ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 67 การเฉลิมฉลองครบรอบงานโรงเรียนมัธยม
บาดแผลบนใบหน้าของเนลล์ไม่ได้ร้ายแรงอะไรแพทย์จึงปล่อยให้เธอออกไปหลังจากตรวจร่างกายและทายาลงไป
ทันทีที่เธอออกไปเธอก็เห็นกิดเดียนยืนอยู่ที่โถงทางเดิน เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรขณะที่เขาอยู่หันหลังอยู่
เมื่อเธอร้องเรียกชายคนนั้นก็หันกลับมา
“ตอนนี้คุณดีขึ้นไหม?” เนลล์พยักหน้าและเห็นว่าเขากำลังถือโทรศัพท์อยู่จึงถามว่า
“คุณกำลังโทรศัพท์อยู่หรือเปล่า?”
“อืม” กิดเดียนจ้องมองใบหน้าของเธออย่างระมัดระวังสักพัก
“ยังเจ็บอยู่ไหม?”
“ไม่แล้ว” ยาที่หมอให้เธอได้ผลดีมาก มันเย็นและสดชื่นบนผิวของเธอและความเจ็บปวดก็หายไปในไม่ช้า
ในที่สุดกิดเดียนก็รู้สึกโล่งใจ ทั้งสองคนไปที่ เคลียวอเตอร์ วิลล่า เพื่อทานอาหารค่ำตามแผนที่วางไว้
ในอีกด้านหนึ่งลิลี่ ยังคงตกใจเมื่อรู้ว่าเนลล์อยู่กับ กิดเดียน ลีย์ จริงๆ เธอถือตัวเองอยู่ในระดับสูงมาโดยตลอดและดูถูกเนลล์เมื่อพวกเขาเรียนหนังสือ
หลังจากนั้นเมื่อคนที่เธอชอบ เจสัน มอร์ตัน ถูกเนลล์พรากจากเธอไปเธอก็ยิ่งเกลียดชังเธอมากขึ้น โชคดีที่เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัวเจนนิงส์เนลล์ ก็เปลี่ยนจากการเป็นผู้หญิงที่สูงและมีอำนาจมาเป็นสุนัขหลงทางที่ไม่สามารถกลับบ้านได้ นั่นทำให้ลิลี่รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
จากนั้นเมื่อเธอได้ยินจาก เฮย์ลีย์ มอร์ตัน ว่าเจสันเลิกกับเนลล์เธอก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากขึ้น อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยคิดว่าเนลล์จะปีนขึ้นไปถึง กิดเดียน ลีย์ ได้จริงๆ
ลิลี่ไม่สามารถคิดดีได้ไม่ว่าเธอจะพยายามอย่างไร หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ในที่สุดเธอก็โทรหา เซลีน เจนนิ่งส์
“เฮ้เซลีน เธอกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้?
“เธอกำลังพักผ่อนอยู่เหรอ? โอ้มันก็ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่อยากจะถามอะไรคุณบางอย่าง”
ลิลี่เล่าให้เซลีนฟังว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอพบเนลล์ในร้านในบ่ายวันนั้น แน่นอนว่าเธอซ่อนความจริงที่ว่าเธอถูกตบและบอกเพียงว่าเธอเห็นเนลล์กับผู้ชายที่ดูเหมือน กิดเดียน ลีย์ เซลีนค่อนข้างแปลกใจกับการโทรของลิลี่
อย่างไรก็ตามเธอจะไม่ปล่อยโอกาสที่จะทำให้เรื่องยากสำหรับเนลล์ไปอย่างแน่นอน เธอพูดตะกุกตะกักทางโทรศัพท์และบอกลิลี่เกี่ยวกับวิธีที่เนลล์เลิกกับเจสันและได้คบหากับกิดเดียน ลีย์ทันที จากนั้นเธอก็ถอนหายใจ
“จริงๆแล้วมันก็ดีถ้าเนลล์ได้อยู่ร่วมกับคุณชายลีย์ เพราะเธอชอบเขาจริงๆ แต่ฉันแค่กังวลว่าเธอทำแบบนี้เพราะเหตุผลอื่น คุณก็รู้ว่าพี่ของฉันเป็นคนแบบไหน…” ลิลี่หัวเราะเยาะ
“แน่นอนฉันรู้ เธอไร้ประโยชน์อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงเลือก เจสัน มอร์ตัน ที่ร่ำรวยและมีอำนาจทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นมีคนอื่นมากมายไล่ตามเธอไป”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเซลีนเมื่อพูดคำนั้น เธอไม่ได้ตามหัวข้อนี้และลิลี่ก็ถามแทนว่า
“เซลีนคุณแน่ใจหรือว่าเนลแต่งงานกับกิดเดียน? ทำไมยิ่งคิดเรื่องนี้มันก็ยิ่งไม่สมเหตุสมผล” เซลีนฝืนหัวเราะ
“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน สองสามปีที่ผ่านมานี้เราไม่ได้ติดต่อกันมากนัก แต่…ฉันไม่คิดว่าฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับการแต่งงานของเธอ” ลิลี่ขมวดคิ้ว
เธอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ดูเหมือนว่าเซลีนจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อ
“ยังไงก็จะมีงานฉลองครบรอบมัธยมปลายในสัปดาห์หน้า คุณจะไปหรือเปล่า?”
