ซูซ่านที่ได้ยินเสียงว่ามีคนกำลังกล่าวถามนางอยู่จึงหันกลับไปมองเเละก็พบกับเด็กสาวคนหนึ่ง
อายุน่าจะพอๆกับนางเเละมีหน้าตางดงามผมสีดำเเละดวงตาที่เปร่งประกายเหมือนดวงดาวเมื่อเห็นดังนั้นซูซ่านจึงรู้สึกชอบดวงตาของเด็กสาวคนนี้มากๆ
” ได้สิมีที่ว่างอยู่เเล้วนั่งได้เลยตามสบาย ”
เมื่อเด็กสาวคนนั้นนั่งลงก็ได้กลาดตามองร่างกายตั้งเเต่ศรีษะเเละกิริยาท่าทางของซูซ่านเหมือนกัน
ซึ่เด็กสาวที่เห็นซูซ่านนั้นงดงามอย่างมากเหมือนกับนางจึงรู้สึกแปลปใจแล้วกล่าวออกไป
” ข้า………… ชื่อเหวินเซี่ยวเทียนท่านละ ”
ซูซ่านที่ได้เห็นเด็กสาวที่นั้งข้างๆนางเเนะนำตัวเองก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” ข้าชื่อซูซ่านเเล้วเจ้าละมาคนเดียวเหรอ ”
เหวินเซี่ยวเทียนได้ตอบซูซ่านกลับไปว่า
” ใช้…………. ข้ามาคนเดียว ”
” ท่านอยากทานอะไรข้าเลี้ยงเองถือเป็นคำขอบคุณที่ให้ข้านั่งด้วย ”
ซูซ่านได้ตอบเหวินเซี่ยวเทียนกลับไปด้วยรอยยิ้ม
” อืมงั้นข้าไม่เกรงใจละนะ ”
เเละตอนั้นเองเสี่ยวไป๋ก็ได้ร้องออกมา
” อ๋าว ”
เหวินเซี่ยวเทียนสังเกตเห็นเสี่ยวไป๋ที่กำลังนอนหมอบอยู่อีกด้านก็ได้กล่าวถามซูซ่านกลับไปว่า
” สัตว์อสูรเหรอ……….. มันเป็นของท่านใช่ไหม”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” ไม่เสี่ยวไป๋นั้นไม่ได้เป็นของข้าหรอกเเต่เป็นของท่านพี่ของข้า ”
เหวินเซี่ยวเทียนได้ยินสิ่งที่ซูซ่านกล่าวออกมาจึงกล่าวถามต่อไป
” ท่านพี่เหรอ………… เขาอยู่ไหนละ ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบกลับไปเเบบเรียบๆ
” มีธุระบางอย่างต้องไปทำนะเสี่ยวไป๋ก็เลยได้อยู่กับข้า ”
เหวินเซี่ยวเทียนที่ได้ยินซูซ่านเรียกสัตว์อสูรทีานอนหมอบอยู่นั้นว่าเสี่ยวไป๋จึงถามกลับไปเพื่อความเเน่ใจ
” งั้นเจ้านี้ชื่อเสี่ยวไป๋เหรอ ”
ซูซ่านได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” อื้ม……… ท่านพี่เฟยหลงเป็นคนตั้งให้ ”
เหวินเซี่ยวเทียนได้เห็นดังนั้นจึงกล่าวถามซูซ่านด้วยความลังเล
” ข้า……… ขอลูบมันเสี่ยวไป๋หน่อยได้ไหม ”
ซูซ่านได้ตอบกลับไปว่า
” ไม่มีปัญหาเสี่ยวไป๋ไม่ทำอะไรเจ้าหรอก ”
เหวินเซี่ยวเทียนที่ได้ยินคำกล่าวของซูซ่านจึงค่อยรวบรวมความกล้าเเละยื่นมือของนางออกไปอย่างช้าๆเเละลูบขนสีขาวของเสี่ยวไป๋
เสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรมากเพียงเเค่เหลือตามองไปเท่านั้น
เพราะว่าเสี่ยวไป๋สัมผัสไม่ได้ถึงเจตนามุ่งร้ายจึงไม่ได้สนใจเเล้วคนตรงหน้าเเละกำลังพูดคุยอยู่กับซูซ่านมันจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก
เหวินเซี่ยวเทียนที่เห็นว่าเสี่ยวไป๋ยอมให้นางลูบขนของมันจึงกล่าวออกมา
” ขนของเจ้าชั่งนุ่มมากเลย ”
เเต่ระหว่างนั้นเองที่ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
” คุณหนูเหวินท่านอยู่ที่นี้เองเหรอข้าไม่ได้คิดว่าจะได้พบกับท่านในที่เเห่งนี้ ”
ซูซ่านมี่เห็นดังนั้นก็ได้พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินถือพัดพร้อมกับโบกไปมาเเละเดินเข้ามาใกล้เหวินเซี่ยวเทียนพร้อมกับคนอีกจำนวนหนึ่ง
เหวินเซี่ยวเทียนที่ตอนนี้กำลังลูบขนของเสี่ยวไป๋อย่างสนใจเเละอย่างอยากรู้อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันทำให้หน้าของนางซีดลงไปหลายส่วน
เเละเงยหน้าขึ้นทักทายเด็กหนุ่มคนนั้น
” ไม่ทราบว่าคุณชายเจียงท่านมาทำอะไรนะที่เเห่งนี้ ”
เด็กหนุ่มที่ได้ถูกเรียกว่าคุณชายเจียงนั้นก็ได้กล่าวตอบเหวินเซี่ยวเทียนพร้อมกับเดินเข้าใกล้
” ข้าจะมาหาท่านนั้นไม่ได้เลยเหรอคุณหนูเหวิน ”
เมื่อเหวินเซี่ยวเทียนได้ยินว่าคู่หมั่นหน้าของนางยิ่งซีดลงไปอีกเเละกล่าวเตือนคุณชายเจียงว่า
” ท่ายอย่าเข้ามาใกล้ข้ามากกว่านี้ ”
คุณชายเจียงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มพร้อมกับตอบกลับไปว่า
” อีกไม่นานข้าก็อาจจะได้เป็นคู่หมั่นท่านก็ได้ ”
ซูซ่านที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวขัดว่า
” ท่านเป็นใครทำไมมาสร้างความลำบากให้กับพวกข้า ”
คุณชายเจียงที่เห็นว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่โต๊ะเดียวกับเหวินเซี่ยวเทียนจึงประหลาดใจเเต่เมื่อเห็นนางใส่ผ้าคลุมหน้าเอาไว้
” เจ้าจะทำอะไรละจะขัดขวางข้าอย่างนั้นเหรอเกรงว่าเจ้าคงไม่มีความสามารถเเละทำไมเจ้าถึงสวมผ้่คลุมหน้าละ ”
” ไหนให้ข้าได้เห็นโฉมหน้าของเจ้าหน่อย ”
เมื่อกล่าวจบคุณชายเจียงก็ได้เอื้อมมือไปเเละตั้งใจถอดผ้าคลุมหน้าของซูซ่าน
