狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน – ตอนที่ 119 เดินทางถึงหมี เดอ ยูริ

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

119 เดินทางถึงแว็ง เดอ ครุช

 

สกายสควิดที่ถูกแทงด้วยแท่งโลหะอาละวาดไปมา แต่ในไม่ช้าก็หยุดเคลื่อนไหว”

 

“เน๊? รู้สึกดีแบบคาดไม่ถึงเลยใช่ไหม?”

 

สำหรับฉัน มันเป็นสัตว์อสูรที่ต่ำกว่าความคาดหวังของฉัน แต่คิดว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับริโนกิส

ถ้าหากเป็นระดับประมาณนี้ เธอน่าจะสามารถเอาชนะได้โดยไม่ต้องวอร์มอัพด้วยซ้ำ……หืม?

 

ริโนกิสมองลงมาที่ฉัน และพูดเสียงค่อย

 

“คุณหนูไม่แข็งแกร่งเกินไปหน่อยเหรอคะ?”

 

โอ้ย มาเป็นอะไรเอาตอนนี้กัน มีอะไรรึไงน่ะ

 

“เป็นเธอต่างหากที่ประเมินฉันต่ำเกินไป เข้าใจไหม? ฉันอาจจะแข็งแกร่งกว่าหลายสิบหรือหลายร้อยเท่าของที่เธอคิดไว้?”

 

อาจารย์คือสิ่งมีชีวิตที่ต้องการให้ลูกศิษย์คิดว่าตนน่าทึ่งเสมอ

 

“ฮาๆๆ ยังก่อนยังก่อน แบบนั้นอาจจะมากเกินไป บางครั้งฉันก็ยังจำเป็นต้องแกล้งทำตัวเป็นเด็กต่อไป”

 

………..

 

ฉันยิ้มอ่อน ทำเป็นไม่สนใจบรรยากาศของเธอที่เหมือน「ค๊า ค๊า เข้าใจแล้วค๊า」ด้วยรอยยิ้มอ่อน ช่างเป็นลูกศิษย์เจ้าอารมณ์จังน๊า

 

“ม๊า ส่วนนั้นเองก็เรียกว่าน่ารักเหมือนกันค่ะ มีแต่ความน่ารักเต็มไปหมดเลยนะคะ”

 

ถ้ามากไปกว่านั้น จะโกรธนะ

 

จะว่าไปแล้ว เธอไม่ดูเลยรึไงว่าอาจารย์ของตัวเองสู้ยังไง จะบอกว่ามัวแต่ทำอะไร ๆ หลาย ๆ อยู่งั้นเหรอ ฉันไม่ถือหรอกนะ ……เอ๊ะ? ไม่ได้ดูเพราะมัวแต่ช่วยชีวิตคนอยู่เหรอ? ……ฟู๊~ว เหรอ ม๊า แบบนั้นก็ช่วยไม่ได้

 

ช่วย! ม๊ายด๊าย!

 

 

 

มีคนหกคนห้อยลงมาจากเรือเหาะ และแม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีผู้เสียชีวิต

 

ยังไงก็ตาม ดูเหมือนสภาพร่างกายจะย่ำแย่มาก เนื่องจากต้องเผชิญหน้ากับลมแรงในจุดที่ซึ่งระบบป้องกันลมของเรือเหาะไปไม่ถึง

ที่แย่คือตอนนี้เป็นฤดูหนาวแล้ว ร่างกายจึงเผชิญกับอากาศที่เย็น ม๊า แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

 

“พะ พวกคุณเป็นนักผจญภัย……ช่วยได้มาก ……ถึงอย่างงั้นก็เป็นฝีมือที่น่าทึ่ง……”

 

กัปตันของเรือเหาะลำนี้ยังมีชีวิตอยู่

 

จะว่าไปแล้ว คนที่ไปลอยอยู่กลางอากาศเป็นผู้คุ้มกัน ดูเหมือนในตอนที่ถูกสกายสควิดโจมตี ลูกเรือจะถูกอพยพไปที่ห้องโดยสารอย่างรวดเร็ว

ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ ที่ไม่มีใครเสียชีวิตแม้แต่คนเดียว

