ยากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 646
ทุกคนหันไปมองตามเสียงทันที เห็นเพียงลูกสาวคนโตของฮ่องเต้องค์ใหม่ องค์หญิงอานผิงเดินเข้ามาอย่างโมโห
ทุกคนรู้สึกเบื่อหน่ายกับคำพูดของนาง แต่จะทำตัวมิมีมารยาทก็มิได้“คารวะองค์หญิงอานผิง”
เมื่อเห็นเจ้าเกี๊ยวน้อยอยู่อย่างปลอดภัยดี หัวใจของหนานหว่านเยียนก็สั่นอย่างบ้าคลั่ง
นางมองไปที่ลูกสาวที่มิได้เจอมาสองเดือน หางตาเปียกชื้น เดิมทีเจ้าเด็กน้อยมีใบหน้ากลมๆ แต่ตอนนี้มีกลมเช่นนั้นแล้ว มิมีนางอยู่ เจ้าเด็กน้อยต้องลำบากมากเป็นแน่
นางอยากจะพุ่งเข้าไปกอดลูกสาวที่แสนอบอุ่นของนาง แต่กลับถูกเฟิงยางห้ามเอาไว้
เฟิงยางเอ่ยเสียงเบา:“จวิ้นจู่ มิได้”
หนานหว่านเยียนบีบมือแน่น หัวใจของนางเต็มไปด้วยความปั่นป่วน แต่กลับทำได้เพียงห้ามตัวเองไว้ มิกล้าเอ่ยเสียงออกมา
และเจ้าเกี๊ยวน้องมองมิเห็นหนานหว่านเยียน ทำได้เพียงกัดฟันมองผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มกลุ่มนี้ กำปั้นน้อยๆ ทุบไปมาที่หน้าอก อกสั่นไหวขึ้นลงไปตามอารมณ์ที่รุนแรงของนาง
นางจ้องมองไปที่หญิงแปลกหน้าพวกนี้อย่างดุเดือด โดยเฉพาะกับหยุนอี่ว์โหรว ยื่นมือชี้ไปที่หยุนอี่ว์โหรวและเอ่ยว่า“นั่นเป็นที่ที่ท่านแม่ข้านั่งได้คนเดียวเท่านั้น! เจ้าลงมานะ!”
“พวกเจ้า พวกเจ้าออกไปให้หมด! นอกจากท่านแม่ของข้า ใครคิดอยากจะมาเป็นแม่ข้าก็มิได้ทั้งนั้น!”
หัวใจของหนานหว่านเยียนบีบแน่น
คนพวกนี้มิได้ง่ายต่อการจัดการ เจ้าเกี๊ยวน้อยออกหน้าแทนนางเยี่ยงนี้ เกรงว่าจะโดนรังแกได้ง่าย
และหยุนอี่ว์โหรวดูจะโมโหแล้ว เห็นได้ชัดว่ากำลังหาเรื่องเจ้าเกี๊ยวน้อย ดวงตาของนางฉายแววอำมหิตและโหดร้าย
แต่นางเห็นว่ามิมีสาวใช้อยู่ด้านหลังเจ้าเกี๊ยวน้อยนี่เลย ทำให้รู้ได้ว่าเจ้าเกี๊ยวน้อยแอบหนีออกมาอีกแล้ว
นางทำหน้าตกใจ ปกป้องท้องน้อยๆ ของตนเองไว้แน่น“องค์หญิงอานผิง ท่านทำให้น้องชายตกใจแล้ว”
ปี้หยุนดุเกี๊ยวน้อยด้วยท่าทางที่หยิ่งยโส“องค์หญิงอานผิง ในวังมิสามารถที่จะวิ่งเล่นและโหวกเหวกโวยวายตามใจตนเยี่ยงนี้ได้!”
“และอีกอย่าง บัดนี้เหนียงเหนียงได้ตั้งครรภ์ ในท้องนั้นอาจจะเป็นน้องชายหรือน้องสาวในอนาคตของท่าน หากตกใจจนเป็นอะไรไป ท่านรับผิดชอบมิไหวหรอก!”
มิว่าในใจของเกี๊ยวน้อยจะรู้สึกแย่เพียงใด อย่างไรเสียนางก็ยังเป็นเด็ก ได้ยินคำตำหนิที่รุนแรงของปี้หยุน ก็อดมิได้ที่จะรู้สึกน้อยใจ
นางกัดริมฝีปากแน่น กะพริบดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา มองไปที่สายตาของคนรอบข้างที่ทั้งเหน็บแนมและเห็นใจ นางก็ยังคงดื้อรั้นพูดกับหยุนอี่ว์โหรว“ข้ามิฟังข้ามิฟัง! น้องชายน้องสาวอะไรกัน ข้ามิยอมรับทั้งนั้น!”
“ข้าจะมีท่านแม่เพียงคนเดียวตลอดไป จะมีเพียงซาลาเปาน้อยเป็นน้องสาวเพียงผู้เดียวเท่านั้น! พวกเจ้าอย่าพยายามจะมาแทนที่ท่านแม่ข้าเลย!”
เอ่ยจบ นางก็ได้วิ่งไปด้านข้างทันที โบกมือน้อยๆ ของนาง ทำให้ดอกไม้ที่ได้รับการดูแลอย่างดีในสระบัวดูเละเทะไปหมด
เกี๊ยวน้อยระบายความโกรธและมองไปที่ดอกไม้ที่น่าสงสารอย่างเสียใจ และได้หันไปตะโกนใส่หญิงพวกนั้นที่กำลังตกใจ“พวกเจ้า พวกเจ้ามิได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการเลือกนางสนมอะไรนี่!”
เสด็จพ่อทำไมถึงได้หาผู้หญิงมากมายเยี่ยงนี้ ทั้งเฟ้นหามาเพื่อแทนท่านแม่ล่ะ!
ท่านแม่พึ่งจะจากไปเพียงสองเดือนเอง! พ่อที่แย่! พ่อที่แย่!
เห็นเกี๊ยวน้อยทำลายสถานที่นี้เละไปหมด ทันใดนั้นเจียงหรูเยว่ก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้าทันที
เดิมทีนางก็มิได้ชอบหนานหว่านเยียน แน่นอนว่านางต้องมิชอบลูกของหนานหว่านเยียนไปด้วย อีกทั้งหนานหว่านเยียนหญิงเลวนั้นก็มิอยู่แล้ว ลูกของนางก็เป็นเพียงดอกไม้ป่าที่ให้ผู้คนเหยียบย่ำนั่นแหละ
นางแสร้งออกหน้าแทนหยุนอี่ว์โหรว มองไปที่เกี๊ยวน้อยอย่างเยาะเย้ย“องค์หญิงอานผิง แม้ว่าท่านจะเป็นองค์หญิงใหญ่ แต่ก็มิควรทำตัวมิมีการศึกษาเช่นนี้”
“ในวังเป็นสถานที่อันสูงส่งเพียงใด จะอนุญาตให้ท่านมาป่าเถื่อนที่นี่ได้เยี่ยงไร อ้อ หม่อมฉันลืมไป ท่านมิมีแม่คอยอบรมตั้งนานแล้ว ถึงว่าล่ะ เด็กป่าเถื่อนเยี่ยงนี้ ถึงแม้จะเกิดมาดิบดีเพียงใด มิมีแม่ก็ล้วนเป็นเด็กป่าเถื่อนที่มิมีกฎเกณฑ์!”
