ทำไมคุณครูถึงให้ฉันมาล่ะ.. ฉันอยากที่จะถามคำถามนี้ไปมาก
ฉันได้ยินเสียงประตูได้ดังขึ้น.. คุณแม่ได้เข้ามาในห้องแล้ว
“เอ๋..? คุณแม่”
มันเป็นแม่ของฉันที่ได้เข้ามาในห้อง
ถึงกับต้องเรียกผู้ปกครองเลยหรอ นี่ฉันทำอะไรผิดเนี่ย…?
“ขอโทษที่ให้รอนะคะ คุณครู”
“ขอบคุณที่มานะคะ คุณแม่ของอิโรฮะ”
คุณธรรมของฉันมันเร็วสุดๆ
“คือฉันมีอะไรต้องทำหน่ะค่ะ เพราะงั้นเดียวกลับบ้านก่อนนะคะ..!”
“นี่ อย่าหนีนะจ๊ะ อิโรฮะ”
“ ;w; “
หนีคุณแม่ไม่ได้อ่าาา!
“ขอโทษสำหรับเด็กคนนี้ด้วยนะคะ แฮะๆ”
“ไม่ๆ ไม่เป็นไรหรอค่ะ”
“เอ่อ.. ว่าแต่แม่มาทำอะไรอ่ะ..?”
“แม่หยุดมาเพื่ออิโรฮะนั่นแหละ!”
“งั้นหรอคะ..?”
ฉันเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ นี่แม่โกรธเท่าไหร่แล้วเนี่ย..?
ฉันยอมแพ้และนั่งบนตักของคุณแม่
และเรื่องราวก็ได้เริ่มขึ้น
“คะแนนสอบครั้งล่าสุดของอิโรฮะจัง เยี่ยมสุดๆเลยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ แฮะๆ”
ฉันกรอกตาไปมา เริ่มตั้งตัวกับบทสนาไม่ถูก
หรือว่าจะจริงนะ ฉันไม่ได้ถูกเรียนมาบ่น แต่ โดนชม แน่นวล 100%
“แต่… ทัศนคติของอิโรฮะในโรงเรียนค่อยข้างไม่ดีเลยค่ะ”
อ่ะ แย่ล่ะ
ฉันรู้แล้วล่ะ ว่าครูเรียกฉันมาทำไม
“ในคาบก็หยิบหนังสือที่ไม่เกี่ยวกับที่เรียนขึ้นมาอ่าน”
“อ่ะ เฮื้อก”
“ดูคลิปในมือถือตอนพักเที่ยง ทั้งๆที่มันผิดกฎของโรงเรียน”
“เอื้อก”
“และ อิโรฮะจังชอบพูดตรงๆเกินไป แบบทะลุทะลวง จนคนที่ได้ยินแทบจะเข่าทรุด”
อ่ะ ลาก่อนชีวิต
แค่ตัดเวลาดูวีทูบเบอร์ ฉันก็จะร้องแล้วนะ อย่าตัดเพิ่มเชียวนะ ;w;
“แล้วก็พูดตามตรงนะคะ ครูว่าอิโรฮะจังเป็นอัจฉริยะแน่ๆ”
“คะะะะะะ?”
“บางทีอิโรฮะจัง อ่านจะมีไอคิวที่สูงมากๆเลยก็ได้”
คิดอย่างงั้นกันจริงดิ๊?
ในหัวของฉันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถางที่อยากจะถามจริงๆว่า ผู้หญิงคนนี้คิดอะไรกันอยู่ เพราะฉันไม่เข้าใจโว๊ยยยยย!
คุณแม่ได้พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจที่คุณครูพูด
“นั่นมันก็จริงแหละค่ะ จากความรู้สึกของมุมมองจากแม่..”
“ใช่ไหมคะ~?”
ทำไมอยู่ๆถึงได้เข้ากันขนาดนั้นอ่ะ?
