ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 174 เธอเมา
เธอถือแก้วไว้ในมือของเธอ จิบแล้วจิบเล่า กิดเดียนรินไวน์ให้ตัวเองด้วย
เขาจับมือของเธอและนั่งลงบนโซฟา
ค่ำคืนบนยอดเขาที่เงียบสงัด เขาทั้งสองคนกอดกันบนโซฟาในบ้านหลังโปร่งนี้ พลางดื่มไวน์อย่างเพลินเพลินกับช่วงเวลานั้น
ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า แสงไฟจากบ้านเรือนมากมายที่ส่องสว่าง เป็นภาพที่ทำให้อบอุ่นในเมื่อมองไป
เนลล์คิดว่าเธอต้านฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่อดใจกับไวน์ที่ดื่ม แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ ก่อนที่เธอจะดื่มแก้วของเธอหมด เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว
เธอพิงไหล่ของกิดเดียนด้วยความเวียนศีรษะ และบอก “กิดเดียนคะ ฉันเวียนหัว”
กิดเดียนมองเธออย่างลึกซึ้ง ไวน์ขวดนั้นถูกนำมาจากห้องเก็บไวน์ของตระกูลเดวิส ซึ่งเป็นหนึ่งในไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขามี มันรสชาติดีแต่ผลข้างเคียงของมันรุนแรงมาก
มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงยอมให้เธอดื่มเพียงแค่แก้วเดียว
เขาเห็นใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ ดวงตาหยาดเยิ้มและพร่ามัว เขารู้ว่าเธอดื่มมากเกินพอแล้ว
กิดเดียนวางแก้วลงบนโต๊ะน้ำชาและพูดขึ้น “ไปอาบน้ำกันเถอะ”
จากนั้นเขาก็อุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา
“อาบน้ำ? อาบน้ำอะไร? ฉันคิดว่าเราอยู่บนยอดเขาไม่ใช่เหรอ?”
เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอ สักครู่ต่อมาเขาพาเธอไปที่ห้องน้ำ
ห้องน้ำไม่ใหญ่และไม่เล็กเช่นกัน กลางห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ภายในล้อมรอบด้วยกำแพงที่สะท้อนกับน้ำวาววับ รู้สึกราวกับฝันเมื่อมองเห็นเป็นครั้งแรก
กิดเดียนช่วยปรับอุณหภูมิของน้ำให้กับเธอ ก่อนจะวางเธอลงในอ่างอาบน้ำ
“คุณจะอาบน้ำเองไหม? หรือจะให้ผมอาบให้?”
เนลล์ขนลุกไปทั่วทั้งร่างเมื่อเธอแช่ตัวลงในน้ำอุ่นมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเธอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แก้มของเธอเป็นสีแดง เธอยกมือขึ้นปิดที่หน้าอกและส่ายศีรษะ
“ฉะ-ฉันจะอาบเองค่ะ”
กิดเดียนยิ้ม เขาปล่อยให้เธอทำตามที่เธอเลือกและเดินออกไป
เวลาผ่านไป
กิดเดียนรอเธออยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน ทว่าเนลล์ก็ยังไม่ออกมา
เขาจิบไวน์พลางดูเวลา
เวลาผ่านไปกว่า 40 นาทีแล้ว
แม้ว่าบนภูเขาจะมีระบบเครื่องทำน้ำอุ่นที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ แต่อากาศก็หนาวเย็นและเครื่องทำน้ำอุ่นเป็นระบบที่เพิ่งจะเพิ่มเข้ามาในนาทีสุดท้าย ดังนั้นมันอาจจะไม่สามารถส่งน้ำร้อนไปที่อ่างอาบน้ำได้อย่างต่อเนื่อง
“น้ำน่าจะเย็นแล้วหลังจากผ่านไป 40 นาที”
กิดเดียนขมวดคิ้ว แม้ว่าภายในบ้านจะติดตั้งเครื่องทำความร้อน แต่อากาศที่แตกต่างกันระหว่างกลางวันและกลางคืนก็มีมาก ตอนกลางคืนก็ยังคงหนาวอยู่
เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
“เนลลี่ เสร็จหรือยัง?”
