ตอนที่ 151 ลูกทำได้ดีมาก
ตอนที่ 151 ลูกทำได้ดีมาก
เมื่อเห็นนางเหม่อมองไปยังพื้นที่รกร้าง มู่ฉินเจินก็รู้ทันทีว่าอาการเสพติดการทำสวนของนางกำเริบอีกครั้ง เขาจึงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “พื้นที่รกร้างนี้ไร้ประโยชน์ ข้ายังคิดอยู่ว่าจะถางมันเพื่อใช้ปลูกผัก”
ในอดีต เมื่อเขาเห็นพื้นที่รกร้าง เขาจะไม่มีความคิดใด ๆ เลย แต่ด้วยอิทธิพลของเฉียวเยี่ยน เมื่อเขาเห็นพื้นที่รกร้างในตอนนี้ สิ่งแรกที่เขาคิดคือการถางไร่เพื่อปลูกผัก!
เฉียวเยี่ยนได้ยินดังนั้นก็ดีใจมาก ดวงตาของนางเป็นประกาย “ดีเลย ข้าถนัดเรื่องบุกเบิกพื้นที่รกร้างนัก!”
……
สี่คนพ่อแม่ลูกกลับไปที่ค่ายเพื่อพักผ่อน หลังจากเดินทางมาสองสามวัน ร่างกายของพวกเขาก็แทบจะแตกสลาย เฉียวเยี่ยนนอนกอดลูกทั้งสองไว้ในอ้อมแขนหลับไปจนถึงบ่าย หากหลิงเซียวไม่ยกอาหารมาให้ นางอาจจะยังนอนหลับอยู่ก็ได้
ส่วนมู่ฉินเจินตื่นแต่เช้า และทิ้งจดหมายบอกว่าเขาจะออกไปทำธุระไว้ให้นาง
หลังจากหลับนานเกินไปก็รู้สึกปวดเนื้อปวดตัว เมื่อล้างหน้าก็ฟื้นคืนสติ หลังจากกินข้าวแล้ว เฉียวเยี่ยนกับลูกทั้งสองก็เดินไปรอบ ๆ ค่ายทหาร
ตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกเมื่อวานนี้ ไม่มีใครอยู่ในค่ายทหารเลย แต่ตอนนี้ทหารทุกคนกลับมาจากการฝึกแล้ว และเป็นเวลาอาหารเย็นพอดี จึงส่งเสียงดังจอแจ
มู่ฉินเจินส่งหลิงเซียวมาปกป้องสามแม่ลูก แต่เฉียวเยี่ยนบอกให้เขาไปกินอาหารเย็น เพราะคิดว่าในค่ายทหารคงไม่มีอันตรายมากนัก
แต่คาดไม่ถึงเลยว่า หลังจากที่นางออกมาจากค่ายพร้อมกับลูกได้ไม่นาน นางก็พบกับปัญหา
นางพาเด็ก ๆ ไปตรวจสอบพื้นที่รกร้างในสนามฝึก แต่ทหารเยวี่ยโจวสองสามคนที่อยู่ไม่ไกลเดินมาหา
สตรี ชื่นใจนัก มันช่างชื่นใจเหลือเกินเมื่อมีสตรีอยู่ในค่ายทหาร!
ทหารเยวี่ยโจวหลายคนที่อยู่ห่างออกไปรู้สึกทึ่ง เมื่อพวกเขาเห็นรูปร่างของเฉียวเยี่ยน ถึงจะยังเห็นหน้าไม่ชัดเจน แต่พวกเขาก็รู้ว่านางช่างงดงาม แม้เห็นเพียงแค่ทรวดทรง!
