ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – บทที่ 44 ไล่ตามความสนใจของเธอเป็นเวลาหกปี

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 44 ไล่ตามความสนใจของเธอเป็นเวลาหกปี

เนลล์รีบพิมพ์ตอบกลับอีกรอบ

[ลองดูที่ตัวประกอบหญิงคนที่สอง ฉันคิดว่าบทบาทนี้เหมาะกับเธอมาก เธอไม่มีบทบาท เท่านักแสดงสมทบหญิงคนแรกและนักแสดงนำหญิง แต่เธอมีบุคลิกที่สดใสและบทบาทของเธอก็เป็นที่สะดุดตา หากเธอแสดงได้ดี ผลกระทบจะไม่แย่เมื่อเทียบกับสองบทบาทแรก]

ตอนนั้นเองที่ลูซี่ได้ดูรายละเอียดของชิ้นส่วนของหญิงสนับสนุนคนที่สอง เธอตอบกลับข้อความของเนลล์ หลังจากนั้นประมาณสิบนาที

[พี่เนลลี่ ฉันดูแล้วและฉันชอบตัวละครนี้ แต่ฉันจะได้รับผลงานใหญ่ขนาดนี้ได้ไหม?]

เนลล์โค้งริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม

[เธอต้องศึกษาบทอย่างละเอียดเท่านั้น ส่วนที่เหลือให้ฉันจัดการเอง]

[โอเค ขอบคุณพี่เนลลี่มากค่ะ]

เมื่อเนลล์คุยกับลูซี่เสร็จแล้วเธอก็วางโทรศัพท์และนั่งครุ่นคิดบนโซฟา

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็หยิบแล็ปท็อปและป้อนชื่อของ แกเร็ธ ลีย์ เธอไม่คุ้นเคยกับเขามากนักและความเข้าใจของเธอที่มีต่อเขาก็ จำกัด เฉพาะงานของเขาในฐานะผู้กำกับเท่านั้น แม้ว่าจะดูไม่น่าเชื่อถือในการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลจากอินเทอร์เน็ต แต่เนลล์ก็ไม่มีทางเลือก

โชคดีที่แกเร็ธ มีชื่อเสียงมากจนสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับเขาได้มากมาย เมื่อเนลล์กรอกข้อมูลที่เธอต้องการความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับผู้กำกับอยู่ที่ 70 ถึง 80% ในขณะที่เนลล์กำลังดูรายละเอียดโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอรับสายอย่างไม่เป็นทางการซึ่งมาจากเจเน็ต

“เนลลี่คืนพรุ่งนี้แกว่างไหม? แกไปกับฉันได้ไหม”

เนลล์ยิ้ม “แกไม่มีการถ่ายทำหรือ? แกจะไปไหน?”

เจเน็ตหยุดชั่วคราวสองวินาทีก่อนที่เธอจะตอบด้วยความรู้สึกผิด

“ฉันขอลาพรุ่งนี้ พรุ่งนี้จะมีการแข่งขันรถแข่งในเขตชานเมืองทางตะวันออกและฉันอยากจะดูมัน”

นิ้วของเนลล์หยุดอยู่บนทัชแพด

“รถแข่ง?”

“อืม”

เนลล์มองไปที่คอลัมน์เกี่ยวกับงานอดิเรกของแกเร็ธ จากนั้นเธอก็ยิ้มและตอบว่า

“ตกลง!”

……

วันถัดไป เนลล์เลิกงานทันทีที่เธอทำงานในมือเสร็จ เจเน็ตมาถึงแล้วและเธอรออยู่ในรถ เนลล์ไปที่ชั้นใต้ดินเพื่อเอารถของเธอออกมาและเมื่อเธอขับรถออกไปเจเน็ตก็ลงจากรถยนต์สีดำแล้วรีบไปราวกับโจร

หลังจากที่เจเน็ตเข้าไปในรถของเนลล์แล้วเธอก็ยังคงตรวจสอบสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสังเกตเห็นเธอ จากนั้นเธอก็โบกมือให้กับผู้ช่วยของเธอซึ่งอยู่นอกรถ

“ถ้าแกกลัวขนาดนั้นแกจะไปดูการแข่งขันรถทำไม? จะดีกว่าไหมถ้าแกยังคงถ่ายทำร่วมกับนักแสดงและทีมงานอยู่” เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เจเน็ตหยิบกระจกบานเล็กออกมาจากกระเป๋าและตอบกลับเธออย่างไม่มีความสุข ขณะดูการแต่งหน้าของเธอว่า

