บทที่ 198 จู่โจม[รีไรท์]
บทที่ 198 จู่โจม[รีไรท์]
โม่เจียวคิดไว้แล้วว่าจะมีงูกว่าหมื่นตัวตรงหน้าเธอ แม้มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายค่ายกลของอีกฝ่าย แต่มันก็พอจะถ่วงเวลาได้บ้าง อย่างน้อยมันก็น่าจะพอให้เธอหาช่องว่างเพื่อหลบหนีไปได้ เพราะยิ่งการต่อสู้เช่นนี้ยาวนานขึ้นเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งดึงดูดความสนใจของผู้อื่น ทำให้การหลบหนีนั้นยากลำบากยิ่งกว่าเดิมเท่านั้น
ทว่า เด็กสาวไม่เคยคิดมาก่อนว่าค่ายกลร้อยพิษของอีกฝ่ายนั้นจะใช้งานได้สองทิศทางแบบนี้ ถ้าจะให้บอกก็คือมันประกอบไปด้วยพิษขนาดใหญ่ 2 ชนิด นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างพิษหยินและพิษหยาง เมื่อ 2 สิ่งนี้รวมกันมันก็จะกลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่
ในเวลานี้โม่เจียวไม่อาจต่อกรได้เลย ด้วยเหตุนี้เธอจึงตกอยู่ในฝ่ายที่เสียเปรียบ ลำแสงจากค่ายกลของเธอเริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าถ้าแสงจากค่ายกลหายไป เด็กสาวคงไม่รอดแน่!
ค่ายกลนี้เป็นค่ายกลที่ต้องรักษาสมดุลเอาไว้ตลอดเวลา ดังนั้นจึงทำให้มันควบคุมค่อนข้างยากมากทีเดียว เพราะแบบนี้แสงสว่างจึงเริ่มจางหายไปอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นแบบนี้สีหน้าของโม่เจียวก็เปลี่ยนไป แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็แสดงท่าทางดีใจออกมา เพราะตอนนี้เด็กสาวรู้แล้วว่าฉู่เหินกำลังมา! ที่เธอรู้ก็เพราะพิษของอีกฝ่ายที่ค่อย ๆ ลดลงอยู่ในตอนนี้
นอกจากแมวนพเวทย์ของฉู่เหินแล้ว คงไม่มีสิ่งไหนที่จะสามารถดูดกลืนพิษได้รวดเร็วแบบนั้นอีกแล้ว เพราะแบบนี้จึงทำให้เด็กสาวคาดเดาได้เลยว่าฉู่เหินกำลังมาทางนี้ และสิ่งที่เธอต้องทำก็คือถ่วงเวลาเอาไว้จนกว่าฉู่เหินจะมาถึงตัวเธอ
กลับมาที่ด้านฉู่เหิน
แสงสว่างที่อยู่ตรงหน้าของฉู่เหินเริ่มหรี่ลงเรื่อย ๆ เขาจดจ้องไปยังด้านในอย่างจริงจัง ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเงามืดทึบนั่น แต่เขาก็พอจะเดาออกได้เลยว่าข้างในนั้นน่าจะมีคนจากตระกูลซ่างกวงและโม่เจียวอยู่ ดังนั้นฉู่เหินจึงตัดสินใจเรียกเอาแมวนพเวทย์ออกมา ก่อนจะสั่งให้เจ้าเหมียวเริ่มดูดกลืนพิษทั้งหมดนั่นออกไปทันที
แต่ทว่าหมอกพวกนี้ดูจะหนาเกินไป แม้แต่พลังของเจ้าแมวก็ไม่อาจลดมันได้อย่างรวดเร็วพอ ดังนั้นฉู่เหินจึงขอร้องให้มันไปดูดพิษรอบ ๆ ลำแสงนั่นแทน ตราบใดที่แสงไม่หายไป เขาก็เชื่อว่าทุกคนจะต้องไม่เป็นอะไรแน่
ตอนนี้มีเจ้าแมวคอยช่วยดูดกลืนพิษช่วยแล้ว โม่เจียวน่าจะยังปลอดภัยเพียงแค่ว่ามันต้องใช้เวลามากหน่อย
ฉู่เหินและจิ่วห่วน* แบ่งออกไปกันคนละที่ จิ่วห่วนซ่อนตัวเองในเงามืดเพื่อคอยดูดกลืนพิษเหล่านั้น ส่วนฉู่เหินจะไปดูรอบ ๆ พื้นที่เพื่อหาเจ้าของค่ายกลนี้ ถ้าเกิดว่าเจอตัวฉู่เหินก็จะฆ่ามันซะจะได้จบทุกปัญหา
*จิ่วห่วน(九幻) ชื่อเต็มแมวนพเวทย์ ซึ่งมีชื่อเล่นว่า เสี่ยวจิ่ว(小九)
หลังจากที่ฉู่เหินค้นหาไม่นาน เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าหมอกพิษที่อยู่ตรงหน้ามันดูไม่ธรรมดาเลย แม้มันจะดูยุ่งเหยิง แต่มันก็ทำงานแบบมีหลักการ พูดให้ถูกก็คือตำแหน่งการเคลื่อนที่ของมันมีระเบียบแบบแผน ยิ่งปล่อยไว้ พลังของมันก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นเท่าทวี
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติแน่นอน ที่สำคัญกว่านั้นก็คือการที่ฉู่เหินสัมผัสได้ถึงลมหายใจจากภายในหมอกพิษนี่ มันเป็นความรู้สึกที่เขาจำไม่เคยลืมเลือน เพราะมันคือความรู้สึกเดียวกับผู้คุมซอมบี้ นี่แสดงให้เห็นว่ามีคนกำลังควบคุมหมอกพิษอยู่แถวนี้!
