บัณฑิตชายที่เห็นเช่นนั้นจึงกล่าวขอบคุณกับเฟยหลง
” ข้าขอขอบคุณท่านมากที่ช่วยไม่ให้ชื่อเสียงของร้านข้านั้นเสื่อมเสีย ”
เฟยหลงที่ได้ยินคำกล่าวขอบคุณของบัณฑิตชายที่เป็นเจ้าของร้่านสมุนไพรขนาดใหญ่แห่งนี้เฟยหลงจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” เจ่าไม่ต้องขแบคุณข้าหรอกเพราะอย่างที่ข้าได้บอกกับเจ้าไว้แล้วว่าข้ารีบเเละไม่อยากที่จะรอนานเกินไป ”
เมื่อบัณฑิตชายได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาก็ยังคงกล่าวยืนยันกับเฟยหลงเพราะเฟยหลงนั้นได้ช่วยตนไว้มากจริงๆ
” ข้าขอขอบคุณเจ้ามาถ้ามีเรื่องอะไรให้ข้าช่วยเจ้าก็กล่าวมาได้เลย ”
เฟยหลงที่ยังเห็นบัณฑิตชายคนนั้นยังยืนกล่าวเรื่องการตอบเเทนที่เฟยหลงได้ช่วยเหลือเอาไว้
เเต่เฟยหลงที่เห็นว่าชายคนนั้นได้หนีไปไกบเเล้วจึงกล่าวถามบัณฑิตชายคนนั้นกลับไป
” แล้วเจ้ามัวมายืนทำอะไรอยู่ละเจ้านั้นหนีไปแล้วเจ้าจะไม่ตายไปจับมันหน่อยเหรอ ”
เมื่อชายบัณฑิตได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวตอบเฟยหลงกลับไปว่า
” ชั่งมัยเถอะเพราะว่าข้าไม่ต้องไปตามชายคนนั้นเเล้วหละข้ารู้ดีว่าใครมันเป็นคนส่งมาใส่ร้ายร้านขายสมุนไพรของข้าเเบะทำให้ชื่อเสียงของร้านนั้นตกต่ำลง ”
เฟยหลงเห็นว่าบัณฑิตชายคนนั้นไม่ได้กล่าวอะไรต่อจึงไม่ได้ถามเรื่องราวต่อไปว่าใครเป็นคนส่งคนพวกนนั้นมาเเละกล่าวเรื่องที่เฟยหลงต้องการมากที่สุดในตอนนี้
” เจ้าไปนำสมุนไพรตามที่ข้าให้ไปหามาทั้งหมดเลยข้าต้องการใข้พวกมันอย่างเร่งด่วนที่สุด ”
เมื่อบัณฑิตชายได้ยินดังนั้นจึงกล่างตอบเฟยหลงกลับไปว่า
” อ่า………….. จริงด้วยเดี๋ยวข้าไปให้คนไปหามาให้เจ้าเองของพวกนั้นยังอยู่ในคลังสมุนไพรของร้านข้า ”
เฟยหลงจึงกล่าวตอบบัณฑิตชายคนนั้นกลับไป
” อืมยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ”
เวบาผ่านไปไม่นานก็ได้มีพนักงานของร้านวิ่งกลับมาเเละยื่นกล่องจำนวนหนึ่งซึ่งตอนนี้มีสมุนไพรที่เฟยหลงต้ิงการทั้งหมด
บัณฑิตชายคนั้นได้ยื่นกล่องทั้งหมดให้กับเฟยหลงเเละกล่าวว่า
” นี่คือสมุนไพรทั้งหมดที่ท่านต้องการ ”
เฟยหลงจึงกบ่สวถามบัณฑิตชายคนั้นกลับไป
” ทั้งเเล้วกี่เหรียญทอง ”
เมื่อบัณฑิตชายคนนั้นได้ยินเฟยหลงถามเรื่องราคาจึงกบ่าวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า
” ไม่คิดราคาท่านสามารถนำสมุนไพรทั้งหมดนี้ไปทำอะไรก็ได้เลย ”
เมื่อเฟยหลงได้ยิยเช่นนั้นจึงเก็บของทั้งหมดใส่ลงในถุงมิติเเละหันหลังเดินจากไปพร้อมซูซ่านกับเสี่ยวไป๋
บัณฑิตชายที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวถามเฟยหลงว่า
” ท่านไม่คิดที่จะเปิดดูหน่อยหรือว่าสมุนไพรพวกนี้ที่ข้านำมานั้นมีคุณภาพดีหรือไม่ ”
เเต่เฟยหลงได้ตอบคำถามของบัณฑิตชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ทำไมข้าต้องเปิดดูละข้าเชื่อว่าร้านของเจ้านั้นไม่หลอกลวงเด็กหนุ่มธรรมดาอย่างข้าเเน่นอน ”
เฟยหลงกล่าวจบก็ได้เดินจากไปจนหายไปกับฝูงชนบัณฑิตชายที่ได้ยินคำตอบของเฟยหลงจึงรู้สึกแปลกใจเเละะกล่าวออกมาด้วยเสียงอันเเผ่วเบา
” ช่างแปลกคนจริงๆเเละประโยคสุดท้ายที่กล่าวออกมาว่าเด็กหนุ่มธรรมดาเเต่จากที่ข้าดูเเล้วนั้นมันไม่มีตรงไหนบนตัวของเขาที่ธรรมดาเลยเเม้เเต่น้อย ”
ทางด้านเฟยหลวที่กำลังจะกลับไปที่ห้องของตนำร้อมกับซูซ่านและเสี่ยวไป๋ก็ได้เดินตามมาอย่างว่าง่ายไม่ส่งเสียวอะไรเเม้เเต่น้อย
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงทำลายบรรยากาศที่เงียบเชียบด้วยการกล่าวบางอย่างออกมา
” เสี่ยวไป๋เรื่องที่ข้าสัญญากับเจ้าต้องใช้เสลาสักหน่อยในการปรุงเม็ดยาเม็ดนี้ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินว่าเฟยหลงกำลังปรุงเม็ดยาบางอย่างให้กับตนจึงนู่สึดกดีใจ
” อ๋าว~~~ ”
ซูซ่านที่อยู่จ้างเฟยหลงก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวถามเฟยหลงว่า
” มันคือเม็ดยาอะไรหรือท่านพี่เฟยหลง ”
เฟยหลงได้มองกลับไปด้วยร้อยยิ้มเเละกล่าว
” รอดูละกันถ้าเจ้าอยากรู้ “
