เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 168 เฮ้……… สาวน้อย

เจียงหงที่ได้เห็นดังนั้นจึงตะโกนออกมาว่า

” ท่านลุงใหญ่ระวังข้างหลัง ”

เเน่นอนว่าสัตว์อสูรตัวนี้นั้นได้โผล่ขึ้นมาจากใต้พื้นดินเเละลอบโจมตีจ้าวเฉิน

ในจังหวะที่มันคิดว่ามนุษย์​ตรงหน้านั้นไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้ทันอย่างเเน่อนน

รอบด้านเต็มไปด้วยฝุ่นที่ฟุ้งกระจายออกมาเป็นจำนวนมาก

เเต่ในตอนนั้นเองที่ได้มีลูกธนูลูกหนึ่งที่อัดเเน่ไปด้วยพลัปราณจำนวนมากได้พุ่งเข้ามาใส่สัตว์อสูรต้นนั้น

” สวบ……….. ”

ธนูลูกนั้นได้โดนสัตว์อสูรตัวนั้นอย่างเเน่อนเพราะว่าทีเสียงร้องด้วยความโกรธของมันดังขึ้น

” โร๊ววววววว ”

เมื่อฝุ่นเหล่านั้นได้หายไปก็พบกับกิ่งก่าขนาดใหญ่ที่มีสีผิวน้ำตาลเข้มกรงเล็บทั้งสองข้างที่มีความคม

เเละดวงตาที่กำลังจ้องมองไปทางที่ลูกธนูนั้นได้พุ่งมา

” โร๊วววววววว ”

บนกำแพงนั้นได้ปรากฏ​ชายวัยกลางคนกำลังถือธนูยาวที่มีลวยสายสวยงมาเเละเต็มไปด้วยเจตจำนงเเห่งการสังหาร

จ้าวเฉินนั้นรู้อย่เเล้วว่าคนที่ยิงธนูนั้นเป็นใครจึงกล่าวออกมาว่า

” เเม่ทัพขี้เมากลับไปข้าจะเลี้ยงสุราเจ้าเอง……………… เเต่ตอนนี้พวกเราคงต้องจัดการเจ้าสองตัวนี้ก่อน ”

ซึ่งคนนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจากเเม่ทัพที่ถูกส่งมายังเมืองชายเเดนทางตอนเหนือเเห่งนี้เพื่อช่วยต่อสู้กับสัตว์อสูร

เเละดูจากคำพูดของจ้าวเฉินที่กล่าวออกมานั้นก็พอจะคาดเดาไดเว่าพวกเขาทั้งสองคนจะสนิทกันไม่น้อย

ชายที่ถูกจ้าวเฉินเรียกว่าเเม่ทัพขี้เมาก็ได้เเค่นเสียงของตนออกมาเเล้วตอบกลับไปว่า

” ฮึ……………คนสมองกล้ามเเถมยังชอบพูดจาตลบตะแลง​อย่างเจ้านั้นรู้จักเลี้ยงสุราข้าด้วยหรือ ”

จ้าวเฉินที่ได้ยินเช่นั้นจึงกล่าวตอบกลับไป

” เห้…………. ข้าเคยพูดจาตลบตะแลง​ที่ไหนข้าเเค่บอกว่าจะเลี้ยงเจ้าเเต่ไม่มีเวลาเท่านั้นเองจึงขอเลื่อนออกไปก็เเค่นั้นเอง ”

ชายที่ถูกเรียกว่าเเม่ทัพขี้เมาก็ได้กล่าวตอบจ้าวเฉินกลับไป

” ถ้าครั้งนี้เจ้ากลับคำพูดเตรียมตัวโดนลูกธนูเสียบจนกลายเป็นเม่นได้เลย ”

เมื่อกล่าวจบชายคนนั้นได้กระโดลงมาจากกำแพงเมืองเเละเข้าต่อสู้กับสัตว์อสูรกิ้งก่า​โดยทันที

ทางเฟยหลงเห็นตั้งเเต่เเรกที่ชายคนนั้นได้ง้างสายธนูออกมาตัวเขาคงไม่จำเป็นต้องลงมือเพื่อช่วยลุงใหญ่ของเจียงหงที่เป็นลูกศิษย์​เขา

เฟยหลงได้มองการต่อสู้ของทั้งสองก่อนจะมองเจียหงเเละกล่าวออกมาว่า

” เฮ้……………. สาวน้อยเจ้าคิดว่ายังไงกับการต่อสู้ของพวกเขา ”

เจียงหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้เเต่สงสัยเเละกล่าวถามกลับไป

” ท่านกำลังพูดกับใครอยู่หรือ ”

เฟยหลงก็ได้ตอบกลับไปด้วยมุมปากที่มีรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวตอบกลัลไปว่า

” เเล้วตอนนี้เจ้าคิดว่าข้ากำลังพูดอยู่กับใครละ ”

เจียงหงที่ได้ยินเเบบนั้ก็ได้ระเบิดอารมณ์​ออกมาพร้อมกับกล่าวตอบกลับไป

” ใครเป็นสาวน้อยของเจ้ากัน………….. ”

เฟยหลงได้ส่ายหน้าของตนเเละกล่าวตอบกลัลไปว่า

” เป็นเพราะเจ้าชอบทำนิสัยเหมือนเเบบนี้ไงถ้าไม่ให้ข้าเรียกเจ้าว่าสาวน้อยเเล้วจะให้ข้าเรียกเจ้าว่าอะไร ”

เจียหงก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยความโกรธ

” ท่านจะเรียกอะไรก็เรื่องของท่านยกเว้น…….. ”

ก่อนที่เจียงหงจะพูดจบเฟยหลงก็ได้กล่าวขัดขึ้นมา

” สาวน้อยเจ้าพูดเองนะว่าจะให้ข้าเรียกเจ้าเเบบไหนก็ได้อย่าได้คิดที่จะกลืนคำพูดของตัวเองละ ”

เจียงหงได้กล่าวออกมาด้วยความโกรธที่กำลังเพิ่มขึ้นจนนางหอบหายใจอย่างหนัก

” ไออาจารย์​บ้าเจ้าพูดอะไรทำไมไม่ฟังที่ข้าพูดให้จบก่อน ”

เฟยหลงที่ได้ยินเจียงหงกล่าวเรียกตนเเบบนั้นก็ได้เเต่สายหน้าอย่างจนใจ

” ขนาดข้าที่เป็นอาจารย์​เจ้ายังไม่เคารพเลย……….. มีลูกศิษย์​เเบบนี้ข้าเหนื่อยใจจริงๆ “