ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 116 กลับไปยังบ้านของเจนนิงส์
เนลล์ยุ่งตลอดทั้งวัน แม้ว่าจะมีการเตรียมการหลายอย่าง และพร้อมสำหรับการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ แต่ก็เป็นการเผชิญหน้ากับสาธารณชนครั้งแรกของแบรนด์ คนหนึ่งอาจจินตนาการถึงความสำคัญที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์
ยิ่งไปกว่านั้นแบรนด์ยังกล้าที่จะใช้ใบหน้าที่สดใหม่ เธอใช้ความระมัดระวังหลายบรรทัดด้วยความกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเพิ่มความซับซ้อนและภาระงานที่ต้องทำ ดังนั้นเนลล์จึงเป็นกลุ่มของเส้นประสาท
อย่างไรก็ตามเธอสามารถจับมันไว้ด้วยกันได้เสมอ ไม่ว่ามันจะมีความหมายกับเธอมากแค่ไหนหรือแสดงอาการประหม่าแค่ไหนเธอก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป เมื่อถึงเวลาแล้วเธอก็ไปสร้างความมั่นใจให้กับศิลปินหลังเวทีก่อนที่จะพูดคุยกับนักออกแบบ
ยูแม็กส่งเสริมรูปแบบการมิกซ์ แอนด์แมตช์ สำหรับเยาวชน รองรับทั้งชายและหญิงกลุ่มเป้าหมายคือ ผู้บริโภคกลุ่มใหญ่ที่สุดในวงการแฟชั่นซึ่งมีอายุระหว่าง 18 ถึง 30 ปี
นอกเหนือนี้มีพันธมิตรสิบรายการ รันเวย์แฟชั่นยังจัดแสดงอีกยี่สิบถึงสามสิบรูปแบบย่อย ร่วมกับผู้คนของเธอ เนลล์ได้ตรวจสอบเสื้อผ้าที่กำหนดให้กับศิลปินของเธอเป็นการส่วนตัวก่อนที่จะได้พักหายใจ
บ่ายสองโมงถือเป็นวันเริ่มต้นของการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ ดีไซเนอร์คนสำคัญของแบรนด์ได้ขึ้นเวทีพูดไม่กี่คำก่อนการแสดงบนรันเวย์ ขณะที่สปอตไลท์กระทบบนเวทีและเสียงเพลงดังไปทั่วนางแบบก็เริ่มแคทวอล์ค ท่ามกลางแสงลวงตาเหล่านางแบบที่มีสัดส่วนสมบูรณ์แบบก้าวออกมาทีละคนโดยแสดงให้เห็นถึงความสดใสและความงดงามของเสื้อผ้าทุกชิ้น
ในฐานะแบรนด์แอมบาสเดอร์ชื่อใหญ่ แดเนียลเป็นคนสุดท้ายที่ปิดการแสดง
วันนี้เขาสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังสำหรับมอเตอร์ไซค์ ดูเป็นคนที่มีจิตใจอิสระและหล่อเหลา มีแฟน ๆ ของเขาเข้ามาชมมากมาย หอประชุมหายไปในทะเลที่มีป้ายไฟสีม่วง เสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ดังกึกก้องในช่วงที่เขาขึ้นเวที เมื่อยืนอยู่บนเวทีเนลล์เม้มริมฝีปากของเธอเมื่อเห็นภาพนี้ มีคนจาก บริษัท ผู้ให้การสนับสนุนหลักเข้ามาคุยกับเธอ
“คุณเจนนิงส์ คุณทำให้พวกเราทุกคนสดใสและน่าอิจฉาที่ได้เซ็นสัญญากับศิลปินอย่างแดเนียล” บุคคลนี้เป็นผู้บริหารระดับสูงภายใต้ อันนิงอินเตอร์เนชั่นแนลในขณะที่เขาติดต่อกับเนลล์เนื่องจากการทำงานพวกเขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับกันและกัน เนลล์ยิ้มและตอบว่า
“มันแค่โชคดี” ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆแล้วแดเนียลเป็นเพื่อนเก่าของเธอ ทุกคนส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การสันนิษฐานว่ามันเป็นเพียงโชคดีที่ทำให้แดเนียลเซ็นสัญญาในสังกัดเธอ ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้หยุดปรากฎการของสัตว์ประหลาดตาสีเขียว ทั้งคู่กำลังแลกเปลี่ยนกันแบบสบาย ๆ เมื่อจู่ๆโทรศัพท์ของเนลล์ก็ดังขึ้น
เธอก้มหัวลงเพื่อดูหมายเลขผู้โทร ดวงตาของเธอเยือกเย็น เมื่อเห็นว่าเธอมีโทรศัพท์ผู้บริหารระดับสูงจึงแก้ตัวและเดินไป ด้วยใบหน้าเฉยเมยเนลล์เลื่อนและรับสาย
“ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?” ในขณะที่มีการเชื่อมต่อสายเธอก็ได้ยินเสียงที่เข้มงวดและเป็นสนิมและคำสั่งดังมาจากอีกด้านหนึ่ง เนลล์เย้ยหยัน
“ฮะ?”
