หุ่นเชิดเงาปีศาจจึงได้มองไปยังกำแพงเมืองที่มีทหารจำนวนมากกำลังประจำการอยู่
ทางด้านกำแพงเมืองชายเเดนตอนี้นั้นแม้ว่าจะสามารถหยุดทหารซากศพจำนวนมหาศาลนั้นไว้ได้เเต่ก็คงอีกไม่นาน
หลังจากเพลิงที่เกิดจากค่ายกลระเบิดอัคคีได้หายไปทหารซากศพเหล่านั้นจะต้องเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างรวดเร็วเเละประชิดกำแพงเมืองอีกครั้ง
จ้าวเฉินที่ยังคงยืนมองสงครามที่เกิดขึ้นจากบนกำแพงเมืองก็ได้ครุ่นคิดวิธีการบางอย่างที่จะทำลายหรือหยุดทหารซากศพเหล่านั้นไว้
” เเม้ว่าสิ่งที่ข้าได้มาจากเด็กหนุ่มนั้นจะสามารถทำลายทหารซากศพได้อย่างมหาศาลเเละหยุดมันไว้ได้ชั่วคราวเเต่เเค่นี้คงไม่อาจเพียงพออย่างเเน่อนอน ”
จ้าวเฉินครุ่นคิดไปเเละนึกถึงคำกล่าวที่เฟยหลงทิ้งเอาไว้ถ้าทำตามเเผนที่ตัวเฟยหลงคิดขึ้นมานั้นมีประสิทธิภาพมากที่สุด
ในตอนนี้เเม้ว่าตัวจ้าวฌเฉินอยากจะถามเฟยหลงในบางเรื่องเเต่เจ้าตัวกลับไม่อยู่เเละบอกว่ามีเรื่องต้องไปทำเเล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ทางด้านซูซ่านเเละเจียงหงที่ได้อยู้บนกำแพงเมืองเช่นกันก็ไม่ได้อยู่ห่างจากจ้าวเฉินมากเท่าไหร่
โดยที่ตอนนี้ซูซ่านนั้นก็สงสัยอย่างมากเพราะว่าเฟยหลงบอกจะไม่เข้าร่วมสงครามเเต่มีเรื่องต้องไปจัดการก็ได้เเต่คิดเเละกล่าวออกมาว่า
” เมื่อไหร่ท่านพี่เฟยหลงจะกลับมานะ ”
เจียงหงที่ได้ยินซูซ่านกล่าวออกมานั้นเเม้จะสงสัยเหมือนกันว่าท่านอาจารย์ของนางนั้นมีเรื่องอะไรที่สำคัญมากกว่าสงครามในตอนนี้
เเต่ก็ไม่ได้กล่าวออกมาเเละเลือกที่จะยืนครุ่นคิดอยู่อย่างเงียบๆจะดีกว่า
” ข้าเชื่อว่าท่านอาจารย์ต้องทำเรื่องยิ่งใหญ่อะไรบางอย่างอยู่อย่างเเน่นอน ”
สงครามระหว่างกองทัพมนุษย์ของอาณาจักรสายลมกับทหารซากศพก็ยังคงดำเนินต่อไป
เพลิงที่เกิดจากการระเบิดของค่ยกลระเบิดอัคคีได้หายไปทหารซากศพเริ่มที่จะเคลื่อนตัวเข้าใกล้กำแพงเมืองชายเเดนอีกครั้ง
เหล่าทหารก็ได้ใช้ธนูเเละสิ่งต่างๆในการป้องกันกำแพงซึ่งทหารซากศพนั้นไม่สามารถที่จะขึ้นไปบนกำแพงได้
เเต่เวลาผ่านไปเหล่าพลธนูต่างๆได้เเสดงอาการเหน็ดเหนื่อยออกมาส่งนทางด้านทหารซากศพนั้นกลับไม่มีทีท่าว่าเหน็ดเหนื่อย
เเละถึงเเม้จะโดนทำลายไปมากเท่าไหร่เเต่ก็จะมีทหารซกาศพตัวใหม่มาเเทนที่อย่างรวดเร็วราวกับว่าจำนวนของพกวมันนั้นไม่มีที่สิ้นสุด
เเต่ไม่มีใครรู้เลยว่าระหว่างที่มีกองทัพของอาณาจักรสายลมกับทหารซากศพกำลังเข้าต่อสู้กันอย่าง
ได้มีหนึ่งมนุษย์หนึ่งสัตว์อสูรกำลังเดินทางเข้าไปยังส่วนลึกของป่าทางทิศตะวันออกของอาณาจักรสายลมซึ่งรอบด้านของอาณาจักรล้วนติดกับป่ารอบทิศ
ด้านในนี้เเม้กระทั่งทางอาณาจักรสายลมก็ไม่คิดจะรุกรานพวกมันเพราะว่าส่วนลึกนั้นมีสัตว์อสูรที่มีขอบเขตหลอมรวมหรืออาจจะมากกว่านั้น
นั้นก็คือเฟยหลงเเละเสี่ยวไป๋ที่ขอเเยกตัวออกไปก่อนหน้านี้กำลังมุ่งหน้าลึกเข้าไปในป่าอย่างต่อเนื่องตลอดการเดินทาง
นั้นเฟยฟลงได้พบเจอกับสัตว์อสูรขอบเขตก่อกำเนิด ขอบเขตวิญญาณ ตอนนี้ยิ่งเฟยหลงเเละเสี่ยวไป๋เข้าไปลึกมากเพียงใดก็จะพบ
กับสัตว์อสูรที่เเข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นจนในที่สุดเฟนหลงก็ต้องหลบซ่อนจากสัตว์อสูรเเละเข้าไปอย่างเงียบเชียบโดยการปกปิดตัวตนเอาไว้
เสี่ยวไป๋ที่กำลังเดินตามเฟยหลงมาติดๆก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ท่านพี่เฟยหลงท่านจะเข้าไปลึกเรื่อยๆทำไมกัน”
” ข้ารู้สึกว่ายิ่งเข้าป่าลึกยิ่งขึ้นก็รู้สึกได้ว่ามีอันตรายอยู่รอบทิศทาง ”
เฟยหลงได้กล่าวตอบกลับไป
” ทางเมืองชายเเดนนั้นเเม้ว่าจะเจอกับทหารซากศพจำนวนมหาศาลนั้นเเม้ข้าจะได้เตรียมเเผนการรับมือเรื่องต่างๆไว้เเล้วเเต่มันก็ยังคงไม่เพียงพออย่างเเน่อนอน ”
หลังกล่าวจบเฟยหลงก็ได้เงยหน้ามองเข้าไปยังป่าด้านหน้าที่มืดมิดเพราะมีต้นไม้ขนาดใหญ่จำนวนมากบดบังเเสงเเดดเเล้วกล่าวออกมา
” ข้าก็เลยต้องมาหาตัวช่วยเพิ่มขึ้น “
