บทที่５ตอนที่１９
หลังเที่ยงวันไปแล้ว ถึงครึ่งหลังของการฝึกวันแรก ฟีโอและเหล่าผองเพื่อนก็ได้ทำภารกิจคุ้มกันจนสำเร็จและกำลังทำขั้นตอนต่างๆที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ของสำนักงานใหญ่
「อืมมมมมม เสร็จภารกิจแล้วววว ขี้เกียจแล้วอ่าาา？」
「อืมมมม….จำนวนคนก็เหลือไม่เยอะแล้ว ในตอนนี้ควรจะจัดการพวกหลงเหลืออยู่ไหมนะ？」
「ฮี่ฮี่～！น่ารำคาญเป็นบ้าเลยน้า มันก็ยังดีกว่าไปเจอพวกไอริสและคนอื่นๆที่แต้มเยอะกว่าพวกเราอีกไม่ใช่เหรอ？ ไปแทรกพวกนั้นยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวดีมะ」
ซีน่าให้คำตอบถึงแนวทางเก็บคะแนนอย่างปลอดภัย แต่มิมุรุไม่พอใจกับข้อเสนอนั่น
จนถึงตอนนี้พวกเขายังอยู่แถบทางใต้ไม่ได้เคลื่อนที่ไปส่วนอื่นเลย เวทย์วิญญาณของเธอเหมาะสำหรับกันฐานมากกว่าเป็นฝ่ายบุก รวมกับเวทย์ของฟีโอและทักษะการใช้กระบองแล้วมันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก แถมยังมีการเล่นแร่แปรธาตุของทอมช่วยสนับสนุนเรียกได้ว่าเป็นป้อมปราการที่ยึดตอนใต้ไปแล้ว
อาจจะเป็นเพราะเหตุนั้นพวกที่เจอส่วนใหญ่ก็โดนซีน่า ฟีโอ และทอมจัดการจนหมด
เวทย์วิญญาณของซีน่าและการยิงธนูสุดแม่น ยันต์เวทย์ของฟีโอที่สามารถตรวจหาเป้าหมายจากระยะไกล และเวทย์ของทอมที่ช่วยเร่งปฏิกิริยาตรวจสอบศัตรูโดยรอบทำให้ศัตรูเข้าใกล้ไม่ได้เลย
ด้วยเหตุนี้เอง มิมุรุที่ใช้การต่อสู้ระยะใกล้แทบไม่ได้ออกโรงเลยจึงหงุดหงิดสุดๆ
「……มิมุรุก็เอาชนะเป้าหมายพิเศษไปก็พอแล้วนี่ แค่นั้นก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ？」
「ก็รู้อยู่หรอกนะซีน่า แต่ว่าก็กังวลเป็นเหมือนกันนะ～」
บางทีเธอยังปวดหัวกับท่าทีของมิมุรุที่เปลี่ยนไปมา ซีน่าเอานิ้วกุมขมับตัวเอง ทอมเองก็ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
「อืม แต่ว่าสิ่งที่มิมุรุพูดก็มีเหตุผลอยู่ วิธีเดียวที่จะได้คะแนนตอนนี้คือต้องไปไล่ต้อนฝ่ายอื่นแล้ว……」
「ถูกต้อง แต่ว่า……」
แน่นอนตามที่ทอมบอก การบุกจะมีประสิทธิภาพในการเก็บคะแนนมากกว่า
「แล้ว ตอนนี้พวกโนโซมุอยู่ที่ไหนกันล่ะ～？ ทางฝั่งทิศใต้ของพื้นที่ฝึกก็ไม่เห็นเลยนะ……」
ฟีโอยังคงมุ่งหน้าต่อไป มีแต่ทำให้ทั้งสามคนปวดหัวยิ่งกว่าเดิม
「นี่ ไม่ลองไปทางเหนือหน่อยละคราวนี้？ พวกเรายังไม่ได้ไปเลยนะ」
