ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 241
จื่ออันเอ่ยออกมา “ป้าหลานยู่มิจำเป็นต้องไป ถึงไปก็เชิญไม่ได้หรอก ข้าได้สั่งแม่นมหยางแล้ว วันนี้ท่านแม่จะไม่ไปที่ใดทั้งสิ้น นางแค่ต้องการจะพักผ่อนอยู่ในห้อง”
หากเป็นเยี่ยงนี้ในอดีตแล้ว ท่านแม่จะออกหรือไม่ออกจากห้อง ก็มิมีผู้ใดใส่ใจ วันนี้ยืนกรานที่จะให้นางออกมา มิใช่มีแผนการอะไรรออยู่รึ?
แผนการดี ๆ เช่นนี้ จักต้องมีการแสดงเกิดขึ้น แต่ผู้ที่คอยกำกับนี้ มิอาจจะเป็นฮูหยินผู้เฒ่าได้ จะต้องเป็นนางเท่านั้น
ฮูหยินผู้เฒ่าหรี่ตาจ้องมองไปที่จื่ออัน “ทำไม วันนี้เจ้าจะมายั่วโมโหข้ารึ?”
จื่ออันเผยรอยยิ้ม “จื่ออันมิใช่ทำตามคำขอของฮูหยินผู้เฒ่า เพื่อมาอวยพรวันเกิดให้แก่ฮูหยินผู้เฒ่ามิใช่หรือ? เมื่อครู่จื่ออันก็อวยพรให้ฮูหยินผู้เฒ่าอายุยืน อายุยืนเป็นร้อยปี”
“เป็นถึงนายหญิงของจวน วันนี้มีแขกมากมาย นางกลับไม่ปรากฏตัวออกมา?” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยออกมาด้วยอารมณ์โกรธ
จื่ออันมองไปยังหลิวซื่อ “เหล่าเด็ก ๆ ในบ้านท่านลุงรอง ก็มิได้มามิใช่หรือ? แม้แต่อนุภรรยาของท่านลุงรองก็ได้หามาไม่”
“หยิ่งยโสซะจริง” หลิวซื่อเมื่อได้ยินคำนี้แล้ว ดวงตาเบิกกว้างพร้อมทั้งกล่าวด้วยความโกรธว่า “พวกนางล้วนเป็นอนุภรรยา ลูก ๆ เป็นลูกอนุภรรยา จะมาเทียบกับแม่ของเจ้าได้เยี่ยงไร? นอกซะจากเจ้าต้องการจะบอกว่าแม่ของเจ้าจริง ๆ แล้วก็คือนุภรรยา? ไม่ผิดหรอก นางไม่ออกมาตอนนี้ก็เพราะว่านางเปรียบได้แม้กระทั่งอนุภรรยา เป็นเพราะนางทำตนเอง”
นางคิดว่าใช้วิธีการนี้สร้างความอัปยศอดสูให้แก่จื่ออันแล้วจะทำให้จื่ออันรู้สึกอับอาย เป็นถึงฮูหยินและบุตรสายตรงกลับถูกผู้อื่นเหยียดหยามเปรียบกับอนุภรรยา ช่างเป็นความอัปยศอันยิ่งใหญ่
แต่จื่ออันกลับเผยรอยยิ้ม “ตำแหน่งของท่านแม่ข้าอยู่ในจวนแห่งนี้ เปรียบได้ดั่งอนุภรรยาหรือไม่? แม้แต่อนุภรรยาก็มิอาจเปรียบได้ ทาสรับใช้ทั้งหลายล้วนสามารถขี่บนศีรษะของนาง กลั่นแกล้งนางได้ นีjเป็นวิธีปฎิบัติของจวนมหาเสนาบดี พวกท่านมิใช่คุ้นเคยกันมานานแล้วรึ? ทำไมต้องเอะอะโวยวายกันใหญ่โตเยี่ยงนี้? ”
“เจ้ามันนางแพศยา!” หลิวซื่อเอ่ยดูถูก
จื่ออันลุกยืนใบหน้าหมองคล้ำอยู่ด้านข้าง มิได้เอ่ยอันใดออกมา
ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใจออกมา จึงได้กล่าวว่า “มากินบะหมี่กันก่อน แล้วค่อยออกไปต้อนรับแขกให้ข้า”
หลิวซื่อฟังคำฮูหยินผู้เฒ่าแล้วก็มิได้ส่งเสียงออกมา ได้แต่จ้องเขม็งไปยังจื่ออัน ปล่อยนางไปชั่วคราว
หลังจากที่กินบะหมี่แล้ว จึงค่อย ๆ มีแขกทยอยกันเข้ามา
วันนี้ได้เตรียมงานเลี้ยงตอนเที่ยงเอาไว้ที่สวนดอกไม้
เมื่อวานทาสรับใช้ยุ่งกันทั้งวัน เพื่อประดับตกแต่งทั้งสวนนี้ ตามต้นไม้ประดับประดาด้วยโคมไฟสวยงาม โคมไฟก็ติดอักษรอวยพรอายุยืนไว้ รื่นเริงกันอย่างยิ่ง
แต่ในมุมของจื่ออันแล้ว เหมือนกับเรื่องขบขันเรื่องหนึ่งในใต้หล้านี้ เหมือนดังที่เซียวท่ากล่าวไว้ จวนมหาเสนาบดีนี้ยิ่งหน้าไม่อาย จัดงานวันเกิดนี้เพื่อจุดประสงค์บางอย่างที่อำพลางไว้
แขกเริ่มที่จะทยอยกันมา จื่ออันและเซี่ยหว่านเอ๋อ เซี่ยฟางเอ๋อกำลังทักทายเหล่าคุณหนูของจวนใหญ่ แต่มิค่อยมีผู้ใดสนใจจื่ออันนัก เพราะชื่อเสียงของนางในเมืองหลวงมิค่อยจะดีนัก เหล่าคุณหนูในเมืองหลวง ต่างมองจื่ออันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
คุณหนูเหล่านี้ยังรู้สึกว่าร่วมกันแสดงออกเยี่ยงนี้จะกระทบถึงนาง
เรื่องตลกของเซี่ยจื่ออันแพร่ไปในหมู่คุณหนูจวนขุนนางโดยทั่ว