“เรามีแขกรับเชิญในคืนนี้ คุณต้องกลับบ้าน” เนลล์ขมวดคิ้ว แขก? มันเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ? นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ระหว่างเธอกับเจนนิงส์ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เกินกว่าจะซ่อมแซมได้ แขกแบบไหนที่เรียกร้องให้เธอปรากฏตัว? เธอปฏิเสธโดยปราศจากความคิดที่สอง
“ฉันไม่ว่าง”
“เนลล์ เจนนิ่งส์ ฉันรู้ว่าแกโตแล้วและจะไม่ฟังฉันอีกต่อไป ตอนนี้คุณมี คุณลีย์ อยู่เคียงข้าง อย่างไรก็ตามฉันยังคงเป็นยายของแก ที่นี่ยังคงเป็นบ้านของแก ฉันไม่สนใจสิ่งที่แกทำข้างนอก แต่ฉันไม่สามารถเมินสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชื่อของเจนนิงส์ได้ คืนนี้แกต้องกลับมา!” ขมวดคิ้วลึกระหว่างดวงตาของเธอ
“ฉันไม่รู้ว่า พี่ฟฉันทำอะไรเพื่อให้เกิดแง่คิดลบกับเจนนิงส์”
“แกจะรู้ทันทีที่กลับมา! ไม่สะดวกที่จะพูดถึงทางโทรศัพท์” เนลล์เงียบลง เมื่อคิดว่าเป็นสถานที่ที่เธอสะกดรอยตามเซลีนเพื่อมานึกถึงเนลล์จึงพูดกับเธอ
หลังจากวางสายเธอส่งข้อความถึงกิดเดียน เธอบอกเขาว่าเธอจะไม่กลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นและอาจจะกลับมาช้ากว่านี้ ด้วยความประหลาดใจของเธอมีสายโทรเข้าภายในไม่กี่วินาทีหลังจากส่งข้อความ เนลล์เลื่อนไปรับสายด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ได้ยินเสียงทุ้มและแหบแห้งของชายคนนั้น
“คุณกำลังกลับไปที่บ้านของเจนนิงส์ใช่ไหม?” เนลล์ตอบกลับเขา
“คุณต้องการให้ผมไปกับคุณไหม?”
