พี่อาเนะสรุปเรื่องเกี่ยวกับการเดบิวต์ของฉัน
อย่างแรกก็คงเป็น โมเดลวีทูบเบอร์
งานวาดชิ้นก่อนของสาวน้อยในชุดครุยสีขาว ในตอนนี้มันได้เชื่อมต่อกับ “สาวน้อยนักแปล” ไปแล้ว เพราะงั้น เราเลยจะคงแบบเดิมไว้
แล้วพี่เขาก็ได้บอกเพิ่มเติมด้วยว่า มันจะดีที่สุดถ้าไปจ้างให้มืออาชีพทำให้.
โมเนะ อาเนะกาซากิ ที่ในตอนนี้ได้เป็นสมาชิกหลักของเอจินซี้, แต่รู้อะไรไหมตอนแรกที่เธอเดบิวต์โมเดลเธอเป็นคนสร้างมันเอง…
ถึงแม้เพราะว่าฝีมือทางด้านศิลปะของพี่เขามันสูงๆมาก แต่ก็ตามที่พี่เขาได้บอกไปตอนนี้ ฝีมือของเธอนั้นอยู่แค่ในระดับ “งานอดิเรก”
อาเนะ : ไม่ต้องเป็นห่วงสำหรับการเดบิวต์ขนาดนั้นก็ได้นะ! ทุกๆอย่างฟรีหมดนะ!
แต่ความคาดหวังของอิโรฮะมันต่างออกไป
ทุกๆคำที่เธอพูดล้วนเป็นความรู้สึกกดดัน
พี่เขามีประสบการ์ณทั้งหวานหอมหรือขมจากการทำงานในบริษัทใหญ่ๆ คำพูดที่เธอพูดก็มาจากประสบการ์ณของพี่เขาเอง
อาเนะ : “พี่มีเพื่อนเยอะหน่าา ปล่อยไว้ให้เป็นหน้าที่พี่เอง”
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ทั้งจำนวนเงินมหาศาลที่ใช้จ้างมืออาชีพ..
น่าเสียดายจังเลยน้าาา ฉันมีเงินไม่พอแน่เลย.
อาเนะ : ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกนะ! ทั้งเดบิวต์ ค่าโมเดล เดียวพี่จ่ายให้เอง!
อิโรฮะ : อะไรนะคะ… ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะ ถึงแม้ว่าพี่อาเนะเป็นคนถามฉันเกี่ยวกับการเดบิวต์ แต่ว่า..
อาเนะ : วีดีโอนั้นมันดังมากๆเลยนะ ไม่ใช่แค่โฆษณากับโดเนทที่ได้ แต่ยังมีเงินเล็กๆน้อยๆจากคนที่ตัดคริปไปด้วย.
อโรฮะ : ว้าว… ฉันไม่รู้เรื่องแบบนั้นเลย
อาเนะ : พี่เอาเงินมาจากส่วนนั้นเพราะงั้นไม่ต้องอายไปหรอกนะ.. มันก็เหมือนเงินที่อิโรฮะจังหามาเองนั่นแหละ พี่ก็รู้สึกผิดนะที่ยังไม่ได้ขอบคุณเลย.. แต่การให้เงินเด็กประถมมันก็ดูแปลกๆนะww.
สำหรับฉันในตอนนั้นฉันคิดแค่เรื่องลายเซนต์ เลยหลงลืมรายละเอียดหลายๆส่วนไป.
พี่อาเนะ : ส่วนเรื่องอื่นก็ สำหรับพี่และอิโรฮะ ก็คงเป็นวางแผนทางด้านภาษี พี่ต้องวางแผนอะไรหลายๆอย่าง
พี่อาเนะอยู่ๆยิ้มเหมือนพวกตัวร้ายขึ้นมา
ตามที่หลายๆคนได้รู้ วีทูบเบอร์เป็นวงการที่การจ่ายภาษีนั้นมีโอกาศน้อย เพราะงั้นพี่เขาเลยบอกว่า การลงทุนในตัว “ฉัน” มันเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลมากที่สุด
อาเนะ : “ก็ตามที่อิโรฮะรู้.. ว่าเราไม่ได้มีแค่เรื่องของโมเดล”
อาเนะได้หันหน้าจอมาทางฉัน.
ตัวหนังสือในนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นเกี่ยวกับเดบิวต์ของฉัน
[ M : จากนี้.. ไปใครอยากเป็นวีทูบเบอร์ต้องมีนะครับwww หยอกเล่น ]
“อุปกรณ์ที่ต้องใช้ : หน้าจอ , คอมพิวเตอร์ , ไมโครโฟน , หูฟัง , กล้อง , ตัวเปิดปิดเสียง”
พี่เขานับสิ่งต่างๆด้วยนิ้วของพี่เขา และเริ่มพูดมันออกมา
“ซอฟแวร์สำหรับตัดต่อรูป, ซอฟแวร์สำหรับตัดต่อวีดีโอ, ซอฟแวร์จับการเคลื่อนไหว , ซอฟแวร์ตัวส่งรูปภาพ … รูปช่วงรอเข้าไลฟ์ , รูปตอนเข้าไลฟ์ , รูปตอนจบไลฟ์ , bgm รอเข้าไลฟ์ , bgm ตอนไลฟ์ , bgm ตอนจบไลฟ์, โลโก้ช่อง …”
อิโรฮะ : ช้าก่อนค่ะ หัวฉันจะรับไม่ไหวแล้ว..