 

ม๊า เรือเหาะยังบินอยู่ได้ เรื่องนั้นก็ดูสมเหตุสมผล

ถึงภายนอกจะดูเละเทะแต่เครื่องจักรภายในที่เป็นส่วนสำคัญดูเหมือนจะปลอดภัยดี

 

นอกจากนี้ เรือลำนี้เป็นเรือเดินสมุทรที่เดินทางระหว่างเกาะลอยฟ้า และดูเหมือนว่าจะบรรทุกผู้โดยสารและสัมภาระธรรมดา ๆ มาด้วย

อย่างที่คาดไว้ พวกแขกยังออกมาบนดาดฟ้าไม่ได้ แต่ตอนที่พวกเขาต้องลงจากเรือ พวกเขาอาจเอะอะเหมือนตอนที่ถูกโจมตีอีกก็ได้ เพราะมีซากของสกายสควิดนอนอยู่บนดาดฟ้า

 

นับว่าโชคดีที่เวลาผ่านไปไม่นานนักนับตั้งแต่ที่สกายสควิดเข้ามาโจมตี

 

ทว่า บนท้องฟ้าไม่มีที่ให้หลบหนีได้ และเมื่อถูกจับเอาไว้แน่น แม้แต่เรือลำเล็กสำหรับหลบหนีฉุกเฉินก็ไม่สามารถส่งออกไปได้ เมื่อเป็นแบบนี้……ก็มองไม่เห็นอนาคต และไม่มีอะไรนอกจากความสิ้นหวัง

 

ด้วยความหวังอันน้อยนิด พวกเขาจึงส่งสัญญาณและรอด้วยความหวังว่าจะมีผู้ที่เห็นและมาช่วยพวกเขา

 

จากนั้น จากหน้าต่างห้องโดยสาร พวกเขาก็เห็นเรือความเร็วสูงที่พวกฉันโดยสารอยู่หยุดจอดอยู่ไม่ไกล และมีเรือลำหนึ่งโผล่ออกมา ดูเหมือนจะมุ่งหน้ามาหาทางพวกเขา

 

……พวกเขาไม่เห็นการต่อสู้เหรอ? ไม่น่าทึ่งเหรอ? จะไม่บอกใครหรอก แต่ไม่น่าทึ่งเหรอ? น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ? ……มองไม่เห็น? มองไม่เห็นดาดฟ้าจากห้องโดยสาร? ……ฟู๊~ว ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก

 

“ทั้งคนทั้งเรือปลอดภัยก็ดีแล้ว”

 

นักผจญภัยริโนะได้รับสายตาชื่นชมอาบไปทั้งตัวจากกัปตันและสมาชิกลูกเรือคนอื่น ๆ ที่ประหลาดใจที่สกายสควิดถูกฆ่าลงได้

 

……อืม แม้ว่าจะมีบางแง่มุมที่ดูไม่น่าเชื่อ แต่ก็ยิ่งไม่สมจริงยิ่งกว่าหากบอกว่าเป็นเด็กเจ็ดขวบต่างหากที่เป็นคนฆ่า ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ การบอกว่าริโนกิสเป็นคนฆ่าจึงฟังดูสมจริงที่สุดแล้ว

 

นอกจากนี้ ชื่อของ「นักผจญภัยริโนะ」ก็ค่อนข้างเป็นที่รู้จักในแว็ง เดอ ครุชเช่นกัน การขายชื่อเสียงก็เป็นหนึ่งในจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ ดังนั้นแบบนี้ก็ดีแล้ว

 

――ยังไงก็ตาม วันเกิดของเนีย・ลิสตันอยู่ในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง ตอนนี้เป็นต้นฤดูหนาว ดังนั้นเธอจึงอายุเจ็ดขวบแล้ว เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

ควันสัญญาณได้หยุดลงแล้ว ดังนั้นเรือความเร็วสูงจึงมุ่งหน้ามาทางพวกเราอย่างช้า ๆ

ฉันจะปล่อยส่วนที่เหลือให้กับริโนกิสและทอร์ค ผู้ซึ่งบอกว่าเขาจะเป็นคนเจรจาเอง ส่วนฉันจะกลับไปที่เรือโดยเร็วที่สุด