「นั่นสินะ！ไปกันเถอะ！」
มิมุรุและฟีโอเข้าขากันอย่างดี ดูเหมือนว่าผู้ก่อปัญหาทั้งสองจะไม่ฟังอะไรแล้วล่ะ
「นี่ อย่างน้อยก็ช่วงระแวงมากกว่านี้หน่อยได้ไหม？」
「ถ้ากังวลมากไปก็ไม่เป็นอันทำอะไรพอดีนะซีน่า? จนถึงตอนนี้พวกเราล่อเก็บคะแนนจากทางทิศใต้จนเกือบจะหมดแล้วนะ จำนวนศัตรูเองก็แทบจะไม่มีแล้ว เพราะงั้นหน้าที่ของพวกเราแถวทิศใต้ก็น่าจะเสร็จดีแล้วนี่？」
ในที่สุด ทอมซึ่งเป็นพันธมิตรคนเดียวก็แปรพรรค ซีน่าเองก็เข้าใจดีว่าวิธีเดิมๆมันไม่ได้ผลอีกแล้ว ดังนั้นเลยได้แต่ต้องก้มหน้ายอมรับมัน
「อืมม….เข้าใจแล้วล่ะ」
「อุมุ อุมุ！ ต้องแบบนี้สิ！ ทอม ขอบคุณน้าาา」
「ดะเดี๋ยวก่อนสิครับมิมุรุ…หวาาาาาา！」
มิมุรุพุ่งเข้าไปกอดทอม เพราะพอใจที่ทอมกล่อมซีน่าสำเร็จ มิมุรุที่กอดทอมก็เริ่มโลมเลียไปตามร่างของทอม
ทอมที่ร่างน้อยตัวเล็ก ที่ยังคงสับสนแต่ว่าใบหน้าก็ดูมีความสุขดีและยอมให้เธอนัวเนียต่อ
「ถ้าโดนโจมตีกระทันหันมันจะอันตรายนะเพราะฉะนั้นรีบไปเถอะ」
ซีน่าจ้องมองทั้งสองและยิ้มออกมาแม้ว่าจะมีน้ำเสียงเหงาหงอยหน่อยๆ ฟีโอที่เห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ยิ้ม
หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือของพื้นที่ฝึก น่าแปลกที่สนามรบในตอนนี้กลายเป็นสถานการณ์ที่แสนดุเดือดเอามากๆ
◇◆◇
ขณะที่ซีน่าและผองเพื่อนกำลังมุ่งหน้ามาทางเหนือ ก็เกิดการต่อสู้ระหว่างปาร์ตี้ของไอริสและปาร์ตี้ของลิซ่าที่สูสีกัน
「ย๊าหหหหห์！」
ลิซ่าเหวี่ยงดาบในเมือขวาลงมา
ดาบของเธอที่มีพลังทางกายภาพอันโดดเด่นพยายามจะฟันเข้าไปที่ไอริสแต่ดาบนั่นก็โดนเหวี่ยงวิถีไปโดยดาบของไอริส
「ลืมด้านหลังไปรึเปล่า！」
「อั่ก！！」
อย่างไรก็ตามเคนก็พุ่งเข้าด้านหลังและพยายามใช้ดาบนั่นฟันใส่ไอริส
ไอริสสะบัดดาบของเธอไปกันการโจมตีแต่ว่าก็โดนลูกหลงไปบ้างจนสูญเสียท่าทางไป
ลิซ่าไล่ตามไอริสที่สูญเสียท่าทางไป
ลิซ่าหมุนตัวและฟันดาบออกไปทางไอริสอย่างแรง
อย่างไรก็ตามไอริสใช้บาเรียเวทย์กันการโจมตีเอาไว้
「ยังไม่หมดหรอกนะ！」
เคนโจมตีประสานเข้าแทนลิซ่า บางทีเพราะไอริสกำลังวุ่นอยู่กับทางด้านหลัง เคนเองก็อ้อมไปพยายามจะต้อนไอริสให้จนมุม
อย่างไรก็ตามเวทย์ของทิม่าก็หยุดเขาไว้
มวลเปลวไฟขนาดใหญ่เวทย์ “ภัยพิบัติแห่งลางร้าย”ถูกปล่อยออกมาอีกครั้งและพุ่งเข้าหาเคน
「อั่ก！」