“แน่นอนฉันจะไป แล้วเธอล่ะ?”
“ครูใหญ่เชิญฉัน เป็นนักแสดงรับเชิญ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปแน่นอน แล้วเจอกัน”
“เจอกัน”
ลิลี่บีบโทรศัพท์ของเธอและครุ่นคิดหลังจากวางสาย เซลีนบอกว่าเธอไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับการแต่งงานของเนลล์ นั่นหมายความว่าเนลล์ยังไม่ได้แต่งงาน?
กิดเดียน ลีย์ เป็นคนแบบไหน? คนอย่างเขาจะไม่มีวันแต่งงานกับคนแบบเธอดังนั้น …
ดวงตาของเธอเป็นประกายและเธอก็รีบเปิดรายชื่อผู้ติดต่อและโทรออกหมายเลข เมื่อสายเชื่อมต่อเธอพยายามยิ้มและถามด้วยเสียงหวาน
“คุณฟอสเตอร์คุณว่างไหม? ฉันมีบางอย่างจะถามคุณ…”
ไม่กี่นาทีต่อมาเธอวางสายโทรศัพท์ เธอมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยรอยยิ้มที่พอใจ เธอเดาได้แล้วเนลล์แต่งงานกับกิดเดียน ลีย์ได้อย่างไร?
จะเป็นไปได้อย่างไร? จากการโทรก่อนหน้านี้เธอพบว่าครอบครัวลีย์ในเมืองหลวงไม่เคยได้ยินเรื่องผู้หญิงคนใหม่ในบ้านของพวกเขา
ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังได้ยินมาว่า กิดเดียน ลีย์ มีคู่หมั้นอยู่แล้วซึ่งเป็นหญิงสาวของตระกูล การเร็ตต์
ใครคือการเร็ตต์?
สี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวง ลีย์, เกรแฮม, การเร็ตต์ และฟอสเตอร์ เป็นคนที่สามารถทำให้ทั้งประเทศจีนสั่นคลอนได้ด้วยการไอเพียงครั้งเดียว เนลล์ เจนนิ่งส์เปรียบเทียบกับอะไร?
ไร้สาระ!
หลังจากเรียนรู้เรื่องนี้ลิลี่รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เธอเพิ่ง ‘เปิดเผยข่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ’ ก่อนหน้านี้ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าอีกไม่นานเนลล์จะต้องเจอกับปัญหาใหญ่!
