ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 495
พระสนมอี๋ไม่รู้เรื่องอะไร และก็รู้ว่าฮองเฮากำลังมา จึงกล่าว “หม่อมฉันกราบทูลลาเพคะ”
“ไปเถิด” หวงไท่โฮ่วโบกให้นางไปได้
หลังจากที่พระสนมอี๋จากไปแล้ว หวงไท่โฮ่วก็อดที่จะกล่าวอย่างรู้สึกผิดหวังไม่ได้ “เจ้าบอกข้าหน่อยสิ เซี่ยจื่ออันผู้นี้ มีความสามารถอันใดถึงทำให้ผู้อาวุโสของราชวงศ์ประเมินนางสูงนัก? ก่อนหน้านี้ข้าเองก็คิดว่านางแตกต่างจากคนอื่น แต่ดูท่าแล้วตอนนี้ นางก็แค่ต้องการให้อาเจี๋ยคอยหนุนหลังก็เท่านั้น”
ซุนกงกงยิ้มขึ้นมา “หวงไท่โฮ่ว หูฮวนสี่ผู้นี้หลบเลี่ยงองค์รัชทายาทมาโดยตลอด ครั้งนี้จงใจนัดหมายให้เขาออกมาพบ และทำให้เกิดเรื่องใหญ่โต ท่านคิดว่าเรื่องนี้มีใครชักใยอยู่เบื้องหลังกันเล่า?”
“เจ้าจะบอกว่า เรื่องทั้งหมดนี้เป็นแผนการของนางอย่างนั้นหรือ?” หวงไท่โฮ่วกล่าวถาม
ซุนกงกงกล่าว “เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ไม่ยาก”
หวงไท่โฮ่วลองคิดไตร่ตรองดูอย่างช่วยไม่ได้ “หากนางเป็นคนทำ เช่นนั้นก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว อย่างไรเสียก็ทำให้ข้าได้มีข้ออ้าง”
“ความจริงนางทำไปก็เพื่อให้ท่านได้มีข้ออ้าง เรื่องพระราชเสาวนีย์ยังต้องให้ท่านจัดการ ใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? เพราะฮองเฮาก็ได้พระราชทานงานอภิเษกลงไปแล้ว อยากยกเลิกการอภิเษกนี้ ยังต้องให้ท่านออกหน้าจัดการให้อยู่ เซี่ยจื่ออันสร้างบันไดให้ท่านแล้ว ท่านก็แค่เดินไปตามบันไดนั้นก็พอ”
หวงไท่โฮ่วพยักหน้า “อืม ก็มาดูกันว่าฮองเฮาจะพูดว่าอย่างไร เนื้อหมูชิ้นใหญ่อย่างจวนมหาเสนาบดีกำลังจะเข้าปากนางแล้ว ย่อมไม่ปล่อยไปอย่างง่ายดายเป็นแน่”
“ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว ตอนนี้แม้ว่ามหาเสนาบดีเซี่ยจะถูกท่านอ๋องกดไว้อยู่ แต่ว่าเขามีพวกเยอะ ฮองเฮาคงจะไม่ปล่อยไปง่ายดายหรอกพ่ะย่ะค่ะ ยังเก็บเขาเอาไว้ใช้งานได้อีกเพราะยังมีประโยชน์”
ทั้งสองคนพูดพลาง ก็ได้ยินเสียงบอกว่าฮองเฮาเสด็จแล้ว
หวงไท่โฮ่วไม่รอให้นางถวายบังคม แต่กล่าวตำหนินางในทันที “ดูสิ เจ้าหาผู้หญิงแบบไหนให้องค์รัชทายาทกัน? นางไร้เหตุผลและโหดร้ายถึงเพียงนี้ ข้ากำลังจะมีพระราชเสานีย์เห็นด้วยกับการอภิเษกในครั้งนี้ลงไป กลับเกิดเรื่องที่เสื่อมเสียเช่นนี้ เจ้าช่วยบอกข้าหน่อยสิ ข้ายังต้องมีพระราชเสาวนีย์ลงไปอีกหรือไม่?”
ก่อนที่ฮองเฮาจะมาเข้าเฝ้าก็คิดไว้อยู่แล้วว่าหวงไท่โฮ่วจะต้องกำลังไม่สบอารมณ์อยู่เป็นแน่ แต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะทรงกริ้วถึงเพียงนี้ ไม่ทันได้เตรียมคำพูดอะไรมา ได้แต่ถอนหายใจไปเบา ๆ “เสด็จแม่โปรดระงับโทสะด้วยเพคะ หม่อมฉันเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่านางจะเป็นคนเช่นนี้”
“ตอนนี้เล่าเจ้าคิดจะทำเช่นไร เจ้าได้มีพระราชเสาวนีย์ลงไปแล้ว หากข้าจะยกเลิก ก็จะเป็นการไม่ให้เกียรติฮองเฮาเช่นเจ้าอีก”
ฮองเฮาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เสด็จแม่ก็น่าจะรู้ว่าในตอนนี้นั้น เรื่องนี้อาจจะไม่ได้เป็นความจริงทั้งหมด มิสู้ให้หม่อมฉันไปหาความจริงก่อนดีหรือไม่เพคะ?”
