ตอนที่ 315 หางกระดิกขึ้นฟ้า
ตอนที่ 315 หางกระดิกขึ้นฟ้า
มู่ฉินเจินยิ้มอย่างร่าเริงสดใสให้กับพี่ภรรยาอย่างร้อยวันพันปีไม่เคยกระทำ “อรุณสวัสดิ์”
เฉียวจิ่นตกใจจนเกือบล้มกับพื้น เขากระพริบตา เมื่อแน่ใจว่าเป็นน้องเขยของเขาจริง จึงตอบอย่างเขินๆ “อรุณสวัสดิ์”
ยังไม่ทันให้เขาได้สติกลับมา คำพูดต่อมาของน้องเขยก็ทำให้เขาตกใจจนกรามค้าง
เห็นเพียงองค์รัชทายาทบางคนมีสีหน้าสดใส และเอ่ยอย่างโอ้อวด”ข้าจะได้เป็นพ่อคนแล้ว!”
เฉียวจิ่นชำเลืองมองเขา นี่มันคำพูดอะไร? เขาก็เป็นพ่อคนมานานแล้วไม่ใช่หรือ? หลังจากผ่านไปหลายปี เขาได้กลายเป็นพ่อคนแล้ว
แต่จู่ๆ เขาก็นึกบางอย่างขึ้นได้ และถามด้วยความดีใจ “เสี่ยวเยี่ยนตั้งท้องอีกแล้วหรือ?”
มู่ฉินเจินพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ จากนั้นอำลาพี่ภรรยา และไปที่ครัวยกอาหารเช้ามาให้ภรรยากับลูกๆ ที่รัก
เมื่อมองน้องเขยที่หางกำลังจะกระดิกลอยขึ้นฟ้า เฉียวจิ่นก็ลอบกัดฟัน เขาต้องขยันทำงานบ้างแล้ว!
เฉียวเยี่ยนกำลังตั้งครรภ์ เฉียวจิ่นแต่งงานแล้ว จวนสกุลเฉียวมีเรื่องดีตั้งสองเรื่อง ซูเนี่ยนหว่านจึงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตุ๋นน้ำแกงบำรุงให้ลูกชายลูกสาวกิน
เสี่ยวเยี่ยนตั้งครรภ์ต้องบำรุง ลูกสะใภ้กับลูกชายเพิ่งแต่งงานก็ต้องบำรุง เพื่อจะได้มีลูกในท้องเร็วๆ
ส่วนลูกเขย ร่างกายเขาสูงใหญ่กำยำ ดูแข็งแรงดี ไม่บำรุงดีกว่า ไม่เช่นนั้นหากบำรุงมากเกินไปจะทำให้เขาทุกข์ทรมาณ อีกอย่างตอนนี้ร่างกายเฉียวเยี่ยนก็ยังไม่พร้อม
เว่ยอวิ๋นซูตื่นขึ้นมาชงชาให้แม่สามี ครั้นนางรู้ว่าเฉียวเยี่ยนท้อง ก็นึกถึงคำพูดของอีกฝ่ายที่คุยกับนางเมื่อวาน จึงอขบขันไม่ได้ ดูเหมือนว่าพรนี้จะเข้าตัวนางเองแล้ว
ครอบครัวเฉียวเยี่ยนกินข้าวเช้าที่จวนสกุลเฉียวก่อนกลับไปตำหนักองค์รัชทายาท มู่ฉินเจินเข้าวังไปแจ้งฮองเฮาว่าเฉียวเยี่ยนตั้งครรภ์ พร้อมทั้งเชิญหมอหลวงออกมาด้วย
ต้องตรวจร่างกายให้เจ้าท่อนไม้ดีๆ ไม่เช่นนั้นเขาไม่วางใจ
เมื่อฮองเฮารู้ว่าเฉียวเยี่ยนตั้งครรภ์อีกครั้ง ก็มีความสุขมากจนยิ้มไม่หุบทั้งวัน และให้รางวัลแก่เฉียวเยี่ยนไม่น้อย ลูกสะใภ้คนนี้ของพวกเขายอดเยี่ยมจริงๆ !
ก่อนหน้านี้คลอดลูกมาแล้วสองคน ทั้งยังรับหลานสาวหน้าตาดีอีกสองคนมาเลี้ยง ตอนนี้ตั้งท้องอีก หลังจากนี้เมื่อถึงวัยเกษียณของพวกเขาแล้ว ก็สามารถเดินเล่นกับเด็กกลุ่มหนึ่งได้
คิดถึงคนรอบข้างที่อายุเท่ากันกับพวกเขาเหล่านั้น ไม่มีใครเทียบพวกเขาได้ ช่างเป็นผู้ชนะยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้!
เนื่องจากมีลูกอยู่ในท้อง เฉียวเยี่ยนจึงกลายเป็นคนสำคัญของครอบครัว ไม่เพียงแต่มีมู่ฉินเจินคอยดูแลเท่านั้น แม้แต่ลูกๆ ก็ยังดูแลมารดาดีเป็นพิเศษ
คนหนึ่งนวดขา คนหนึ่งทุบหลัง อีกคนเล่านิทาน อีกคนป้อนผลไม้ เฉียวเยี่ยนเป็นเหมือนผู้ป่วยอัมพาตมาหลายปี นอนอยู่บนเตียง เพลิดเพลินไปกับการบริการของลูกๆ
หากไม่ใช่เพราะหมอหลวงบอกว่าตั้งท้องต้องขยับตัวให้มาก เกรงว่ามู่ฉินเจินกับเด็กๆ คงให้นางนอนอยู่อย่างนั้นจนกว่าทารกจะคลอดออกมาเป็นแน่
ทว่าเฉียวเยี่ยนไร้กังวลมากกับการตั้งท้อง นางไม่เพียงไม่มีอาการคลื่นไส้ ปวดหลังปวดเอวแล้ว กลับกันนางเจริญอาหารอย่างมาก ผิวมีสีเลือดฝาด และกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยทุกวัน
หากไม่ใช่เพราะทุกคนในบ้านห้ามไว้ นางคงแบกจอบไปทำงานแล้ว
ทว่าว่างไม่กี่วันจนเฉียวเยี่ยนรู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นปลาเค็มแล้ว ก็ทนอยู่เฉยๆ อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงทำกิจการของนางต่อ ควรไปทำอะไรก็ไปทำสิ่งนั้น
มู่ฉินเจินรู้สึกกังวลสุดๆ ห้ามนางไว้ไม่ให้นางไป
เฉียวเยี่ยนเชิญหมอหลวงมาโน้มน้าวอยู่หลายครั้ง สุขภาพของนางดีกว่าคนทั่วไปมาก การตั้งครรภ์เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับนาง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป
เมื่อมู่ฉินเจินเห็นนางไม่เป็นอะไรจริงๆ ถึงได้เบาใจ กระนั้นตอนนางออกไป ก็มีคนห้าหรือหกคนคอยติดตามอยู่ข้างหลังนาง รับหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของนาง
พริบตาเดียวก็ถึงเดือนหก เฉียวเยี่ยนตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนกว่าแล้ว ท้องส่วนล่างของนางนูนโต ร่างอวบกลม ดูภูมิฐานและสง่างามมากที่ดียว
ในเดือนหกอากาศร้อนอบอ้าว สตรีมีครรภ์ยิ่งกลัวความร้อน แม้จะวางก้อนน้ำแข็งไว้ในห้อง แต่เฉียวเยี่ยนก็ยังรู้สึกร้อนจนกระสับกระส่าย
เมื่ออากาศร้อน นางอยากกินลูกบ๊วยเขียวเปรี้ยวๆ สักคำสองคำ หรือใช้ลูกบ๊วยเขียวมาทำน้ำบ๊วยเขียว ใส่น้ำแข็งก้อนลงไปให้เย็นสดชื่น แค่คิดถึงมันก็รู้สึกสดชื่นแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนี้ นางก็อยากจะเก็บลูกบ๊วยเขียว นางไม่ได้ออกจากตำหนักมาหลายวัน เท้าจะเริ่มขึ้นสนิมแล้ว
โชคดีที่ในโรงงานเฉียวจี้มีต้นเหมยอยู่สองสามต้น หลังจากนางรับช่วงต่อโรงงาน ก็ดูแลพวกมันอย่างดี ตอนนี้ลูกบ๊วยเขียวที่ออกผลมีขนาดใหญ่และฉ่ำน้ำ เมื่อกัดไปหนึ่งคำก็เปรี้ยวจนต้องหรี่ตา
วันนี้มู่ฉินเจินทำงานอยู่ที่บ้าน เฉียวเยี่ยนอยากกินลูกบ๊วยเขียวจนทนไม่ไหว รีบวิ่งไปขอเขาออกจากตำหนักที่ห้องหนังสือ
หลังจากท้องนางโตขึ้น ก็ถูกควบคุมดูแลอย่างเข้มงวด จะออกไปข้างนอกนางต้องการรายงานสามีที่รักของนาง เมื่อสามีอนุญาต ข้ารับใช้ถึงจะปล่อยนางออกไป
มู่ฉินเจินกำลังอ่านสาส์นอยู่ในห้องหนังสือ เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าอันคุ้นเคย ก็รีบวางสาส์น ลุกขึ้นไปช่วยพยุง เฉียวเยี่ยนมานั่งบนเก้าอี้
เฉียวเยี่ยนดึงแขนของเขา และเอ่ยขอร้อง “ท่านสามี ข้าอยากไปโรงงานเก็บลูกบ๊วยเขียว ให้ข้าออกไปนะ?”
มู่ฉินเจินมองดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุอยู่ข้างนอก ก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย ลูบใบหน้ากลมของนาง แล้วเอ่ยอย่างอ่อนโยน “แดดร้อนปานนี้ เจ้าไม่กลัวร้อนหรือ? ข้าให้คนไปเก็บมาให้เจ้าดีหรือไม่? ”
เฉียวเยี่ยนส่ายหน้ารัวๆ พลางเขย่าแขนเขาอย่างออดอ้อน “ข้าอยากไปเอง ท่านให้ข้าไปนะ?”