เธอไม่รังเกียจที่จะเพิ่มความโชคร้ายของเนลล์ก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติขึ้นจริง!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ริมฝีปากของลิลี่ก็โค้งงอด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายและเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรออกอีกครั้ง
“สวัสดี เมย์ อีแวนส์? ฉันลิลี่ โอแฮร์ คุณจะเข้าร่วมการเฉลิมฉลองในสัปดาห์หน้าหรือเปล่า? แน่นอนว่านักเรียนทุกคนในชั้นของเราจะมา! คุณได้แจ้งทุกคนในชั้นเรียนของคุณแล้วหรือยัง? เนลล์ เจนนิ่งส์รู้เรื่องนี้หรือไม่? เธอกลับมานานแล้ว! ได้เลยคุณบอกเธอได้เลยถ้าเจอข้อมูลติดต่อของเธอ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเราต่างก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน…”
วันรุ่งขึ้นเนลล์ได้รับการแจ้งเตือนจาก เมย์ อีแวนส์
เมย์ อีแวนส์ เป็นผู้ดูแลชั้นเรียนของเธอในโรงเรียนมัธยมปลาย เนลล์รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเกี่ยวกับงานฉลองครบรอบโรงเรียนมัธยมปลาย
หลังจากชื่อเสียงของเธอในโรงเรียนมัธยมก็ตกอยู่ในความโกลาหลเพราะเหตุการณ์นั้น เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับการเฉลิมฉลอง แต่ไม่มีใครแจ้งอย่างเป็นทางการเธอจึงไม่ได้วางแผนที่จะไป ไม่คาดคิดว่าเธอจะได้รับโทรศัพท์จากเมย์
เนลล์ไม่มีความสนใจในกิจกรรมประเภทนี้และไม่มีเพื่อนในตอนที่เธอยังเป็นนักเรียนที่ต้องติดต่อด้วยดังนั้นเธอจึงไม่อยากเข้าร่วม อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถต้านทานการชักชวนซ้ำ ๆ ของเมย์ได้และตกลงที่จะไปในที่สุด
หลังจากตกลงกันแล้วเนลล์ก็ปล่อยวางเรื่องนี้และไม่คิดเรื่องนี้อีก อย่างไรก็ตามไม่กี่วันต่อมาเธอได้รับโทรศัพท์จากเจเน็ตเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องนี้
“เนลลี่ฉันได้ยินมาว่าแกกำลังจะไปงานฉลองครบรอบโรงเรียนมัธยมปลาย เป็นเรื่องจริงหรอ?” เนลล์และเจเน็ตเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในโรงเรียนมัธยมดังนั้นเธอจึงได้รับข่าวจากเมย์
เนลล์กำลังพลิกดูเอกสารเมื่อเธอรับสายและตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ใช่ฉันว่าจะไป ทำไม?” เจเน็ตหยุดชั่วคราว เธอรู้สึกเหมือนจะต้องใช้เวลานานในการอธิบาย
“ไม่ใช่ว่าแกไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงเชิญคุณ ทำไมแกถึงตอบตกลง?” เนลล์รู้สึกแปลกใจ
แน่นอนว่าเธอรู้ว่าทำไม เมย์ อีแวนส์ จึงพยายามอย่างหนักที่จะเชิญเธอ
เธอไม่ใช่ เนลล์ เจนนิ่งส์ คนเดิมเมื่อห้าปีก่อนอีกต่อไป ในตอนนั้นเมื่อต้องเผชิญกับข่าวลือที่แพร่กระจายไปทั่วเธอไม่มีทางป้องกันตัวเองได้และทำได้เพียงแค่เฝ้าดูชื่อเสียงของเธอที่ถูกทำลาย อย่างไรก็ตามตอนนี้มันต่างออกไป
ตอนนี้เธอมีความแข็งแกร่งเช่นเดียวกับกรงเล็บ ใครก็ตามที่พยายามกลั่นแกล้งเธอตอนนี้เธอจะเอาคืนเป็นสิบเท่า!
เธอไม่กลัวว่าจะมีคนมาทะเลาะกับเธอ แต่ไม่มีใครแม้แต่จะหาเรื่องทะเลาะกับเธอ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็หัวเราะอย่างลับ ๆ
“แกไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน มันเป็นเพียงการเฉลิมฉลอง นอกจากนี้ที่นั่นมีคนมากมาย แกกลัวว่าพวกเขาจะกินฉันเหรอ?”
“เป็นเพราะจะมีคนมากมายที่ฉันไม่อยากให้แกไป ไม่ใช่ว่าแกไม่รู้เรื่องนี้ เพราะเรื่องอื้อฉาวเมื่อห้าปีก่อนทุกคนคิดว่าแกทำอย่างนั้น!
“มีใครเชื่อแกอีกนอกจากฉัน? ขอให้อีแวนส์เชิญแกไปเพื่อที่พวกเขาจะได้ทำให้แกอับอายในที่สาธารณะ!
“ถ้าแกถามฉัน ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นคนที่ทำลายเรื่องราวในตอนนั้น!
“ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสแล้ว พวกเขาจะปล่อยแกไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ?”