“ใครบอกว่าฉันกลัว? ฉันไม่ได้หนีปาปารัสซี่ ดังนั้นพวกเขาจะพูดว่าฉันทุ่มเทไม่พอไม่ได้? น้องสาวของคุณคือผู้หญิงที่ดูเหมือนไร้เดียงสาและใจดีอยู่ในรายการฮอตฮิตเกือบทุกวันไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอป้อนน้ำเย็นเพื่อถ่ายภาพโดยไม่คำนึงถึงสภาพร่างกายของเธอหรือเพราะเธอเสียชีวิตเนื่องจากความเหนื่อยล้าจากการทำงาน ฮึ!” เธอทำหน้าเบื่อหน่ายและกล่าวเสริมว่า

“มาตรฐานสำหรับนักแสดงหญิงที่ทุ่มเทได้ถูกกำหนดไว้แล้วและเนื่องจากว่าฉันเป็นคู่ต่อสู้ของเธอฉันจะไม่ปกป้องภาพลักษณ์ของฉันได้อย่างไร” เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ กระนั้นเซลีนก็เป็นเช่นนั้นมาโดยตลอด ไม่ว่าเธอจะอยู่ข้างในอย่างไร เธอก็แสดงให้เห็นด้านที่อ่อนโยนสวยงามและทุ่มเทของเธอต่อสาธารณชนเสมอ

เนลล์ก็ชินแล้ว

หลังจากนั้นเธอก็ขับรถตรงไปยังชานเมือง เมื่อพวกเขาเกือบจะถึงสถานที่แข่งรถเจเน็ตก็ดึงแขนเสื้อของเธอ

“เนลลี่ลองดูฉันที ว่าโอเคไหม การแต่งหน้าของฉันโอเคไหม? วันนี้ชุดของฉันสวยไหม?”เนลล์จ้องมองเธออย่างตกตะลึง

“แก…กินยาผิดหรือเปล่า?”

เจเน็ต “ … ”

ไม่กี่วินาทีต่อมาเนลล์ก็เข้าใจว่าเจเน็ตเป็นอะไร

ตั้งแต่ตอนที่เจเน็ตโทรหาเธอในวันนี้เนลล์สามารถบอกได้ว่าเธอกระตือรือร้นและวิตกกังวลมาก โดยปกติแล้วเจเน็ตจะมั่นใจในรูปลักษณ์ภายนอกของเธอ แต่เธอได้ทำการแต่งหน้าใหม่ตลอดการเดินทางของพวกเขา เนลล์สงสัย ‘เธอถามฉันด้วยซ้ำว่าเธอดูสวยไหม?

‘โอ้พระเจ้า! เจเน็ตคนงามที่ดูประหม่า กำลังขอให้คนอื่นเห็นด้วยกับความงามของเธอจริงหรือ!

‘นี่เป็นการแสดงบุคลิกภาพที่บิดเบือด หรือความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมหรือไม่?’

เจเน็ตยิ้มเจื่อนราวกับสังเกตเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของเธอเช่นกัน เธอบิดมุมเสื้อของเนลล์หลังจากนั้นสักพักและอธิบายว่า

“วันนี้เขามา” เนลล์เบิกตากว้างขณะที่เธอสะดุ้ง

เจเน็ตไม่จำเป็นต้องเปิดเผยว่า “เขา” คือใครเพราะเนลล์รู้แล้ว

ท้ายที่สุดพวกเขาสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นและในที่สุดพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนซี้กัน พวกเขาบอกกันและกันในทางปฏิบัติทุกอย่างและไม่ค่อยเก็บความลับจากกันและกัน

นอกจากนี้การที่เจเน็ต แอบชอบรุ่นพี่แจ็คแมน นั้นเป็นประเด็นร้อนเมื่อหกปีที่แล้วดังนั้นทุกคนจึงตระหนักดีอยู่แล้ว

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ จากการเป็นหญิงสาวที่กระตือรือร้นเอาใจ และหยิ่งผยองของครอบครัวที่มีอิทธิพล มาเป็นสุภาพสตรีที่เงียบสงบสงวนไว้และสง่างาม ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงคิดว่าการซุบซิบเกี่ยวกับเธอเป็นเพียงผลจากการกระทำที่หุนหันพลันแล่นในช่วงวัยรุ่นของเธอข่าวจึงกระชับลงเมื่อเวลาผ่านไป

