เสี่ยวไป๋เเละซูซ่านที่ได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาจึงรู้สึกมึนงง
” อ๋าว ”
” มันเเปลกยังไงเหรอท่านพี่เฟยหลง ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไปว่า
” อ่าข้าก็ไม่เคยบอกให้พวกเจ้ารู้เลยสินะว่า…………. เม็ดยาเหล่านี้นั้นมีความสามารถที่ช่วยให้พลังปราณเพิ่มขึ้นจำนวนม่าก็จริง ”
” เเต่ว่าถ้่าใช้ในปริมาณที่มากเกินไปนั้นจะทำให้ให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าคอขวดไม่สามารถไปต่อได้จนกว่าตะเเก้ไขเรื่องนี้ได้สำเร็จ ”
” เเละอีกอย่างนั้นก็คือการใช้ยาเพิ่มพลังปราณจำนวนมากอาจทำให้รากฐานการบ่มเพาะนั้นไม่่ทันคงได้เท่าที่ควรซึ่งต้องใช้เเรงกดดันจากการต่อสู้มาช่วยเสริมรากฐานให้มั่นคง ”
เมื่อเฟนหลงกล่าวจบก็ได้เห็นซูซ่านมองมาอย่างเหม่อลอยเเละกล่่วออกมาว่า
” ถ้างั้นข้าละท่านพี่เฟยหลงจ้าไม่เปฌนอะไรเเน่เหรอเพราะข้าก็ใช้เม็ดยาจำนวนที่ท่ารให้เพื่อย่มเพาะ ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้ส่ายหน้าของตน
” ไม่เลยเจ้านั้นมีทักษะบ่มเพาะที่เหนือยิ่งกว่าเหล่าผู้คนบนดินเเดนนี้ ”
ซูซ่านที่ได้ยินประโยคหลังสุดของเฟยหลงก็ได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
” เหนือกว่าเหล่าผู้คนบนดินเเดนนี้………… ”
เฟยที่ได้ยินคำถามของซูซ่านก็ได้กล่่าวขึ้นมาว่า
” เรื่องนั้นไม่ต้องสนอะไรก่อนก็ได้เจ้าสนเเค่เรื่องเกี่นวกับเม็ดยาที่ข้าบอกไปก็พอเเล้วละ ”
เฟยหลงก็ได้กลับเข้าเรื่องเม็ดยาต่อ
” เม็ดยาที่ข้าปรุงมันขึ้นมานั้นมีความบริสุทธิ์อยู่ในระดับสูงทำให้ไม่เกิดผลเมียอะไรม่กมากถ้าเจ้าได้ต่อสู้กับศัตรูม่กมายเพื่อบีบอีดำลังปราณที่ได้จากเม็ดยานั้นเเม้ว่าจะมากมายเเต่……….. ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวถามอย่างเร่งรีบเพราะว่าความรู้เหล่านี้ช่วยเปิดโลกให้นางรู้จักมากขึ้นไปอีก
” เเต่อะไรอีกละท่าาพี่เฟยหลงท่านรีบกล่าวออกมาเถอะ ”
เฟยหลงที่เห็นท่าทีของซูซ่านที่มองตัวเขานั้นเหมือนเห็นสิ่งน่าสนใจที่ช่วยเติมเต็มความรู้ของนาง
” เเค่ว่าพลังเหบ่านั้นมันไม่บริสุทธิ์มทกเท่ากับพลังปราณที่ตัวเจ้าได้ดูดซับด้วยตัวเองจึงต้องใข้มันในการต่อสู้เพื่อที่จะทำให้พลังปราณเหล่านั้นมีึความบริสุทธิ์มากขึ้น ”
” เเละทางด้านเสี่ยวไป๋ที่ข้าเห็นว่าตอนนี้ยังไม่เป็นอะไรก็น่ามาจากสายเลืือดของมันก็เป็นได้ข้าไม่รู้เหมือนกันว่ามันใช่สายเบือกพยัคฆ์ขาวเเน่นอนหรือไม่ ”
” เพราะยิ่งอยู่อยู่ด้วยกันกัยเสี่ยวไป๋นั้นทำให้ข้่เกิดสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน ”
ซูซ่านที่ได้ยินคำกล่าวจองเฟยหลงเเล้วจึงมองเสี่ยวไป๋ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับมันไหมเเต่สุดท้ทยก็ไม่พบกับอะไรเเละกล่าวถามออกมาเพื่ความเเน่นใต
” นี่เสี่ยวไป๋เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินคำถามของซูซ่านก็ได้ร้องตอบกลับไป
” อ๋าว ”
” ไม่ได้รู้สึกแปลกๆอะไรเลยเเต่ข้าคิดว่าเมื่อทารเมฌดยาเหล่านั้นพร้อมกันมันอร่อยมากข้าอยากได้มันสงสัยจัง…………..ว่าพี่ใหญ่จะมีเก็บไว้อีกไหม ”
เเต่มีเำียงเเค่ซูซ่านเท่านั้นที่เข้าใจความหมายเสียงร้องของเสี่ยวไป๋ถ้าเฟยหลงรับนั้นก็คงตะโกนกลับไปว่า
” นี่เจ้าคิดว่าเม็ดยาที่ข้าปรุงขึ้นมานั้นมันเป็นหัวผักกาดหรือไงเเม้เเต่ในชีวิตที่เเล้วของจ้ายังมีคนมาขอร้องให้ข้าปรุงยาให้มากมายเพื่อเเลกกับของบางอย่างเป็นการตอบเเทน ”
” เเต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ข้าตอบรับคำขอของพวกเขาเท่านั้น ”
เฟยหลงที่เห็นว่าเสี้ยวไป๋นั้นไม่เป็นอะไรเเล้วจึงกล่าวขึ้นมาว่า
” งั้นพวกเจ้าออกไปเดินเล่นหาอะไรทำกับข้าดีกว่าอยู่ในห้องในตอนนี้ก็มีเเต่รู้สึกเบื่อใช่ไหม ”
ซูซ่านที่ได้ยินว่าเฟยหลงกล่าวเขิญชวนนางไปเดินเล่นกับตัวเขาดังนั้นซูซ่านจึงตอบตกบงอย่างไม่ลังเลเพราะนางชอบเวลาที่อยู่ใกล้กับเฟยหลง
” ข้าไปกับท่านพี่เฟยหลงเเน่นอนในเมื่อท่านออกตัวเชิญข้าเเบบนี้ “
