ตอนที่ 116 เดิมพันที่บ่อนพนัน / ตอนที่ 117 หอบเงินเป็นกอบเป็นกำ
ตอนที่ 116 เดิมพันที่บ่อนพนัน
“นายหญิง ถึงตอนนี้พวกเราต้องระวังตัวและอยู่ให้ห่างนางอสรพิษเป่ยถางหลีอินให้ไกลที่สุดถึงจะดีเจ้าค่ะ”
พอชิงหลวนนึกถึงเรื่องที่หลีอินวางแผนขืนใจเฟิงอู๋โยวครั้งนั้น นางก็โมโหจนน้ำตาไหลออกมา
เฟิงอู๋โยวนิ่งเฉยลงครู่หนึ่งก่อนค่อยๆ พูดขึ้น “เวลาหนึ่งเดือนก็เพียงพอสำหรับเตรียมตัวอย่างแยบยลแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเราก็แค่ปิดประตูตีหมาก็พอ ตีให้หลีอินร้องเอ๋งๆ ไปเลย”
“ทำไมต้องร้องเอ๋งๆ ด้วยเจ้าคะ”
ชิงหลวนงุนงง นางรู้สึกว่าตัวเองมักจะตามความคิดของเฟิงอู๋โยวไม่ทันเท่าไร
เฟิงอู๋โยวขี้เกียจอธิบาย นางกำเงินกระดาษของปลอมในมือและมุ่งหน้าไปยังสถานที่อันรุ่งเรืองพลุกพล่านที่สุดของเมืองหลวง
นางอยากจะเปิดเรือนแพทย์ตรงข้ามหอนางโลมเพื่อรักษาพวก ‘ผู้ชาย’ จากโรคติดต่ออย่างโรคดอกหลิว
เพราะว่าพวกผู้ชายที่เที่ยวเสพสมที่หอนางโลมมักมีโอกาสติดโรคติดต่อนี้มากกว่าสตรีหลายเท่า
แต่ปัญหาก็คือ จวินมั่วหรันกำชับนางว่าห้ามใกล้ชิดสนิทสนมกับคนอื่นอีก
ถึงแม้นางยังโกรธเขาอยู่และมักจะทำตัวปีกกล้าขาแข้งอวดดีกับเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางพร้อมจะเสี่ยงชีวิตตัวเองโดยการขัดคำสั่งเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เฟิงอู๋โยวเห็นทีต้องล้มเลิกความคิดทีจะเปิดเรือนแพทย์
“ช่างเถิด ไปหาดูที่ทางตรงข้ามหอนางโลมก่อนแล้วกัน” เฟิงอู๋โยวพูดกับตัวเองพึมพำ
ชิงหลวนแอบมองเงินกระดาษของปลอมในมือของเฟิงอู๋โยวพลางถามขึ้นอย่างสงสัย “นายหญิงคิดว่าคนอื่นจะเชื่อว่าเป็นเงินกระดาษของจริงหรือเจ้าคะ”
“ไม่แน่นอนเหมือนกัน ดังนั้นจึงต้องลองดูก่อน”
ขณะพูดคุยกันไปพลาง พวกนางทั้งสองก็มาถึงย่านที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองหลวง
เฟิงอู๋โยวกวาดตามองย่านเริงรมย์ที่ผู้คนพลุกพล่านเหมือนตลาด จากนั้นก็มองบ่อนพนันฝั่งตรงข้ามที่มีผู้คนหนาแน่น
“เข้าไปดูกันเถิด”
“เข้าไปในบ่อนพนันไม่ได้นะเจ้าค่ะ ขืนเข้าไปย่อมออกมายาก บางคนสิ้นเนื้อประดาตัว บางคนถึงแก่ความตายเลยนะเจ้าคะ” ชิงหลวนดึงแขนเฟิงอู๋โยวอย่างหวั่นใจ
“ไม่เข้าถ้ำเสือ จะได้ลูกเสือ[1]ได้เยี่ยงไร “
อีกหนึ่งเดือนจะถึงงานเลี้ยงบัณฑิต ซึ่งหมายความว่าเฟิงอู๋โยวมีเวลาเพียงหนึ่งเดือนสำหรับตระเตรียมกับดักร่างแหและรอกระต่ายชนต้นไม้[2]
มุมปากของเฟิงอู๋โยวรั้งขึ้น จากนั้นก็พาชิงหลวนที่หน้าตาแตกตื่นย่างเท้าเข้าไปในบ่อนพนัน
ด้านหน้าประตูบ่อนพนัน มีชายร่างใหญ่สูงราวแปดฟุตสองคนยืนเฝ้าอยู่ ส่วนสูงประมาณจวินมั่วหรัน
แต่รูปร่างกลับห่างไกลจากจวินมั่วหรันมากนัก
พวกเขาอ้วนฉุเป็นยิ่งนัก แม้แต่หาว ชั้นไขมันก็ยังกระเพื่อม
เฟิงอู๋โยวละสายตาจากพวกเขา ก่อนเดินเชิดหน้าฝ่าเข้าไปตรงกลางระหว่างชายร่างใหญ่ทั้งสอง
“ช้าก่อน!”