ไม่เข้าใจเลยค่ะ ไม่เข้าใจจริงนะ ;w;
“ห้องเรียนธรรมดามันง่ายเกินไปสำหรับอิโรฮะจัง หรือว่าเธอเรียนพิเศษด้วยหรอคะ? บางทีอาจจะไปเรียนที่กวดวิชาก็ได้”
“ไม่เคยซักครั้งเลยค่ะ”
“นั่นสินะคะ ฉันยังจำได้อยู่เลยว่าพูดไปเมื่อสอบสัมภาษณ์ครั้งนั้นแล้ว..”
คุณครูได้เปิดหนังสือขึ้นมา และเหมือนกำลังเลื่อนหาเกรดของฉัน
“อิโรฮะจังมักจะเรียนรู้ด้วยตัวเองตลอด อย่างเช่นตอนที่อยู่ในคลาส ก็อ่านหนังสือภาษาต่างประเทศและแน่นอนว่าเธอก็เข้าใจเนื้อหาในคาบไปด้วย และได้คะแนนเต็มในการสอบ”
“อย่างงั้นหรอคะ..?”
คุณแม่ได้จ้องมาที่ฉัน
ฉันได้ส่ายหัวไปมา
ไม่ใช่นะ คือมันไม่ใช่ แต่มันก็ใช่แหละมั้ง !
มันก็จริงอยู่ส่วนนึงที่ฉันอ่านหนังสือภาษาต่างประเทศที่ยืมมาจากห้องสมุด แต่เพราะว่าถ้ายัดข้อมูลไปทีเดียวมันจะโอเวอร์ฮีทเอาได้ ฉันเลยต้องป้อนข้อมูลทีละนิดต่างหาก อย่างเช่นตอนเรียนในคาบหรือเวลาว่าง
“แล้วก็ตอนช่วงที่พัก เธอก็มักจะหยิบมือถือมาเรียนภาษาต่างประเทศบ่อยๆด้วย”
และคุณครูก็ได้พูดเสริมว่า “นักเรียนคนอื่นๆ บอกฉันมาค่ะ”
ฉันเริ่มงงแล้วล่าาาา ไม่ได้ทำโว๊ยยยย
ใครมันไปต้มครูขนาดนั้นฟร๊ะ?
และฉันก็รู้ตัว มีครั้งนึงที่ฉันกำลังพยายามดูสตรีมของวีทูบต่างประเทศ และฉันก็พลาดเผลอเปิดใส่ลำโพงมันก็แค่นั้นแหละ+
“บางทีอิโรฮะจังอาจจะเป็น อัจฉริยะเลยก็ได้ ทำไมคุณแม่ไม่ลองส่งอิโรฮะไปที่โรงเรียนมัธยมต้นเลยล่ะคะ?”
“เอออออออ๊~~~~~~”
“มันเสียเปล่านะคะที่ปล่อยให้พรสวรรค์ของอิโรฮะจังตอนเสียไป มันก็ไม่เป็นไรถ้าให้อิโรฮะจังเข้าเรียนต่อในโรงเรียนมัธยมต้นแบบปกติ แต่เราควรลองให้เธอลองเรียนคลาสระดับสูงดูถ้าเป็นไปได้ ทำไมไม่ลองทดสอบความสามารถดูล่ะคะ?”
นี่พูดอะไรกันคะ แม้แต่คุณครูก็เอาด้วยหรอ..?
ฉันคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นตอนนี้ ฉันเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี และฉันก็ได้ปิดปากของฉัน
“หนูว่า หนูทำข้อสอบเข้ามัธยมต้นไม่ได้หรอกค่ะ !”
“ถูกต้องแล้วล่ะ สิ่งสำคัญที่สุดคือความตั้งใจยังไงล่ะ สนใจหลักสูตรภาคฤดูร้อนก่อนไหม?”
