เฟยหลงที่ได้ยินเจียงหงกล่าวออกมาเช่นนั้นก็ได้ยิ้มพร้อมกับกล่าวตอบกลับไปว่า
” ไม่มีอะไร ”
เจียงหงที่เห็นรอยยิ้มของเฟยหลงเเล้วรู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่เเสดงออกมาของเฟยหลง
เเต่เฟยหลงนั้นไม่ได้ตอบคำถามของเจียหงอีกเเล้วกล่่าวออกมา
” เจ้ารีบพาข้าไปตามที่กล่าวออกม่เถอะ ”
ซูซ่านที่เดินอยู่ด้่นข้างของเฟยหลงได้กล่าวขึ้นมา
” ท่านพี่เฟยหลงท่านคิดว่าสัตว์อสูรจะบุกโจมตีต่อไปอีกนานเเค่ไหน ”
เฟยหบงได้ตอบคำถามของซูซ่านที่ถามตนกลับไปอย่างรวดเร็ว
” จากที่ข้าได้ยินข่าวลือต่างๆในเมืองเเล้วนั้นก็มีความเป็นไปได้ไม่กี่อย่าง ”
ซูซ่านจึงกล่าวถามต่อไปอีก
” ความเป็นไปได้นั้นคือ………… ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวตอบกลับไป
” ข้าก็ไม่อาจที่จะทราบได้เหมือนกันถ้าตัวข้าไม่ได้ไปเจอกับตัวข้าเอง ”
เจียงหงได้นำพวกเฟยหลงมาจากระทั่งขึ่นไปยังหอคอยเเห่งหนึ่งที่มีความสูงมากกว่ากำแพงที่ใช้สำหรับป้องกันสัตว์อสูร
ซึ่งเฟยหลงได้คาดการณ์เเล้วว่านี่อาจจะเป็นหอคอยที่ใช้สอดส่องศัตรูจากระยะไกลเใ
เหล่าทหารที่ได้เฝ้าทางเข้าออกมนั้นไม่ได้หยุดเจียงหงเอาไว้เพราะคงได้ยินข่าวเกี่ยวกับหลานสาวของท่านเเม่ทัพจ้าวได้มายังป้อมปราการเเห่งนี้
” ข้าว่าการอยู่ที่สูงเเบบนี้ก็ทำให้รู้สึกดีไปอีกเเบบ ”
ซูซ่านมองจากยอดหอคอยลงไปยังเบื้องล่างโดนที่เวลาซูซ่านกลับไปนอกกำแพงก็พบกับสัตว์อสูรที่กำลัเคลื่อนตัวเข้ามา
โจมตีเเต่ถูกหลุดไว้โดยกำแพงของป้อมปราการทำให้เหล่าสัตว์อสูรนั้นใช่การโตมตีใส่กำแพงของป้อมปราการ
เเต่สุดท้ายเเล้วก็ไม่สามารถทำลายมันได้เลย
” โฮก…………….”
” โออ…………….”
เสียงคำรามของสัตว์อสูรได้ดั่งก้องไปทั่วทั้งป้อมปราการเหล่าทหารก็ได้ใช้อาวุธยุทโธปกรณ์ต่างๆเข้าต่อสู้
เสียงสั่งการของเหล่านายทหารดังขึ้น
” พวกเจ้าทั้งหลายอยู่ในขบวนอย่าเเตกออกเเละเปิดช่องว่างให้พวกมันเข้ามาได้ ”
” ถ้าพวกเราก้าวถอยเเม้เพียงเล็กน้อยก็อาจจะเปิดโอกาศให้พวกมันได้ดังนี้นจงอย่าลังเลที่จะ ”
เหล่าทหารของอาณาจักรสายลมได้ระเบิดพลังปราณออกมาก่อให้เกิดบรรยากาศที่หนักอึ้ง
ทักษะยุทธ์ได้ถูกใข้ต่อสู้กับสัตว์อสูรอย่างไม่ขาดสาย
” ตู้ม ตู้ม ตู้ม ”
เสียงระเิบดดังขึ้นต่อเนื่องสัตว์อสูรที่กำลังปืนขึ้นมายังกำเเพงไดเถูกผลักตกลงไปเเละตกตายลง
การต่อสู้ได้ดำเนินไปจนกระทั้งได้ยินเสียงตะโกนของทหารคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางหอคอย
” สัตว์อสูรบินได้บุกมาเเล้ว ”
เหล่าทหารหลายคนที่คอยสังเกตุการณ์ท้องฟ้าก็ได้เห็นฝูงสัตว์อสูรกำลังบินอยู่เป็นท้องฟ้าึล้ายกับก้อนเมฆขนาดใหญ่
เเละตอนนี้นเองที่ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
” เตรียมหน้าไม้กลเเละเครื่ิองยิงเร็วเข้า ”
ทหารที่รู้หน้าของตนเองดีก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” ขอรับ ”
สัตว์อสูรบินได้เหล่านั้นได้โฉบลงมายังเหล่าทหารที่อยู่บนกำแพง
” แกว๊กกกกกกกก ”
ทหารบางคนได้ถูกการโจมตีครั้งสุดท้ายของสัตว์อสูรเเม้เพื่อนทหารที่อยู่ด้านข้างสีหน้าของพวกเขาจะโศกเพียงใด
เเต่สุดท้ายเเล้วพวกเขาก็มีหน้าที่จะต้องทำเหมือนกัน
” โจมตีต่อไปอย่าหยุดเพื่อพี่น้องของเราที่ตายจากไป ”
เหล่าทหารได้ตอบกลับไปด้วย
” เฮ่ออออออออออออ ”
เฟยหลงได้เห็นเหล่าทหารของอาณาจักรสายลมเข้าต่อสู้อย่างสุดความสามารถ
” สงครามครั้งนี้นั้นมีบางอย่างผิดปกติตริงๆด้วย”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามเฟยหลงว่า
” ท่านพี่เฟยหลงมีอะไรผิดปกติหรือ ”
เจียงหงก็สนใจเช่นกันจึงกล่าวถามเฟยหลงเหมือนกับซูซ่าน
” ใช่เเล้วท่านอาจารย์มีสิ่งมดผิดปกติกับสงครามครั้งนี้ ”
เฟยหลงได้ชี้นิ้วของตนเองไปทางด้านกำแพงเเละกล่าวออกมาว่า
” สิ่งที่ผิดปกตินั้นคือการเดิน ”
