ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ – บทที่ 537 กลับตาลปัตร

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 537 กลับตาลปัตร

“น้องเจ็ด!” หนานชิงชิงรู้สึกโมโหวาบทันที “ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้”

ท่านอ๋องเจ็ด?!

ชายหนุ่มที่อยู่กับองค์หญิง คือท่านอ๋องเจ็ดงั้นรึ!

ฝูงชนก็โกลาหลขึ้นมาทันที ทุกคนต่างตะลึงงัน แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา

องค์หญิงกับกู้โม่เฟิงช่างดีเสียจริง ถึงอย่างไรเฉิงอ๋องก็เป็นรองแม่ทัพแห่งค่ายเสินเชื่อ ส่วนท่านอ๋องเจ็ดไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง!

ขณะนั้นเอง เสียงของกู้โม่เฟิงก็ดังขึ้น “ข้าบอกว่าออกไปให้หมดไง!”

เขาที่สวมเสื้อคลุมของกู้โม่หานเดินไปทางหนานชิงชิงด้วยความโกรธ เมื่อมองเห็นท่าทางไร้ยางอายของกู้โม่หลิงกับฉินมู่ไป๋พลันผงะ

เขากวาดตามองหนานชิงชิงอย่างไว เมื่อเห็นสีหน้าน่าเกลียดของนาง ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

ขณะเดียวกัน เขาก็ไล่ผู้คนโดยรอบออกไป ปิดประตู แล้วเอ่ยกับพวกองครักษ์ว่า “ไปแจ้งไท่จื่อกับผิงเซวียนอ๋อง!”

ทุกคนแทบจะไม่กล้าหายใจ ทยอยแยกย้ายไป เหลือเพียงหนานชิงชิงกับกู้โม่เฟิงเฝ้าหน้าประตู

ทั้งสองคนไม่ได้เอ่ยวาจาสนทนา หนานชิงชิงยืนอยู่กับที่ ทั้งร่างย่ำแย่ มืดมนขมุกขมัว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมฉินมู่ไป๋ถึงอยู่กับกู้โม่หลิงได้

แล้วหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานเล่า

นางมองไปทางองครักษ์ที่พานางมาทันที แต่กลับเห็นสีหน้าของเขางงงวยพอๆ กัน ความเยือกเย็นยิ่งหวาดผวากระวนกระวายใจ

หรือว่า หนานหว่านเยียนจะมองแผนนางออก แล้วเอาแมวดาวสับเปลี่ยนองค์ชาย1รึ

แต่ถ้าหากหนานหว่านเยียนมองแผนออก ทำไมถึงให้ฉินมู่ไป๋เสียตัวกันล่ะ

ในตอนนี้เอง ฉินอี้หรานกับกู้โม่หานคู่สามีภรรยาที่ได้รับข่าวก็รีบมา

หนานชิงชิงเห็นกู้โม่หานกับหนานหว่านเยียน ดวงตาก็แข็งค้าง จิตใจดิ่งลงอย่างรุนแรง

พวกเขา พวกเขาไม่ได้บุบสลายแม้แต่น้อย?!

องครักษ์ข้างกายชิวซวงกับหนานชิงชิงก็ตกใจมากเช่นกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ได้!

เห็นอยู่ว่าพวกเขาตกหลุมพลางเรียบร้อยแล้ว!

คนอื่นที่ไม่รู้สถานการณ์ ก็ทยอยทำความเคารพทั้งสามคนที่เพิ่งมา

“ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย ไท่จื่อเฟย ผิงเซวียนอ๋อง”

หนานหว่านเยียนกวาดตามองหนานชิงชิงที่ยืนอยู่หน้าประตู สีหน้านางน่าเกลียด และตกใจมากเช่นกัน

ตอนแรกหนานหว่านเยียนแยกไม่ออก ว่าหนานชิงชิงตกใจที่ทำไม่สำเร็จ หรือตกใจกับสถานการณ์ในตอนนี้กันแน่

กู้โม่หานจ้องมองกู้โม่เฟิง “เป็นอย่างไรแล้ว”

ฉินอี้หรานมองกู้โม่เฟิงด้วยท่าทางก้าวร้าว “ฮั่นเฉิงล่ะ นางอยู่ไหน”

กู้โม่เฟิงเหลือบมองห้องข้างหลัง ยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากในห้อง เห็นได้ชัดว่าลุกลี้ลุกลน และก่นด่าอย่างรุนแรง

“จะ เจ้าคนไร้ยางอาย เจ้าทำอะไรข้า? !”

สายตาฉินอี้หรานหดลงทันที ผลักกู้โม่เฟิงตรงประตูออกแล้วพุ่งเข้าไป

“ฮั่นเฉิง!”

