ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 47 การต่อสู้เพื่อปกป้องตำแหน่ง
ตามเงื่อนไขของกาเร็ธถ้าพวกเขาแพ้อีกครั้งพวกเขาจะต้องประสบกับความพ่ายแพ้อีกปีเท่านั้น
หากพวกเขาชนะไม่เพียง แต่จะป้องกันตำแหน่ง ทีมม้ามืดจะมีนักแข่งที่ยอดเยี่ยมคนใหม่ ด้วยเหตุนี้ม้ามืดจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาเป็นเวลาอย่างน้อยห้าปี
หลังจากผ่านไปห้าปีหน้าใหม่และพรสวรรค์ที่สดใหม่จะเข้ามาแทนที่จุดว่างตามธรรมชาติ ดังนั้นจึงไม่สำคัญว่าเนลล์จะอยู่หรือไม่ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงคนแก่และฉลาดกว่า!
เนลล์ไม่มีทางถอยกับสิ่งที่กาเร็ธเสนอ
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเนลล์มีความกล้าพอที่จะเดิมพันตั้งแต่แรกทำไมเธอถึงกลัว? เธอยิ้มและยื่นมือออกไป
“ตกลง!”
“ตามนั้น!”
เมื่อพวกเขาไฮไฟว์ซึ่งกันและกันการเดิมพันจึงถูกกำหนดขึ้น ผ่านไปครึ่งชั่วโมงรอบสุดท้ายกำลังจะเริ่มขึ้น
นักแข่งจากทีมแข่งรถทั้ง 3 ทีมเดินทางมาที่สนามแข่ง แต่เมื่อทุกคนเห็นผู้หญิงแปลกหน้า ในชุดแข่งที่เป็นตัวแทนของทีมม้ามืด แทนที่จะเป็นกาเร็ธ พวกเขาก็ตกใจ
‘เธอเป็นใคร?’
‘ทำไมเธอถึงสวมชุดของทีมม้ามืด?’
‘ม้ามืดเปลี่ยนนักแข่งหรือเปล่า?’
เลียมตะลึงเล็กน้อยเมื่อเขาจำเนลล์ได้ เขาขมวดคิ้ว
เนลล์เดินเข้ามาหาเขาและโบกมือให้เขาด้วยรอยยิ้ม
“รุ่นพี่แจ็ค แมน ไม่เจอกันนาน สวัสดีค่ะ!”
เนื่องจากพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาสามปี เลียมจึงรู้จักเนลโดยธรรมชาติ เขาไม่เพียง แต่รู้จักเธอ เขารู้ว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผู้หญิงคนนั้น เลียมขมวดคิ้วและมองไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็ถามด้วยเสียงทุ้มว่า
“ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?” เนลล์ยักไหล่และแสดงท่าทางไร้เดียงสา
“ฉันมาเพื่อแข่ง!” ใบหน้าของเลียมมืดลงทันที ห่างออกไปไม่ไกลเจเน็ตก็สังเกตเห็นเนลล์ด้วย
เธอเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อเธอก็เดินผ่านฝูงชนและวิ่งไปหาเนลล์ทันที
“เนลลี่ แกกำลังทำอะไรอยู่? หยุดหลอกเล่นได้แล้ว รีบมากับฉัน!” เจเน็ตกังวลมาก แต่เธอก็ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเนลล์ขณะที่เธอพยายามดึงเธอกลับมา
เมื่อเลียมเห็นเจเน็ตเขาจำเธอได้ทันทีแม้ว่าเธอจะซ่อนตัวอยู่หลังเนลล์ในหมวกและหน้ากากก็ตาม ใบหน้าที่มืดมนอยู่แล้วของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที
เนลล์แอบจับตาเจเน็ตขณะที่เธอมองเลียมอย่างใจเย็น
“ทำไม? คุณไม่แปลกใจที่เห็นฉันรุ่นพี่แจ็คแมน? คุณไม่กลัวการแข่งขันใช่ไหม?” เลียมยิ้มเยาะ
เขาหันหลังเดินจากไป
“พี่แจ็คแมนคุณจะไปไหน? เราจะไม่แข่งขันกันเหรอ?” เลียมแสดงออกอย่างเย็นชา
“เธอไม่ได้มาจากทีมม้ามืด เนื่องจากกาเร็ธ ไม่มีความกล้าที่จะเข้าร่วมการแข่งขันรอบนี้จึงไม่นับ”
‘อะไรนะ?’
