ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตอบกลับไป
” อ่อ………. งั้นเหรอข้าคิดว่าท่านพี่เฟยหลงทำหน้าตาเหมือนกับว่าจะฆ่าใคร ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตอบซูซ่านกลับไปว่า
” ไม่หรอกพวกข้าเเค่ประลองความเร็วกันเท่านั้น”
เเเละเฟยหลงก็ได้กล่าวต่อไปอีก
” ในเมื่อข้าได้สิ่งของที่ต้องการเเล้วพวกเจ้าละอยากได้อะไรเพิ่ทอีกไหม ”
ซูซ่านไดเกล่าวตอบกลับไป
” จ้าไม่อยากได้อะไรเพิ่มอีกเเล้วในตอนนี้ ”
เสี่ยวไป๋ก็ได้ร้องตอบเช่นกัน
” อ๋าว ”
” ข้าก็ไม่อยากได้…………………… เเต่ถ้าพี่ใหญ่อยากทิ้งขสวหยกในมือเมื่อไหร่ข้าจะเป็นคนเเรกที่อาสาช่วยเอง ”
ซูซ่านที่รับรู้ความหมายของเสี่ยวไป๋นั้นได้เเต่กลอกตาเเละกล่าวออกมา
” เสี่ยวไป๋ท่านพี่เฟยหลงคงไม่ทิ้งขวดหนกนั้นอย่างเเน่นอนเเละอีกอย่างเม็ดยาที่อยู่ในขวดหยกนั้นมันจำเป็นสำหรับท่านพี่เฟยหลงที่จะใช้ในการบ่มเพาะต่อจากนี้ ”
เสี่ยวไป๋ที่ไดเฟังก็รู้สึกเศร้าใจอย่างยิ่ง
” อ๋าว ”
” ข้าอยากได้เม็ดยาอีกพี่ใหญ่จะปรุงยาให้ข้าไหม ”
ซูซ่านได้ตอบกลับไปด้วยเสียงหัวเราะ
” ฮ่า ฮ่า ฮ่า เเน่นอนสิท่านพี่เฟยหลวต้องไม่บืมเจ้าอยู่เเล้ว ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวปลอบเสี่ยวไป๋ว่า
” รอบหน้าข้าจะปรุงเม็ดยาให้กับเจ้าอย่างเเน่นอนเเต่เม็ดยานี้ข้าจะต้องเอาไปประมูลน่าจะดีที่สุดเพื่อเป็นการดึงดูดความสนใจของพวกกลุ่มคนบางกลุ่ม ”
” เเล้วพวกเจ้าละจะเอายังไงจะตามจ้าไปหรือว่าจะกลับไปรออยู่ที่โรงเตี๊ยม ”
ซูซ่านกับเสี่ยวไป๋มองหน้่กันเเละคัดสินใจบางอย่างโดยไม่ต้องพูด
” ข้ากับเสี่ยวไป๋จะกลับไปรอท่านที่โรงเตี๊ยมเเต่ก่อนหน้านั้นพวกข้าสองคนขอเดินเที่ยวชมนครหลวงเเห่งนี้ต่อได้ไหม ”
เฟยหลงลองคิดไตร่ตรองดูถึงเรื่อวราวต่างๆที่อาจจะพบเจอเเละตัดสินใจกล่าวอนุญาต
” งั้นก็……………ได้พวกเจ้าทั้งสองจะไปไหนอย่าเเยกจากกันเป็นอันขาดเเละอย่าลืมคำกล่าวของข้าถ้าเกิดเหตุการณ์เเบบเมื่อตอนนั้นอีกจงอย่าลังเลที่จะใช้มันเพื่อรักษาชีวิต ”
ซูซ่านได้กล่าวตอบเฟยหลงกลับไป
” อืม…………… ครั้งนี้ถ้ามีเหตุการณ์ที่ึคล้ายกันเกิดขึ้นอีกข้าจะไม่ลังเลอีกเเล้ว ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินคำกล่าวของซูซ่านจึงเเยกทางกันส่วนเสี่ยวไป๋นั้นยังคงอยู่กับซูซ่านเช่นเดิม
ตามข้อมูชที่ได้มาเมืองหลวงเเห่งนี้มีโรงประมูลอยู่ซึ่งชื่ออของมันก็คือ……..โรงประมูลหวังเปา
เฟยหลงได้มาหยุดอยู่หน้าทางเจ้าโรงประมูลหวังเปาเเละครุ่นคิด
” ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าโรงประมูลเเห่งนี้จะมีอยู่ในเมืองหลวงอีกด้วย ”
ในตอนนั้นเองที่เฟยหลงได้ยืนอยู่ตรงนั้นได้มีพนักงานคนหนึ่งสังเกตุเห็นตัวเฟยหลงเเละกล่าวต้อนรับ
” ยินดีต้อนรับไม่ทราบว่าท่านต้องการมาทำอะไรที่โรงประมูลหวังเปาของเรา ”
เฟนหลงได้มองพนักงานอยู่ชั่วครู่นั้นจึงทำมห้พนักงานคนนั้นรู้สึกอึดอัดเเละกำลังจะกล่าสถามออกมาอีกครั้งเเต่เฟยหลงได้กล่าวขึ้ึ้นมาก่อน
” โอ้………. ข้าพึ่งจะคิดจึ้นมาได้ว่าเหมือนจะมีบัตรอะไรสักอย่างที่ได้จากคนบางคน ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจนก็ได้ค้นหาบัตรที่ชายชราชางฟู่ได้ให้เฟยหลงเอาไว้
” อ่า………… ในที่สุดข้าก็เจอมัน ”
พนักงานที่เห็นเฟนหลงกำบังหาบางสิ่งบางอย่างอยู่เเละมีท่าทางแปลกๆทำให้พนักงานนั้นคิดในใจว่า
” นี้ข้าโชคร้ายไปเจอลูกค้าท่าทางแปลกๆเเบบนี้ทำไมกันนะ ”
เฟยหลงได้ยื่นบัตรที่ชายชราชางฟู่ได้ให้กับเฟยหลงพนักงานรับบัตรใบนั้นมาอย่างงงวยก่อนที่จะตรวจสอบอย่างละเอียด
” นี่…………… มันบัตรนี่ ”
พนักงานคนนั้นได้เเสดงอาการตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะสูดหายใจลึกๆเเละกล่าวกับเฟยหลงว่า
” คุณชายเชิญตามข้ามาเถอะมีเรื่องอะไรค่อยพูดคุยกันข้างในดีกว่า “