“ไม่ค่ะ ฉันจะไปเอง”
“ … ” กิดเดียนยังคงเงียบอยู่ชั่วขณะโดยไม่พูดอะไร เขารู้ดีกว่าใคร ๆ อย่างไรก็ตามเขายังคงเตือนเธอ
“ระวังตัวด้วยนะ โทรหาผมได้ทันทีหากมีอะไรเกิดขึ้น”
“แน่นอน ฉันรู้”
…
เป็นเวลาหกโมงเย็น หลังจากทำงานมาทั้งวัน เนลล์ก็ขับรถไปที่บ้านพักของเจนนิงส์ เธอลงจากรถและสังเกตเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำจอดอยู่ไม่ไกล มันติดตาเธอโดยไม่รู้ตัว เนลล์รู้จักยานยนต์ส่วนใหญ่ของเจนนิงส์ แต่ไม่เคยเห็นรถรุ่นนี้ ดูเหมือนว่ามีแขกอยู่ในบ้านนอกเหนือจากเธอ เมื่อดวงตาของเธอเข้มขึ้นเธอจึงก้าวเข้าไปในที่ดิน
“คุณหนูกลับมาแล้ว” ประตูถูกเปิดโดยพ่อบ้านฟาเบียน เธอได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรเช่นเดียวกัน แม้ว่าเนลล์จะไม่สามารถรู้ถึงที่มาของรอยยิ้มได้ แต่ฟาเบียนก็ยังคงเป็นคนเดียวในครอบครัวเจนนิงส์ที่เต็มใจยิ้มให้เธอ เธอกลับยิ้มจาง ๆ และพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
“คุณผู้หญิง และคนที่ยังเหลืออยู่ในห้องโถง เชิญด้านใน!”
“โอเค” เนลล์เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะใส่ในบ้านก่อนจะเดินเข้าไปในส่วนนั่งเล่น ตามที่คาดไว้ในห้องนั่งเล่นมีซิลเวียฌอนภรรยาของเขาและชายวัยกลางคนแต่งตัวเกินงาม
เธอจำผู้ชายคนนั้นได้ เขาเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุรกิจของเจนนิงส์และดีแลน แคปคือชื่อของเขาเธอคิดว่าใช่? ดีแลนด์มีเว็บเชื่อมต่อมากมาย ว่ากันว่าเขามีมือดีในการทำธุรกิจและการติดต่อที่ผิดกฎหมาย หนึ่งในการเล่นไพ่ของเขาได้ดีเขาดึงเชือกระหว่างยมโลกและทางข้าม
อย่างไรก็ตามมีข่าวลือว่าครั้งหนึ่งเขาเคยแต่งงาน ภรรยาของเขาทนไม่ได้กับการล่วงละเมิดในบ้านและกระโดดลงมาจนเสียชีวิต เนลล์ไม่แน่ใจในความจริงเบื้องหลัง แต่ก็ไม่คิดอะไร เธอเดินเข้ามาทักทายอย่างไม่แยแส
“ยาย พ่อ” เธอข้ามการทักทายแซลลี่ แซลลี่ลุกขึ้นและยิ้ม
“ ทำไมทุกคนไม่นั่งกันล่ะ? ฉันจะไปดูการเตรียมของในครัว” ซิลเวียพยักหน้าอย่างแปลกใจแทนที่จะไปที่เนลล์เพราะดูหมิ่นเธอ
“ได้เลย! ยังไงก็ตามโทรหาเซลีน และคุณมอร์ตัน เพื่อถามว่าพวกเขาจะมาเมื่อไหร่?”
“ได้ค่ะ” หลังจากที่แซลลีออกจากห้องไปแล้วเนลล์ก็ทำเส้นตรงไปนั่งที่ปลายอีกด้านของโซฟา
“ย่าต้องการให้ฉันกลับบ้านมาเพื่ออะไร?” สายตาของซิลเวียจ้องมองไปที่เนลล์ ระหว่างเนลล์และเซลีนมีผิวที่งดงาม แต่ห่างเหินและหุ่นที่ยั่วยวน เนลล์เป็นคนที่สวยกว่า รูปและใบหน้าดังกล่าวถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่อาจทำให้เจนนิงส์ก้าวไปอีกระดับ มันจะเป็นความช่วยเหลือที่ดีสำหรับครอบครัว
แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่เนลล์มีแม่ที่เลี้ยงดูเธอมาอย่างเอาแต่ใจและหยิ่งผยอง ยิ่งไปกว่านั้นเหตุการณ์สุดท้ายทำให้ซิลเวียต้องแบกรับความไม่พอใจที่ไม่อาจแก้ไขได้ต่อเนลล์