เคนเลิกตามไอริสไปและพยายามหลบเวทย์นั้นอย่างเต็มที่ ทันทีที่กระโดดถอยออกไปบอลเพลิงก็กระทบกับพื้น
พลังเวทย์อันมหาศาลของทิม่าที่ถูกปล่อยออกมามันระเบิดกระจายไปรอบๆพื้นที่ๆเคนเคยอยู่
อย่างไรก็ตามเคนเองก็เป็นถึงนักเรียนแรงค์ A เขากางบาเรียออกมาและพยายามกันเวทย์ของทิม่า
「หนอยแน่！ยังรุนแรงเหมือนเคยเลยนะ！」
อย่างไรก็ตามเปลวเพลิงนั่นพยายามกลืนกินบาเรียเวทย์ของเคนไป
เดิมทีทิม่านั้นน่ะเป็นแนวหน้าในด้านของพลังเวทย์และการใช้เวทย์ แม้ว่าจะเป็นแรงค์ A บาเรียก็โดนพลังของทิม่ากลบไปได้ง่ายๆ ลิซ่าเองก็เข้ามาขัดบาเรียที่ถูกทำลายระหว่างเคน
เธอกางบาเรียเวทย์อย่างรวดเร็วและเข้าไปช่วยเคน
「คามิลล่า！！」
「รู้แล้วน่า！！」
คราวนี้คามิลล่าที่ร่ายเวทย์อยู่ด้านหลัง เปิดใช้งานเวทย์ มันไม่ถึงระดับของทิม่าก็จริงแต่เวทย์ที่ถูกสร้างขึ้นก็ยิงไปทางทิม่า
「ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอกค่ะ！」
ไอริสวิ่งและรวมพลังเวทย์ไว้รอบๆตัวเธอ เธอปล่อยวายุที่เป็นคลื่นเกลียวเป็นเวทย์ “อุโมงค์ลมแห่งความกระหาย”พุ่งเข้าไปกลืนกินเปลวเพลิงของคามิลล่าจนหายไป
ไอริสที่มายืนด้านหน้าเพื่อปกป้องทิม่ามองไปด้านข้างเปลวเพลิงที่กระจัดกระจาย
ลิซ่าและคนอื่นๆก็ยืนหยัดขึ้นด้วยพลังเวทย์ของตนเองและพยายามปกป้องคามิลล่าที่ใช้เวทย์
「ผลัดกันรุกรับสินะเนี่ย……」
「แน่นอน แต่ว่าฝั่งนี้มีจำนวนคนเยอะกว่า อีกไม่นานก็ขึ้นอยู่กับคามิลล่า แต่ถ้าฉันเป็นเธอคงจะอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากมากๆเลยนะนะ」
ลิซ่าตอบคำพูดของไอริส
แน่นอนลิซ่าและพรรคพวกได้เปรียบในเรื่องของจำนวนคนและถ้าคิดตามปกติ ไอริสและทิม่าน่าจะโดนจัดการแน่ๆ
ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องยากที่จะรับมือลิซ่าและเคนในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนจากคามิลล่า
อย่างไรก็ตามไอริสเองก็ได้ทิม่าคอยซัพพอร์ต ซึ่งมันก็พอสูสีกัน
แม้ว่าลิซ่าและเคนจะมีคามิลล่า แต่ไอริสและทิม่าก็สู้กันมาได้เพราะประสบการณ์ของตัวเองล้วนๆ
ก่อนหน้านี้พวกเธอเคยเจอกับรูกาโต้ที่เป็นถึงแรงค์ S ที่จะช่วงชิงวิญญาณของโซเมียไปเพราะพันธสัญญาที่ทำกันไว้ พวกเขาต่อสู้โดยต้องแลกกับชีวิตของตัวเอง
พลังเวทย์ ประสบการณ์ และเทคนิคที่เหนือชั้น พวกเธอต่างต่อสู้กับศัตรูที่เหนือกว่าตัวเองมาโดยตลอด
