็นเสี่ยวไป๋ร้องตอบก็กล่าวต่อไปโดยที่ไม่รู้เพราะนางถึงเข้าใจเสียงร้องของเสี่ยวไป๋
” นั้นสิไม่มีอะไรที่ท่านพี่เฟยหลงทำไมได้ ”
ทางด้านเฟยฟลงซึ่งตอนนี้ได้สมุนไพรที่ต้องการมาเเล้วจึงกล่าวออกมาว่า
” สมุนไพรที่ข้าถืออยู่ก็คือต้นบัวปฐพีซึ่งสมุนไพรชนิดนี้นั้นสามารถเติมโตได้ในสถานที่ๆมีปราณปฐพีอันหนาเเน่นเท่านั้น ”
เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกบ่าวออกมาจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดว่า
” เจ้าจะมาทำอะไรกันเเน่ถึงได้มานั่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับสมุนไพรที่ข้าซื้อมาเเล้วมันได้อะไร ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไป
” เจ้านั้นเเหละที่ไม่รู้อะไรจงเงียบเเละฟังสิ่งที่ข้ากำลังกล่าวต่อไป ”
เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินจึงเงียบปากโดยที่ตนไม่รู้ว่าทำไมตนต้องทำตามที่คนเเปลกหน้าคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วย
เฟยหลงที่เห็นว่าอันธพาลชายคนนั้นเงียบไปแล้วจึงกล่าวต่อไป
” นอกเหนือจากนั้นเเล้วสมุนไพรนี้ต้องใช้วิธีการเก็บที่พิเศษเพื่อไม่ให้พลังปราณในสมุนไพรนั้นลดน้อยลงโดยการขุดขึ้นมาโดยที่ต้องนำดินที่ติดอยู่กับรากไปด้วย ”
” เเละเมื่อนำมาเก็บเป็นไว้ในคลังสมุนไพรนั้นจำต้องใช้วิธีการพิเศษบางอย่างผนึกพลังปราณที่อยู่ในสมุนไพรไม่ให้นั่วไหลออกไป ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวถึงตรงนี้ก็ได้เงยหน้าและกล่าวกับอันธพาบชายคนนั้น
” เจ้านำสมุนไพรของเจ้ามาให้ข้าสิแล้วข้าจะพิสูจน์เอง ”
เมื่ออันธพ่ลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาจึงมีทีท่าแปลกไปแล้วกล่าวขึ้นมาว่า
” เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไงที่ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าต้องการขโมยต้นบัวปฐพีของข้านะ ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นจึงโยนต้นบัวปฐพีที่กำลังถืออยู่ให้และกล่าวกับอันธพาลชายคนนั้น
” ถ้างั้นเจ้าก็เอาต้นบัวปฐพีต้นนี้ไปถือไว้ก่อนส่วนเจ้าก็เอาต้นที่เจ้าถือเอาไว้มาให้ข้า ”
เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยฟลงกบ่าวออกมาจึงไม่รู้ตนต้องหาอะไรมาปฏิเสธได้จึงยอมมอบต้นบัวปฐพีให้เฟยหลงตรวจสอบ
เมืื่อเฟยหลงได้ต้นบัวปฐพีเเล้วจึงกบ่าวกับชายคนนั้นว่า
” ต้นบัวปฐพีนี้เป็นของจริงอย่างเเน่นอนไท่สิ่งสิ่วใดปกติ…………. ”
เมื่ออันธพาลชายได้ยินเช่นนั้นตึงกล่าวออกมาว่า
” ไงละเจ้าไม่สามารถหาข้าอ้างหรืออะไรม่ปฏิเสธว่าสมุนไพรต้วบัวปฐพีนี้มาจากน้านของเจ้าได้แล้วใข่ไหม ”
เฟยหลงที่โดนจัดอีกเป็นรอบที่สองจึงตอบกลับไปว่า
” ข้าบอกเจ้าให้เงียบ ”
เเละเฟยหลงก็ได้อธิบายต่อไป
” เเต่มีบางสิ่งที่ต้นบัวปฐพีของร้านนี้เเตกต่างจากต้นของเจ้าตรงที่มันไม่มีรากบัวที่ครบถ้วนและยังไม่เติบโตเต็มที่ ”
เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาก็เริ่มรู้สึกไม่ดี