ใครก็ตามที่เป็นคนทำค่ายกลนี้ ดูเหมือนว่าจะมีการเตรียมตัวมาดีพอสมควร เพราะงั้นครั้งนี้เขาต้องจัดการให้สิ้นซาก หลังจากคิดดูแล้ว ฉู่เหินก็โบกมือและเรียกพี่เสือกับแรดออกมา ก่อนจะสั่งให้พวกมันซุ่มโจมตีอยู่แบบนี้ เขาต้องการเซอร์ไพรส์สหายคนนี้สักหน่อย
หุ่นเชิดอย่างฉู่เฟิงและผู้อาวุโสปลาหมึกเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกของฉู่เหิน พวกเขาเองก็เตรียมตัวมาพร้อมแล้วสำหรับการดักฆ่า มีเพียงฉู่เหินเท่านั้นที่ออกตามล่าอีกฝ่าย เขาเชื่อว่าเขาจะหาอีกฝ่ายเจอแน่ ๆ
เนื่องจากการสร้างค่ายกลแบบนี้ต้องมีดวงตาที่คอยเอาไว้สอดส่อง ฉู่เหินคิดถึงจุดนี้จึงหันไปมองรอบ ๆ หลังจากค้นหาไม่นาน ชายหนุ่มก็เจอเบาะแสแล้ว! ไม่กี่นาทีเขาก็พบกับดวงตา*ถึง 10 จุด!
*ดวงตาของค่ายกล เปรียบเหมือนกล้องวงจรปิดที่มีคนเฝ้าอยู่เพื่อป้องกันคนมารบกวนค่ายกล
นี่ไม่ใช่ค่ายกลปกติ ฉู่เหินจึงอยากจะศึกษามันและเอาไปใช้ร่วมกับกับดักของเขา ถึงมันจะซับซ้อนแต่ก็ไม่ได้ยากเกินไป เขาใช่เวลาไม่นานก็มองความลับของค่ายกลออกแล้วเริ่มลอกเลียนแบบมันทันที
หลังจากที่ฉู่เหินเข้าใจค่ายกลอย่างถ่องแท้ เขามองไปที่ดวงตาสอดส่องจากนั้นฉู่เหินก็ใช้ดาบวงพระจันทร์ที่ไม่ได้ถูกใช้งานมานาน ผู้ที่ยืนอยู่ในใจกลางค่ายกลนี้ก็คือปีศาจในชุดคลุมสีดำ มันไม่ใช่ราชางูเซียงซีแต่เป็นเพียงทาสรับใช้
ฉู่เหินราวกับงูพิษที่ซ่อนตัวในเงามืด แม้ว่าชายหนุ่มจะสามารถแหกค่ายกลนี้เข้าไปตรง ๆ ด้วยวิชาของเขาได้ แต่เขาเองก็ต้องระวังตัวเหมือนกัน เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้อีกฝ่ายจะรับรู้ถึงการมาแล้วส่งสัญญาณเตือนไปยังจุดอื่น ๆ ซึ่งฉู่เหินกำลังคิดว่าจะจัดการแบบไหนที่มันง่ายที่สุด แต่ก็เกรงว่ามันจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
ชายในชุดคลุมสีดำดูเหมือนจะตื่นตัวมาก แม้ว่าจะซ่อนตัวอยู่แต่อีกฝ่ายก็ควบคุมดวงตามองไปรอบๆ อยู่ตลอดเวลา แต่ว่าแค่นี้หาฉู่เหินไม่เจอหรอกฉู่เหินพุ่งไปเหมือนลูกศรที่หลุดจากคันธนู!