“คุณครูได้หยิบแฟ้มขึ้นมา และนำมันมาวางเรียงกัน”
คุณแม่จ้องไปที่ฉัน และยิ้มออกมา
“เป็นไอเดียที่สุดยอดไปเลยค่ะ อิโรฮะต้องชอบแน่”
“ใครบอกกันฟร๊ะ!”
คุณแม่ได้หยิกฉันแต่ฉันทำเป็นไม่สนใจ.
จุ๊ๆ คุณแม่ได้กระสิบเข้ามาที่หูของฉัน
“สัญญาไหมคะ?”
เอ่อ.. ก็นั่นแหละ ฉันต้องตัดสินใจที่จะเลือกสอบเข้ามัธยมต้น
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะไปเรียนภาคฤดูร้อนซักหน่อยเนาะ
“แม่ดูออกนะ ว่าลูกดูวีทูบเบอร์ตอนพักหน่ะ..”
…;w;
“มันก็แปลกดีใช่มะ แม่บอกไปแล้วว่าให้ลูกดูแค่วันล่ะสองชั่วโมงที่บ้าน แต่มันมาจากไหนกันน้าาา ที่ลูกเอาเวลาไปดูที่โรงเรียนด้วย”
“ฟุเอ๊~ อิโรฮะชอบเรียนภาคฤดูร้อนสุดๆเลยค่าาา”
“ใช่จ๊ะ ครูรู้อยู่แล้วล่ะ เอาล่ะอยากจะเรียนหลักสูตรอะไรเอ่ย..?”
คุณครูได้เริ่มอธิบายและราคาของแต่ละคลาสที่มันแตกต่างกันไป
และราคามันก็แตกต่างกันด้วย..
“แม่ หนูเอาอันนี้ดีกว่า”
“นี่ลูกเลือกจากอันที่ถูกสุดใช่ไหมเอ่ย..?”
“เอื้อก แต่มันแพงสุดๆเลยนะคะ ;w;”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องไหนหรอกจ้า!”
“อิโรฮะจัง ในบางโรงเรียนกวดวิชาจะมีโปรแกรมเด็กพิเศษ ถ้าได้เกรดดีๆในช่วงภาคฤดูร้อน และทำได้เยี่ยมที่สุด จะทำให้ชีวิตของคุณแม่ง่ายขึ้นเยอะ ไม่ต้องเป็นห่วง ครูรู้เธอทำได้”
ม่ายยยยยยย ~~~~
ที่ฉันเรียกอันถูก เพราะมันสั้นและง่ายกว่าไงงงงง
“โรงเรียนกวดวิชามีโปรแกรมเด็กพิเศษด้วยหรอคะ?”
“ใช่ค่ะคุณแม่ ถ้าอยากลองไปดูมันจะเป็นคล้ายๆ โรงเรียนประจำและจากที่เด็กแต่ละครอายุยังน้อย มันคงยากกว่าโปรแกรมปกติ”
ในที่สุดการคุยกันก็ไปอย่างเร็ว
สุดท้ายก็ตกลงไปด้วย คลาสฤดูร้อนของโรงเรียนกวดวิชาที่ใหญ่ใช้ได้
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ อิโรฮะจัง ยังไม่สายเกินไปหรอกเรื่องสอบเข้ามัธยมต้น มีเวลาหลังจากจบคลาสฤดูร้อนอีกนะ”
ใครคิดกันเนี่ยคะ..!
มันเกิดได้ยังไงเนี่ยยยย
M : โรงเรียนมัธยมต้นที่กล่าวถึงผมว่าอาจจะเป็นเอกชนที่ยากกว่า อะไรประมาณนั้น
อธิบายเพิ่มเติมเล็กน้อย -> คุณแม่ดูเหมือนจะว่างเลยมาแค่นั้นแหละ w
ถ้าดูในมุมมองของความเป็นจริง อิโรฮะน่าสงสารล่ะมั้งนะ 55555555555
