ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 177
จื่ออานเข้าไปในครัวและเริ่มทำอาหาร
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เซียวท่าและซูชิงยังคงออกไปข้างนอกเสมอ จากนั้นทั้งสามก็พูดคุยกันในห้อง แม้ว่านางจะไม่ได้ยินทั้งหมด แต่ก็พอจะจับต้นชนปลายข่าวนั้นจนรู้ว่าตอนนี้สถานการณ์ในเมืองหลวงนั้นตึงเครียดมาก
เมื่อวานได้ยินที่เซียวท่าพูดว่าได้เริ่มปฏิบัติการขึ้นแล้ว จื่ออานไม่รู้ว่าพวกเขาปฏิการอะไร แต่ต้องอันตรายอย่างแน่นอน อาการบาดเจ็บของมู่หรงเจี๋ยก็ยังไม่หายเลย หากต้องกลับไปเสี่ยงอันตรายอีก ในฐานะที่เป็นหมอนางไม่ยินยอมอยู่แล้ว แต่ว่านางไม่มีอำนาจหรือเหตุผลที่จะหยุดยั้ง
เซียวท่าไปเอาสุรา ส่วนซูชิงก็เข้ามาช่วยจื่ออานฆ่าปลา
จื่ออานถาม “แม่ทัพซู ข้าได้ยินที่พวกท่านคุยกันว่าอ๋องหนานหวายกลับมาเมืองหลวงแล้ว เขาไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ ของท่านอ๋องเหรอ? ทำไมดูเหมือนพวกท่าน…จะไม่ชอบเขา?”
ซูชิงขอดเกล็ดปลาและกล่าว “มันก็เหมือนกับที่มหาเสนาบดีเซี่ยเป็นพ่อของท่าน แล้วท่านชอบเขาไหม?”
จื่ออานไม่พูดต่อ ใช่ มีบางคนที่มีศักดิ์เป็นญาติพี่น้องกัน สายเลือดเดียวกัน แต่ใจไม่ได้เป็นหนึ่งเดียว เหมือนไม่ใช่ญาติ
ในหัวใจของเซี่ยหวายจุน ลาภยศ และเส้นทางในราชสำนักภายภาคหน้าของเขาสำคัญกว่าทุกสิ่ง ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นญาติคนไหนเขาก็สามารถใช้ประโยชน์ หรือแม้กระทั่งสังเวยชีวิตของพวกเขาได้
เขารักเซี่ยหว่านเอ๋อ แต่ก็ใช้นางเพื่อให้เข้าหาองค์รัชทายาทเหมือนกันมิใช่หรือ?
เมื่อนึกถึงเซี่ยหลิน หัวใจของนางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนนี้ซูชิงไม่ได้ระแวดระวังอะไรนางอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงพูดต่อไป “ตอนนี้ทุกคนในเมืองหลวงต่างคิดว่าท่านอ๋องสิ้นพระชนม์แล้ว และทุกขั้วของอำนาจพยายามที่จะยึดตำแหน่งการปกครอง อ๋องหนานหวายกลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ ก็เนื่องด้วยเหตุนี้นั่นเอง”
“”ช่างเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่” จื่ออานกล่าว
ซูชิงยักไหล่ “ก็ดี ทุกคนไม่ต้องมีเรื่องปิดบังกันไว้ใจซึ่งกันและกัน ตอนนี้พ่อของท่านสนิทกับไท่ฟู่มาก ดูเหมือนว่าน้องสาวของท่านจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระชายาเอกขององค์รัชทายาทแน่นอนแล้ว”
จื่ออานไม่แสดงความคิดเห็น
