สุดยอดชาวประมง – บทที่ 130 ช่วยชีวิตผู้คน[รีไรท์]

สุดยอดชาวประมง

บทที่ 130 ช่วยชีวิตผู้คน[รีไรท์]

บทที่ 130 ช่วยชีวิตผู้คน[รีไรท์]

การที่เสี่ยวชิงรอดไปได้ นั่นจึงทำให้เว่ยตงจื่อถูกจับตัวไปแทน หลังจากได้ยินสาเหตุของเรื่องราว ฉู่เหินก็เริ่มเข้าใจทุกอย่างมากขึ้น บางทีเว่ยตงจื่ออาจจะบังเอิญเจอกับพวกโจรแถวนั้น และเพื่อนของเขาก็ได้เข้าไปช่วยเหลือ

“คุณลุงครับ พอจะรู้ไหมว่าตอนนี้เว่ยตงจื่ออยู่ที่ไหน?”

หลังจากหวงเจินบอกตำแหน่งไป ฉู่เหินก็รีบออกจากห้องมาทันที ซึ่งหวงเจินเองก็ตามไปด้วย เหตุการณ์ใหญ่แบบนี้เขาจะไม่ไปดูได้ยังไงล่ะ

ทว่า ฉู่เหินรู้ดีว่ากลุ่มพวกนั้นมีอำนาจมากขนาดไหน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้หวงเจินและคนอื่น ๆ ต้องมามีส่วนร่วมในครั้งนี้

แต่เมื่อฉู่เหินออกมาข้างนอก เขาก็พบโจวหู่ที่กำลังรอเขาอยู่ เมื่อเห็นฉู่เหิน โจวหู่ก็ทำท่าอึกอักอะไรบางอย่าง

เมื่อเห็นแบบนั้น ฉู่เหินก็พูดสวนกลับไปทันทีว่า “นายคือครอบครัวของฉันนะ อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้นสิ เพราะนายคือครอบครัวของฉัน เพราะอย่างนั้นมีอะไรก็บอกมา!”

คำพูดเหล่านั้นได้ทำให้จิตใจของโจวหู่ได้สติกลับมา จากนั้นเมื่อเขามองตาฉู่เหิน เขาก็รู้สึกประทับใจ

ตั้งแต่ที่เขาถูกอาจารย์และหลงฮูซานทอดทิ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวอย่างแท้จริง กล่าวกันว่านักรบสามารถตายแทนเพื่อคนสนิทของตนได้ ต่อจากนี้ตัวเขาจะติดตามคนอย่างฉู่เหิน ต่อให้เขาต้องตาย เขาก็จะตายโดยไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย

หลังจากฉู่เหินบอกที่อยู่ไป พวกเขาก็ออกเดินทาง

ถ้าว่ากันตามที่อยู่ที่หวงเจินให้มา เว่ยตงจื่อน่าจะอยู่ที่โกดังเขตชานเมือง ซึ่งมันก็ได้มีตำรวจล้อมอยู่รอบโกดังอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่ด้วยความที่อีกฝ่ายมีพลังมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าโจมตีก่อน

เมื่อฉู่เหินไปถึงที่นั่น ชายหนุ่มก็พบว่าเวลาได้ผ่านไปนานเกินไปแล้ว ฉู่เหินรู้ดีว่าเขาต้องรีบไปให้เร็วที่สุดไม่งั้นแล้วเว่ยตงจื่อจะต้องตกอยู่ในอันตราย ทว่าที่ด้านนอกนั่นก็มีคนปกป้องอยู่แน่นหนา มันไม่ง่ายเลยที่จะแอบเข้าเข้าไป

แต่เมื่อเขาเห็นท่อระบายน้ำ มันก็ดูเหมือนว่าฉู่เหินจะคิดแผนการอะไรขึ้นมาได้ ในเมื่อเราไม่สามารถเข้าไปตรง ๆ ได้ งั้นเราก็แค่อ้อมไปก็ได้นี่นา คิดได้แบบนั้น ฉู่เหินและโจวหู่ก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจมุดลงท่อระบายน้ำลงไปทันที

ชายหนุ่มใช้จิตวิญญาณของเขาสำรวจท่อระบายน้ำที่เหมือนกับเขาวงกตนี้ไปด้วยระหว่างที่กำลังลงไป เพราะถ้าเขาไม่ทำอย่างนั้นละก็ มีหวังต้องหลงทางอยู่ในนี้แน่ ๆ

ดูเหมือนว่าท่อระบายน้ำจะถูกทิ้งร้างมามากกว่าหลายปีแล้ว แต่มันกลับไม่มีร่องรอยของคราบน้ำเลย หากเป็นกรณีนี้ฉู่เหินก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อคือท่อน้ำทิ้งนั้นสะอาดมาก ดูเหมือนว่ามีคนทำความสะอาดเป็นประจำเสมอ