 

ฉันต้องการกำจัดเมือกที่ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งทั่วร่างกายให้เร็วที่สุด

ยังไงก็ไม่มีใครมองมาที่ฉันอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่ฉันจะอยู่ที่นี่ ถ้านักผจญภัยริโนะอยู่ที่นี่ก็ไม่น่ารังเกียจหากฉันจะกลับมาก่อน

 

กลับไปนอนต่อกันเถอะ

คงจะดีถ้ามีอ่างอาบน้ำ แต่ฉันแน่ใจว่าไม่มี

 

 

 

ฉันกลับไปที่เรือความเร็วสูง แทนที่ทอร์คกับกัปตันที่ย้ายมาทางนี่กันสองคน

 

“ว้าย เหนะไปทั้งตัวเลย”

 

“เมือกลื่น ๆ นี่มันอะไรกัน”

 

“อ้า แบบนี้ฉันทำไม่ได้หรอก”

 

“ดูลามกนิดหน่อยล่ะ”

 

อย่างที่คาดไว้ ไม่มีอ่างอาบน้ำ ดังนั้นฉันจึงขอให้ลูกเรือหญิงสองสามคนช่วยเตรียมน้ำร้อน และถือโอกาสนั้นขอให้เช็ดตัวให้ด้วย

มีปฏิกิริยาบางอย่างที่น่าเป็นห่วงเล็กน้อย แต่ถ้าฉันไปสนใจ ฉันก็จะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ตลอดทาง ดังนั้นฉันจึงทำเป็นไม่สนใจ

 

ขณะที่กำลังเช็ดตัว ฉันก็ถูกถามเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างนักผจญภัยริโนะกับสกายสควิด แต่ฉันไม่สามารถพูดเรื่องจริงได้ ดังนั้นจึงตอบไปเพียงว่า「กว่าจะรู้ตัวทุกอย่างก็จบไปแล้ว」

ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกถึงกลิ่นคาวที่หลงเหลืออยู่บ้าง แต่ในสถานการณ์นี้ มีขีดจำกัดว่าจะล้างได้มากแค่ไหน ดังนั้นฉันจึงยอมแพ้

 

ซ้า ตอนนี้อยู่ในระหว่างการเจรจาคงไม่เคลื่อนไหวกันซักพัก

ยึดตามแผน ฉันจะพักอีกสักหน่อย

 

 

 

คราวนี้ฉันสามารถพักผ่อนได้เต็มที่จนถึงตอนเย็นโดยไม่ถูกปลุก

มีการสั่นครั้งใหญ่เพียงครั้งเดียวในระหว่างทาง แต่น่าจะเป็นระหว่างการเร่งความเร็ว

 

ฉันรู้สึกเหมือนได้นอนหลับสบาย เหมือนได้ขจัดความเหน็ดเหนื่อยจากการถ่ายทำไปเลยล่ะมั้ง?

สกายสควิดไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ทำให้เหนื่อยเลย ดังนั้นจึงไม่นับ

 

หากมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งมีแสงสีแดงส่องเข้ามา คราวนี้กำลังเคลื่อนไหวอย่างมั่นคง กำลังบินด้วยความเร็วสูงจนดูเหมือนเกาะที่อยู่ไกล ๆ กำลังเคลื่อนที่ได้

 

……อุมุ พักผ่อนพอแล้ว ตอนนี้ฉันอยากไปตรวจสอบสถานการณ์สักหน่อย

 

หลังจากออกจากห้อง ฉันถามลูกเรือที่ผ่านมาว่า ทอร์ค หรือ นักพจญภัยริโนะอยู่ที่ไหน เขาก็บอกว่าทั้งสองคนกำลังดื่มชาอยู่ในห้องอาหาร

 

เมื่อฉันโผล่หน้าไปที่นั่น ทั้งสองคนก็อยู่ที่นั่นจริง ๆ

ฉันไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดคุยถึงเรื่องอะไรกันอยู่ แต่ดูจากบรรยากาศแล้วน่าจะไม่เป็นไรหากจะมีเด็กเข้าไปขัดจังหวะ ม๊า เอาไว้ถ้าดูเหมือนจะเข้าไปขัดจังหวะก็ค่อยถอยมาก็ได้

 

“การเจรจาจบลงแล้วเหรอคะ?”