ทุกคนงุนงง เนลล์ขมวดคิ้ว แต่พูดออกมาดัง ๆ
“เลียม แจ็คแมน ใครบอกว่าฉันไม่ใช่สมาชิกของม้ามืด? ฉันไม่สามารถเข้าร่วมในนาทีสุดท้ายได้เหรอ? ในทางกลับกันคุณอาจจะกลัวจนอาย ถ้าคำพูดเกี่ยวกับคุณว่าหนีจากการต่อสู้ครั้งนี้แพร่กระจายออกไป?”
เลียมหยุดชะงัก เขาหันไปมองเนลล์อย่างเย็นชา
เนลล์รีบพูดต่อ
“แล้วเราจะเดิมพันกันยังไง? ถ้าฉันแพ้ในวันนี้ ทีมม้ามืดจะลาออกจากการแข่งขันและจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันในประเทศอีกต่อไป แต่ถ้าฉันชนะ…”
เธอหยุดชั่วคราวและดึงเจเน็ตไปด้านหน้า หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มพร้อมกับเหล่ตา
“คุณจะต้องทานข้าวกับเพื่อนของฉัน คุณคิดว่ายังไง?”
เสียงหัวเราะและผิวปากดังขึ้นในอากาศทันทีที่เธอพูดจบ เจเน็ตหน้าแดงทันที
เธอก้มหัวลงและพยายามปกปิดใบหน้าของเธอด้วยหมวกของเธอขณะที่เธอพูดว่า
“เนลลี่ฉันจะไม่ทานข้าวกับเขา หยุดพูดเลยนะ!” เนลล์กัดฟันตอบเบา ๆ
“เป็นผู้ใหญ่กว่านี้ได้ไหม มีโอกาสทานอาหารร่วมกันดีกว่าหลบหลังอยู่ท่ามกลางแฟน ๆ เสมอไป อาจจะมีจุดประกายแห่งความรักระหว่างคุณและรักข้างเดียวอันยาวนานของคุณเป็นจริงก็ได้ เจเน็ตคนสวย!”
ใบหน้าของเจเน็ตเปลี่ยนไป เธอหน้าซีดเผือดเมื่อความคิดเข้าครอบงำจิตใจของเธอ
เบื้องหลังพวกเขาสมาชิกจากทีมม้ามืดรู้สึกไม่สบายใจ ืเมื่อได้ยินว่าพวกเขาอาจต้องเลิกแข่ง มีคนก้าวไปข้างหน้าในขณะที่เขาต้องการหยุดยั้งเนลล์แต่กาเร็ธหยุดเขาไว้ กาเร็ธแสดงออกขณะที่เขามองไปที่เนลล์
“ฉันเชื่อใจเธอ ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ล้อเล่นเกี่ยวกับอนาคตของทีม” ด้วยเหตุนี้สมาชิกคนอื่น ๆ จึงสามารถอดกลั้นไว้ ในขณะที่พวกเขาระงับความไม่พอใจ
ในอีกด้านหนึ่งเลียมมองไปที่เจเน็ตอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาได้ยินคำแนะนำของเนลล์ คิ้วของเขาทำให้เขาดูเฉยเมยและเขาก็แสดงความรู้สึกดูถูกขณะที่เขาพูดว่า
“เธออยากทานข้าวกับฉันเหรอ?” เจเน็ตตัวสั่น
เนลล์ไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของเจเน็ต เธอให้กำลังใจเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอในขณะที่เธอดึงแขนของเธอ
“เพื่อนรักนี่เป็นช่วงเวลาสำคัญอย่าอายสิ!” ในที่สุดเจเน็ตก็เงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองชายตรงหน้าเธอ
ชุดสูทสีน้ำเงินเข้มของเขาเสริมรูปร่างที่สูงและผอมบางของเขาเช่นเดียวกับขายาวของเขา คิ้วของเขาทำให้เขาดูเย็นชาและเอาแต่ใจ
เจเน็ตเม้มริมฝีปาก เธอใช้เวลาสักพัก แต่เธอก็บังคับตัวเองให้กล้าหาญ
“แล้วถ้าฉันต้องการล่ะ? บะ บอกฉันสิ! คุณกล้าแข่งขันหรือเปล่า?”
