ฟุเอ๊ เกิดใหม่ก็เก่งภาษาสุดๆซะแล้วค่ะ – ตอนที่ 36 คำสารภาพของเด็กที่ย้ายมา

<> = ภาษายูเครน

“” = ญี่ปุ่น

 

“หืม…”

 

ฉันลองถามไมเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นดู แต่เธอก็ไม่เข้าเรื่องสักที

 

เธอในตอนนี้ดูเหมือนอารมณ์จะไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่

 

“โอเค ฉันเข้าใจแล้วล่ะ”

 

ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ

 

ฉันจะปล่อยเอาไว้อย่างนี้แหละถึงฉันจะไม่รู้ก็เถอะว่าทำไม ไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

 

และแล้วก็มีบางสิ่งที่ทำให้ฉันต้องเผชิญหน้าด้วย

 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ..”  

 

ฉันได้เห็นนักเรียนใหม่ที่พึ่งมาถึงฉันจึงลุกขึ้นยืน..

 

ไมที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน และฉันที่กำลังจะเปล่งเสียงออกมา

 

มือของไมส่ายไปส่ายมาบนอากาศ นี่เธอกำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย?

 

ฉันพยักหน้าเพื่อให้ไมสบายใจ

 

และในตอนนั้นเอง ไมก็ส่ายหน้าไปมาอย่างรวดรเ็ว

 

ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหน่าา สบายหายห่วง ฉันชูนิ้วโป้งให้ไมและเริ่มเดินไป

 

“ไม่น้าา ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนนน”

 

ฉันได้ยินเสียงตามมาจากด้านหลังและในตอนนี้ที่ๆฉันอยู่คือด้านหน้าของเด็กที่ย้ายมา

 

ไม่มีปัญหาหรอกนะ เพราะถ้ามันมี เดียวค่อยแก้เอาก็ล่ะกัน  

 

<..เอ่อ อิโรฮะ อ่าา อิโรฮะจัง อืออ อรุณสวัสดิ์นะคะ..>

 

“อรุณสวัสดิ์”

 

<คือวันนี้ว่างช่วงหลักเรียนเรียนหรือเปล่า..?>

 

<เอ๊..?>

 

<ช่วยมาเจอฉันที่หลังตึกโรงเรียนได้หรือเปล่า?>

 

<!!!?!????>

 

＊ ＊ ＊

 

<เอ่ออ คือว่า อิโรฮะจัง ขอบคุณที่รอนะคะ..>

 

<ที่นี่จะพูดยูเครนก็พูดได้เลยนะ.. แล้วก็ฉันขอโทษด้วยที่เป็นคนเรียกเธอให้มา>

 

<ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แฮะๆ>

 

เด็กคนนี้เธอเหมือนกำลังทำตัวแปลกๆ

 

ฉันรู้สึกได้ว่ามันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่มันผิด

 

แต่พอฉันลองมาคิดดูแล้วไม่ใช่ว่ามันก็น่ากลัวอยู่แล้วหรอ ถ้ามีคนเรียกมาที่หลังโรงเรียน?

 

<ไม่ใช่เหมือนว่าฉันจะกินเธอหรอกนะ เพราะงั้นไม่ต้องห่วง แค่ฉันอยากจะถามอะไรซักหน่อย..>

 

<มีอะไรหรอคะ?>

 

<คือเธอจ้องฉันเยอะมากๆเลยนะ รู้ตัวไหม? ฉันแค่อยากจะรู้เหตุผลของตรงนั้นแหละ>

 

<เอออออ๊ นี่อิโรฮะจังมองฉันด้วยหรอคะ..?>

 

<ไม่ๆๆๆๆๆ เธอมาจ้องฉันก่อนต่างหาก!>

 

ก็ใช่นะเซ่ นี่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองจ้องฉันบ่อยขนาดนั้นเลยเรอะ!

