เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 112 ต้นบัวปฐพี​

เวลาผ่านไปๆม่นานบัณฑิต​ชายคนนั้นก็ได้วิ่งกลับมาหาเฟยหลงและยื่นสมุนไพรที่เหมือนกับอันที่ชายอันธพาลคนนั้นถิออยู่

” เจ้ารับไปนี่คือสมุนไพรที่เจ้าต้องการ ”

เมื่อเฟยหลงรับสมุนไพรมาเเล้วจึงกล่าวถามบัณฑิต​ชายคนนั้นว่า

” เจ้าไม่คิดว่าข้านั้นตะหลอกเจ้าเพื่อที่จะขโมยหรือ ”

เมื่อบัณฑิต​ชายคนนั้นได้ยินจึงกล่าวออกมา

” ข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องไม่ขโมยสมุนไพรนี่อย่างเเน่นอน ”

เฟยหลงจึงกล่าวถามกลับไป

” เพราะอะไร ”

บัณฑิต​ชายก็ได้ตอบเฟนหลงกลับไปว่า

” เพราะข้าเชื่อใจเจ้า ”

เมื่อเฟยหลงได้ยินคำตอบที่เหนือความคาดหมายของตนจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยยิ้ม

” เจ้าเป็นคนที่ทำให้ข้าเเปลกจริงๆ ”

” และในเมื่อเจ้ายอมเชื่อใจข้าข้าก็จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง ”

ซูซ่านแบะเสี่ยวไป๋ได้มองเฟยหลงเเละบัณฑิต​ชายคนั้นพูดคุยกันด้วยความสนใจ

ซูซ่านที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวกับเาี่ยวไป๋

” ท่านพี่เฟยหลงจะทำได้ไหมนะ ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นจึงร้องตอบซูซ่าน

” อ๋าว ”

ซูซ่านที่เห็นเสี่ยวไป๋ร้องตอบก็กล่าวต่อไปโดยที่ไม่รู้เพราะนางถึงเข้าใจเสียงร้องของเสี่ยวไป๋

” นั้นสิไม่มีอะไรที่ท่านพี่เฟยหลงทำไมได้ ”

ทางด้านเฟยฟลงซึ่งตอนนี้ได้สมุนไพรที่ต้องการมาเเล้วจึงกล่าวออกมาว่า

” สมุนไพรที่ข้าถืออยู่ก็คือต้นบัวปฐพี​ซึ่งสมุนไพรชนิดนี้นั้นสามารถเติมโตได้ในสถานที่ๆมีปราณปฐพี​อันหนาเเน่นเท่านั้น ”

เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกบ่าวออกมาจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดว่า

” เจ้าจะมาทำอะไรกันเเน่ถึงได้มานั่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับสมุนไพรที่ข้าซื้อมาเเล้วมันได้อะไร ”

เฟยหลงได้ตอบกลับไป

” เจ้านั้นเเหละที่ไม่รู้อะไรจงเงียบเเละฟังสิ่งที่ข้ากำลังกล่าวต่อไป ”

เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินจึงเงียบปากโดยที่ตนไม่รู้ว่าทำไมตนต้องทำตามที่คนเเปลกหน้าคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วย

เฟยหลงที่เห็นว่าอันธพาลชายคนนั้นเงียบไปแล้วจึงกล่าวต่อไป

” นอกเหนือจากนั้นเเล้วสมุนไพรนี้ต้องใช้วิธีการเก็บที่พิเศษเพื่อไม่ให้พลังปราณในสมุนไพรนั้นลดน้อยลงโดยการขุดขึ้นมาโดยที่ต้องนำดินที่ติดอยู่กับรากไปด้วย ”

” เเละเมื่อนำมาเก็บเป็นไว้ในคลังสมุนไพรนั้นจำต้องใช้วิธีการพิเศษบางอย่างผนึกพลังปราณที่อยู่ในสมุนไพรไม่ให้นั่วไหลออกไป ”

เมื่อเฟยหลงกล่าวถึงตรงนี้ก็ได้เงยหน้าและกล่าวกับอันธพาบชายคนนั้น

” เจ้านำสมุนไพรของเจ้ามาให้ข้าสิแล้วข้าจะพิสูจน์​เอง ”

เมื่ออันธพ่ลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาจึงมีทีท่าแปลกไปแล้วกล่าวขึ้นมาว่า

” เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไงที่ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าต้องการขโมยต้นบัวปฐพี​ของข้านะ ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นจึงโยนต้นบัวปฐพี​ที่กำลังถืออยู่ให้และกล่าวกับอันธพาลชายคนนั้น

” ถ้างั้นเจ้าก็เอาต้นบัวปฐพี​ต้นนี้ไปถือไว้ก่อนส่วนเจ้าก็เอาต้นที่เจ้าถือเอาไว้มาให้ข้า ”

เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยฟลงกบ่าวออกมาจึงไม่รู้ตนต้องหาอะไรมาปฏิเสธ​ได้จึงยอมมอบต้นบัวปฐพี​ให้เฟยหลงตรวจสอบ

เมืื่อเฟยหลงได้ต้นบัวปฐพี​เเล้วจึงกบ่าวกับชายคนนั้นว่า

” ต้นบัวปฐพี​นี้เป็นของจริงอย่างเเน่นอนไท่สิ่งสิ่วใดปกติ…………. ”

เมื่ออันธพาลชายได้ยินเช่นนั้นตึงกล่าวออกมาว่า

” ไงละเจ้าไม่สามารถหาข้าอ้างหรืออะไรม่ปฏิเสธ​ว่าสมุนไพรต้วบัวปฐพี​นี้มาจากน้านของเจ้าได้แล้วใข่ไหม ”

เฟยหลงที่โดนจัดอีกเป็นรอบที่สองจึงตอบกลับไปว่า

” ข้าบอกเจ้าให้เงียบ ”

เเละเฟยหลงก็ได้อธิบาย​ต่อไป

” เเต่มีบางสิ่งที่ต้นบัวปฐพี​ของร้านนี้เเตกต่างจากต้นของเจ้าตรงที่มันไม่มีรากบัวที่ครบถ้วนและยังไม่เติบโตเต็มที่ ”

เมื่ออันธพาลชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาก็เริ่มรู้สึกไม่ดี