จ้าวเฉินที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ได้ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เจ้าเอง ”
เทื่อเฟยหลงได้รับคำสัญญาจากจ้าวเฉินอย่างนั้นเเล้วจึงได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนที่จพกล่าวออกมาว่า
” งั้นข้าต้องรบกวนท่านเเม่ทัพจ้าวด้วย………. เเละในเมื่อไม่มีอะไรเเล้วนั้นข้าขอตัวกลับก่อนละกัน ”
เมื่อเยหลงกล่าวจบก็ได้กระโดลงไปทางหน้าต่างจ้าวเฉินที่เห็นอย่างนั้นก็ส่ายหน้าก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจนใจ
” ประตูคฤหาสน์ข้าก็มีทำไมต้องเจ้าออกทางหน้าต่างคฤหาสน์ข้าด้วยละ ”
เเต่เเน่นอนว่าสิ่งที่จ้าวเฉินกล่าวนั้นเฟยหลงได้ไปไกลจากคฤหาสน์เเล้วถึงเเม้ว่าจะได้ยินเฟยหลงคงจะไม่สนใจมากนัก
ในระหว่าวนั้นเฟยหลงซูซ่านเจียงหงเเละเสั่นวไป๋พวกเขาทั้งหมดได้ใช้เวลาในการบ่มเพาะจนกระทั่งจ้าวเฉินได้ปรากฏตัวตรงหน้าคฤหาสน์ของพวกเฟยหลง
ทางด้านเสี่ยวไป๋ที่กำลังนอนอยู่บนกำแพงคฤหาสน์นั้นก็ได้ลืมตาขึ้นก่อนที่จะกระโดดเข้าไปในหน้าต่างของห้องๆหนึ่ง
ซึ่งด้านในนั้นก็พบกับเฟยหลงกำลังนั่งบ่มเพาะอนู่เมื่อตัวเฟยหลงรู้สึกได้ว่ามีใครเข้ามาก็ได้ลืมตาขึ้นเเล้วกล่าวกับเสี่ยวไป๋ว่า
” เสี่ยวไป่เจ้ามีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเสัยงของเฟยหลงนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ข้าเห็นเเม่ทัพจ้าวคนนั้นมาที่คฤหาสน์เเห่งนี้………. เเม่ทัพจ้าวอาจจะมาหาพี่ใหญ่ก็เป็นได้ ”
เฟยหลงที่ได้ยินเสี่ยวไปกล่าวออกมาเเบบนั้นเเล้วก็ได้ยิ้มออกมาอย่างเเผ่วเบาก่อนที่จะกล่าวออกมาราวกับคิดเรื่องอะไรบางอย่างออก
” อืม…………….. สงสัยสิ่งที่ข้าบอกไปคงจะมีความคืบหน้าบ้างเเล้วละ ”
เฟยหลงได้ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะกล่าวกับเสี่ยวไป๋ว่า
” พวกเราไปพบกับเขาเถอะ ”
เเม่ทัพจ้าวที่เห็นเฟยหลงยืนอยู่ด้านหน้าของตนก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ในที่สุดเจ้าก็มาเเล้วเรท่องที่เจ้าขอไว้ครั้งที่เเล้วนั้นได้รับอนุญาตเเล้วว่าให้เจ้าสามารถเข้าไปในคัลงสมบัติของราชวงศ์ได้สองอย่างเเต่ก่อนหน้าองค์จักรพรรดิต้องการพบเจ้า ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวตอบจ้าวเฉินกลับไปว่า
” งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ ”
เมื่อจ้าวเฉินเห็นส่าเฟยหลงตอบรับอย่างง่ายดายเเล้วจึงกล่างบอกกับเฟยหลงมนเรื่องของเวลาที่จะเดินทางกลับเมืองหลวง
เพราะว่าที่เมืองชายเเดนเเห่งนี้พอที่จะสามารถฟื้นฟูสิ่งต่างๆโดยที่ไม่มีตัวจ้าวเฉินคอยช่วยเเล้วเเละหน้าที่นั้นคงจะตกลงไปในมือของรองเเม่ทัพ
” อีกครึ่งชั่วยามพวกเราจะออกเดินทาง ”
เฟยหลงที่ได้ยินเข่นั้นก็ได้พยักหน้ารับ
” อืม………. ”
หลังจากจ้าวเฉินจากไปเจียหงเเละซูซ่านที่บ่มเพาะเสร็ตเรียบร้อยเเล้วก็ได้ตรงมาหาเฟยหลงอย่างรวดเร็ว
เพราะพวกนางได้ยินเรื่องจากเสี่ยวไป๋มาบ้างเเล้วเพราะในระหว่างที่เฟยหลงกำลังพูดคุยอยู่กับจ้าวเฉินเสี่ยวไป๋ก็ได้ไปเเจ้งให้พวกนางทั้งสองรับทราบ
” ท่านพี่เฟยหลงข้าพร้อมเเล้วเราจะกลับไปเมืองหลวงตอนไหน ”
” ใช่เเล้วท่านอาจารย์ข้ากับน้องสาวซูเก็บสิ่งของไว้ในถุงมิติเเล้ว ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ในเมื่อพวกเจ้าเตรียมตัวเสร็จเเล้วนั้นข้าก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องอยู่ในเมืองนี้อีก ”
เมื่อกล่าวจบพวกเฟยหลงได้เดินไปยังรถม้าที่ถูกลากโดยสัตว์อสูรโดยที่จ้าวเฉินที่รออยู่ในรถม้าอีกคันได้เห็นว่าพวกเฟยหลงจะเริ่มเดินทางก่อนกำหนดก็ไม่กล่าวอะไรให้มากความพร้อมกับเริ่มเดินทาง
ระหว่างทางนั้นพวกเขาสังเกตุเห็นว่าร้านต่างๆมนเมืองชายเเดนได้ปิดตัวเงียบเชียบราวกับไม่มีใครอยู่เลยเเม้เเต่น้อยก็ได้นึกสงสัย
จนกระทั่งเมื่อถึงประตูมางออกมาพวกเข้าก็ได้พบกับกลุ่มคนจำนวนมากซึ่งคนเหล่านั้นเป็นชาวบ้าน พ่อค้า เเละทหารกำลังยืนส่งพวกเขา
พวกเฟยหลงได้เปิดหน้าต่าของรถม้าออกเเล้วมองสิ่งที่เกิดขึ้น
ทางด้านผู้คนเหล่านั้นพวกเขาเเต่ละคนก็ได้กล่าวขอบคุณออกมา
” ข้าขอบใจพวกท่านทุกคนมาก ”
” บุญคุณครั้งนี้ข้าจะไม่ลืมเลยเเม้เเต่น้อย ”
” ด้วยความช่วยเหลือของท่านทำให้พี่น้องทหารของพวกเรารอดชีวิตกลัลมาได้หลายคน ”
เฟยหลงได้ยินเสียงเหล่านั้นก็ได้ก็ได้มีความสงสัยเกิดขึ้นเพราะว่าตัวเขาไม่ได้เปิดเผยตัวตนออกไปเเละใช้ให้จ้าวเฉินเป็นคนจัดการเรื่องเหล่านั้นต่อทั้งหมด
ในตอนนั้นก็ได้ยินเสียงของจ้าวเฉินดังขึ้นมา
” พวกทหารอยากรู้ว่าใครกันที่เป็นคนมอบค่ายกลนั้นให้พวกข้าไร้หนทางเมื่อเห็นพวกเขามายืนรออยู่เป็นเวลานาน……. ข้าเลยบอกพวกเขาไป”
