เมืองโอ๊คมีชีวิตชีวามากในตอนเย็นผู้คนมากมายดูรีบร้อนและทุกชนิดของอาหารส่งกลิ่นที่น่าสนใจออกมาและด้านข้างของถนนผู้หญิงหลายคนกำลังเดินไปหานักผจญภัยที่ร่ำรวยที่กำลังพยายามจะหยิบขึ้นมาพวกเขาอาจจะกลับมาจากป่าพันใบไม้และดูใจกว้าง หากพวกเธอให้บริการได้ดีผลตอบเเทนของพวกเธออาจเป็นจำนวนเงินที่ไม่ธรรมดา บางคนคิดว่าพวกเธอไม่ได้ผลแต่ในความเป็นจริงโสเภณีเหล่านี้ไม่สามารถสูญเสียลูกค้ารายได้ดีได้
มาร์วินเดินบนถนนมีความรู้สึกค่อนข้างคุ้นเคย เขามานี่หลายครั้งเเล้วที่เมืองโอ๊๕แต่ความรู้สึกคุ้นเคยไม่ได้มาจากการกลับมาที่เมืองนี้ มันเป็นความรู้สึกของคนที่เดินอยู่คนเดียวในเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่คุ้นเคยต่างหาก มาร์วินเป็นคนนอกรีตในชีวิตก่อนหน้านี้ เขามีเพื่อนน้อยมากแต่ทุกคนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญกันหมด ปัจจุบันมาร์วินเป็นคนนอกรีตมากยิ่งขึ้น เขาสามารถพึ่งพาตัวเองได้ในตอนนี้
มาร์วินหลบโสเภณีไม่กี่คนที่พยายามคว้ามือของเขาเพื่อที่จะผลักดันมันเข้ากับทรวงอกของพวกเธอและพยายามที่จะขโมยกระเป๋าสตางค์ของเขา เขาเดินผ่านเมืองโอ๊คและไปถึงขอบของด้านตะวันออกของเมือง
มีช่างตีเหล็กอยู่ที่นั่น ช่างตีเหล็กเเก่มีสาวสวยที่มีทักษะที่เก่งมาก เธอได้เปิดร้านตัดเย็บที่ประตูถัดไปพ่อและลูกสาวเป็นที่ชื่นชอบของชาวเมืองโอ๊ค อาวุธที่สร้างขึ้นมาพวกเขาสามารถใช้เพื่อต้านทานการโจมตีของมอนสเตอร์ได้ สำหรับอย่างหลังใครหล่ะที่จะไม่ชอบเด็กสาวสวยๆ?
มาร์วินยืนอยู่นอกร้านช่างตีเหล็กสักครู่และสังเกตเห็นว่าไม่มีใครอยู่ข้างใน
เขาลังเลและตัดสินใจเข้าร้านตัดเย็บที่ประตูถัดไป
ในร้านตัดเสื้อผ้าหญิงสาวกำลังวัดสัดส่วนนักผจญภัยหญิงอยู่ เธอสังเกตเห็นมาร์วินเข้ามาทักทายเขาและบอกให้เขารอสักครู่
มาร์วินนั่งลงเเละรอคอย
หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ช่างตัดเสื้อก็ทำการวัดสัดส่วนเสร็จและนักผจญภัยก็ได้จ่ายเงินล่วงหน้า พวกเขานัดหมายเพื่อชำระค่าสินค้าสามวันต่อมา มาร์วินเคยประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้ในอดีต ในเกมเขาเริ่มโดยเป็นขั้นเป็นตอน แต่คราวนี้ตัวตนของเขาเป็นของขุนนาง นี้ค่อนข้างยากที่จะปรับให้เข้ากับฐานะได้บรรยากาศแบบนี้ทำให้เขารู้สึกสบายโดยเฉพาะตอนนี้
“คุณต้องการที่จะซื้อเสื้อผ้าบางส่วนหรือจะตัดทำเฉพาะดีค่ะ?” หญิงสาวพูดขณะที่ยิ้ม
รอยยิ้มของเธอเผยให้เห็นทั้งสองลักยิ้มขนาดเล็กและน่ารักมาก เธอมีผมสีน้ำตาลและให้ความรู้สึกของหญิงสาวที่ดูดีมาก
“ฉันเจน ให้ฉันช่วยอะไรดีคะ?”
มาร์วินเริ่มพูด “สวัสดีคุณเจนข้ามาหาพ่อของคุณ”
“พ่อของฉัน?” เจนรู้สึกประหลาดใจ “คุณเป็นเพื่อนของเขาเหรอ?”
“เรายังไม่ได้พบกันแต่ข้าได้ยินเรื่องของเขา” มาร์วินยิ้ม
“เขาอาจจะอยู่ในโรงเตี๊ยม? เขาอาจจะกลับมาในตอนเย็น ธุรกิจช้าวันนี้คนน้อยมากพ่อกำลังมองหาที่อื่นเพื่อทำงานฝีมือ เขามักจะเมากลับมาบ่อยๆตอนกลับมาจากโรงเตี๊ยม”เจนอธิบาย
‘ในโรงเตี๊ยมงั้นเหรอ?’ มาร์วินคิดก่อนที่จะพูดอย่างฉับพลันว่า “ถ้าคุณไม่ว่าอะไรข้าจะรอเขาที่นี่”
“เอ๋?” เจนตรวจสอบมาร์วินอย่างรอบคอบแสดงให้เห็นถึงความระมัดระวัง
‘ชายคนนี้อยากจะลองอะไรกับฉันงั้นเหรอ?’
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สิ่งนี้เกิดขึ้นหลังจากทั้งหมดแต่แม้ว่าเขาจะต้องการอะไรคนที่จะทนทุกข์ทรมานในที่สุดก็จะเป็นตัวของเขาเอง! หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้วเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ได้แน่นอน”
ไม่รอมาร์วินขอบคุณเธอมีเงาวิ่งมาจากด้านหลังเคาน์เตอร์ร้านค้า มาร์วินก็ตกใจและเดินถอยกลับ มันตัวสีดำเเละดูเหมือนสุนัขปีศาจแห่งความมืด!
‘บ้าเอ้ยย … นี่เป็น [หมาล่าเนื้อจากนรก]! แม้ว่าจะมีขนาดเล็ก แต่ก็ยังคงมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับ 1!
“ฟุ่บบ!”
มาร์วินหยิบกริซคู่ออกมาเเละระวังสุนัขปีศาจ แม้ว่าจะเป็นเด็กอยู่เเต่มันสามารถตัดศีรษะของเสือได้!
ในชีวิตก่อนหน้านี้มาร์วินเคยได้ยินข้อมูลเพียงไม่กี่ชิ้นเกี่ยวกับนักเดินทางรัตติกาล เขาไม่ได้คาดหวังว่าหญิงสาวใจดีคนนี้ทีมีหมาล่าเนื้อจากนรกได้!
เขาก็เข้าใจ
‘อึ๋ม, หญิงสาวคนนี้เข้าใจผิดว่าข้าเป็นคนสกปรกสินะ … ‘
มาร์วินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
“อา คุณไม่จำเป็นต้องกังวลใจ”
เดินจากด้านหลังเคาน์เตอร์เธอลูบหัวของสุนัขปีศาจเบาๆเเละแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ริว ของฉันเชื่อฟังมาก เขาจะไม่ทำร้ายใครโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน “
มองไปที่การแสดงออกที่ร้ายกาจของเธอมาร์วินยักไหล่ ความหมายที่เห็นได้ชัดคือตราบเท่าที่เธอพูดคำนั้นจะทำให้มันฉีกขาดร่างเขาออกเป็นชิ้น ๆ เห็นได้ชัดว่าจะเจ้าชู้กับผู้หญิงคนนี้ในเมืองโอ๊คไม่ใช่เรื่องง่าย หน้าตาดีอาจทำให้เธอมีปัญหามากมายได้
“ข้าไม่มีความคิดที่จะทำร้ายเจ้าข้าเเค่อยากมาพบพ่อของเจ้า.”
“ถ้าข้าไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่ข้าจะไปรอในร้านช่างตีเหล็กที่อยู่ถัดไป” มาร์วินเก็บกริซโค้งออกแล้ว
เจนมองไปทางด้านหลังของมาร์วินอย่างตะลึง
“เขากำลังมองหาพ่อของฉันจริงๆหรือ?”
“ทำไมคุณถึงมองหาคนขี้เมาเเก่ๆหล่ะ?”
“เขาคิดอะไรอยู่?”
เธอลูบหัวของสุนัขปีศาจเเละพูดกับตัวเอง
…
ภายในของร้านช่างตีเหล็กเป็นระเบียบและมีฝุ่นทุกที่ คำพูดของสาวไม่ผิดจริงๆ ดังนั้นช่างตีเหล็กเเก่ๆจึงไม่มีงานทำ มาร์วินตั้งใจนั่งอยู่ในมุมเงียบๆรอ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและท้องฟ้าค่อยๆมืดลง ในไม่ช้าภายในร้านช่างตีเหล็กก็เปลี่ยนเป็นสีดำ มาร์วินยังคงรออยู่ เจนมาครั้งเดียวและบอกเขาว่าช่างตีเหล็กเเก่ๆอาจใช้เวลาทั้งคืนในโรงเหล้าและบอกมาร์วินว่าจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะกลับมาในวันพรุ่งนี้ แต่มาร์วินขอบคุณเธอและอยู่ที่นั่นเพื่อรอ
นักเดินทางรัตติกาลจะแสดงลักษณะเฉพาะที่แท้จริงของเขาในเวลากลางคืน ในความมืดอาจได้ยินเสียงฝีเท้าจาง ๆ มาร์วินใช้ซ่อนเร้นอย่างเงียบ ๆ เสียงฝีเท้าของชายชราที่ส่ายอาจได้ยินมาจากแหล่งกำเนิดแสงบางแห่งที่ส่องสว่างอยู่ เขาถือโคมไฟน้ำมันขณะที่เขากลับมาที่บ้าน เขาเดินผ่านประตูและแขวนโคมไฟน้ำมันไปด้านข้าง จากนั้นเขาก็ล็อคประตูร้านช่างตีเหล็ก มาร์วินหยุดหายใจและหัวใจเต้นเร็วขึ้น ความก้าวหน้านี้เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดและเป็นส่วนที่ท้าทายที่สุดและมันก็จะเกิดขึ้นในคืนนี้ ร่างกายของคนชรามึนเมาจากแอลกอฮอล์ เขาเมาและสะดุดทางของเขาไปที่ขาตั้งอาวุธที่สะดวกในการจับดาบเหล็ก การเคลื่อนไหวของเขาดูเหมือนจะช้ามาก
‘นี่มันไม่ถูกต้อง!‘
ภายใต้แสงจาง ๆ มาร์วินได้สังเกตเห็นว่าไหล่ของชายชราขยับ!
นี่เป็นสัญญาณของการใช้กำลัง โดยไม่คิดว่าเขาทำการกลิ้งตัวที่ดูน่าอึดอัดใจมากหนีจากตำแหน่งเดิมของเขา!
“เคร้งงงง!”
ความเร็วของชายชราเร็วเหมือนลม ดาบได้ลดลงที่ตำแหน่งเดิมของมาร์วิน!
เขาไม่ได้ดูเมาเลย แม้ว่าห้องนี้จะมีแสงจางๆแต่เขาก็ยังคงจ้องมาที่มาร์วิน มาร์วินเงียบมองไปที่ที่เขายืนอยู่ มีรอยลึกอยู่บนพื้น นี่เป็นดาบเหล็กที่ธรรมดาที่สุดแต่จริงๆแล้วมันมีอำนาจมากเมื่ออยู่ในมือของชายชราคนนั้น เขาทำมันได้อย่างแน่นอน; ถ้าเขาเอาจริง … มาร์วินไม่อาจจินตนาการได้!
“ไม่เลว. เจ้าพบข้อบกพร่องที่ข้าให้เจ้าเห็น “ชายชรากล่าวด้วยใบหน้าเปล่า ๆ “แต่นี่ยังไม่เพียงพอ”
“ทำไมเจ้าถึงมาหาข้า?”
“เพื่อก้าวหน้า”. มาร์วินพูด
“ไม่กี่คนที่รู้จักตัวตนของข้า ใครบอกเจ้า?” ชายชราทิ้งอาวุธของเขาและทิ้งตัวลงบนเตียงไม้ที่มุมห้อง
“ข่าวลือ”.
มาร์วินเคยเตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ก็ไม่น่าเชื่อถือสักนิด
“คำบอกเล่า?” ชายชราหัวเราะเยาะ
“ถ้าเจ้าสามารถหาข้าผ่านข่าวลือแล้วว่าคนที่ต้องการให้ข้าตายไม่ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูของข้าทุกวันเลยรึ?”
มาร์วินยักไหล่ “ข้าแค่อยากจะกลายเป็นเรนเจอร์ที่ยอดเยี่ยมยิ่งขึ้น”
มีพวกคลาสขั้นสูงมากเกินไป ป่าพันใบไม้อยู่ใกล้ๆบางทีคุณอาจจะอยากลองบางส่วนของพวกเอลฟ์โบราณ “
ชายชราไม่แยแส
” คลาสอื่น ๆ จะลดลง”
มาร์วินค่อยๆเอากริซสองเล่มออกมาและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณรู้จักไหมคำว่ารัตติกาลกำลังจะมาถึง”
[รัตติกาลกำลังมา] คติของนักเดินทางรัตติกาล
ชายชราก็ยืนขึ้นจากเตียงและมองดูมาร์วินอย่างแน่วแน่ “เจ้าเป็นใคร?”
“ข้าเห็นอะไรบางอย่างที่กำลังจะมาถึง” มาร์วินสงบสติอารมณ์พูดต่อ “ฮาธาเวย์ก็เหมือนกัน คำทำนายเก่าแก่กำลังจะเกิดขึ้น “
“ฮาธาเวย์ตามคาด … “
ชายชรารู้สึกโล่งใจ
“นักพยากรณ์คนอื่น โลกนี้กำลังวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ “
“แต่อีกหนึ่งนักพยากรณ์ในหมู่ของนักเดินทางรัตติกาลไม่ได้เป็นสิ่งเลวร้าย”
“ตามข้ามาเจ้าหนุ่ม”
เมื่อเขาคุยเสร็จแล้วเขาก็เปิดประตูที่ด้านหลังของร้านช่างตีเหล็กเเละดึงมาร์วินเข้าไป