ความเร็วของเขาราวกับแสง ชั่วพริบตาก็พุ่งเข้าถึงตัวอีกฝ่ายแล้ว ดาบวงพระจันทร์ถูกเหวี่ยงไปข้างหน้าอย่างนิ่มนวลและฟันเชือดลำคอของชายตรงหน้าอย่างเลือดเย็น
หลังจากที่เขาฟันไปที่ลำคออีกฝ่าย ฉู่เหินก็ทำการแทงทะลุหัวใจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เมื่อดาบวงพระจันทร์แทงทะลุหัวใจอีกฝ่าย ศัตรูตรงหน้าก็ตายตกโดยที่ยังไม่ทันได้กรีดร้องด้วยซ้ำ
หลังจากที่จัดการปีศาจตนนี้แล้ว ฉู่เหินก็ไม่ได้คิดจะทิ้งศพของอีกฝ่ายไว้ที่นี่ กลับกันเขาเรียกหม้อทองคำสามขาออกมาแล้วดูดศพอีกฝ่ายเข้าไป เพียงชั่วพริบตามันก็กลายเป็นสารอาหารที่อยู่หม้อปรุงยาของเขา!
หลังจากจัดการปีศาจในดวงตาสอดส่อง ฉู่เหินก็ไม่ลังเลที่จะเคลื่อนที่ไปยังดวงตาที่สอง และฉู่เหินก็ทำแบบเดียวกับที่นี่ คือจัดการทันที!
ในตอนนี้ฉู่เหินเหมือนกับผีสางที่ไร้ตัวตน ทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหวจะต้องมี คนตาย! ในตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรกับยมทูต เขาซ่อนตัวและลอบสังหารราวกับงูพิษที่ซ่อนตัวในความมืด ตราบเท่าที่เขายังมีโอกาสเขาจะจัดการ อีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล
ณ ใจกลางค่ายกลร้อยพิษ
มีสองคนกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ ทั้งสองใส่ชุดสีขาว คนหนึ่งดูแก่ชรามาก ทว่าชายแก่คนนี้ก็ไม่ธรรมดา เพียงแค่มองไปยังงูพิษที่รายล้อมรอบตัวเขาก็รู้สึกได้ถึงความน่าขยะแขยงแล้ว ใช่แล้ว เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากราชางูแห่งเซียงซีรุ่นก่อน
นอกจากนี้ ชายชรายังเป็นอาจารย์ของราชางูเซียงซีที่ถูกฆ่าตายโดยฉู่เหิน ตอนแรกเขาคิดว่าการแก้แค้นครั้งนี้ไม่ยาก แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขาบูดบึ้ง เขาพบว่าค่ายกลที่เขาตั้งไว้ทำงานช้าลงแต่มันไม่น่าเป็นไปได้เพราะว่า ผู้ควบคุมดวงตาค่ายกลเป็นทาสของเขา ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพวกมันต้องแจ้งเขาแล้วสิ!!
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าค่ายกลมีปัญหา ที่มีโอกาสมากที่เหล่าทาสจะตายไปแล้ว ทว่าชายชราก็ไม่ได้ใส่ใจการตายของพวกมันสักเท่าไหร่ เพราะความตายสำหรับพวกมันแล้วก็คือการเปลี่ยนร่างกายเท่านั้น ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากนั้น แน่นอนเขาเองก็เช่นกัน
ทว่า ชายชราไม่รู้ว่าถ้าเขาตายด้วยน้ำมือของฉู่เหิน เขาจะไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนร่างกายอีกเลย!!
คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาก็คือชายหนุ่มหน้าตาสดใส มีผมสีทองและดวงตาสีฟ้า ดูหล่อเหลาและน่าเกรงขาม มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ธรรมดา
จริง ๆ แล้วชายคนนี้ก็คือนักฆ่าแห่งดินแดนสวรรค์ตะวันตก เวนิส ไทเกอร์! ครั้งนี้ไทเกอร์มาที่จีนเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับราชางูเซียงซีเป็นหลัก สิ่งนี้ทำให้ราชางูรู้สึกมีความสุขมากเพราะไทเกอร์ไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย นับว่าเป็นผู้ช่วยที่ดีคนหนึ่งเลยทีเดียว!