แม้ว่าเธอจะรวบรวมความกล้า แต่เธอก็พูดติดอ่างเพราะเธอขาดความมั่นใจและประหม่า เลียมมีปฏิกิริยาราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกขบขัน
เขาหัวเราะเยาะอีกครั้งและมองไปที่เจเน็ตอย่างเยาะเย้ยจากนั้นเขาก็เดินไปที่รถพร้อมกับหมวกกันน็อคในมือ นั่นหมายความว่าเขาเห็นด้วยกับการเดิมพัน ผู้คนที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ส่งเสียงโห่ แม้ว่าเจเน็ตจะสวมหมวกและหน้ากาก แต่ก็ไม่ยากที่จะจินตนาการได้จากสายตาของเธอและรูปร่างที่ดูดีของเธอ เดาได้เลยว่าเธอเป็นคนสวย
ในสนามแข่งมันเป็นศึกของฮอร์โมนเสมอ ผู้หญิงเป็นเหมือนรถแข่งที่ดีและเป็นเป้าหมายที่ผู้ชายต้องการพิชิตมากที่สุด เจเน็ตจับมือของเนลล์แน่นสั่นสะท้านเพราะความกังวลใจ
เมื่อชายคนนั้นเดินผ่านเธอไป เธอก็ได้ยินเสียงเบา ๆ แต่เย็นชาดังมาจากเหนือหัวของเธอ
“คุณจะไม่มีโอกาสนี้อีกแล้ว!” ใบหน้าของเจเน็ตกลายเป็นสีขาวราวกับแผ่นกระดาษ
เนื่องจากเสียงเชียร์เสียงดังในสถานที่จัดงานและเลียมลดเสียงลง เจเน็ตเป็นคนเดียวที่ได้ยินเขา แม้แต่เนลล์ที่อยู่ถัดจากเจเน็ตก็ไม่รู้ว่าชายคนนั้นพูดอะไร
เมื่อเห็นว่าเจเน็ตดูไม่ค่อยดีเนลล์ก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า
“เกิดอะไรขึ้นกับแก? มีอะไรหรือเปล่า?” เจเน็ตส่ายหัว
“ฉันสบายดี เนลลี่แกไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขันขับรถ แกแน่ใจเหรอว่าแกโอเค?” เธอกังวล เนลล์ตบไหล่เธอด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ต้องกังวลแค่รอรับประทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนกับผู้ชายในฝันถอะ!” หลังจากนั้นเธอสะบัดผมอย่างมั่นใจและสวมหมวกกันน็อคจากนั้นเธอก็เดินไปที่รถแข่งของเธอ
เมื่อนักแข่งเข้ารับตำแหน่งนกหวีดก็เป่าและการแข่งขันเริ่มขึ้น รถแข่งสามคันวิ่งด้วยความรวดเร็วออกไปในเวลาเดียวกัน แต่เลียมก็ได้รับการจัดอันดับให้เป็นที่หนึ่งในเวลานั้น
เนลล์ตามหลังเลียมอย่างต่อเนื่องและเธอก็ผ่านอุปสรรคบางอย่างไปได้อย่างราบรื่นในขณะที่เธออยู่ใกล้ ๆ เขาตลอดเวลา พวกเขาสองค่อย ๆ แซงหน้านักแข่งเป็นอันดับสามอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเลียมสังเกตเห็นรถที่อยู่ข้างหลังเขาผ่านกระจกมองหลังเขาก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้
