บทที่ 392 ซ่อนมาพันปี เพื่อรอมาตาย
บทที่ 392 ซ่อนมาพันปี เพื่อรอมาตาย
ในตอนที่พวกซอมบี้กำลังทำอะไรไม่ถูก จู่ ๆ พวกมันก็ถูกพามาในที่แปลกตา ก่อนที่เปลวไฟจะพวยพุ่งขึ้นจากพื้นดิน และในท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยสายฟ้าที่ผ่าลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ดูท่า ซอมบี้ขั้นราชันดาราพวกนี้จะถูกต้อนมาถึงทางตันเสียแล้ว
แม้ว่าพวกมันจะพยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่าพวกมันก็ไม่อาจต่อต้านการโจมตีเหล่านี้ได้อย่างต่อเนื่อง หลังจากทนรับการโจมตีครั้งแล้วครั้งเหล่า ในที่สุดพวกมันก็เริ่มแสดงอาการหอบเหนื่อยหายใจไม่ทัน ทำท่าราวกับจะตายเสียให้ได้ ทั้ง ๆ ที่เวลาพึ่งผ่านมาไม่ถึง 10 นาทีด้วยซ้ำไป!
กลับมาที่เมืองโบราณ สายตาของอาจารย์ซูกลับแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ว่าแล้วชายชราก็ดึงหน้ากากออก มันเผยให้เห็นถึงรูปร่างดั้งเดิมที่เป็นชายชราใบหน้าเหี่ยวย่น และเขี้ยว! ที่งอกยาวออกจากปาก เพียงเท่านี้ก็ทำให้คนที่เห็นถึงกับแผ่นหลังเย็นเฉียบแล้ว
“คุณเป็นใครกันน่ะ” ผู้ช่วยคนหนึ่งถามแบบนี้ออกไป
“ฉันเป็นใครนะเหรอ เอาเถอะ บอกไปคงไม่เสียหายอะไร แท้จริงแล้วฉันคือซอมบี้ผู้เป็นหนึ่งในแปดราชาผู้ก่อตั้งแรก ตลอดมาฉันได้หลบซ่อนอยู่ในเมืองโบราณ นายคิดว่าพวกเราซอมบี้จะไม่อยากได้เมืองโบราณเลยเหรอ” หลังพูดประโยคนี้จบ ชายคนนี้ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เพราะว่าก่อนหน้านี้ซอมบี้ชราได้ปิดการทำงานของค่ายกลตอนที่เปิดประตูเมืองไปแล้ว ทุกอย่างล้วนอยู่ในแผนการของเขา อีกไม่นานเมืองโบราณก็จะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา เผ่าพันธุ์ซอมบี้! แค่คิดถึงตรงนี้ซอมบี้ชราก็หัวเราะออกมาไม่หยุดแล้ว
“ดีใจตอนนี้ไม่ใช่ว่ายังเร็วไปหน่อยเหรอ!” ตอนที่ซอมบี้ชราหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จู่ ๆ ก็มีเสียงเย็น ๆ ดังขึ้นข้างหูของตน ดังนั้นอดีตอาจารย์ซูจึงหันไปมอง ก่อนที่มันจะพบว่าคนคนนั้นก็คืออากง และข้าง ๆ อากงก็ยังมีเหล่าชายชราที่พลังวรยุทธ์เทียบเท่ากับอากงอยู่ด้วย!
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในขั้นราชันดารา แต่ทั้งหมดก็อยู่ในขั้นทรราชดาราระดับสูง เมื่อเห็นอากงปรากฏตัว ในใจอาจารย์ซูก็พลันเต็มไปด้วยความสงสัย แต่พอเขามาคิด ๆ ดู คนเหล่านี้อยู่ในขั้นทรราชดาราระดับสูงเท่านั้น คิดว่าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้กัน?
“แก่แล้วยังไม่ยอมตายอีกนะ ทำไมไม่อยู่ในบ้านและตายไปเงียบ ๆ กัน วิ่งมาตายอะไรที่นี่ คิดว่าอาศัยพลังวรยุทธ์ของตาแก่อย่างพวกแกจะเป็นคู่มือฉันได้หรือไง?” สิ้นเสียงของอาจารย์ซู ซอมบี้ชราก็พลันโบกมือ ก่อนที่ด้านหลังของมันจะมีกองทัพนับร้อยปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน
คนเหล่านี้ปกติแล้วทำหน้าที่เป็นทหารอารักขา แต่ตอนนี้อยู่ ๆ พวกมันก็ดึงหน้ากากของตัวเองออก เปิดเผยใบหน้าที่เป็นซอมบี้ออกมา หลังจากเห็นลูกน้องนับร้อยคนของตัวเองปรากฏตัว อาจารย์ซูก็หัวเราะแล้วพูดว่า “เห็นหรือยังตาเฒ่า พวกแกสามารถคว่ำพวกมันได้ไหมล่ะ?!”
