ทางด้านซูซ่านเเละเสี่ยวไป๋เมื่อไม่มีเฟยหลงอยู่ด้วยจึงได้เริ่มเดินตะเวนไปทั่วเมืองหลวง
” นี่เสี่ยวไป๋พวกเราไปที่ไหนกันดีละ ”
เสี่ยวไป๋ที่กำลังเดินตามซูซ่านเมื่อได้ยินดังนั้นจึงร้องตอบกลับไปว่า
” อ๋าว ”
‘ ไปหาของอร่อยทานกันเถอะ………ที่นี่ต้องมีของอร่อยมากมายเเน่นอน ‘
ซูซ่านที่ได้ยินเสียงร้องของเสี่ยวไป๋ก็เข้าใจว่าเสี่ยวไป๋นั้นต้องการบอกอะไรกับนาง
” งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ ”
เมื่อซูซ่านกล่าวจบก็ได้เดินนำเสี่ยวไป๋ไปเเต่เวลาผ่านไปชั่วครู่ก็หยุดเท้้าลงเเล้วหันกลับมาะูดกับเสี่ยวไป๋
” เเต่ของอร่อยที่เจ้าอยากินมันอยู่มางไหนละ”
ซึ่งตอนนี้รอบตัวซูซ่านมีผู้คนเดินผ่านไปมาไม่ขาดสายเสี่ยวไป๋ที่ได้ยินคำถามของซูซ่านจึงร้องตอบกลับไปว่า
” อ๋าว~~ ”
‘ ไม่ต้องเป็นห่วงข้านึ้วิธีที่ดีที่สุดไม่ต้องเปลืองเรี่ยวเเรงอะไรมากมาย ‘
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามเสี่ยวไป๋กลับไป
” วิธีไหนละเสี่ยวไป๋ ”
เสี่ยวไป๋ไม่ได้ร้องตอบซูซ่านเเต่เเสดงให้ดูโดยที่ใช้จมูกจองมันสูดดมกลิ่นต่างๆที่อยู่ในอากาศจนเวลาผ่านไปชั่วครูาก็ได้ลืมตาขึ้นเเละร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
” อ๋าว~~~ ”
‘ ตาใข้ามาข้าได้กลิ่นอาหารเเล้วมันต้องอร่อยเเน่นอน ‘
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกแปลกใจเเล้วกล่าวถามเสี่ยวไป๋ด้วยความสงสัย
” เสี่ยวไป๋เจ้าสามารถรับรึ้ถึงกลิ่นที่อยู่ในอากาศเเละเเยกเเยะออกได้เหรอ…… เจ้ามีความสามารถมากมายจริงๆ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินคำกล่าวชื่นชมจากซูซ่านจึงเชิดหัวของตัวเองขึ้นเพื่อเเสดงให้เห็นว่า
‘ เป็นไงข้าก็เก่งไม่ใช่เล่นๆใช่ไหม ‘
ซูศ่านที่เห็นดังนั้นจึงสงเสียงหัวเราะเเละรอยยิ้มที่สดใสออกมา
” ฮ่า ฮ่า เจ้าเก่งมากเสี่ยวไป๋เเต่ตอนนี้เจ้าจะพาข้าไปยังข้าก็อยากลองทานอะไรหลายๆอย่างดู ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินคำกล่าวของซูซ่านจึงฟื้นคืนสติของตนเเละคิดในใจ
‘ ใช่เเล้วข้าจะลืมเป้าหมายของข้าไปได้ไง……… ของอร่อยข้าเสี่ยวไป๋มาเเล้ว ‘
ระหว่างการเดินนำทางโดยเสี่ยวไป๋ซูซ่านก็ได้มองรอบๆเเละพบเห็นกันร้านต่างๆมากมากที่ทำให้นางเเปลกใจ
” เสี่ยวไป๋นั้นร้านอะไรเหรอมีของประดับมากมายเลย ”
” นั้นก็อีกร้านนั้นมีม้วนกระดาษอะไรอยู่ด้วย ”
” ร้านนั้นมีเสื้อผ้ามากมายหลากหลายสีสันด้วยละเสี่ยวไป๋ ”
“…………….”
“……………”
ตลอดเวลาตั้งเเต่ที่นางออกมาเดินไปเรื่อยๆกับเสี่ยวไป๋ซูซ่านก็มองดูทั้งสองด้านด้วยตวามอยากรู้อยากเห็น
เพราะว่าในเมืองฟ้ากระจ่างนั้นเเม้ว่าเฟยหลงจะพานางไปไหนมาไหนบ้างบางครั้งเเต่ซูซ่านนั้นพบเห็นหลายอย่างที่ทำให้นางประหลาดใจ
เเต่นางรู้ว่าเฟยหลงนั้นมีเรื่องต้องทำอีกมากใายเลยไม่ได้ขอให้เฟยหลงหยุดดูสิ่งต่างๆที่นางสนใจ
เเต่ครั้งนี้เฟนหลงเข้าไปในป่าเพื่อหาพื้นที่ๆเงียบสงบเเละปลอดภัยทะลวงขอบเขตก่อกำเนิดเป็นขอบเขตวิญญาณ
ซูซ่านเเละเสี่ยวไปํี่ได้รับอนุญาติจากเฟยหลงให้ไปเดินเล่นตามสถานที่ต่างๆในเมืองได้เเต่ต้องอยู่กับเสี่ยวไป๋อย่าเเยกจากกันจะดีที่สุด
ระหว่างนั้นซูซ่านได้เดินตามเสี่ยวไป๋มาเรื่อยๆจนเสี่ยวไป๋หยุดอยู่นะร้านเเห่งหนึ่งพร้อมกับร้องออกมา
” อ๋าว ”
‘ ร้านนี่เเหละข้าได้กลิ่นหอมลอยออกมา ‘
ถ้าเฟยหลงรู้ความสามารถของเสี่ยวไป๋นั้นคงจะหัวเราะไม่ออกเเละร้องไห้ก็ไม่ได้พร้อมกัยกล่าวถามกลับไป
” เสี่ยวไป๋เจ้าบอกข้าตามตรงเถอะเจ้าเป็นสัตวํอสูรสายพันธุ์พยัคฆ์เเน่หรือทำไมจมูกของเจ้าถึงได้ดีมากขนาดนี้ ”
ด้านซูซ่านกับเสี่ยวไป๋ที่มาถึงหน้าร้านเเล้วไม่ได้เข้าไปคงเป็นไปไม่ได้อยู่เเล้ว
” มาเถอะเสี่ยวไป๋ำวกเราไปหาอะไรทานกัน ”
ระหว่างที่ซูซ่านเเละเสี่ยวไป๋รออาหารที่สั่งอยู่ก็ได้มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินมากล่าวกับซูซ่านด้วยเสียงเเผ่วเบา
” เออ……….ในร้านนี้ไม่มีที่ว่างเหลือเเล้วข้าขอนั่งกับ…….ท่านได้ไหม “