จากสถานการณ์ที่นางรู้ในตอนนี้ การอภิเษกสมรสขององค์รัชทายาทมู่หรงเฉียวกับเซี่ยหว่านเอ๋อจะต้องอยู่ในวาระการประชุมอย่างแน่นอน แม้ว่าฮองเฮาจะไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่อาจแตกหักกับมหาเสนาบดีเซี่ยในเวลานี้ได้
ซูชิงกล่าวต่อ “สถานการณ์ในเมืองหลวงน่ะ ท่านยังเป็นหญิงสาวที่อ่อนเยาว์มองไม่ออกหรอก แต่ถ้าต่อไปท่านต้องแต่งเข้าจวนอ๋อง ข้าจะบอกท่านเกี่ยวกับสถานการณ์ในจวนให้ฟัง ท่านอยากฟังไหม? หากอยากฟัง สุราหอมหมื่นลี้ของคืนนี้ ท่านเก็บไว้ให้ข้าเป็นการส่วนตัวเสียหน่อย”
จื่ออานลับมีดให้บาง ๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมา “ตกลง”
ซูชิงลดเสียงลงและพูดต่อ “เรื่องส่วนตัวนี้ให้เซียวท่ารู้ไม่ได้นะ เพราะเขาจะแอบดื่มมัน”
“ได้” จื่ออานลับมีดอย่างรวดเร็ว และคราวนี้นางก็ต้องใช้ตัดซาซิมิ แต่ตัดไม่ได้ซูชิงยังคงพูดมากต่อไป นางจึงต้องตัดซูชิงออกไปก่อน
ซูชิงได้ยินนางรับปาก ก็กล่าวต่อ “ท่านอ๋องยังไม่มีพระชายาเอกท่านรู้หรือไม่ แต่กลับมีพระชายาเซ่อ พระชายาซุนเซ่อผู้นี้มีคนชักใยอยู่เบื้องหลัง นางเป็นหลานสาวฟูเหรินของเหลียงไท่ฟู่ เขาไม่ได้ต่อต้านท่านอ๋องของเราเพียงวันสองวัน ดังนั้นสถานะจริง ๆ ที่พระชายาซุนเซ่อผู้นี้อยู่ในจวน แม้ท่านจะไม่ฉลาดมากนักก็น่าจะเดาถูก นางแค่มาสืบข่าวภายในจวน ท่านอ๋องของพวกเราไม่เคยชายตามองนางเลย”
“ถ้าไม่ชอบ เหตุใดไม่ส่งนางออกไปล่ะ” จื่ออานไม่ได้สนใจการมีอยู่ของชายาซุนเซ่ออยูแล้ว แต่รู้สึกว่าด้วยนิสัยของมู่หรงเจี๋ย ถ้าเขารู้สึกขัดหูขัดตานาง เขาก็ไม่อาจทนอยู่ในจวนนั้นได้
“พูดถึงขนาดนีท่านยังไม่เข้าใจใช่ไหม? ชายาซุนเซ่อเข้ามาเป็นไส้ศึก ส่งออกไปจะไปสนุกอะไร บางครั้งท่านก็ต้องให้นางนำข่าวออกไปบ้าง”
จื่ออานเมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็เข้าใจในทันที ให้เป็นไส้ศึกอยู่ข้างกาย เผื่อว่าวันนึงจะใช้ประโยชน์จากนางได้
มู่หรงเจี๋ยผู้นี้ใช้ประโยชน์จากทุกอย่างได้อย่างดีที่สุด ช่างเป็นบุคคลที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเสียจริง
“ความสัมพันธ์ระหว่างท่านอ๋องกับกุ้ยไท่เฟยเป็นอย่างไร?” จื่ออานอยากรู้เรื่องนี้มากขึ้น เพราะนางมีความสงสัยในใจ
ฉากที่กุ้ยไท่เฟยแสดงในวังตอนนั้น แตกต่างจากตอนที่อยู่ที่จวนแม่ทัพหรือแม้กระทั่งตอนที่อยู่จวนอ๋องมากนัก ทำให้นางคิดว่ากุ้ยไท่เฟยไม่อยากให้มู่หรงเจี๋ยฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บยังไงยังงั้น