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งตะเบ็งเสียงพูด ทำเอาชิงหลวนตัวสั่นงั่ก
เฟิงอู๋โยวผินหน้าไปมองอย่างเยือกเย็น “มีอะไร”
“พกเงินพนันมาแล้วใช่หรือไม่”
ชายร่างใหญ่ถามอย่างไม่สบอารมณ์
“แหกตาดูชุดคลุมขนสุนัขจิ้งจอกที่สตรีของข้าใส่ แล้วแหกตาดูชุดว่าราชกิจอันหรูหราบนตัวข้าสิ!”
เฟิงอู๋โยวพูดเสียงสูงพลางกางแขนทั้งสองข้างขึ้นเล็กน้อย เพื่อปล่อยให้ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนด้านหน้ามองพินิจ
“เข้าไปได้”
ชายร่างใหญ่มองท่าทางอันมีมาดของเฟิงอู๋โยว จากนั้นก็หันไปมองชุดคลุมบนตัวชิงหลวน จึงเชื่อคำพูดของเฟิงอู๋โยว แม้ไม่เห็นหอบเงินสำหรับเล่นพนัน ก็ยอมปล่อยให้พวกนางเข้าไปในบ่อนแต่โดยดี
“ท่านชายช่างกล้าหาญเหลือเกินเจ้าค่ะ!”
เมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คน ชิงหลวนก็เปลี่ยนคำเรียกเฟิงอู๋โยวอย่างรู้งาน นางเดินตามหลังเฟิงอู๋โยวติดๆ และพูดเสียงแผ่ว
เฟิงอู๋โยวกดเสียงต่ำพูดขึ้น “ข้าต้องการจะจับเสือมือเปล่าและถือครองที่นี่ แต่ดูจากสถานการณ์แล้วน่าจะเป็นไปไม่ได้”
“ใช่เจ้าค่ะ บ่อนพนันใหญ่ขนาดนี้ มีทองเป็นหมื่นตราชั่งก็คงซื้อไม่ได้ พวกเราควรกลับตำหนักกันดีกว่านะเจ้าคะ”
“ไม่ ถ้าข้าไม่ได้เงินกลับไปเป็นกอบเป็นกำก็ไม่มีวันออกไปจากที่นี่”
นางอมยิ้มและพาชิงหลวนเดินฝ่าเข้าไปท่ามกลางฝูงคนมากมายในบ่อนพนัน
ตอนที่ 117 หอบเงินเป็นกอบเป็นกำ
เฟิงอู๋โยวกวาดมองเจ้ามือสีหน้าเคร่งขรึมที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะกลมด้านหน้า จากนั้นก็หันไปมองบรรดานักพนันในเสื้อแพรหลายสิบคนที่นั่งล้อมรอบโต๊ะ
ข้างๆ นักพนันเกือบบทุกคนมีสตรีสะสวยประกบคอยบริการอยู่เกือบทุกคน
ท่ามกลางบ่อนพนันอันแสนครึกครื้น ผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ไม่ว่าพวกเขาจะแพ้หรือชนะการเดิมพัน พวกเขาทุกคนล้วนสนุกสนานไปกับเงินเดิมพันที่วางลงไป
รูปแบบการพนันที่นี่มีหลากหลายแต่เฟิงอู๋โยวไม่มีความรู้เรื่องไพ่แม้แต่น้อย ดังนั้นนางจึงไม่คิดจะไปเล่นมัน
เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ สุดท้ายนางก็หยุดอยู่ด้านหน้าโต๊ะพนันทายลูกเต๋าและมองดูเจ้ามือที่กำลังพูดอยู่ด้วยความสนใจ “เอามือออกห่างจากโต๊ะ”
การทายแต้มบนลูกเต๋าไม่ยากสำหรับนาง
เดิมทีนางก็เป็นทหารรับจ้าง จึงมีทักษะการฟังเสียงเป็นเลิศ
เฉกเช่นในตอนนี้ นางสามารถได้ยินเสียงกระซิบพูดคุยกันระหว่างเจ้ามือกับสาวบริการในบ่อนพนันแห่งนี้อย่างชัดเจน
และสามารถระบุแต้มบนลูกเต๋าได้โดยการจำแนกเสียงตอนที่ลูกเต๋าหยุดเขย่า
นาทีต่อมา ลูกเต๋าถูกนำใส่ถ้วยทรงสูง บรรยากาศรอบๆ เริ่มคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ
เจ้ามือคว่ำแก้วลงบนโต๊ะก่อนเขย่าอย่างไม่ช้าไม่เร็ว เสียงลูกเต๋ากระเด้งกระทบกันเสียงดังเสนาะ ขณะเดียวกันเจ้ามือก็ตะโกนขึ้น “เอามือออกห่างจากโต๊ะ”
ผ่านไปแวบหนึ่ง เจ้ามือก็หยุดเขย่า เสียงลูกเต๋าที่กระเด้งกระทบกันหยุดลง สายตาอันเฉียบคมของเจ้ามือกวาดมองบรรดานักพนันด้านหน้าโต๊ะหนึ่งรอบ
“แต้มใหญ่”
“แต้มเล็ก!”
“แต้มใหญ่!”
“แต้มใหญ่!”
“…”
บรรดานักพนันตะโกนเดิมพัน ดวงตาแดงเรื่อด้วยความตื่นเต้น ทุกสายตาจ้องไปยังถ้วยทรงลายครามที่ครอบลูกเต๋าอยู่
เจ้ามือกวาดตามองเงินกระดาษที่วางเดิมพันอยู่บนโต๊ะและนับไปพลางๆ
เฟิงอู๋โยวได้ยินเสียงความเปลี่ยนแปลงอันเล็กน้อยของลูกเต๋าในถ้วยทรงสูง ดวงตาแววประกาย จากนั้นก็ควักเงินกระดาษของปลอมออกมาปึกหนึ่งด้วยท่าทางมั่นใจ “แต้มเล็ก”
“เปิด”
เสี้ยวพริบตาที่เจ้ามือเปิดถ้วยออก เสียงฮือฮารอบโต๊ะก่อนหน้านี้เงียบสงัดลงฉับพลัน
ทุกคนจ้องมองบนโต๊ะอย่างใจจดใจจ่อจนแทบจะลืมหายใจ
จุดแต้มบนลูกเต๋าหยกขาวทั้งสามลูกออกแต้มดังนี้ สามแต้ม สามแต้ม หนึ่งแต้ม
ซึ่งเป็นแต้มเล็กจริงๆ!
ชิงหลวนกระโดดอย่างดีใจ ถึงแม้นางไม่รู้ลูกไม้ที่บ่อนพนันใช้โกงนักพนัน แต่นางรู้ว่าเฟิงอู๋โยวแทบไม่มีโอกาสชนะ ดังนั้นนางจึงดีใจจนน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
เจ้ามือมองสีหน้าเรียบนิ่งของเฟิงอู๋โยวก่อนค่อยๆ เอ่ยพูด “ไม่ทราบว่าท่านมาจากที่ใดหรือขอรับ”
เฟิงอู๋โยวส่งสายตาให้ชิงหลวน ชิงหลวนเข้าใจความหมายที่เฟิงอู๋โยวต้องการจะสื่อทันที จากนั้นชิงหลวนก็รีบเก็บเงินกระดาษรอบโต๊ะเป็นหอบๆ มากอดไว้ในอ้อมอกอย่างดีใจ
เจ้ามือเห็นเฟิงอู๋โยวไม่ตอบก็ส่งสายตาให้สาวบริการที่ยืนอยู่ข้างๆ
เมื่อบรรดาสาวบริการเห็นสายตาของเจ้ามือ ก็รีบพากันกรูเข้าไปประกบเฟิงอู๋โยวทั้งสองข้างทันที เบียดจนชิงหลวนออกไปนอกวง
เฟิงอู๋โยวรู้จักลูกไม้และกฎของบ่อนพนันเป็นอย่างดี หากนางชนะตลอดโดยไม่เสียเงินเลยสักตา นางคงออกไปจากบ่อนพนันไม่ได้แน่ๆ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ จึงยื่นมือออกไปหยิบเงินกระดาษเป็นร้อยใบออกมาจากอ้อมกอดชิงหลวน จากนั้นก็แบ่งเงินออกมาจำนวนหนึ่งและวางลงบนโต๊ะ
เมื่อบรรดาสาวบริการเห็นเช่นนั้นจึงเริ่มพูดเสียงเย้ายวน “ท่านชายมือดีจังเลยนะเจ้าคะ ไม่ลองเพิ่มเงินเดิมพันดูอีกหน่อย”
“ใช่แล้ว ท่านชายดูมีโหงวเฮ้ง แววตาเป็นประกาย เห็นดูก็รู้แล้วว่าฐานะร่ำรวยมั่งคั่ง เงินแค่ไม่กี่แสนคงไม่อาจทำให้ขนหน้าแข้งของท่านชายร่วงได้หรอกกระมัง”
เฟิงอู๋โยวจับคางของสาวบริการที่อยู่ด้านขวาเชิดขึ้นมาเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นอย่างขี้เล่น “ได้สิ จะทำตามที่เจ้าบอกแล้วกัน”
เมื่อพูดจบก็หยิบเงินกระดาษมาจากชิงหลวนมาอีก จากนั้นก็ยื่นให้สาวบริการทั้งสองคนคนละใบ “เอาไปวางเดิมพันให้ข้าสิ”
สาวบริการถึงกับมุมปากเกร็งกระตุก พวกนางไม่คิดว่าเฟิงอู๋โยวที่ดูใจป้ำจะเป็นคนมีกลยุทธ์ถึงขนาดนี้
พวกนางไม่อาจใช้ลูกไม้เกลี้ยกล่อมให้เฟิงอู๋โยวเดิมพันจนหมดตัวมากเกินไป เพราะไม่เช่นนั้นจะดูมีพิรุธ ตอนนี้พวกนางจึงทำได้แค่ยิ้มแหยๆ
“เอามือออกห่างจากโต๊ะ”
เจ้ามือดำเนินการขึ้นอีกครั้ง ตะเบ็งเสียงตะโกน สายตาจ้องมองเฟิงอู๋โยวเป็นพิเศษ
เฟิงอู๋โยวจ้องมองมือของเจ้ามือที่จับอยู่บนถ้วยทรงสูง จากนั้นก็ออกไปอย่างสบายใจเฉิบ “แต้มใหญ่”
[1] ไม่เข้าถ้ำเสือ จะได้ลูกเสือได้เยี่ยงไร หมายความว่าถ้าไม่เสี่ยงหรือฝ่าอันตราย ก็จะไม่ได้มาซึ่งสิ่งที่ปรารถนาหรือผลสำเร็จ
[2] รอกระต่ายชนต้นไม้ หมายความรอคอยผลลัพธ์ที่ จะเกิดขึ้นเรื่องมั่นคง