คนพวกนี้ล้วนเป็นคนหื่นกาม เป็นอันธพาลในค่ายทหาร ปกติแล้วชอบเที่ยวหอนางโลม หลับนอนกับสตรี เมื่อเจอหญิงงามก็ก่อปัญหาเดิม ๆ อีกครั้ง จึงอยากเข้าไปจีบนาง
เฉียวเยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นชายเหล่านั้นเดินเข้ามาหานางด้วยรอยยิ้มหยาบโลน ก็รู้สึกเหมือนว่าปัญหากำลังจะมา
นางจับมือลูกทั้งสอง แล้วพูดเบา ๆ กับพวกเขาว่า “ลูกเอ๋ย อีกประเดี๋ยวแม่ต้องต่อสู้ ไม่ต้องกลัวนะ แม่เชื่อว่าจะปกป้องพวกเจ้าได้”
เด็กน้อยพยักหน้า ไม่เพียงแต่ไม่กลัว แต่ยังตื่นเต้นเล็กน้อยด้วย
ท่านพ่อสอนทักษะการต่อสู้ให้พวกเขามากมาย ได้เวลาที่จะได้ลองวิชาแล้ว!
ระบบตัวน้อยในทะเลแห่งจิตสำนึกก็กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น ธงสีแดงเล็ก ๆ โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้กำลังโบกสะบัดให้กำลังใจเฉียวเยี่ยน
[ข้าขอโบกธงให้ท่านโฮสต์ มาดูกันว่าใครจะกล้าเป็นศัตรูกับนาง!]
มุมปากของเฉียวเยี่ยนกระตุก ก่อนยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเองอย่างเสียไม่ได้ ระบบตัวน้อยคนนี้ชักจะสนุกมากเกินไปแล้ว
เหล่าชายผู้น่าสมเพชเดินเข้ามาหา นำโดยชายร่างกำยำที่คาบเศษหญ้าแห้งไว้ในปาก เขาคิดว่าตัวเองหล่อเหลายิ่งนัก และปรี่เข้าไปหาเฉียวเยี่ยน
“สาวน้อยน่ารัก เจ้ามาจากที่ใดหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ไหน? มันคือค่ายทหาร! เจ้ารู้หรือไม่ว่าหญิงที่บุกรุกเข้ามาในค่ายทหารจะต้องถูกลงโทษอย่างไร?
ชายคนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ทหารเยวี่ยโจว ชื่อของเขาคือจางซาน หรือเป็นที่รู้จักในนามนายน้อยสาม เมื่อมู่ฉินเจินจัดให้พวกเขาฝึก เขาได้สร้างปัญหามากมาย ต่อมาเขากลัวว่าจะถูกทหารรักษาพระองค์ทำร้าย จึงหยุดก่อความไม่สงบไปสองสามวัน
แต่ตอนนี้เขาได้เจอสาวสวย ธรรมชาติที่แท้จริงของเขาจึงถูกเปิดเผยอีกครั้ง
เฉียวเยี่ยนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่ตอบคำพูดของเขา และไม่แสดงสีหน้าใด ๆ รอให้พวกเขาทำการเคลื่อนไหวก่อน
แต่ในสายตาของชายหื่นกามสองสามคน ท่าทางเช่นนี้หมายความว่านางกลัว พวกเขาจึงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม
เด็กทั้งสองยืนอยู่ข้างแม่ คนหนึ่งอยู่ทางซ้ายและอีกคนหนึ่งอยู่ทางขวา จ้องเขม็งไปยังคนไม่กี่คนที่อยู่ตรงหน้าด้วยดวงตากลมโต
นายน้อยสามที่เป็นผู้นำสังเกตเห็นเด็กทั้งสอง จึงเดาะลิ้นด้วยความเสียดาย “ช่างน่าเสียดายที่สาวงามเช่นนี้ถูกหมูกินไปเสียแล้ว ไม่เช่นนั้นนายน้อยเช่นข้า คงจะรับเจ้าไปแต่งเข้าบ้านเป็นภรรยา แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไป จงเชื่อฟังข้า แล้วข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยฐานะนางบำเรอ ดีหรือไม่?”
หลังจากที่เขาพูดจบ ลูกกระจ๊อกสองสามคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็หัวเราะอย่างน่าสมเพช เฉียวเยี่ยนรู้สึกขยะแขยงมากจนไม่สนใจการป้องกันตัวเองอีกต่อไป ตอนนี้นางแค่ต้องการลงมือกำจัดคนชั่วเหล่านี้ก่อน แล้วค่อยกลับไปล้างตา
ขณะที่เหล่าชายหื่นกามยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เฉียวเยี่ยนก็ปล่อยมือเล็ก ๆ ของเด็กทั้งสอง แล้วยกเท้ากระโดดขึ้นอย่างง่ายดาย ก่อนจะถีบหน้าอกของจางซานจนกระเด็นไป ทำให้เขาล้มลงและไถลไปกับพื้น
ชายลามกที่เหลือตกตะลึง พวกเขาไม่อยากเชื่อเหตุการณ์ตรงหน้า สาวงามที่ดูบอบบางกลับทำให้ลูกพี่ของพวกเขากระเด็นไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว!
เฉียวเยี่ยนแข็งแกร่งยิ่งนัก ใครเล่าจะรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกเล่นงาน บัดนี้จางซานรู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอก ราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ
เขาพยายามลุกขึ้นจากพื้น เช็ดเลือดจากมุมปาก แล้วพูดอย่างอ่อนแรง “พี่น้อง จัดการนาง!”
แม้ว่าเหล่าลูกสมุนจะหวาดกลัว แต่พวกเขาก็ยังกัดฟันพุ่งเข้าไปหา พวกเขาไม่เชื่อว่าสตรีคนหนึ่งจะเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้ ต้องเป็นเพราะพวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัวมาก่อนเป็นแน่!
วรยุทธ์แมวสามขาของเหล่าลูกสมุนไม่คณามือเฉียวเยี่ยนที่เตะเพียงครั้งเดียว ก่อนที่จะได้เคลื่อนไหวสามกระบวน คนไม่กี่คนที่รีบวิ่งมาข้างหน้าก็ล้มลงกับพื้นแล้ว
ชายลามกจอมขี้ขลาดซ่อนตัวอยู่ด้านหลังด้วยกายอันสั่นเทา เมื่อเห็นว่าเฉียวเยี่ยนทรงพลังมากเพียงใด เหงื่อเย็นก็พลันผุดขึ้นที่หน้าผากของเขา เมื่อหางตาของเขาสังเกตเห็นเด็กสองคนที่อยู่ข้าง ๆ ทันใดนั้นเขาก็เกิดความคิดชั่วร้าย
ตราบใดที่เขายังจับเด็กทั้งสองได้ หญิงคนนี้จะไม่ยอมเชื่อฟังเลยหรือ?
เขาคิดเช่นนั้นแล้วลงมือทันที โดยคิดว่าจะแอบไปหาเด็กทั้งสองเงียบ ๆ แต่เขาไม่รู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาล้วนถูกเด็กทั้งสองจับตามองอยู่
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์จับมือเล็ก ๆ ของน้องสาวแน่น ขณะจ้องมองคนผู้นั้นอย่างระแวดระวัง สมองของเด็กน้อยกำลังคิดว่าจะล้มคนผู้นั้นอย่างไรดี
อาจเป็นเพราะฝาแฝดมีจิตใจที่เชื่อมถึงกัน เพราะเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ก็คิดเช่นเดียวกัน และกำหมัดแน่น
เฉียวเยี่ยนคว้ามือของชายที่กำลังโจมตีนาง แล้วบิดอย่างแรง ทำให้มือของชายคนนั้นหัก เมื่อมองจากหางตา นางก็เห็นใครบางคนกำลังจะทำร้ายลูกทั้งสองของนาง จึงรู้สึกใจหายและรีบวิ่งหมายจะไปหยุดเขา แต่นางไม่คาดคิดว่าขณะที่นางขยับขา เด็กน้อยทั้งสองก็เริ่มเคลื่อนไหว
เด็กทั้งสองพุ่งเข้าหาชายเคราะห์ร้ายที่กำลังจะมาถึงตัว เสี่ยวฉวนเอ๋อร์รับผิดชอบการโจมตีร่างกายส่วนล่าง ส่วนเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์รับผิดชอบการโจมตีร่างกายส่วนบน
เสี่ยวฉวนเอ๋อร์นึกถึงท่วงท่าที่พ่อเคยสอนไว้ในอดีต และรีบยกขาสั้น ๆ อย่างรวดเร็ว เพื่อเกี่ยวชายคนนั้นราวกับตะขออันทรงพลัง ทำให้ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น ส่วนเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ก็ต่อยท้องของเขาด้วยกำปั้นเล็ก ๆ
อย่าประมาทความแข็งแกร่งของเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ แม้ว่านางจะตัวเล็ก แต่ความแข็งแกร่งของนางก็น่าทึ่ง
ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น รู้สึกเจ็บปวดบั้นท้ายยิ่งนัก ก่อนที่เขาจะทันได้ทันตอบโต้ เขาก็ถูกชกเข้าที่ท้อง ทำให้เขาต้องขดตัวกุมท้องด้วยความเจ็บปวด แล้วร้องครวญครางออกมาไม่หยุด
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเด็กน้อยทั้งสองนี้ซึ่งดูไม่มีพิษมีภัยต่อมนุษย์และสัตว์ แท้จริงแล้วยากที่จะจัดการ วันนี้เขาประเมินผิดไปแล้วจริง ๆ!
หลังจากที่ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น เด็กน้อยทั้งสองก็เปิดฉากรุกอย่างบ้าคลั่ง พวกเขารุมเตะทีละคน ทำให้ชายคนนั้นกลิ้งไปกับพื้นและร้องขอความเมตตา
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่ตัวน้อย ปล่อยข้าไปเถิด ข้าไม่กล้าอีกแล้ว!”
แต่เด็ก ๆ ยังจำสิ่งที่พวกเขาพูดขณะจะลวนลามแม่ของพวกเขาเมื่อสักครู่นี้ได้ จึงเพิกเฉยต่อคำอ้อนวอนขอความเมตตา และไม่ยอมหยุดจนกว่าเตะเขาให้หมดสติไป
หลังจากที่เฉียวเยี่ยนเห็นการโจมตีของเด็กน้อยทั้งสอง ความรู้สึกภาคภูมิใจก็แผ่ซ่านจากหัวใจไปสู่ใบหน้าของนาง นางยืนเท้าสะเอวแล้วหัวเราะลั่น
ลูกของนาง ทำได้ยอดเยี่ยมมาก!
ระบบตัวน้อยรู้สึกทึ่งกับการร่วมแรงร่วมใจของเด็ก ๆ และอดเช็ดน้ำตาตรงหางตาด้วยความซาบซึ้งไม่ได้
[เวลาไม่เคยเมตตาใครจริง ๆ ภายในชั่วพริบตา เด็กทั้งสองก็สามารถล้มศัตรูได้แล้ว]
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชายลามกที่เหลือที่ถูกทุบตีจนตัวเขียวช้ำแต่ยังมีแรงวิ่งหนีได้ ก็รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
หญิงคนนี้กับเด็กทั้งสองไม่ใช่มนุษย์! นี่มันปีศาจชัดๆ!
เมื่อเห็นชายคนนั้นวิ่งหนีไป เด็กทั้งสองก็คิดจะไล่ตามพวกเขาไป แต่เฉียวเยี่ยนกอดพวกเขาไว้ และหอมแก้มพวกเขา “เด็กดี ไม่ต้องตามไป พวกเขาจะถูกจับในไม่ช้า”
เพราะมีคนรีบมาที่นี่แล้ว หลิงเซียวและทหารรักษาพระองค์หลายคนก็กำลังมาด้วย
……………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย นั่นคือหวางเฟย ซื่อจื่อ และจวิ้นจู่นะ ดวงชะตากุดแน่พวกเอ็ง
ไหหม่า(海馬)
