เสี่ยวไป๋ที่เห็นเฟยหลงเเสดงอาการเหมือนกับว่าสมบัติต้อองตกเป็นของเขาเท่านั้น
เสี่ยวไป๋ที่จึงได้เเต่มองเฟยหลที่เเสดงท่ามางอย่างนั้นมาเเล้วก็ได้กล่าวอกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ
” อ๋าว~~~เอาอีกเเล้วพี่ใหญ่โดนวิญญาณผีเเก่จอมโลภเข้าสิงเเล้ว ”
เฟยหลงที่ได้ยินเสี่ยวไป๋กล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้ใช้มือของตนเขกศรีษะของมันอย่างเเรงก่อนจะกล่าวว่า
” ข้ารู้สึกว่าหลังๆมานี้เจ้าไปได้คำพูดนั้นมาจากไหนกัน ”
เสี่ยวไป๋ก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ครุ่นคิดอยู่
” อ๋าว~~~ก็มันอยู่ในความทรงจำที่ข้าได้รับมา ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสงสัยเเล้วว่าบรรพบุรุษของมันนั้นเป็นตัวตนอย่างไรกันเเน่ถึงได้สืบทอดความทรงจำเเบบนี้ให้ลูกหลานของมัน
” ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าบรรพบุรุษของเจ้าเป็นสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาเลย ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเช่นนั้นก็ได้ตอบกลับไปว่า
” อ๋าว~~~ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าท่านเป็นคนยังไงกันเพราะท่านบรรพบุรุษในความทรงจำนั้นข้าเห็นเพียงเเค่เเผ่นหลังเท่านั้นไม่ได้มัหน้าตาที่ชัดเจนปรากฏให้เห็น ”
เฟยหลงมี่ได้ยินเช่นั้นก็ไม่รู้สึกเเปลกใจเพราะเเต่ละคนนั้นย่อมมีบุคลิกเเตกต่างกัน
ซึ่งบรรพบุรุษของเสี่ยวไป๋นั้นอาจจะเป็นคนที่ลึกลับอย่างมากหรือไม่ก็ชอบทำตัวลึกลับ
เฟบหลงได้เลิกให้ความสนใจเรื่องนี้ชั่วคราวก่อนที่จะเรียกให้เสี่ยวไป๋ที่นอนขี้เกียจอยู่ให้ลุกตามตัวเขาไป
” ลุกได้เเล้วเสี่ยวไป๋เจ้าจะนอนเเบบนั้นไปถึงเมื่อไหร่พวกเราต้องรีบทำตามเป้าหมายให้สำเร็จเเละออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดไม่ใช่เหรอ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นก็ได้เดินตามเฟยหลงไปอย่างเชื่อฟัง
ทั้งสองได้เริ่มสำรวจรอบโดยที่ตอนนี้นั้นนอกจากพื้นดินที่มีอยู่ไม่มากกับผืนน้ำเเละก็หญ้าที่เรืองเเสงในความมืดก็ไม่ได้มีอะไรนอกจากนี้อีก
เฟยหลงที่เห็นอย่างนั้นก็ครุ่นคิดก่อนจะกล่าวกับเสี่ยไป๋ว่า
” ดูเหมือนว่าพวกเราในตอนนี้จะไปไหนต่อไม่ได้เเล้วเพราะว่าที่นี้นอกจากพื้นดินที่เรายืนอยู่เเละทะเลสาบขนาดเล็กนั้นก็ไม่ได้มีอย่างอื่นอีกซึ่งรอบๆด้านนั้นก็เป็นเพียงผนังถ้ำเท่านั้น ”
เฟยหลงกำลังใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะเห็นเสี่ยวไป๋ยืนมองทะเลสาบขนาดเล็กนั้นจึงมีความคิดบางอย่างขึ้นมา
” เเต่เดี๋ยวก่อน…………….ทะเลสาบนี้มันต้องมีอะไรบางอย่างอยู่เเน่นอนเพราะว่าสถานที่รอยๆนั้นที่นอกจากผืนดินที่ข้ากำลังยืนอยู่ก็มีเพียงใต้ทะเลสาบที่พวกเรายังไม่ได้ไปสำรวจ ”
เฟยหลงที่มองเห็นว่าต้องสำรวจที่ไหนต่อไปก็เริ่มที่จะลงไปยังใต้ทะเลสาบขนาดเล็กเเห่งนี้
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็มองหน้าเฟยหลงด้วยสายตาที่มีคำถาม
” อ๋าว~~~พี่ใหญ่ท่านต้องการลงไปข้างใต้ทะเลสาบนี่เหรอ ”
เฟยหลงได้จ้องมองหน้าเสี่ยวไป๋ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
” ถ้าไม่ลงไปสำรวจเเล้วพวกเราจะหาทางออกยังไงละหรือเจ้าอยากจะอยู่ในนี้ไปจนตายกัน ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวตอบออกมาอย่างนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” อ๋าว~~~เเต่ข้างล่างนั้นมันมืดเเละพวกเราไม่รู้ว่ามันจะมีอะไรอยู่ด้านใต้ทะเลสาบนี้ื ”
เฟยหลงที่ได้ยินเเบบนั้นก็ได้ยิ้มออกมาเเล้วกล่าวกับเสี่ยวไป๋
” ข้าไม่สามารถบอกเรื่องนั้นกับเจ้าได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างใต้ทะเลสาบบ้างเเต่เทียบกับการอยู่อย่างเฉยเมยเเละการลงไปสำรวจข้างใต้ทะเลสาบ ”
” ข้าข้อเลือกลงไปสำรวจดีกว่าไม่เเน่พวกเราอาจได้บางสิ่งบางอย่างมาก็เป็นได้ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินคำกล่าวของเฟยหลงเเม้มันจะไม่อยากลงด้านใต้นั้นเเต่สุดท้ายเเล้วนั้นในเมื่อพี่ใหญ่ของมันได้เลือกเเล้วตัวมันจะขอตามไปจนถึงที่สุด
เสี่ยวไป๋ที่ตัดสินใจได้เเล้วจึงกล่าวออกมาว่า
” อ๋าว~~~ไปกันเถอะพี่ใหญ่ข้าพร้อมเเล้ว “