 

เด็กที่ย้ายมาคนนั้นก็ได้บ่นพึมพัม

 

<เอ่อ..> <นั่นมัน..> <หน้าอายสุดๆเลย..>

 

ทำไมเธอถึงคิดว่าตัวเองไม่รู้ตัวได้เนี่ย?

 

ไม่สิ เด็กก็เป็นแบบนี้แหละเนอะ

 

<นั่นมัน เอ่อ. ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยค่าาาา ขอโทษ!. >

 

ดูเหมือนเธอจะเริ่มแพนิคแล้วแฮะ

 

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้จ้องมาที่ฉันเพราะเจตนาร้ายแฮะ

 

ถ้ามันมาถึงขนาดนี้แล้วล่ะก็

 

<ฉันไม่ได้โกรธหรอกนะ แล้วก็ฉันเองก็สงสัยในตัวเธอเหมือนกัน>

 

<ตัวฉันหรอคะ?>

 

<ใช่>

 

<!?!?!?!?>

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ และฉันตัดสินใจได้แล้ว

 

และในตอนนั้นเองเด็กที่ย้ายมาเองก็พยายามหายใจเข้าเหมือนกับฉัน

 

<งั้น.. ฉันอยากจะขอถามอะไรเธอหน่อยมันเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าเธอก็รู้อยู่แล้ว..>

 

<เอ่อ.. นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่เหมือนกันเลยค่ะ..>

 

<เธอรู้ด้วยหรอ..?>

 

<รักนะคะ..!!>

 

<หะ?>

 

เวลาได้หยุดลง

 

พวกเราจ้องมองกันและกันในระยะใกล้

 

<<ฟุเอออออออออออออออออออออออออออออออออ๊?????!??!?>>.

 

 

พวกเราทั้งคู่ที่ยังมึนงงอยู่ หะ บางที

 

ไม่สิ หะ อะไรอ่ะ!?

 

<ไม่ใช่หรอคะ..? ไม่ใช่ว่าในญี่ปุ่นการที่เรียกใครซักคนมาที่หลังตึกโรงเรียน ไม่ใช่เพื่อบอกรักหรอคะ?>

 

<ใครเอาความรู้แบบนี้ใส่หัวเธอไปกัน!>

 

<ก็เพราะว่าทุกครั้งที่ฉันโดนเรียกไปหลังตึกโรงเรียน ตั้งแต่ที่ย้ายมาฉันก็โดนสารภาพรักทุกครั้งเลยล่ะค่ะ..>

 

<สาวสวยเรอะ!>

 

<เอ๊ ขอบคุณนะคะ!>

 

ไม่ได้หมายความว่างั้นซักหน่อย!

 

แล้วผู้หญิงคนนี้มันอะไรกัน เธอดังในโรงเรียนหรอฦ

 

มันแค่ไม่กี่สัปดาห์เองนะที่เธอย้ายมา!

 

ฉันหมายถึง..? อะไรนะ เดียวนะ?

 

หรือว่าที่เพื่อนๆอึดอัดกันพราะเธอพึ่งย้ายมา.. หรือเพราะว่าเธอสวยเกินไปคนอื่นๆถึงไม่กล้าเข้ามาหากัน?

 

แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอก็เริ่มสนิทกับเพื่อนๆในห้องเพราะเธอเริ่มเข้าใจภาษาญี่ปุ่นแล้วหรอ?

 

เข้าใจกันไหมล่ะว่าถ้านี่มันเป็นตัวละครในอนิเมะมันก็เข้าใจได้ แต่นี่มันคือใบหน้ามนุษย์นะ แบบฉันบอกไม่ได้อ่ะว่าหน้ามนุษย์แบบไหนมันดีหรือแย่ แถมยิ่งกว่านั้น

 

นี่ฉันแปลกใจหรอ? เอาจริงๆเธอเองก็ดูสวยสุดๆ แถมบุคลิกเองก็ยังดีสุดๆ

 

ฉันไม่แปลกใจเลยถ้ามันมีเด็กผู้ชายบางคนตกหลุมรักเธอ

 

<แล้วทำไมมันต้องเป็นฉันล่ะ?>

 

ฉันเป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ ใช่ไหม ต้องใช่สิ!