หวงไท่โฮ่วรู้อยู่แล้วว่านางจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ นางเองก็ไม่รีบร้อนอะไร อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็ได้เกิดขึ้นมาแล้ว อีกทั้งก็มีคนจงใจวางแผนไว้อยู่แล้ว จะทำให้แผนการล่มไม่ได้
“เจ้าไปตรวจสอบให้กระจ่าง หากนางมีความผิดตบตีผู้อื่นบนถนนจริง ก็ให้ทางศาลาว่าการตัดสินตามเห็นสมควร” หวงไท่โฮ่วกล่าวเสียงดัง
ฮองเฮาได้แต่ตอบรับ “เพคะ หม่อมฉันจะไปถามใต้เท้าเหลียงผู้เป็นเจ้าเมืองให้กระจ่าง”
หลังจากที่ฮองเฮาไปแล้ว ก็ไม่ได้ไปหาท่านเจ้าเมืองเพื่อถามหาความจริง นางรู้อยู่แล้ว ด้วยนิสัยของเซี่ยหว่านเอ๋อ นางทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่กลับเป็นทางฝั่งของหูฮวนสี่ ที่ดูแปลกไปหน่อย เดิมทีท่านราชครูไปเป็นพ่อสื่ออยู่หลายครั้ง แต่ตระกูลหูก็มีข้ออ้างมาหลบเลี่ยงตลอด โดยเฉพาะหูฮวนสี่ผู้นั้นที่หลบหน้าหลบตาด้วยแล้ว จู่ ๆ ตอนนี้กลับเป็นคนเชิญเขาเอง ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โต ช่างทำให้คนรู้สึกสงสัยได้จริง ๆ
ฮองเฮาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วสั่งให้คนไปตามแม่นมหยางกับพานตานเข้าวังมา เพื่อถามถึงการเคลื่อนไหวของเซี่ยจื่ออันเล็กน้อย
แม่นมหยางตอบฮองเฮาไปตามตรงว่า ตอนนี้เซี่ยจื่ออันซ่อนตัวอยู่ เพราะคาดการณ์ไว้ว่าเรื่องโรคระบาดนี้จะทำให้นางเดือดร้อน ดังนั้นนางจึงต้องซ่อนตัวไว้ก่อน
ฮองเฮาไม่เชื่อใจแม่นมหยาง จึงได้ถามพานตานต่อ
พานตานกล่าว “ที่แม่นมพูดมาทั้งหมดล้วนเป็นความจริง เซี่ยจื่ออันออกไปจากจวนมหาเสนาบดีแล้วจริง ๆ หลบซ่อนตัวอยู่ในเรือนเล็กของตระกูลเฉิน และจากการตามสืบของกระหม่อม นางไม่ได้ติดต่อกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหูเลยพ่ะย่ะค่ะ”
ฮองเฮากล่าวอืม มองไปที่แม่นมหยางแล้วกล่าวถาม “เซี่ยจื่ออันกับเซี่ยหว่านเอ๋อสองคนนี้ไม่ลงรอยกัน แต่ว่าช่วงนี้ไม่ได้ยินข่าวว่าทั้งสองทะเลาะกันบ้างเลย เจ้าอยู่ในจวนรู้เรื่องอะไรอีกหรือไม่?”
ในตอนนี้เองที่แม่นมหยางเล่าเรื่องที่หลานยู่กับเซี่ยหว่านเอ๋อร่วมมือกันทำร้ายกุ้ยหยวนให้ฟัง ทั้งยังจงใจปิดบังเรื่องที่ขายเสี่ยวซุนให้กับโรงเหล้าเดือนค้างอีก ซึ่งพานตานไม่ทราบเรื่องนี้ ดังนั้นคำพูดนี้ของแม่นมหยางจึงไม่ทำให้ฮองเฮารู้สึกสงสัย
แน่ชัดแล้วว่าเซี่ยจื่ออันไม่ได้ร่วมมือกับหูฮวนสี่ ฮองเฮาจึงรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ดูท่าหูฮวนสี่คงอยากจะสนิทสนมกับองค์รัชทายาทจริง ๆ?