“นี่เป็นแค่ช่วงเริ่ม โอเคไหม? เดียวอิโรฮะต้องตั้งค่าคอมพิวเตอร์, ตัวจับการเคลื่อนไหว , และซอฟแวร์อื่นๆ , ส่วนที่ยากที่สุดก็คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับเสียง.. แล้วเดียวอิโรฮะต้องสร้างบัญชี X และลงเกี่ยวกับเดบิวต์ด้วยนะ และเดียวก็ต้องเตรียมรูปภาพและวีดีโอสำหรับโปรโมตอีก”
อิโรฮะ : อาา ค่ะ.
“และที่สำคัญก็คงต้องเปิดช่องมายทูป แล้วก็ทำวีดีโอแนะนำตัวเอง และหลังจากที่เดบิวต์แล้วเดียวก็ต้องมาคอแลปกับช่องของพี่คงดึงดูดคนดูของพี่ไปได้บ้าง… ไม่สิมันอาจจะผิดปรกติไปหน่อยก็ได้.. หรือว่าจะลงคริปแนะนำตัวหลังจากคอแลปกันดี?”
อิโรฮะ : เหหหหหห๊~????
การเดบิวต์มันจะยากเกินไปแล้วค่าาาา
บนโลกนี้มันมีพวกวีทูบเบอร์เยอะกว่าดาราซะอีก แล้วพวกเขาผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันคะเนี่ย?
อาเนะ : พี่เป็นผู้ช่วยอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ พี่สัญญาเลยว่ามันจะง่ายกว่าตอนเดบิวต์ของพี่เป็นล้านๆเท่าเลย พี่การันตีเลยว่ามันเริ่มได้อย่างสวยงามแน่นอน.. ช่างเป็นเกมที่ง่ายเสียจริง หืมมม.
อิโรฮะ : พี่ได้ไฟเขียวจากผู้จัดการมาแล้วล่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะได้เดบิวต์ในเดือนใกล้ๆเนี่ยแหละ และพี่ก็จะคอแลปกับอิโรฮะจังเหมือนที่เคยผ่านมานะ.
[M : ให้อิโรฮะเป็นนักแปลให้ตอนไลฟ์]
ดวงตาของพี่อาเนะจ้องมาหาฉัน.
มันคงสายเกินไปแล้วแน่ๆ ถ้าฉันคิดว่า “ฉันคงเกิดเร็วไปหน่อย” ตอนนี้พี่อาเนะกำลังจะไหล่ฉันอยู่ และเหมือนไม่อยากให้ฉันไปซะด้วย..
[M : ขุณตำรวจจจจ]
＊ ＊ ＊
และจากนี้ทุกๆวันก็วุ่นวายสุดๆ
ตามที่บอกไป มันมีหลายๆสิ่งที่ต้องทำ.
ส่วนที่น่าตกใจที่สุดก็คงเป็น ส่วนที่ยากที่สุด “การให้ครอบครัวอนุญาติ”
พี่อาเนะบอกฉันว่าเรื่องนี้สำคัญที่สุด เพราะว่าผู้เยาว์จำเป็นต้องได้รับอนุญาติเกี่ยวกับการสร้างรายได้
พวกเขาบอกฉันว่า.. จะอนุญาติถ้าฉันสอบได้คำแนนเต็ม ตอนสอบในโรงเรียนเดือนนี้
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะคะว่ามันมาจบแบบนี้ได้ยังไง แต่ฉันก็คิดว่าฉันมักจะได้ยินเกี่ยวกับการให้สอบได้เต็มกับแลกอะไรบางอย่างตอนเป็นเด็กๆ
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวไหนก็เหมือนกันตลอดเลยน้าา.
แต่ยังไงก็เถอะ การพูดง่ายกว่าการทำนี่เนอะ.
แม้จะเป็นการสอบของโรงเรียนประถม ฉันก็ยังตกใจเล็กๆว่ามันยากที่จะได้คะแนนเต็มทั้งหมด.
ต้องขอบคุณเลยนะ ที่ฉันเตรียมพร้อมเรื่องนี้ไว้แล้ว สำหรับการเดบิวต์โดยเฉพาะ!
พี่เขาบังคับให้ฉันทำหรอ? ก็ไม่นะ.. แค่ตั้งใจสอบไม่ใช่ว่าเป็นหน้าที่ของเด็กประถมอยู่แล้วหรอ?
ฉันเก็บคำถามเหล่านี้ลง และจริงจังกับการทบทวนบทเรียน
＊ ＊ ＊
และอีกเดือนครึ่งผ่านไป
อิโรฮะ : “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ! อิโรฮะนักแปลมาแล้วค่ะ!”
ได้เวลาเปิดตัวอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!!
..ช่วงนี้อาจจะหายๆไปหน่อยนะครับ ติดสอบ ติดสอบไม่เท่าไหร่ติดไปแข่งศิลปะหัตถกรรมอีก ww
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