“ฉันวางแผนมานาน กะอีแค่ร่างแห้งเหี่ยวไม่กี่คน คิดเหรอว่าจะมาหยุดแผนการของฉันได้! ดูเหมือนว่าชีวิตแกจะน่าเบื่อไปหน่อยแล้ว!” ในตอนที่อาจารย์ซูกำลังหัวเราะ เสียงเสียงหนึ่งก็ได้ดังกระแทกเข้ามาในหู มองไปไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือฉู่ฉุนนั้นเอง
ฉู่ฉุนไปสร้างค่ายกลให้เสร็จเรียบร้อยก่อน ทั้งตอนนี้ซอมบี้ขั้นราชันดาราพวกนั้นก็ได้เข้าไปข้างในแล้ว เหลือทหารไว้หนึ่งหมื่นคนเฝ้าอยู่ที่นั่น จากนั้นเขาก็รีบนำทหารกลับมาสนับสนุนที่นี่ทันที พอมาถึงก็เห็นฉากที่อาจารย์ซูคนนั้นกำลังบ้าคลั่ง ดังนั้นเขาจึงอดพูดเสียดสีออกมาไม่ได้
อาจารย์ซูที่เห็นฉู่ฉุนมายืนข้าง ๆ ตน สายตาของซอมบี้ชราก็อดสั่นไหวเล็กน้อยไม่ได้ เจ้าซอมบี้รู้ดีว่าฉู่เหินที่เป็นนายพลนั้นเก่งกาจเรื่องการวางแผนขนาดไหน คนแบบนั้นไม่มีทางที่จะปล่อยให้น้องชายของตัวเองกระโจนเข้าหาอันตรายหรอก งั้นการที่ฉู่ฉุนปรากฏตัวที่นี่ไม่แน่ว่าจะอาจจะมีเบื้องหลัง ดังนั้นสายตาซอมบี้ชราจึงคลี่แคบลง
ในตอนนี้เอง อยู่ ๆ แมวสี่หางในอ้อมแขนของอากงก็กระโดดออกมา สี่เท้าที่เพิ่งแตะพื้นไม่ทันไรร่างกายก็ขยายใหญ่ ไม่กี่วินาทีก็ปรากฏร่างสูงหลายเมตรขึ้น อีกทั้งพลังวรยุทธ์ที่เจ้าเหมี๊ยวปล่อยออกมายังเป็นของผู้ใช้พลังขอบเขตที่สี่ ขั้นราชันดารา
หลังจากเห็นฉากนี้คิ้วของอาจารย์ซูก็ขมวดแน่นเป็นปม ในตอนนี้ซอมบี้ชราอดที่จะมองไปทางกำแพงเมืองอีกครั้งด้วยหัวใจสั่นรัวไม่ได้
ที่นั่น เจ้าซอมบี้ได้เห็นเข้ากับผู้ดูแลเมืองทั้งหมดที่มายืนรวมกัน พลังวรยุทธ์ของฉู่เหินแม้ว่าจะไม่ถึงขั้นราชันดารา แต่พลังของเขาก็เทียบเท่าได้กับขั้นราชันดารายอดฝีมือผู้หนึ่งเลยทีเดียว นั่นก็ทำให้ชายหนุ่มยากที่จะต่อกรได้ อีกทั้งในมือของฉู่เหินตอนนี้ยังมีกระบองอันหนึ่งที่ไร้เทียมทาน ซอมบี้ทุกตัวที่สัมผัสโดนต่างก็บาดเจ็บ ส่วนตนไหนที่โดนกระบองนั่นเข้าไป พวกมันก็ล้วนแต่ไม่รอดชีวิต
ถ้าเพียงเท่านี้ก็ช่างมันเถอะ ที่สำคัญคือชายหนุ่มคนนี้คนเดียวก็ล้มซอมบี้ขั้นราชันดาราได้ถึง 3 ตน นอกจากตัวฉู่เหินเองแล้ว ดาบคู่ของเสี่ยวชิงเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ทุกครั้งที่ฟันออกไป มันจะแฝงไปด้วยแสงเย็นยะเยือก ทั้งพลังทำลายล้างก็ยังรุนแรงมากทีเดียว อาศัยเธอคนเดียวก็สามารถขัดขวางซอมบี้ขั้นราชันดาราได้ถึง 3 ตนเช่นเดียวกัน
ในมือฮาวโยวที่ถือง้าวรูปจันทร์เสี้ยวระหว่างที่ไกวง้าว เขาสามารถรับมือกับซอมบี้ขั้นราชันดาราได้ถึ 2 ตนโดยไม่ต้องเปลืองแรง เนื่องจากเดิมการฝึกฝนของฮาวโยวนั้นมุ่งเน้นที่ไปความแข็งแกร่งอยู่แล้ว พอหลังจากเลื่อนขั้นเป็นราชันดาราได้ นั่นก็ยิ่งทำให้การโจมตีของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
ส่วนสัตว์ที่ชื่อว่าแรดเขาเดียว แค่เห็นร่างกายของมันที่พุ่งตรงเข้ามาก็ทำให้ซอมบี้ขั้นราชันดาราถึงกับต้องวิ่งหนีแล้ว ด้วยร่างกายที่ใหญ่โต และเสียงคำรามอันทรงพลัง ซอมบี้ที่พบเห็นหรือได้ยินก็ต่างพากันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต!