หลังจากที่เดินมาเรื่อย ๆ ฉู่เหินพบว่านอกจากรูที่เขาเข้ามาแล้ว ทางเข้าอื่นก็ถูกปิดตายสนิท นี่ทำให้เขายิ่งสงสัยมากขึ้นและเริ่มรู้สึกหวาดกลัว แต่การช่วยเหลือเพื่อนต้องมาก่อน ดังนั้นเขาจึงเดินต่อไป ในที่สุดฉู่เหินก็เจอเข้ากับบริเวณที่มีแสงส่องลงมา มันคือช่องทางที่เชื่อมกับพื้นที่ใต้โกดังนั่นเอง

ไม่ถึง 10 นาทีหลังจากที่ร่างของฉู่เหินหายไป ทันใดนั้นก็ได้มีบางอย่างปรากฏขึ้น มันเป็นร่างใหญ่ที่สูงกว่า 1 เมตรที่เดินมาจากอีกทางหนึ่ง เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ มันมีขนยาวตลอดไปจนถึงหลัง ขาทั้งสี่ของมันนั้นใหญ่และหนามาก มันมองไปมาด้วยความสงสัย ซึ่งถ้าเกิดว่าฉู่เหินเห็นมันเข้าละก็ เขาจะต้องตกใจเป็นแน่ เพราะแท้จริงแล้วเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้มันก็คือหนูตัวใหญ่ยักษ์นั่นเอง

เมื่อเจ้าหนูยักษ์มาถึงกำแพงหิน มันก็ตรงเข้าไปทันที แต่ดูเหมือนว่ากำแพงหินด้านหน้าจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา เพราะพริบตาต่อมาเจ้าหนูตัวใหญ่มันก็ได้หายตัวไปแล้ว ท่อระบายน้ำกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

ฉู่เหินวิ่งไปตามทางเดินอย่างระมัดระวัง เขาคอยมองด้านบนตลอดเพื่อดูว่าตอนนี้ตัวเขาอยู่ที่ไหน ใช้เวลาไม่นานนักชายหนุ่มก็มาถึงใต้ตัวโกดัง ที่นั่นฉู่เหินได้เห็นเข้ากับศพคนตาย 5 คน ภาพตรงหน้าทำให้โจวหู่ที่ตามมาด้วยรู้สึกตื่นเต้น

บริเวณรอบ ๆ มียอดฝีมือที่เก่งพอ ๆ กับโจวหู่อยู่บ้าง แต่ด้วยความที่จิตวิญญาณในปัจจุบันขอโจวหู่นั้นไม่สามารถแผ่ออกไปไกลเกิน 3 เมตรได้ ดังนั้นด้วยระยะเพียงแค่นี้เขาจึงแทบจะไม่สามารถเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้เท่าไหร่นัก การจะใช้พลังดังกล่าวเพื่อระบุพิกัดโดยรอบนั้นเป็นไปได้ยากมาก ทว่าฉู่เหินกลับสามารถมองเห็นออกไปได้ไกลถึง 5 เมตร ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้โจวหู่รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ในขณะที่ทั้งสองยังเดินหน้าต่อไป ฉู่เหินก็รู้สึกแปลก ๆ กับเส้นทางท่อระบายน้ำ มันมีกลิ่นเหม็นลอยโชยออกมา กลิ่นเหม็นดังกล่าวจะออกมาในที่สะอาด ๆ แบบนี้ได้ยังไง ? หากไม่ใช่ว่าเขามีเรื่องที่ต้องทำในตอนนี้ ชายหนุ่มคงจะลงไปค้นหาดูแล้ว

เมื่อพวกเขามาถึงชั้นใต้ดินของโกดัง มันก็กินเวลาไปกว่า 10 นาทีแล้ว ที่นี่ไร้ซึ่งทางออก ถ้าหากอยากจะออกไปจากที่นี่ มีแต่จะต้องขุดรูบนกำแพงขึ้นมาเองเท่านั้น หลังจากที่ฉู่เหินสังเกตการณ์อยู่สักพัก เขาก็พบเข้ากับวิธีการเข้าไปจากทางซากปรักหักพังที่ทับถมกันอยู่ตรงส่วนหนึ่งของกำแพง บริเวณนี้มีเศษขยะอยู่มากมาย มันเหมาะมากกับการแอบซ่อนอะไรบางอย่าง

สำหรับการทำลายชั้นดินความหนาน้อยกว่า 1 เมตร มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับพลังของฉู่เหินในปัจจุบัน เส้นทางที่ตรงหน้าเขามีมุมอับสายตามากมาย ถ้ามีคนยืนอยู่ในความมืดละก็ เขาคนนั้นจะสามารถหลบซ่อนจากสายตาผู้คนได้มากมายเลยทีเดียว

เพียงชั่วขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะทำลายกำแพง ทันใดนั้นฉู่เหินก็รู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าในระยะไกล เสียงฝีเท้านั้นเบามากจบเกือบไม่ได้ยิน!

