เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 284 กฎของหอคอยขั้นบันได

เฟยหลงได้หยิบเอาเม็ดยาบางอย่างออกมาจากถุงมิติเเล้วกำลังจะทานเข้าไปเเต่เเล้วตอนนั้นเองที่มีเสียงของจิตวิญญาณ​หอคอยดังขึ้น

” ตรวจพบว่าผู้เข้ารับการทดสอบกำลังใช้เม็ดยาบางอย่างเพื่อเพิ่มพลังซึ่งไม่ใช่ความสามารถของตนเอง ”

” ถือเป็นข้อห้ามเเละถ้าผู้เข้ารับการทดสอบใช้เม็ดยานั้นจะต้องถูกส่งกลับออกไปจากหอคอยขั้นบันได ”

เมื่อเฟยหลงได้ยินเช่นนั้นกลับไม่ได้เก็บเม็ดยาที่ตนเองนำออกมาจากถุงมิติเเต่กล่าวกับจิตวิญญาณ​หอคอยว่า

” เสียงที่ดังตั้งเเต่ข้าเข้ามานั้นท่านคงเป็นจิตวิญญาณ​หอคอยสินะ…………. ถามที่ท่านกล่าวออกมานั้นข้าได้ใช้พลังภายนอกเเต่ท่านคิดผิด ”

” ท่านนั้นดำรงอยู่มานานขนาดนี้จนลืมไปเเล้วหรือว่ามันมีข้อยกเว้นบางประการที่เป็นหนึ่งในกฎของการทดสอบ ”

จิตวิญญาณ​เเห่งหอคอยรู้สึกเเปลกใจที่เฟยหลงรู้ว่าตนเองนั้นเป็นจิตวิญญาณ​ที่เฝ้าดูเเลที่เเห่งนี้จึงทำให้การทดสอบถูกหยุดเอาไว้เหล่าเหยี่ยวทมิฬ​เหมือนกับถูกบางสิ่งตรึงไว้กับที่เเล้วจิตวิญญาณ​หอคอยจึงกล่าวถามกลับไป

” เจ้ารู้ด้วยหรือว่าข้าเฝ้ามองเจ้ามาตลอดเเล้วยังมีกฎเหล่านั้นอีก………… เเละคนที่รู้เรื่องนี้นั้นมีไม่มากเเล้วเกี่ยวกับสถานที่เเห่งนี้”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยท่าทางราบเรียบ

” พอดีข้าเป็นคนชอบอ่านหนังสือเเละศึกษาเรื่องราวของประวัติศาสตร์​ของโลกบรรพกาลถ้าเทียบด้านการบ่มเพาะข้าในตอนนี้อาจจะไม่ได้โดดเด่นอะไรเลยเเต่ด้านความรู้ต่างๆนั้นข้ากล้าเรียกว่าตัวข้านั้นมีความรู้มากกว่าผู้บ่มเพาะที่อยู่มานานมากเเล้ว ”

จิตวิญญาณ​เเห่งหอคอยขั้นบันไดที่ได่ยินสิ่งที่เฟยหลงกบ่าวออกมาจึงคิดเฟยหลงนั้นกล่าวโอ้อวดเรื่องนี้ออกมาจึงกล่าวถามต่อไปอีกว่า

” เเล้วเจ้ารู้กี่ยวกับกฎที่ว่านั้นอย่างไรเหรอ ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้ยิ้มออกมาด้วยท่าทางเฉื่อยชา​ราวกับเป็นคำตอบที่ง่ายดายยิ่งนัก

” กฎข้อนั้นมีอยู่ว่าห้ามใช้เม็ดยาที่เพิ่มพลังให้ตนเองซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ความสามารถของตนเเต่………….. ถ้าคนผู้นั้นเป็นนักปรุงยาเเล้วเป็นเม็ดยาที่ตนเองสร้างขึ้นคงเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในความสามารถของตนเองหรือไม่ ”

จิตวิญญาณ​เเห่งหอคอยที่ได้ยินสี่งที่เฟยหลงกบ่าวออกมาจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเเปลกใจ

” โอ้……………ข้าลืมกฎข้อนั้นไปได้อย่างไรดูเหมือนว่าจะไม่ได้ทดสอบผู้คนที่เข้ามานานจนข้าเริ่มเละเลือนเเล้ว ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้เเอบนินทาอยู่ในใจ

” ข้าว่าหอคอยขั้นบันไดเเห่งนี้นั้นสมควรถูกทุบทิ้งเเล้วละถ้าเรื่องเเค่นี้กลับลืมไปได้ ”

เเละเเต่นอนเฟยหลงไม่มีทางกล่าวมันออกมาเพราะตอนนี้นั้นหอคอยเเห่งขั้นบันไดนี้มีสมบัติจำนวนหนึ่งที่เฟยหลงต้องการอยู่การทำให้จิตวิญญาณ​เเห่งหอคอยขั้นบันไดโกรธถือเป็นเรื่องที่โง่เขลามากถ้าตนยังไม่ได้รับสมบัติมา……….

ซึ่งถ้าจิตวิญญาณ​หอคอยรู้เรื่องราวที่เฟยหลงกำลังคิดอยู่ตอนนี้คงอยากจะกะอักเลือดออกมาเเม้มันจะเป็นเพียงเเค่จิตวิญญาณ​ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตก็ตาม

เฟยหลงที่ไดยินจิตวิญญาณ​หอคอยกล่าวออกมาดังนั้นจึงกล่าวถามออกมา

” ท่านก็ตวรจสอบเม็ดยาเหล่านี้ที่ข้าถืออยู่ว่าข้าเป็นคนปรุงมันขึ้นมาจริงหรือไม่ ”

เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็จึดเปลวเพลิงที่ตนเองใช้หลอมเม็ดยาขึ้นมา

จิตวิญญาณ​เเห่งหอคอยที่ได้ยินดังนั้นก็ได้ลงมือตรวจสอบซึ่งตัวมันสามารถรู้ได้ว่าเม็ดยานี้ถูกปรุงออกมาโดยเฟยหลงหรือไม่เพราะว่ากลิ่นอายเพลิงของผู้ปรุงเม็ดยานั้นจะหลงเหลืออยู่เล็กน้อยมาก

ทำให้คนที่มีสัมผัสวิญญาณ​หรือมีความสามารถบางอย่างในการตรวจสอบเพลิงของผู้ปรุงยานั้นล้วนเเต่เป็นตัวตนที่มีความสามารถพิเศษ