ที่บอกว่ามี แต่เนลล์เพื่อนสนิทของเจเน็ตเท่านั้นที่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังมีที่อยู่ในใจเธอและมันก็อยู่ที่นั่นมาตลอด ผู้คนมักพูดกันเสมอว่าผู้ชายที่จะไล่ตามผู้หญิงเป็นเรื่องยาก แต่ผู้หญิงจะไล่ตามผู้ชายได้ง่าย อย่างไรก็ตามในขณะที่เจเน็ตติดตามความสนใจของเธอมาเป็นเวลาหกปีไม่เพียง แต่เธอไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น แต่พวกเขาก็ยังห่างกันมากขึ้น

เนลล์อดไม่ได้ที่จะกลืนความคิดนั้น ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงที่จอดรถแล้ว เนลล์จอดรถแล้วหันไปมองเจเน็ต เธอรวบผมที่ยุ่งเหยิงของเธอเล็กน้อยและยืดสร้อยคอให้ตรง

จากนั้นเธอก็พิจารณาเจเน็ตอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าที่ตรง เมื่อทำเสร็จแล้วเธอก็เอื้อมมือไปหยิบลิปสติกในกระเป๋าและส่งให้เจเน็ต

“เปลี่ยนสีปาก! แกจะดูอ่อนลงในสีนี้” เจเน็ตรู้สึกไม่พอใจ “ฉันดูอ่อนลงแล้ว!”

“อืมแล้วแต่แก แต่สีนี้น่าจะถูกใจเขามากกว่า” เจเน็ตมีพิรุธ

เธอถามด้วยความสงสัยในขณะที่เธอรับลิปสติก “จริง ๆ เหรอ?”

“อืม เชื่อฉัน ฉันรับประกันได้เลย!” เจเน็ตไม่ลังเลอีกต่อไป เธอเช็ดลิปสติกออกด้วยทิชชู่เปียกจากนั้นก็ทาลิปสติกสีใหม่ในขณะที่มองในกระจก เมื่อเธอทำเสร็จแล้วเธอก็รู้ว่าสีใหม่นั้นเข้ากันได้ดีกับการแต่งหน้าและเครื่องแต่งกายของเธอในวันนี้ เธอยิ้มสดใสทันทีและเอนตัวไปกอดเนลล์

“เนลลี่ขอบคุณ” เนลล์กำมือแน่นและให้กำลังใจเธอด้วยรอยยิ้ม “ดีที่สุด! ไปไปไป!”

“อืม ฉันจะทำให้ดีที่สุดแน่นอน! ฉันจะพยายามเอาชนะหนุ่มหล่อให้เร็วที่สุด!” หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกจากรถ สถานที่จัดงานเต็มไปด้วยผู้คนและมีผู้เข้าร่วมการแข่งขันมากขึ้นในคืนนี้เพราะทั้งหมดแปดทีมจะแข่งขันกัน โดยตอนนี้กองเชียร์และกรรมการได้เข้ามาแล้วรวมถึงแฟน ๆ จำนวนหนึ่ง แฟน ๆ ส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มและหญิงแต่ละคนถือธงเล็ก ๆ หรือแบนเนอร์ และพวกเขาก็ส่งเสียงโห่ร้องขณะยืนอยู่ในโซนของตน

ในทางกลับกันนักแข่งไม่ปรากฏตัว พวกเขาน่าจะปรากฏเฉพาะเมื่อการแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น เจเน็ตเพียบพร้อมในขณะที่เธอสวมหน้ากากและหมวกแก๊ป เธอก้มหัวลงขณะดึงเนลล์เข้าไปในฝูงชนและรีบหาทางไปยังโซนด้านหลังทีมแข่งรถ

“เนลลี นี่คือทีมของ เลียม แจ็คสัน และเขาเป็นคนที่สร้างมันขึ้นมา พวกเขาคว้าแชมป์มากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันระดับท้องถิ่นหรือระดับนานาชาติดังนั้นพวกเขาจึงทำได้ดีมาก!” เนลล์พยักหน้าให้เธอ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งสังเกตเห็นพวกเขาเมื่อเธอหันไปมองและเธอถามพวกเขาอย่างเป็นมิตรว่า

“คุณเป็นแฟนของเลียมด้วยหรือเปล่า”

เนลล์รู้สึกโง่และเธอพยายามหาคำตอบทันทีโดยไม่ต้องเปิดเผยอะไร

โดยไม่คาดคิดเจเน็ตเอาชนะเธอและตอบว่า “ใช่ ใช่! คุณมีธงพิเศษหรือเปล่า? คุณให้เราคนละอันได้ไหม?”