ส่วนสัตว์ร้ายพี่เสือนั้นไม่ต้องพูดมาก เจ้าเหมี๊ยวใหญ่นี่ตัวเดียวก็ฆ่าซอมบี้ขั้นราชันดารา 2 ตนตายพร้อม ๆ กันได้แล้ว และยังมีเวลามาสังหารกองทัพซอมบี้พวกนั้นอีกด้วย ระหว่างนั้นเจ้าเสือก็แวะไปจัดการซอมบี้ขั้นราชันดารา 2 ตน ก่อนที่จะแวะไปเล่นงานซอมบี้ตัวอื่น ๆ ต่อ
ทว่านอกจากมนุษย์ที่เข้าไปปะทะกับพวกซอมบี้ขั้นราชันดาราที่อยู่นอกเมืองแล้ว มันยังมีอีกสองตนที่หลบซ่อนอยู่
ขั้นราชันดาราที่หลบซ่อนตัวอยู่นั้นคือสัตว์มีปีก ตัวหนึ่งมีฝ่ามือทั้งสองข้างเป็นนกคีรีบูน นอกจากนี้ยังมีอีกตัวที่คล้ายนกกระเรียน เมื่อปรากฏกายก็จะเป็นบ่อเกิดหายนะของกองทัพซอมบี้ของพวกมันแน่นอน ต่อให้พวกซอมบี้ด้านนอกจะมีเยอะเท่าไร แต่มันก็คงเป็นเรื่องยากอยู่ดีที่พวกมันจะกอบกู้สถานการณ์การในตอนนี้ได้
พอเห็นฉากดังกล่าว ซอมบี้ชราก็กับต้องหลับตาลงพร้อมกับคิดว่าตนจะต้องรีบจัดการตรงนี้เพื่อไปสะสางในสนามรบเสียแล้ว
ในเวลาเดียวกันแมวนพเวทย์ก็ปรากฏกายออกมา นัยน์ตาของเจ้าแมวเปล่งแสงสว่างออกมา แสงสว่างที่ว่าสามารถพุ่งเจาะเกราะป้องกันของอาจารย์ซูไปอย่างไม่มีปัญหา!
อาจารย์ซูรู้สึกเพียงแค่อยู่ ๆ ก็เหมือนกับโลกพลิกกลับด้าน หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดูเปลี่ยนไป ราวกับว่าซอมบี้ชราไม่สามารถแยกทิศทางได้อีก ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแมวนพเวทย์ได้ใช้มนต์มายานั่นเอง!
ในตอนที่เจ้าซอมบี้กำลังงุนงงอยู่นั้น ทุกคนในที่นี้ก็พลันโจมตีใส่ซอมบี้ชราอย่างเหี้ยมโหดทันที หลังจากแยกไม่ออกบอกไม่ถูกว่าเป็นด้านหน้าหรือด้านหลังอยู่สักพัก ในที่สุดอาจารย์ซูก็ได้สติกลับมาแล้ว!
ยังไม่รอให้ซอมบี้ชรารู้เรื่องรู้ราว อาจารย์ซูก็เห็นแค่ตัวเองถูกโจมตีนับครั้งไม่ถ้วนทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ในตอนนี้เองเจ้าซอมบี้ทำได้เพียงขยับปากร้องอย่างน่าเวทนา ก่อนที่ต่อมาร่างกายของมันจะระเบิดสลายกลายเป็นหมอกควัน
ช่างน่าเศร้าจริง ๆ ที่ขั้นราชันดาราคนหนึ่งหลบซ่อนตัวมานานนับพันปี กลับไม่ทันได้ลงแรงก็ตายไปก่อนเสียแล้ว! ส่วนเพื่อนร่วมชะตากรรมของเจ้าซอมบี้ชราอีกนับร้อยตัวก็เช่นเดียวกัน พวกมันถูกตนเองก็ถูกรุมจู่โจมจนล้มตายตามไปติด ๆ
เมื่อเสร็จเรื่องตรงนี้แล้ว ฉู่ฉุนจึงมอบหมายให้อากงและคนอื่น ๆ เฝ้าเมือง เพราะตอนนี้เขายังมีเรื่องสำคัญยิ่งกว่าต้องไปทำ ดังนั้นจึงไม่อาจอยู่เฝ้าเมืองได้ เมื่อได้ยินดังนั้นอากงจึงโบกไล่ให้เขาไปเถอะไม่ต้องห่วง ก่อนจะสำทับบอกอีกว่า คนแก่อย่างพวกตนอยู่มานานแล้ววันนี้จะตากลมเล่นเสียหน่อย
