เฟยหลงได้โบกมือครั้งหนึ่งทำให้ดาบใหญ่สีครามเล่มนั้นได้ฟาดลงมาใส่ปีศาจตนนั้นอย่างรุนเเรง
” ตู้มมมมมมมมมมมมมม ”
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างรุนเเรงเฝุ่นควันจากการระเบิดได้กระจายออกไปทั่วทำให้เห็นเพียงสีน้ำตาลในอากาศเท่านั้น
ตัวเฟยหลงหลังจากที่ใช้กระบวนท่านั้นหน้าของเฟยหลงได้ซีดลงไปอย่างมากจนเเทบจะไม่เห็นเลือดเลยเเม้เเต่น้อยส่วนทางด้านมือขอเฟยหลงนั้นกำลังสั่นด้วยความเจ็บปวดราวกับว่ากระดูกได้หักออกเป็นท่อนๆ
ฝ่ามือมีบาดเเผลเกิดขึ้นเเล้วเลือดก็ไหลออกมาเรื่อยๆทางด้านพลังปราณเหลือไม่ถึงหนึ่งจากสิบส่วนเท่านั้น
เมื่อควันเหล่านั้นได้หายไปเฟยหลงก็ได้เพ่งมองลงไปยังจุดที่ปีศาจตนนั้นอยู่ก็พบกับพื้นที่เเตกออกเป็นใยเเมงมุมยาวไปหลายสิบเมตรเเละลึกลงไปเกือบสิบเมตร
เฟยหลงได้พยามฝืนเดินด้วยร่างกายที่บาดเจ็บอย่างหนักเข้าไปใกล้หลุมนั้นเเละพบกับร่างของปีศาจที่โดนผ่าออกเป็นสองส่วนด้วยทักษะยุทธ์ของตน
” ดูเหมือนว่าจะจบเเล้วสินะ ”
หลังจากที่ปีศาจตนนั้นตายลงไปปราณกัดกร่อนก็เริ่มที่จะหายไปอย่างรวดเร็วทำให้เฟยหลงไม่ต้องใช้พลังปราณในการปกป้องร่างกายของตนเองอีก
ทางด้านเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์นั้นได้เดินมาหาเฟยหลงเเล้วกล่าวออกมาว่า
” หมดหน้าที่ของข้าเเล้ว ”
เมื่อเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์ตนนั้นกล่าวจบร่างก็เริ่มที่จะเลือนลางลงไปมากกว่าเดิม
เฟยหลงได้ก็ได้กล่าวออกมา
” อืมหมดเเล้วละ……………. จริงด้วยข้าไม่เคยถามชื่อของเจ้าเลยเจ้ามีชื่อว่าอะไรเหรอ ”
เศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์ที่ได้ยินดังนั้นก็หยุดเงียบไปชั่วครู้ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เจ้าเรียกข้าว่าหลางหู่เเล้วกัน ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ไม่คิดจะถามต่ออีกว่าทำไมถึงให้ตัวของเขาเรียกเเบบนั้นซึ่งหลังจากกล่าวเสร็จตัวของหลางหู่นั้นกลายเป็นเเสงสีขาว
ซึ่งเฟยหลงได้เรียกหม้อปรุงยาหยุหงที่ไปหลบอยู่ไม่ไกลจากพื้นที่ๆเฟยหลงกับหลางหู่ได้สู้ร่วมสู้เพื่อสังหารปีศาจตนนั้น
หม้อปรุงยาหยูหงนั้นที่เห็นว่าการต่อสู้จบลงเเล้วก็ลอยออกมาช้าก่อนที่จะเก็บหลางหู่กลับเข้าไปในพื้นที่มิติของมันก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เห้……………… เจ้าหนูสภาพของเจ้าก็ดูไม่ดีเท่าไหร่เลยนะไม่เป็นไรเเน่เหรอ ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับว่าคนที่บาดเจ็บนั้นไม่ใช่ตัวเขาเอง
” เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเองไม่เห็นต้องใส่ใจให้มากความเลยนิ ”
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินคำตอบของเฟยหลงก็เลือกที่จะไม่ถามต่อไปอีกเพราะในเมื่อเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นตัวมันจะไปทำอะไรได้อีก…………… เเต่ก็อาจจะมีคน……………
เเต่เฟยหลงได้กล่าวออกมาขัดความคิดของหม้อปรุงยาหยูหงที่ล่องลอยไปถึงไหนต่อไหนเเล้ว
” เจ้าพาข้าเข้าไปในพื้นที่มิติด้วยส่วนตัวเจ้าก็บินไปส่งข้าให้ถึงละ ”
” เเล้วก็อย่าลืมเก็บร่างของปีศาจตนนั้นมาด้วยละ ”
หม้อปรุงยาหยูหงนั้นได้ยินเฟยหลงสั่งใช้มาเเล้วจึงได้เเต่ก้มหน้าทำตามเเต่โดยดีเเล้วกล่าวออกมาอย่างหดหู่
” นี่ข้าต้องเปลี่ยนจากหม้อปรุงยามาเป็นพาหนะขนส่งคนเเล้วเหรอ……………… ”
เเต่ในเมื่อตัวมันเองที่เลือกจะตามเฟยหลงมานั้นก็ได้ทำตามอย่างง่ายดายเพราะว่าอย่างน้อยมันต้องได้รางวัลเป็นวัตถุดิบที่จะช่วยซ่อมเเซมตัวมันให้ดีขึ้นอย่างเเน่นอน
” คราวนี้เจ้าต้องหาวัตถุดิบให้ข้าเยอะละไม่งั้นข้าไม่ยอมเเน่ ”
เฟยหลงที่อยู่ในพื้นที่มิติก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ข้าไม่ลืมอย่างเเน่นอน ”
” เเละก็อีกอย่างเจ้าต้องส่งข้าลงใกล้ๆเมืองชายเเดนอย่าบินเข้าไปในเมืองละ ”
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้รีบบินกลับเมืองชายเเดนอย่างรวดเร็วเพราะมันอยากได้วัตถุดิบพวกนั้นเร็วเท่าไหร่มันก็สามารถฟื้นคืนพลังได้เร็วเท่านั้น