มู่ฉินเจินถอนหายใจเบาๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรกับนาง ก่อนเอ่ยอย่างเอ็นดู “ก็ได้ ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”
……
เมื่อมาถึงโรงงาน เฉียวเยี่ยนนั่งบนเก้าอี้อย่างสง่าเหมือนคุณนาย เพลิดเพลินไปกับร่มเงาอยู่ในที่ร่ม และสั่งให้เหล่าองครักษ์ไปเก็บลูกบ๊วยเขียวให้นาง
มู่ฉินเจินยืนอยู่ข้างๆ นาง หยิบพัดมาพัดให้นางเบาๆ บางครั้งก็ส่งแก้วน้ำให้ เพื่อให้นางดื่มน้ำให้มากหน่อย
หลังจากเก็บลูกบ๊วยดขียวและล้างจนสะอาดแล้ว เฉียวเยี่ยนก็ให้แม่ครัวในโรงงานทำพริกเกลือให้นาง นางกัดลูกบ๊วยเขียวแล้วจุ่มลงในพริกเกลือ รสชาติทั้งเปรี้ยวทั้งเค็มทั้งเผ็ด สดชื่นเป็นอย่างมาก
มู่ฉินเจินมองดูเฉียวเยี่ยนที่กินลูกบ๊วยเขียวหมดภายในสองคำ ก็รู้สึกเข็ดฟัน ของเปรี้ยวขนาดนั้น นางกินอย่างเอร็ดอร่อยได้อย่างไร?
เฉียวเยี่ยนเห็นเขาจ้องมองตัวเอง ก็ถือโอกาสตอนเขาไม่ทันระวังยัดลูกบ๊วยเขียวเข้าปากไป เมื่อทำสำเร็จก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาก”ท่านลองชิมดูสิ ลูกบ๊วยเขียวจากต้นเหมยนี้อร่อยมาก ทั้งกรอบทั้งเปรี้ยว”
ขณะกล่าว นางก็ยัดอีกอันเข้าไปในปาก เคี้ยวจนเกิดเสียงดังกรุบกรับ
มู่ฉินเจินที่มีลูกบ๊วยลูกหนึ่งอยู่ในปาก กัดลงไปอย่างลืมตัว รสเปรี้ยวพลันแตกซ่านเต็มปากเขาทันที เปรี้ยวจนต้องย่นหน้า
หากเป็นแบบนี้ต่อไป ฟันเขาได้ร่วงแน่
เมื่อพอใจกับการเก็บลูกบ๊วยเต็มตะกร้าใหญ่แล้ว ก็เดินเล่นรอบๆ โรงงาน ดูความคืบหน้าในการทำงานของพวกคนงานสักหน่อย ก่อนที่เฉียวเยี่ยนจะตามมู่ฉินเจินกลับไป
ระหว่างทางกลับ เฉียวเยี่ยนอยากเดินซื้อของ จึงลากมู่ฉินเจินไปเดินซื้อของกับนาง
เมื่อเดินผ่านแผงเต้าหู้เหม็นทอดอันคุ้นเคย เฉียวเยี่ยนก็น้ำลายไหล ลากมู่ฉินเจินวิ่งตรงไปยังแผงขายเต้าหู้เหม็น
มู่ฉินเจินยังไม่ทันได้ห้าม เฉียวเยี่ยนก็โบกมือทักทายเจ้าของร้านแล้ว “เถ้าแก่ เอาเต้าหู้เหม็นหนึ่งจาน ใส่ผักชีและน้ำมันพริกเพิ่มเยอะๆ เลย”
เฉียวเยี่ยนมองแผงขายเต้าหู้เหม็น ก็รู้สึกถึงความสำเร็จ นางจำได้ว่าตอนที่นางมาเมืองหลวงครั้งแรกและกินเต้าหู้เหม็นทอดร้านเขา แผงขายยังไม่มีน้ำมันพริกเลย ตอนนี้มีน้ำพริกหลากหลายชนิดแล้ว
พ่อค้าขานรับ และนำเต้าหู้เหม็นลงไปทอด กลิ่นหอมของเต้าหู้และน้ำมันรุนแรงเป็นพิเศษ ทำให้อากาศโดยรอบอบอวลไปด้วยกลิ่นของมัน
มู่ฉินเจินได้กลิ่นเต้าหู้เหม็น ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย กลิ่นนี้จะไม่ทำลายลูกในท้องของเขาใช่ไหม?
อีกอย่างเมื่อครู่เพิ่งกินลูกบ๊วยเขียวเข้าไปเยอะมาก ตอนนี้กินเต้าหู้เหม็นอีก มันดีต่อกระเพาะอาหารจริงหรือ?
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
พี่เฉียวจิ่นสู้ๆ นะคะ แสดงฝีมืออย่าให้แพ้น้องเขยเชียว
ไหหม่า(海馬)