แม้ว่าจะไม่เทียบเท่ากับรูกาโต้ได้ในขณะนี้ แต่ประสบการณ์นั่นก็ยังคงไหลเวียนอยู่ในกาย
（ไอ จะทำยังไงกันดี？ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วละก็……）
（รู้อยู่แล้วละ……）
อย่างไรก็ตามฝั่งไอริสก็ยังเสียเปรียบอยู่ดี
ลิซ่าและพรรคพวกไม่ปล่อยเวลาให้เลยผ่านไปเฉยๆ ลิซ่าใช้เสริมพลังเวทย์ด้วยความสามารถแม่มดเนวี่ เพื่อตัดสินฉากจบ
หลังจากลิซ่าร่ายเวทย์เสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายตัวเอง คามิลล่าก็ร่ายเวทย์ตาม
「ทิม่า！ จะหนีแล้วนะ！」
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ไอริสเองก็เปิดใช้งานเวทย์
วินาทีถัดเกิดหมอกควันสีดำกระจัดกระจายไปรอบๆไอริสและลิซ่า
「บ้าเอ้ย！ นี่มัน……」
ลิซ่าหยุดลง เคนเองก็ดูสถานการณ์โดยรอบ
เวทย์ที่ถูกใช้งานคือ “หมอกควันแห่งจันทร์เดือนดับ”
ผลของมันก็ตามชื่อมันเป็นหมอกควันที่ทำให้ศัตรูมองไม่เห็น
「……ไม่ได้บุกมางั้นเหรอ？」
「งั้นเหรอเนี่ย หนีไปแล้วสินะ？」
ตอนแรกก็คิดว่าจะใช้หมอกนั่นบดบังทัศนวิสัยและโจมตีเข้ามา แต่ดูเหมือนว่าจะหนีไปแล้ว
「หืมม….งั้นเหรอเนี่ย！ เข้าใจแล้ว！！」
ลิซ่าหันหลังกลับจุดหมายคือที่ๆคามิลล่าอยู่
เมื่อคามิลล่าโผล่ออกมาก็มีเงาพุ่งมาทางด้านหลังอย่างที่คาดไว้
「ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอกน่า！」
「หนอยย อีกนิดเดียวเองแท้ๆ！」
ลิซ่ากระโดดเข้าไปในเงามืดที่กำลังเข้าหาคามิลล่าและฟันไปที่เงานั่นด้วยดาบและมีดสั้นของเธอ แต่เงานั่นก็กระโดดออกไปและปัดป้องดาบที่ฟันเข้ามา
นั่นคือไอริสผู้ซึ่งใช้เงาคลุมตัว พยายามโจมตีคามิลล่าจากด้านข้าง เหตุผลที่ทำเป็นตะโกนก็เพื่อแกล้งทำเป็นหนีและให้อีกฝ่ายตื่นตัว แต่ก็โดนจับได้
นอกจากนี้เคนและคามิลล่าที่พยายามจะไล่ตามไปก็เจอเวทย์ของทิม่าพุ่งเข้าใส่ จนทำให้ทั้งสองต้องแยกออกจากกันอีกครั้ง
สองฝ่ายต่างจ้องตากัน
ในเวลานั้นเองไอริสก็ได้ยินน้ำเสียงอันแผ่วเบาจากระยะไกล
◇◆◇
ในเวลานั้นใกล้ๆกับการต่อสู้ของพวกไอริส พวกโนโซมุก็ยังคงต่อสู้กับเควิน
「โอร่าโอร่าโอร่า！！」
「ฟู่！！」
โนโซมุป้องกันหมัดของเควินที่กระหน่ำโจมตีเข้ามา เขากัดแกว่งดาบด้วยแรงที่พอจะสลัดการโจมตีให้หลุด แต่ดาบของเขาเองก็โดนกระแทกอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงแหลมสูง
เควินหลบไปด้านข้างและพยายามเตะใส่โนโซมุทางด้านข้าง โนโซมุกระโดดถอยหลังและหลีกเลี่ยงลูกเตะหมุนตัวนั่น
ในขณะที่กำลังลงจอดนั่นเอง โนโซมุพยายามจะเข้าไปหาเควิน แต่เควินดันเป็นฝ่ายบุกมา
「ช้าไปโว้ย！！」
「หนอย！」
เควินชกไปที่ใบหน้าของโนโซมุ โนโซมุคิดว่ามันช้าเกินไปที่จะเอาดาบมากันเขาเลยกระโดดไปทางด้านข้างและหลบกำปั้นของเควิน แต่เควินเองก็เร็วกว่าโนโซมุและเข้าปะทะเขาในพริบตา
「ก็บอกแล้วไงว่าช้าเกินไปแล้วโว้ย！！」
「อั่ก！」
เควินตามโนโซมุด้วยการกระโดดสั้นๆและเตะโนโซมุด้วยแรงบิดเต็มที่
「แหลกไปซะ！」
ลูกเตะที่มีแรงบิดตัวของเควินเสริมเข้ามาทางโนโซมุ
โนโซมุมองหาจังหวะอย่างใจเย็นขณะสังเกตลูกเตะที่พุ่งเข้ามา
「ฟู่！！」
ในเวลาต่อมาโนโซมุก็เปิดใช้”ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ-”โดยใช้การเคลื่อนไหวเป็นวงกลมซึ่งเดิมใช้เป็นการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อน เขาเหวี่ยงดาบลงพร้อมกับฟันไปที่ลูกเตะของเควิน
「อั่ก！」
เควินไม่คิดเลยว่าจะโดนหลบได้ เขาตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปกระทันหันของโนโซมุ เควินเองที่เสียสมดุลก็โดนลูกเตะของโนโซมุที่เสริมพลังด้วย ก้าวพริบตาจากด้านล่าง
「หนอยยยยย！」
「ย๊าหหหหหหหห์！！」
เควินรับลูกเตะด้วยแผ่นหลังของเขา แต่โนโซมุก็ใส่แรงทั้งหมดที่มีเข้าไป
มาร์พุ่งตามเควินที่กระเด็นไปเพราะลูกเตะของโนโซมุ
「โอววววววววววววววววววววววววววววว！」
「！！」
มาร์เหวี่ยงดาบใหญ่ที่มีคมดาบวายุ เควินพยายามหลบดาบนั่นด้วยกายใช้ปลายเท้าพร้อมกับบิดตัวไปในอากาศ
「ฮ่าหหหหหหหหหหหหหหหหหห์！」
「อาาาาาาาาาาาาาาาาา！」
อย่างไรก็ตามเควินไม่สามารถหลบได้และโดนเข้าไปเต็มๆ
เควินโดนฟันและปลิวไปกับพื้น อย่างไรก็ตามเขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่โกรธจัด
「ไอ้กร๊วกเอ้ย！กล้าดีนักนะ！！」
เควินจ้องมองไปที่โนโซมุและมาร์ด้วยความโกรธ
ตอนแรกก็คิดว่าจะชนะได้ง่ายๆ แต่เลือดขึ้นหน้ามากเกินไปจนขาดสติ
ในทางกลับกันพวกโนโซมุเองก็กังวลเกี่ยวกับพวกจินมากกว่าตัวเอง
ทั้งสี่กำลังต่อสู้กับสมาชิกห้อง 1 แต่สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก
บางทีเพราะเป็นพวกห้อง 1 เลยมีความแข็งแกร่งอยู่พอตัวทำให้พวกพ้องของจินรับมือค่อนข้างลำบาก แต่พวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้ฝั่งนี้ต้องกังวล เพราะถ้าฝ่ายจินแพ้จะเป็นฝ่ายเราที่ต้องรับศึกหนักกลายเป็นโอกาสชนะได้ยากกว่าเดิม
（คำถามคือเราจะผ่านสถานการณ์ยากลำบากขนาดนี้ได้เร็วแค่ไหน……）
「……มาร์」
「ว่าไง？」
โนโซมุพูดเงียบๆกับมาร์ที่จับตามองเควิน เมื่อได้ยินข้อเสนอของโนโซมุ มาร์เบิกตากว้างกับความคิดบ้าๆนั่น
「……เอาจริงเหรอวะเนี่ย？」
มาร์ถามเพื่อความมั่นใจ โนโซมุพยักหน้าเช่นนั้นและเริ่มอัดพลังคิไปทั่วร่างกาย
มาร์ที่เห็นโนโซมุเอาจริงก็เริ่มตั้งท่า
เควินมองไปทั้งสองที่ปลดปล่อยคิออกมาตัวเองก็ปลดปล่อยมันออกมาเช่นกัน
คิที่โนโซมุปลดปล่อยถูกรวมไปที่ปลายเท้าและมันก็ระเบิดออกทันที ควันมากมายฟุ้งกระจายไปโดยรอบทั้งสามคนและบดบังการมองเห็น
「ไอ้เวรเอ้ย！ แบบนี้เดี๋ยวก็ตาบอดพอดีไอ้บ้า！」
เควินบ่นเช่นนั้นแต่จู่ๆก็ได้ยินเสียง วูบ! เขารีบตั้งท่าเตรียมพร้อมทันที
วินาทีถัดมาเห็นบางอย่างพุ่งเข้ามา เควินเตรียมตั้งท่าพร้อมรับมือด้วยกำปั้นของเขา
อย่างไรก็ตาม หมอนั่นพุ่งผ่านไปโดยไม่ทำอะไร
「เอ๋！？」
ภาพที่พุ่งเข้ามาคือมาร์ที่กำลังพุ่งเข้าไปช่วยพวกจินนั่นเอง
มาร์ทุ่มพลังทั้งหมดแล้วใช้ คิ “ ค้อนสะบั้นปฐพี” ลมที่ห่อหุ้มดาบขนาดใหญ่ปลดปล่อยเสียงคำรามและกระแทกเข้าไปที่นักดาบ
ข้อเสนอของโนโซมุคือให้มาร์ไปช่วยพวกจิน
ถ้าคิดตามปกติแล้วปล่อยโนโซมุไว้กับเควินคนเดียวนี่มันบ้ามากๆ แต่โนโซมุบอกอย่าใส่ใจ
นั่นคือเหตุผลที่โนโซมุปล่อยให้ทำแบบนั้น เพราะเพื่อเซอร์ไพร์สฝั่งนั้น มาร์เองก็เป็นขุมพลังของปาร์ตี้พวกเขาเลยก็ว่าได้
ต่อหน้าเควินมาร์ที่เข้าโจมตีนักดาบด้วยการโจมตีครั้งเดียวทำให้ไม่สามารถสู้ได้และรีบพุ่งเข้าหาผู้ใช้หอกอีกคน
「หนอยยย………ไอ้พวกเศษเดน！」
เควินที่โดนทิ้งไว้รีบวิ่งเข้าไปช่วง แต่โนโซมุก็เข้ามาขวางทันทีและฟันใส่
「ไอ้หมอนี่！！」
「ต้องขอโทษด้วยนะ แต่ว่าไม่ยอมให้ผ่านไปได้หรอก！！」
โนโซมุฟันดาบเป็นชุดด้วยการฟันจากด้านบนและเหวี่ยงดาบไปทางด้านข้าง
「อย่ามาขวางกันนะโว้ย….！」
เควินพยายามจะหยุดดาบของโนโซมุและพยายามวิ่งไปด้านข้างเขา แต่คราวนี้โนโซมุเอาฝักดาบมากันไว้
โนโซมุพยายามหยุดเควินไม่ให้หนีไปได้ หยุดด้วยการใช้ฝักดาบ การเตะ และเทคนิคทางกายภาพมากมาย
โนโซมุกระแทกฝักดาบด้วยแรงเหวี่ยงและใช้แรงหมุนตัวเพื่อปล่อยลูกเตะออกไป
เควินหงุดหงิดอย่างมากจากการโจมตีที่คาดไม่ถึง การโจมตีแต่ละครั้งไม่หนักหน่วงก็จริง แต่ก็ต้องถอยกลับเนื่องจากการโจมตีนั้นเล็งไปที่ช่องว่างอย่างแม่นยำมาก
ในขณะเดียวกันมาร์เองก็เข้าหานักเรียนที่ใช้หอก และจัดการเธอทิ้งในทันใด
「ฮึย๊ากกกกกห์！」
มาร์เหวี่ยงดาบใหญ่ใส่ศัตรูที่ไร้การป้องกัน เขาพยายามกะแรงไม่ให้มันกระทบถึงชีวิตเอาแค่สลบพอ
「ไอ้เชี้ยเอ้ย！」
อย่างไรก็ตามมีกระสุนเพลิงลอยเข้าหาระหว่างมาร์และนักเรียนหญิงคนนั้น
「มาร์คุง！？」
「อะไรกัน！？」
จินตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้า โนโซมุกับเควินเองก็ถูกรบกวนด้วยเช่นกัน
「ไอ้เวรเอ้ย！ อะไรกันอีกวะเนี่ย！？」
มาร์โผล่ออกมาท่ามกลางหมอกควันเขาโดนลูกไฟนั่นไปเต็มๆเสื้อผ้าฉีกขาดและมีรอยไหม้ แต่ไม่โดนตัดสิทธิ์ เพราะกันการโจมตีได้
นักเรียนใช้หอกเองก็ปลิวไปเช่นกัน
จี้ของเธอยังไม่ส่องแสงสีแดง เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่ว่าเจ็บหนักเกินไป
นอกจากนี้ยังมีลูกศรหลายดอกพุ่งเข้าหาโนโซมุและเควินด้วย
「บ้าเอ้ย！！」
「อะไรกันละเนี่ย！」
ลูกศรปักลงพื้นระหว่างโนโซมุและเควินที่หลบออกจากจุดนั้น มีเงาโผล่มาจากพุ่มไม้และเข้าโจมตีโนโซมุ
「ในที่สุดก็เจอตัวสักที โนโซมุ！！」
「ฟีโอ！ แกเองงั้นเหรอ！」
เป็นฟีโอที่อยู่ในกลุ่มของซีน่าเข้ามาโจมตี เด็กชายเผ่าจิ้งจอกพุ่งเข้ามาพร้อมเหวี่ยงกระบองมาทางนี้
「อิคูโซว！！」
โนโซมุกระโดดถอยหลังและหลบกระบองนั่น แต่ฟีโอหันร่างของตัวเองและหมุนตัวเหวี่ยงกระบองอีกรอบจนกวาดบริเวณรอบๆ
โนโซมุหมอบลงและหลบกระบองนั่น โนโซมุฟันดาบไปที่กระบองที่เหวี่ยงผ่านหัวเขาไปอย่างรุนแรง
「อย่าเมินกันสิ！」
「บ้าเอ้ย！ แกก็ด้วยเหรอ！！」
อย่างไรก็ตามโนโซมุโดนประกบข้างพยายามสลัดเควินให้หลุดโดยเหวี่ยงวิถีดาบขึ้นไป
ดาบของโนโซมุฟันเข้าไปที่หลังมือของเควินจนเกิดประกายไฟสีแดง
「โอร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา！！」
「กรอดดดดดดด！！」
นอกจากนี้เควินยังใช้ศอกโจมตีพร้อมกับฝ่ามือ ลูกเตะต่ำและลูกเตะสูง โนโซมุรับการโจมตีทั้งหมดด้วยดาบและปัดมันไปทางขวาส่วนฝักดาบใช้การกันเตะต่ำ แต่ครั้งสุดท้ายเขากันไม่ทัน
หลังเท้าที่เข้าใกล้หน้าของโนโซมุ แต่ฟีโอก็กันการโจมตีนั้นด้วยกระบอง
「ไอ้จิ้งจอกเวรระยำ！ แกนะแก！」