 

และขณะที่ถามแบบนั้น ฉันก็นั่งลงบนที่นั่งเดียวกันกับที่นั่งทานอาหารเช้า เพราะริโนกิสกับทอร์คนั่งอยู่ที่เดิม

 

“ก็ดูเหมือนจะมีเรื่องซับซ้อนนิดหน่อยล่ะนะ ผู้โดยสารของทางนั้นดูเหมือนจะไม่สบายใจกัน และบางทีเรืออาจจะมีปัญหาด้วย ดังนั้นพวกเราจึงตัดสินใจเลิกกันไปก่อน และไปเจรจากันในภายหลัง”

 

จากคำอธิบายของทอร์ค ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นด้วย ใช่แล้ว เป็นฉันก็คงไม่มีทางเจรจาต่อรองได้นานในสถานการณ์นั้นอย่างแน่นอน

 

“แล้วหินเวทมนตร์ของปลาหมึกล่ะคะ?”

 

“พวกเราจะไปเก็บทีหลัง ส่วนร่างกายเองก็ถูกฝากไปด้วย”

 

และคราวนี้เป็นริโนกิสที่ตอบ

 

“เรือลำนี้แบกน้ำหนักขนาดนั้นไม่ไหวล่ะนะ เลยเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”

 

งั้นเหรอ ฉันหวังว่าจะทำเงินได้บ้างน่ะ

 

“สาวน้อย พวกเราจะไปถึงแว็ง เดอ ครุชในไม่ช้านี้แหละ”

 

โอ้ อย่างงั้นเหรอ

 

 

 

แม้จะต้องอ้อมเล็กน้อย แต่พวกเราก็ฒาถึงทันเวลาอาหารเย็น

 

จักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุช

นี่คือจุดเริ่มต้นของชีวิตในการทำงานต่างแดน

 

 

 

 

 

 

 

 

พอฝนหยุดแป๊บเดียว ร้อนตับแตกจริงๆ ดื่มน้ำเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนไม่พอ แต่ก็ยังกินของชุบแป้งทอดหน้าตาเฉย ฮา

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

Status: Ongoing
คุณหนูโลลิคลั่ง เนีย・ลิสตัน นามของวีรสตรีคนใหม่ล่าสุดที่จะถูกจารึกลงในประวัติศาสตร์นับจากนี้ ผู้สังหารสัตว์ประหลาดด้วยมือเปล่า ผู้เหยียบย่ำฝนโลหิต 《เรด เรน 》 ฮีลเลอร์ขาว ผู้เยี่ยวยาช่วยเหลือเหล่าผู้บาดเจ็บ ทุกข์ทรมาน ผู้สังหารอัศวิน แม้แต่ชุดเกราะที่แข็งแกร่งเพียงใดก็ไร้ความหมาย ผู้ปรารถนาความตาย ที่แสวงหาการต่อสู้ที่มีเพียงความตาย นอกจากนี้ยังมี คุณหนูจอมอาละวาด、 นางฟ้าคำราม、 เจ้าหญิงทรราช、 การแต่งรำแห่งการทำลายล้าง、 ฯลฯ เธอผู้ถูกเรียกด้วยฉายาต่าง ๆ แต่ที่โด่งดังที่สุดคือ ชื่อ 「คุณหนูคลั่ง」 ชื่อของเธอจะถูกจารึกไว้ในหน้าหนังสือประวัติศาสตร์ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป บันทึกการต่อสู้อันยอดเยี่ยมของคุณหนูคลั่ง ผู้คู่ควรกับนามแห่งวีรสตรี และวิถีแห่งวีรสตรี ที่ถึงแม้จะไม่ต้องการ แต่ก็จะยังขอก้าวเดินต่อไป โดยไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ คุณหนูคลั่ง เนีย・ลิสตัน เรื่องราวของเธอเริ่มต้นในคืนหนึ่ง . . . . .

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท