ซึ่งเฟยหลงนั้นไม่ได้มาตัวคนเดียวเเต่ยังพาเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์ตนนั้นมาด้วย
” ทำไมเจ้าถึงได้โง่อย่างนี้ไม่สมกับที่เป็นเผ่าปีศาจเเสนเจ้าเลห์ราวสุนัขจิ้งจอกเเละน่ารังเกียจเลยเเม้เเต่น้อย ”
เมื่อปีศาจตนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมามันจึงคำรามออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เจ้ามนุษย์ถ้าเจ้าเเน่จริงก็มาสู้กับข้าหลังจากที่ข้าหลุดออกไปจากค่ายกลบัดซบนี้ได้ ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปดเ้วยน้ำเสียงราบเรียบเเละเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
” ใครมันจะโง่รอเเกกันละ ”
เมื่อปีศ่จตนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมามันก็ลงมืออย่างรวดเร็วโดยการส่งหมัดออกไปถึงเเม้ว่ามันจะถูกโซ่เส้นนั้นผนึกพลังอยู่เเต่มันก็เคลื่อนไหวไปมาได้ในขอบเขตของถ้ำเเห่งนี้เท่านั้น
เเละการเคลื่อนไหวนั้นเเม้จะช้าลงเเต่ปีศาจตนนั้นคิดว่าเเค่นี้คงจะพอเเล้วละที่จะจัดการกับมนุษย์คนนี้
” ตู้ม……………….. ”
เปลวเพลิงสีดำได้ลุกโชนชึ้นบนร่างของปีศาจตนั้นก่อนที่จะกลายเป็นลูกบอลที่มีคใามสามารถเพลิงเเผดเผาอันร้ายเเรง
” พรึบ พรึบ พรึบ ”
เมื่อปล่อยบอลเพลิงโจมตีเฟยหลงเสร็จเรียบร้อยเเล้วนั้นตัวปีศาจตนันั้นได้หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย
” ฮ่า ฮ่า ฮ่า มนุษย์น่าโง่เจ้ารู้ถึงพลังของเผ่าปีศาตเเล้วหรือยังละ ”
เเต่หลังจากนั้นไม่นานมันกลับพบว่าเพลิงสีดำจากบอลเพลิงที่มันปล่อยออกไปนั้นเริ่มที่จะมอดดับลงอย่างรวดเร็ว
” นี่มันเกิดอะไรขึ้น…………….. ”
เมื่อปีศาจตนนั้นกล่าวจบมันก็ได้เห็นบนตัวของเฟยหลงได้มีสนับเเขนสีดำทมิฬที่มีลวดลายมังกรพร้อมกับเปลวเพลิงสีครามลุกโชนขึ้น
เเละยังมีเกราะสีดำที่ดูเเข็งอย่างมากเเล้วยังมีรูปร่างของเต่าตัวหนึ่งที่มีหางเป็นงูปรากฏขึ้นบนตัวของเฟยหลงอีกด้วย
เฟยหลงได้ปาบอลเพลิงสีครามใส่ปีศาจตนนั้นเเละได้ยินเสียงกรีดร้องของมัน
” อ้ากกกกกกกกกกก ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินเสียงเสียงนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” อย่างที่คิดจริงมันคือเผ่าปีศาจที่ฝึกฝนด้านซากศพเเละวิญญาณโดยเฉพาะทำให้ร่างกายของมันนั้นไม่ได้เเข็งแกร่งมากกว่าเผ่าปีศาจที่ฝึกด้านร่างกายโดยเฉพาะ ”
เเต่ทางด้านปรศาจนั้นก็ได้รีบดับเพลิงสีครามของเฟยหลงได้ในที่สุดทำให้เฟยหลงกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว
” เพลิงสีครามของรูปแบบมังกรครามนี้ยังไม่เเข็งแกร่งพอดังนั้นปีศาจตนนี้มันจึงดับเพลิงนี้้ลงไปได้ ”
ปีศาจตนนั้นที่เห็นว่าเฟยหลงยังคงยืนอยู่โดยราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บจาปเพลิงสีดำของมันเลยก็ได้คำรามออกมา
” อ้ากกกกกกก…………เจ้ามนุษย์เจ้ายังอาจทำให้ข้าคนนี้โกรธเจ้าต้องชดใช้ ”
ตอนนี้เอวที่ปีศาจตนนั้นได้เเสดงพลังของมันออกมาอย่างบ้าคลั่งทำให้บรรยากาศรอบๆนั้นมืดลงเเละเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความตาย
เเต่เเล้วโซ่เส้นนั้นก็เปร่งเเสงออกมาก่อนที่พลังของมันจะหยุดอยู่เพียงเเค่ขอบเขตหลอมรวมขั้นสูงสุด
เฟยหลงที่สัมผัสได้ถึงพลังปีศาจตนนั้นก็เพราะว่าตัวเขาก็อยู่ในขอบเขตหลอมรวมเหมือนกันเพราะว่าระหว่างที่กำลังหาทางออกจากถ้ำใต้ทะเลสาวนั้น
เฟยหลงก็ได้เเบ่งเวลาช่วงหนึ่งมาปรุงยาออกมาโดยที่ใช้สมนุไพรที่เฟยหลงเก็บเอาไว้ในเเหวนมิติเป็นตัวเสริมสมุนไพรตัวหลักนั้นก็คือ
ผลปราณวารีพิสุทธิ์เเต่พลังของมัานั้นมีมากมายมหาศาลเกินกว่าที่ขอบเขตวิญญาณอย่างเฟยหลงจะรับได้เเละเพื่อให้ตัวเขาสามารถใช้เม็ดยานั้นได้จึงทำการเเบ่งมันออกเป็นหลายส่วน
เเละนำมันไปบ่มเพาะพร้อมกับเเบ่งให้เสี่ยวไป๋่บ่มเพาะด้วยเช่นกัน
ไม่อย่างงี้นด้วยพลังของเฟยหลงที่ยังไม่ถึงขอบเขตหลอมรวมก็ไม่สามารถสัมผีสได้ถึงขอบเขตพลังของปีศาจตนนี้ได้อย่างง่ายดาย
เเละเมื่อปีศาจตนนั้นรับรู้ถึงพลังของเฟยหลงที่เเผ่ออกมาซึ่องยู่ในขอบขตหลอมรวมเเต่มันก็เเค่ขั้นต่ำเท่านั้นเเล้วเพราะเหตุนี้เองทำให้มันรูีสึกโล่งใจก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เจ้่มนุษย์ถึงเเม้เจ้าจะอยู่ขอบเขตหลอมรวมเเต่ก็เเค่ขั้นต่ำเท่านั้นตัวข้าที่เเม้จะถูกผนึกขอบเขตพลังจนเหลือเพียงเเค่ขอบเขตหลอมรวมขั้นสูงสุดนั้นสามารถสังหารเจ้าได้อย่างง่ายดาย ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมาพร้มอกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยคมามยั่วยุ
” มันจะใช่ตามที่เจ้ากล่าวอย่างงั้นเหรอ