นัยน์ตาหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานแข็งทื่อ แล้วก็ตามเข้าไป

ทันทีที่ทั้งสองคนเข้าห้องไป ก็เห็นฉินมู่ไป๋ร้องไห้สะอื้น เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย ตรงข้ามนางคือ กู้โม่หลิงเสื้อผ้ายุ่งเหยิง ทำอะไรไม่ถูก

ดวงตาหนานหว่านเยียนอึมครึมทันใด

กู้โม่หานก็ขมวดคิ้ว ดวงตาเรียวยาวเผยความเฉียบคม

“ฮั่นเฉิง” ฉินอี้หรานเห็นเช่นนี้ ก็รีบถอดเสื้อคลุม มาคลุมร่างฉินมู่ไป๋ความโกรธมหาศาลไหลโพยพุ่งออกมาจากหน้าตาของเขา มองทางกู้โม่หลิงด้วยสายตาคมกริบ “ฮั่นเฉิง มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!”

“พี่ ข้า…” ฉินอี้หรานมาแล้ว ฉินมู่ไป๋พลันปิดหน้าร่ำไห้ อย่างอัดอั้น อัปยศอดสูและโกรธเกรี้ยวแผ่ออกมาจากในใจไม่หยุด

“พี่ เป็นเขา เขาทำลายความบริสุทธิ์ข้า!”

กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนสบตากัน สีหน้าทั้งสองคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

โดยเฉพาะหนานหว่านเยียน ยิ่งจ้องมองกู้โม่หลิง

“น้องเจ็ดนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าควรอธิบายสักหน่อยมิใช่หรือ”

นางรู้ว่ากู้โม่หลิงถูกวางยา จึงวิ่งหนีนางไป แต่ทำไมเขาถึงไปทางฉินมู่ไป๋ได้อย่าง “แม่นยำ” กัน

ทั้งสองคนก็ได้มีอะไรกันแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงหนานหว่านเยียน ฉินมู่ไป๋ถึงพบว่าในห้องไม่ได้มีเพียงฉินอี้หราน หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานก็อยู่ด้วย

นางทั้งเสียใจทั้งขุ่นเคืองทันที ยิ่งเกลียดกู้โม่หลิงมากขึ้น และตบหน้ากู้โม่หลิงอย่างแรง “คนต่ำช้า สารเลว!”

เมื่อคิดว่าตบแค่นี้มันไม่พอ นางจึงยื่นมือทั้งสองข้างบีบคอกู้โม่หลิงอย่างแน่น ดวงดาแดงก่ำ “ข้าจะฆ่าเจ้า! ไปตายซะ!”

ฉินอี้หรานดึงฉินมู่ไป๋กลับมาอย่างรวดเร็ว โอบนางไว้ในอ้อมแขน “ฮั่นเฉิง ใจเย็นๆ”

คนที่พรากความบริสุทธิ์ของนาง ฉินมู่ไป๋จะฆ่าจริงๆ แน่ แต่คนตรงหน้ากลับเป็นองค์ชาย…

“พี่!” ฉินมู่ไป๋มองฉินอี้หรานทั้งน้ำตา ทั้งรู้สึกขุ่นเคืองและคับข้องใจมาก “เขาข่มเหงข้า! ทำไมข้าถึงฆ่าเขาไม่ได้!”

รอยตบบนใบหน้ากู้โม่หลิงฉายชัดเจนมาก ในที่สุดก็อดส่งเสียงไม่ได้ “องค์หญิงฮั่นเฉิงเมื่อครู่ เห็นชัดว่าเจ้าเป็นคน…”

ดวงตาฉินมู่ไป๋ทิ่มแทงกู้โม่หลิงดุจคมมีด “หุบปาก ยังจะพูดอีก!”

ด้วยสติสัมปชัญญะนางไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ จึงควบคุมตนเองไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นเพราะนางถูกวางยา ทั้งยังมีกลิ่นหอมยาแฝดอบอวลอยู่ในห้อง

กลับกัน บุรุษที่สติครบถ้วนเช่นกู้โม่หลิงกลับไม่เป็นสุภาพบุรุษ ไม่รู้จักต่อต้าน เอาแต่เอาเปรียบนาง…

ฉินอี้หรานถลึงตาด้วยความโกรธ จ้องมองกู้โม่หลิง“ท่านอ๋องเจ็ดกล่าวดีๆ ถึงฮั่นเฉิงจะนิสัยแก่นแก้ว ก็ไม่มีทางอิงแอบแนบชิดบุรุษส่งเดช ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องพรากความบริสุทธิ์ของนาง!”

กู้โม่หานเอ่ยเสียงขรึม “เจ้าเจ็ด อธิบายมา…”

(1) แมวดาวสับเปลี่ยนองค์ชาย หมายถึง การลอบสับเปลี่ยนอะไรบางอย่าง เอาของปลอมมาสับเปลี่ยนของจริง