「อย่ามาขวางกันสิเน้อ！ โนโซมุเป็นเหยื่อของข้าน้อยนะ！」
ฟีโอพยายามขวางเควินที่เข้าโจมตีโนโซมุ เควินตัดสินใจว่าฟีโอเป็นศัตรูและพยายามจะจัดการพวกเขาทั้งหมด
ทั้งสามแลกกันรุกและรับก่อนที่จะรู้ตัวก็กลายเป็นศึกสามด้านไปแล้ว
ทางฝั่งมาร์เองก็เป็นศึกสามด้านเช่นกัน
มิมุรุพุ่งเข้าหามาร์และจินและนักเรียนหญิงที่ใช้หอก
จินและเพื่อนๆพยายามล้อมมิมุรุเอาไว้โดยใช้จำนวน แต่ว่าซีน่าก็ยิงสนับสนุนและทอมเองก็ใช้เวทย์สนับสนุนด้วย
มาร์ที่ถือดาบใหญ่กำลังรับศึกหนัก การต่อสู้ระยะแคบเป็นสิ่งที่มาร์ไม่ถนัดที่สุดเพราะเดี๋ยวพรรคพวกโดนลูกหลง
สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงคำรามดังก้องไปทั่ว เงาทั้งห้าทะลุผ่านม่านควัน ดินและเศษไม้ต่างม้วนตัวขึ้น
「ทิม่า！เป็นอะไรไหม！？」
「อ่าา！ สบายดี！」
「ลิซ่า！ จะลุยเลยมั้ย！？」
「ไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้นแย่แน่！」
ชายและหญิงห้าคนปรากฏตัวขึ้น ไอริส ทิม่า ลิซ่า เคน และคามิลล่า
「อะไรกันเนี่ย！？ ไอริส！？ และก็…ลิซ่า！？」
「นะ โนโซมุ！？」
「นี่มัน！！」
「……เฮ้ย」
โนโซมุ ไอริส และลิซ่ามองหน้ากันต่างทำเสียงตกใจเควินและฟีโอที่เห็นภาพตรงหน้าก็ตกใจเช่นกันที่จู่ๆพวกไอริสก็โผล่มา
โนโซมุ ไอริส ลิซ่า ซีน่า เควิน ทั้งห้าฝ่ายที่เอาชนะเป้าหมายพิเศษได้ทั้งหมดต่างมารวมตัวกันแล้ว
◇◆◇
「กูรูลูลูลู……」
อืมยังง่วงอยู่เลย ความมืดทีล้อมรอบตัวหมอนี่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง มันห่อหุ้มร่างกายเขาไว้ยามนอนหลับ
ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อย ผ่อนลายราวกับเหมือนมนุษย์กำลังพลิกตัวนอนหลับเพื่อให้หลับสบาย
อะไรมารบกวนข้ากัน? หากมองใกล้ๆแล้วมีอะไรตกลงมาจากข้างบนเขา หมอนั่นส่ายหัวเพื่อปัดเป่าสิ่งที่ตกลงใส่หัว มันรบกวนการนอนของหมอนั่น
บางทีเขาอาจจะไม่ตื่นและดวงตาก็จะหลับสนิทเพียงแค่ขยับคอไปมาและดวงตาก็ไม่ได้เปิดออกเลยแม้แต่น้อย
หมอนั่นพยายามจมลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง อย่างไรก็ตามมีเสียง ซู่มดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิด
ร่างของเขาเคลื่อนไหวอีกครั้งตามเสียงนั่นและคอของเขาก็ถูกยกขึ้นมา ดวงตาที่หลับไปนานแสนนานก็เปิดออกและมันก็จ้องมองไปทางเพดานถ้ำที่ตัวมันเองกำลังหลับไหลอยู่