ฉู่เหินมองออกไป เขาพบเข้ากับชายแก่ตรงหน้า ชายชรากำลังกวาดพื้นด้วยไม้กวาดในมือ หากเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีอะไรยุ่งยากเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากแต่ฉู่เหินกลับเห็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่ติดตามอยู่ข้างหลังชายแก่ผู้นั้นนี่สิ

มันสูงกว่า 2 เมตร มีผิวสีดำอ่อนและจุดแดงตามตัว แถมยังมีหนวดหมึกยาวที่มุมปากทั้งสองข้าง และขายาว 6 ขา การก้าวเดินของมันทำให้ฉู่เหินตกตะลึง

มันเป็นปีศาจที่ทำให้ทุกคนที่มองเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แท้จริงแล้วสัตว์ประหลาดตัวนี้ก็คือแมลงสาบตัวใหญ่ยักษ์!

“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย อะไรทำให้แมลงสาบตัวโตได้แบบนั้นกัน?” ฉู่เหินพึมพำกับตัวเองด้วยความหวาดกลัว โดยไม่พูดอะไรต่อ เขาหยิบดาบออกมากำไว้ในมือแล้วกรีดเพดานเหนือหัวเขาไปเล็กน้อย

ไม่ใช่แค่ฉู่เหินที่เห็นแบบนั้น โจวหู่เองก็เห็นแบบเดียวเช่นกัน เขาเองก็ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ซึ่งถ้าไม่มีฉู่เหินอยู่ด้วย ป่านนี้โจวหู่ก็คงจะกรีดร้องออกไปแล้ว

ฉู่เหินโบกมือให้เขาเร่งรีบขึ้นไป เพราะชายหนุ่มรู้สึกได้เลยว่าทางระบายน้ำที่พวกเขาอยู่ และชายแก่ตรงหน้าพวกเขา มันต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่น เพราะเพียงแค่เหลือบมองไปที่อีกฝ่าย พวกเขาก็รู้สึกขนลุกแล้ว

ชายหนุ่มสร้างรูขึ้นเหนือเพดานบนหัวของเขาด้วยดาบ จากนั้นก็ให้โจวหู่ขึ้นไปก่อน และเมื่อโจวหู่ขึ้นไปแล้ว ฉู่เหินก็ใช้กิ่งไม้สองอันที่อยู่แถวนั้นสอดมันไว้ใต้บล็อกเดิม ก่อนจะรีบพุ่งขึ้นไปทันที

หลังจากที่ขึ้นมาแล้ว ฉู่เหินก็รีบจัดแจงใช้เศษดินอุดกลับไปที่เดิมเพื่อไม่ให้มีใครสงสัย

ที่เขาทำแบบนี้เพราะเขาไม่อยากจะสู้กับใครมากนัก ชายหนุ่มไม่ค่อยชอบการมีปัญหา อีกอย่าง แถวนี้ก็อาจจะมีพวกกลุ่มแก๊งซ่อนอยู่ก็ได้ แน่นอนว่าฉู่เหินไม่อยากจะคิดอะไรไปไกล ดังนั้นเขาจึงลบความคิดดังกล่าวออกไปจากหัวอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มไม่ได้รู้เลยแม้แต่น้อยว่าสิ่งที่เขาทำในครั้งนี้ มันจะกลายเป็นปัญหาที่ติดตามตัวเขาไปในภายหลัง

Next

สุดยอดชาวประมง

สุดยอดชาวประมง

Status: Ongoing
ฉู่เหิน เด็กหนุ่มธรรมดาที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมง ทุกวันเขาจะออกไปหาปลาที่ทะเลกับพี่ชาย แต่วันนั้นก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น มีพายุไต้ฝุ่นขนาดใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองพยายามหนีจากพายุลูกนั้นอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่ทัน…ในขณะนั้นเองฉู่เหินรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขาทันใดนั้นก็มีแหปรากฎออกมาตรงหน้าเขาหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมดสติไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงพยายาบาลและโดยที่ตัวเขาเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่กลับกันกับพี่ชายของเขาที่อยู่ในห้องผู้ป่วยข้างๆ มีสภาพที่ขาหัก หรืออาจจะต้องเสียขาและพิการไปตลอดชีวิต ซึ่งค่ารักษาพยายาบาลของพี่ชายเขาไม่ใช่เงินน้อยๆ แล้วอย่างนี้ฉู่เหินจะทำยังไงต่อไป….

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน