ตอนที่ 283 เฆี่ยนชิวหรูสุ่ยอย่างหนัก
ชิวหรูสุ่ยตกใจมาก นางรู้สึกได้ว่าเฟิงอู๋โยวที่อยู่ต่อหน้าคนนี้ไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่จะปล่อยให้นางคลึงให้กลม บีบให้แบน[1] อีกต่อไป
เฟิงอู๋โยวในตอนนี้หัวแข็งเกินต้านผิดมนุษย์มนา
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางลุกลี้ลุกลนของชิวหรูสุ่ย จี้มั่วอิ้นเหรินก็เดาได้ว่านางมีความผิด ดังนั้นจึงสั่งให้ท้าวนางผู้ดูแล พานางไปที่ห้องโถงข้างๆ เพื่อค้นตัว
หลังจากนั้นไม่นาน ท้าวนางผู้ดูแลก็พยุงชิวหรูสุ่ยที่ขาอ่อนแรงด้วยมือข้างหนึ่งกลับเข้ามาที่ท้องพระโรงอีกครั้ง ส่วนอีกข้างกำจี้แหวนหยกเก้าสวรรค์ที่งดงามไว้แน่น
จี้มั่วอิ้นเหรินหรี่ตาเพ่งมองที่จี้แหวนหยกเก้าสวรรค์ในมือท้าวนางผู้ดูแล “เจอจี้แหวนหยกเก้าสวรรค์จากบนตัวนางหรือ”
“กราบทูลฝ่าบาท ใช่แล้วเจ้าค่ะ”
น้ำเสียงอันมั่นใจของท้าวนางผู้ดูแลดังก้องไปทั่วท้องพระโรง
ขณะนี้ดวงตาของเฟิ่งจือหลินเจือแววหลากอารมณ์
เดิมทีเขาคิดว่าชิวหรูสุ่ยเป็นไหวพริบดี ไม่เปิดช่องโหว่ แต่ครั้งนี้กลับสร้างเรื่องวุ่นวายให้เขาอย่างไม่คาดคิด
เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว นางเป็นเบี้ยที่ไร้ประโยชน์
ดวงตาของเป่ยถางหลงถิงมืดมนลงเล็กน้อย แม้ว่าเจะจับได้คาหนังคาเขาแต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าคนอย่างชิวหรูสุ่ยจะกล้าขโมยจี้แหวนหยกเก้าสวรรค์
หากนึกย้อนกลับไป แค่ดูจากชุดผ้าไหมผ้าแพรของชิวหรูสุ่ย นางดูไม่เหมือนสตรีที่ขาดแคลนเงิน และนางคงไม่เสี่ยงขโมยจี้แหวนหยกเก้าสวรรค์ของเฟิงอู๋โยวแน่นอน
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เป่ยถางหลงถิงจึงถามชิวหรูสุ่ยเสียงทุ้ม “แม่นางชิว ยังมีเรื่องข้องใจอีกหรือไม่”
ชิวหรูสุ่ยค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเยือกเย็นของเป่ยถางหลงถิง น้ำตาก็ไหลรินดุจสายฝนอยู่พักหนึ่ง
ความคับข้องใจอัดแน่นอยู่เต็มอก แต่นางถูกจับได้คาหนังคาเขาจึงแก้ตัวไม่ขึ้น
ดวงตาเฉียบคมของเฟิงอู๋โยวมองสลับไปมาระหว่างชิวหรูสุ่ยกับเป่ยถางหลงถิง ทันใดนั้นนางก็มีความคิดไร้สาระผุดขึ้นมา
เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนที่ชิวหรูสุ่ยชอบคือเป่ยถางหลงถิง
พอคิดไปคิดมา ปริศนาเรื่องชาติกำเนิดของเฟิงอู๋โยวก็ยิ่งลึกลับซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม
หากนางและเป่ยถางหลีอินถูกสลับตัวกันจริงๆ พ่อผู้ให้กำเนิดของนางก็ควรเป็นเป่ยถางหลงถิงและแม่ผู้ให้กำเนิดของนางควรเป็นหลิงซู่ซู่
หรือถ้าหากชิวหรูสุ่ยกับเป่ยถางหลงถิงเคยมีความสัมพันธ์ฉาบฉวยกันมาก่อน เช่นนั้นพ่อผู้ให้กำเนิดของนางก็ยังคงเป็นเป่ยถางหลงถิง แต่แม่ผู้ให้กำเนิดจะกลายเป็นชิวหรูสุ่ย
หรือพ่อผู้ให้กำเนิดของนางอาจไม่ใช่ทั้งเป่ยถางหลงถิงกับเฟิ่งจือหลิน แต่เป็นชายป่าเถื่อนที่ชิวหรูสุ่ยดึงมาใช้ในแผนการ
ไม่สิ ไม่ใช่!
นางและเป่ยถางหลีอินจะต้องถูกสับเปลี่ยนตัวตนแน่นอน
มิฉะนั้นเป่ยถางหลีอินคงไม่เกลียดนางมากขนาดนี้ อีกทั้งชิวหรูสุ่ยคงไม่มีความจำเป็นต้องบังคับให้นางปลอมตัวเป็นบุรุษ
การจับสตรีปลอมเป็นบุรุษคือการกระทำที่พยายามซ่อนความผิดบางอย่าง
หลังจากได้ข้อสรุปทั้งหมดแล้ว เฟิงอู๋โยวก็ระงับอารมณ์ในดวงตาให้สงบลงและปริปากเอ่ย “จับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ แม่นางชิวยังมีอะไรจะพูดอีกหรือ”
ริมฝีปากของชิวหรูสุ่ยสั่น มีแววเกลียดชังฉายวาบขึ้นในดวงตา โกรธจัดแต่ไม่กล้าโต้ตอบ
“เฟิงอู๋โยว หากอภัยผู้อื่นได้จงอภัย ในเมื่อเจ้าพบจี้แหวนหยกเก้าสวรรค์แล้ว เหตุใดเจ้ายังต้องสร้างปัญหาให้สตรีผู้นี้อยู่อีก” เป่ยถางหลงถิงพยายามพูดไกล่เกลี่ย
ทันทีที่เป่ยถางหลงถิงพูดคำเหล่านี้ออกมา แววตาของบรรดาขุนนางพลเรือนก็เปลี่ยนไปทันที
ทุกคนคิดว่าเป่ยถางหลงถิงที่พยายามปกป้องอดีตนางสนมของเฟิ่งจือหลินทุกวิถีทางแบบนี้จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่ควรรู้อยู่แน่ๆ
ครั้นแล้วเหล่าขุนนางก็พากันยกแขนเสื้อกว้างปิดหน้ากระซิบข้างหูกัน
“ดูเหมือนว่าแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเป่ยหลีจะถูกสวมเขาเข้าแล้ว”
“จริงด้วย ดูๆ แล้ว แม่ทัพเฟิงจัดการปัญหาคล้ายกับฮ่องเต้แห่งแคว้นเป่ยหลีเมื่อวัยเยาว์ ไม่แน่ใจ แม่ทัพเฟิงอาจจะเป็นบุตรนอกสมรสของแม่นางชิวกับฮ่องเต้แห่งแคว้นเป่ยหลีก็เป็นได้”
“จุ๊ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดแม้ทัพใหญ่อย่างเฟิ่งจือหลินถึงรีบขับไล่แม่ทัพเฟิงออกจากบ้าน”
…
เมื่อเฟิ่งจือหลินได้ยินเช่นนี้ก็โกรธจัดจนหน้าแดงก่ำ
เขายอมเสียชิวหรูสุ่ย ดีกว่าปล่อยให้เป่ยถางหลงถิงแก้ตัวแทนชิวหรูสุ่ยต่อหน้าสาธารณะ
ชิวหรูสุ่ยเข้าใจผิดคิดว่าเป่ยถางหลงถิงเหลือเยื่อใยต่อนางเล็กน้อย น้ำตาอุ่นผ่าวจึงรื้นขึ้นมาในดวงตาอีกครั้ง
ชิวหรูสุ่ยคิดว่าในชีวิตนี้หากได้รับความเอ็นดูจากเป่ยถางหลงถิง สิ่งที่นางพยายามมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็คุ้มค่าแล้ว
แต่หารู้ไม่ เป่ยถางหลงถิงไม่มีอะไรมากไปกว่าความรักบ้านและอีกาบนหลังคา[2]
ในความคิดของเขา ชิวหรูสุ่ยก็คือสาวใช้ล้างเท้าของหลิงซู่ซู่และยังเป็นคนสนิทของหลิงซู่ซู่อีกด้วย
การกระทำของเป่ยถางหลงถิงเป็นไปเช่นนี้ก็เพื่อปกป้องบุคคลที่เป็นคนสนิทของหลิงซู่ซู่ก็เท่านั้น
หลังจากนั้นไม่นาน จี้มั่วอิ้นเหรินก็แสร้งทำหน้าเคร่งขรึมและพูดขึ้นช้าๆ “ขุนนางทั้งหลาย จงเงียบ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ขุนนางพลเรือนทั้งหมดในท้องพระโรงก็เงียบและกลั้นหายใจรอคำตัดสินของจี้มั่วอิ้นเหริน
แต่นึกไม่ถึงว่าจี้มั่วอิ้นเหรินกลับไม่ตัดสิน แต่กลับถามจวินมั่วหรันด้วยความเคารพ “เซ่อเจิ้งหวางคิดว่าเยี่ยงไร”
จวินมั่วหรันพูดขึ้นอย่างเย็นชา “เฆี่ยนแปดสิบหวายเพื่อมิให้ผู้อื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง”
ขาของชิวหรูสุ่ยพลันอ่อนแรงเพราะหวั่นกลัว นางดึงชายเสื้อของเฟิ่งจือหลินเบาๆ พลางร้องไห้ทั้งน้ำตา “ท่านแม่ทัพ ช่วยหม่อมฉันด้วยเจ้าค่ะ”
เฟิ่งจือหลินตะคอกกลับอย่างเย็นชา “มิอาจทำการให้ลุล่วง ซ้ำยังทำให้เสียการ”
เขาได้แต่มองดูชิวหรูสุ่ยถูกทหารลากออกไปจากท้องพระโรงโดยที่ไม่ร้องขอความเมตตาเพื่อนางสักคำ
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงกรีดร้องอย่างทรมานของชิวหรูสุ่ยก็ดังมาจากด้านนอกท้องพระโรง
ครั้นเป่ยถางหลงถิงได้ยินเสียงกรีดร้องแหบแห้งของชิวหรูสุ่ยด้านนอกท้องพระโถงก็ขมวดคิ้วหนาของเขาทันที
แต่ในเมื่อจับได้คาหนังคาเขา เขาก็ไม่อาจช่วยเหลือชิวหรูสุ่ยอย่างไม่สนใจกฎหมายอันเที่ยงธรรมต่อหน้าขุนนางพลเรือนแห่งแคว้นตงหลินได้
เขารู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก เดิมทีเขาคิดจะจัดการเฟิงอู๋โยวแต่นึกไม่ถึงว่าจะถูกเฟิงอู๋โยวชิงเล่นงานก่อน ช่างน่าผิดหวังจริงๆ
“เฟิงอู๋โยว ในเมื่อแม่นางชิวถูกลงโทษอย่างหนักแล้ว และเจ้าก็ได้จี้แหวนหยกเก้าสวรรค์กลับไปแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ถือเป็นอันสิ้นสุด” เป่ยถางหลงถิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “บัดนี้ถึงเวลาที่จะสะสางความแค้นและบุญคุณระหว่างเจ้ากับข้าแล้ว!”
[1]คลึงให้กลมบีบให้แบน หมายถึงคนหัวอ่อนที่ปล่อยให้คนอื่นทำอะไรกับตัวเองก็ได้ตามอำเภอใจ
[2]รักบ้านและอีกาบนหลังคา หมายถึงเมื่อรักใครสักคนก็ย่อมรักคนหรือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับคนๆ นั้นด้วย