 

ฉันเริ่มที่จะสนใจชีวิตจริงๆของตัวเองนิดนึงแล้วอ่ะนะ

 

แต่ว่าฉันก็ไม่ได้สนใจขนาดที่จะต้องไปสนใจสิ่งที่เรียกว่าความรักหรอกนะ!

 

<จุดเริ่มต้นมันมาจากตรงนี้ค่ะ..>

 

เธอได้หยิบสมุดเรียนออกมา..

 

ในตอนที่เธอได้เปิดนั้นมันก็มีกระดาษปริ้นที่ถูกห่อด้วยแผ่นใสอีกชั้นนึง

 

มันเป็นตารางที่ฉันเป็นคนทำขึ้นมาเอง เป็นตารางประโยคหรือบทสนทนาระหว่าง ญี่ปุ่น กับ ยูเครน

 

<คือตั้งแต่ต้นคือฉันิคดว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศที่จริงจังและโดดเดียวมากๆ และคนญี่ปุ่นจะชอบคุยกับคนที่พูดญี่ปุ่นด้วยกัน และพวกเขาจะดูถูกคนที่ไม่เข้าใจพวกเขานั่นเป็นสิ่งที่ฉันเคยคิด.. แต่พอได้รับสิ่งที่อิโรฮะให้มา โลกก็เปลี่ยนไปเลยล่ะค่ะ..>

 

<ถ้าให้ยกตัวอย่างล่ะก็ มันมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเคยพูดกับฉัน แปปนึงนะคะ..>

 

<เด็กผู้ชาย….?>

 

อ่ะ แย่ล่ะ ฉันจำชื่อเขาไม่ได้

 

เพราะฉันไม่สนใจในตัวคนอื่นเลย มันเลยทำให้ฉันไม่เก่งในด้านการจำชื่อคนอื่นไปด้วย

 

แต่ฉันก็จำชื่อวีทูบเบอร์ได้หมดเลยนะ แถมยังจำได้มากกว่านั้นอีก!

 

 

<อ่ะ ใช่แล้วล่ะค่ะ เขาเป็นคนแรกเลยที่สารภาพรักกับฉัน.. ฉันพูดไม่ค่อยเก่งกับคนแบบนั้นซักเท่าไหร่.. เขาดีกับฉันแค่ทีแรก..แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มบูลลี่ฉันล่ะค่ะ ฉันเลยคิดว่าเขาอาจจะเริ่มไม่ชอบฉันขึ้นมา และใช่ค่ะตั้งแต่ที่เขามาสารภาพรัก.. เขาก็ยังพยายามจีบฉันอยู่เลย>

 

<อ๋อ เด็กผู้ชายคนนั้นนี่เอง!>

 

<แล้วก็ตอนนั้นฉันดูออกนะคะว่าอิโรฮะจังจะมาพยายามคุยกับฉันเป็นคนแรก แต่ผู้ชายคนนั้นก็มาขัดเข้า>

 

เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงด้วย

 

แต่ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ!

 

<หลังจากที่ฉันได้กระดาษอันนี้มาจากอิโรฮะจัง และฉันก็เริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย ฉันก็เลยลองพยายามศึกษาดูจากวีดีโอในมือถือ>

 

<เหะ?>

 

<นั่นเป็นวิธีที่ฉันเจอมันค่ะ..>

 

“เหะ!????”

 

ไม่ดีล่ะ มันจะเกิดขึ้นจริงๆหรอเนี่ย

 

เด็กนักเรียนที่ย้ายมาโชว์หน้าจอของมือถือเธอให้ฉันดู

 

<ขอโทษด้วยนะคะ.. คือฉันไปเจอว่าอิโรฮะจังไลฟ์สดนี่ด้วยอ่ะค่ะ!…>

 

<แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้>

 

ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ทุกอย่างอยู่แล้วแฮะw