เวลาผ่านไปเรื่อยๆเฟยหลงได้มุ่งหน้าเข้ามายังป่าจนเริ่มเห็นสัตว์อสูรขอบเขตวิญญาณจำนวนหนึ่งกำลังเดินไปมา
เฟยหลงได้เคลื่อนที่ผ่านไปอย่างเงียบที่สุดเพื่อไม่ให้สัตว์อสูรขอบเขตวิญญาณเหล่านั้นรู้ถึงการคงอยู่ของเฟยหลง
ระหว่างที่เดินอยู่นั้นสัมผัสวิญญาณของเฟยหลงได้รู้าึกว่ามีที่ตรงหนึ่งที่เเปลกไป
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกมา
” ดูจากลักษณะเเล้วตรงนี้น่าจะเป็นถ้ำของสัตว์อสูร ”
เเละเเน่นอนว่าเฟยหลงต้องเข้าไปสำรวจดูเพราะในถ้ำของสัตว์อสูรส่วนมากจะมีสมบัติต่างๆอยู่ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรหรือเเม้เเต่สิ่งเเปลกประหลาดอีกมากมาย
” ในเมื่อมาถึงที่เเห่งนี้เเล้วถ้าข้าไม่มีความกล้าเข้าไปสำรวจถ้ำนี้ละก็อย่าได้คิดจะกลับไปยังหน้าผาบรรพกาลเลย ”
เมื่อเฟยหลงได้ตัดสินใจเเล้วจึงรีบวิ่งไปนังถ้ำนั้นด้วยความเร็วสูง
เมืาอเฟยหลงได้เข้ามาด้านในก็ได้พบกับถ้ำที่มืดมิดอย่างมากเเต่เมื่อเดินเข้าไปเรื่อยก็มีเเสงสว่างเกิดขึ้นที่ปลายทาง
” ในที่สุดข้าก็มาถึงเเม้ว่าตอนเเรกข้าคิดว่าจะเป็นถ้ำของสัตว์อสูรเเต่ดูเหมือนข้าคงจะคิดผิด……….. ”
เฟยหลงได้เดินไปยังเเสงสว่างปลายทางเเละพบว่าด้านในนั้นเป็นสถานที่ที่มีหญ้าเเละพืชต่างๆงอกเงยขึ้นมากมาย
โดยที่ตรงกลางมีเเอ่งน้ำขนาดใหญ่อยู่ซึ่งเฟยหลงได้มองลงไปในทะเลสาบเเละเดินไปเก็บก้อนหินก้อนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ฝ่ามือของเเละขว้างมันลงไปในน้ำ
” จ๋อม ”
เสียงก้อนหินก้อนนั้นตกกระทบกับผิวน้ำเเละทำให้เกิดคลื่นสะท้อนขยายเป็นวงกว้าง
เเละตอนนั้นเองที่ทุกอย่างกำลังเงียวสงบก็ได้มีเสียงอะไรบางอย่างเคลื่อนที่อยู่ใต้น้ำ
มันได้ขึ้นมาบนผิวน้ำพน้อมกับคำรามออกมา
” โฮก ”
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกมาว่า
” เเม้ว่าในถ้ำจะไม่มีสัตว์อสูรอยู่ก็คงเป็นเพราะเจ้านี้ไม่ผิดเเน่ ”
ตรงเเอ่งน้ำขนาดใหญ่ก็ได้ปรากฏสัตว์อสูรตัวใหญ่ที่มีหัวเหมือนปลาเเต่มีครีปเปรียบเสมือนขามีสีดำตลอดทั้งตัวเเละจากที่เฟยหลงสัมผัสได้มันเป็นสัตว์อสูรขอบเขตวิญญาณ
เเละมันไม่ใช่ขอบเขตวิญญาณขั้นต้นเเต่จากที่เฟยหลงสัมผัสได้ว่าพลังปราณมันน่าจะพึ่งทะลวงขั้นเป็นขั้นที่สี่หรือขั้นกลางของขอบเขตวิญญาณ(ขั้น4-6)
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงเริ่มเตรียมตัวที่จะสู้สัตว์อสูรตนนั้น
” ในเมื่อเจ้าออกมาเเล้วข้าก็อบยากทดสอบพลังของข้าในตอนนี้เหมือนกัน ”
เฟยหลงได้พุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรตนนั้นเมื่อสัตว์เห็นว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้ามันไม่มีความหวาดกลัวอยู่เเม้เเต่น้อยจึงคำรามออกมาด้วยความโกรธ
” โฮก~~~ ”
เเละใช้ครีปของตนฟาดลงบนผิวน้ำทำใหเกิดคลื่นขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่เฟยหลงที่อยู่ตรงข้าม
เเต่เฟยหลงไม่ได้ยอมหยุดกับที่เพื่อให้มันคลื่นนั้นพัดพาตนลงไปในเเอ่งน้ำขนาดใหญ่เเละสวนกลับไปด้วยหมัดทลายศิลา
” ตู้ม ”
เฟยหลงได้ทำลายคลื่นที่สัตว์อสูรตนนั้นก่อเเตกกระจายออกไปเเละเมื่อเห็นว่ามีโอกาศเฟยหลงจึงรีบจู่โจมกลับไป
โดยซัดฝ่ามือที่เเฝงไม่ด้วยพลังปราณอันมหาศาลของตนเเต่สัวต์อสูรตนนั้นได้ใช้ครีปฟาดลงบนผิงน้ำอีกครั้งก่อให้เกิดคลื่นโถมเข้าใส่เฟยหลงเเละลดพลังทำลายของฝ่ามือนั้นลงไป
” ตู้ม ตู้ม ”
เฟนหลงที่เห็นว่าฝ่ามือของตนไม่ได้ผลจึงหลอกล่อสัตว์อสูรตนนั้นให้เข้าใกล้ฝั่งการวิ่งวนรอบเพื่อหล่อสัตว์อสูรให้โจมตีเฟยหลงอย่างต่อเนื่อง
เฟยหลงได้ใช้หมัดทลายศิลาเข้าประชิดตัวสัตว์อสูรเเละต่อยลงไป
” ตู้ม ”
” เจ้าสัตว์อสูรตนนี้มันโดนหมัดทลายศิลาเข้าไปเเต่ไม่บาดเจ็บมากเท่าที่ควร ”
สัตว์อสูรตนนั้นได้ถอยกลับไปเเค่นิดหน่อยเเละเมื่อมันตั้งหลักได้จึงพุ่งเข้าโจมตีเฟนหลงต่อด้วยความโกรธ
” โฮก ”
เฟยหลงที่ได้ยินเสียงคำรามเเละดวงตาที่ตอนนี้จ้องมองเฟยหลงด้วยความอาฆาตเเค้นเฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกมาว่า
” งั้นก็ต้องใช้สิ่งที่รุนเเรงกว่าเดิมเพื่อจัดการกับมัน “