ด้วยความแปลกใจ เขาไม่ได้รับคำตอบกลับมา
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันหนักขึ้น เขาพยายามเปิดประตูแต่มันก็ล็อคจากด้านใน
“นี่คุณผู้หญิง! เธอไม่ระมัดระวังตัวเกินไปหน่อยเหรอ?”
กิดเดียนไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะออกมาดี พวกเขาอยู่กันตามลำพังในบ้านที่อยู่บนยอดเขา หากเขาต้องการเข้าไปหาเธอจริง ๆ แค่ล็อคก็ไม่มีทางขวางทางเขาได้
เขาส่ายหัวอย่างไร้หนทางช่วย เขาต้องไปหากุญแจเพื่อเปิดประตู
“เนลลี่เสร็จหรือยัง? ผมกำลังจะเข้าไปข้างใน”
ยังคงไม่มีการตอบรับออกมาจากด้านใน
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงรีบเปิดประตูเข้าไป
เมื่อเขาเข้าไปด้านใน หมอกในห้องน้ำก็จางหายไป เนลล์นอนแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยที่เธอหลับตาอยู่ เธอไม่ได้เคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ ดูเหมือนว่าเธอหลับไปแล้ว
เขาพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นภาพนั้น เขารีบก้มลงและทดสอบอุณหภูมิของน้ำ
‘มันเย็น…’
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหม่นลง
…
เนลล์ถูกอุ้มออกไปจากห้องน้ำ
เธอครางอย่างไม่รู้ตัวในความเปลี่ยนแปลงและซุกตัวในอ้อมแขนของชายคนนั้น “หนาว”
เมื่อถึงจุดนั้นกิดเดียนรู้สึกหดหู่ขึ้นมา
เขาพยายามระงับความโกรธขณะที่เช็ดตัวเธอให้แห้ง หลังจากที่เขาอุ้มเธอออกจากห้องน้ำและโยนเธอลงบนเตียง
กิดเดียนวางเธอลงค่อนข้างรุนแรง เพราะเขาไม่พอใจและเนลล์ก็ตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย เธอลืมตาที่พร่ามัวของเธอและมองไปที่เขา
“กิดเดียน เกิดอะไรขึ้นคะ?”
เขามองไปที่เธอด้วยสายตาที่หม่นลง ทว่าดวงตาสีเข้มที่ล้ำลึกของเขากำลังลุกโชนอย่างดุเดือด
เธอตระหนักได้ในที่สุดว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
“ทำไมหนาวจัง? เท้าของฉันรู้สึกเย็น”
เธอมองลงไปที่ร่างกายของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ
เนลล์ร้องเสียงหลงเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังหวาดกลัว และซุกตัวของเธอเข้าไปในใต้ผ้าห่ม
“เอ่อ! เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?!”
กิดเดียนแสยะยิ้มและพูดขึ้น “คุณคิดว่าอะไร?”
“ฉัน…”
ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอหลับไปในอ่างอาบน้ำ
‘เขาอุ้มฉันออกมาเหรอ? นั่นก็หมายความว่าเขาเห็นร่างกายของฉันทั้งหมดแล้วน่ะสิ?’
ความคิดนี้ทำให้แก้มของเธอแดงขึ้นราวกับผลบีทรูท เธองอตัวเหมือนกุ้งที่ถูกปรุงสุกภายใต้ผ้าห่ม เผยให้เห็นเฉพาะศีรษะของเธอเท่านั้น
“ฉัน-ฉันอยากจะไปใส่เสื้อผ้าค่ะ กะ-กรุณาออกไป!”
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มไม่มีแผนที่จะทำตามคำที่บอกในเวลานี้
เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาและพูดเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหยาบคาย “นี่มันกลางดึกแล้วนะ และคุณยังให้ผมรอคุณแต่งตัวด้วยการออกไปข้างนอกอย่างนั้นเหรอ? ที่ ๆ อุณหภูมิต่ำติดลบน่ะเหรอ?”
‘เอ่อ…’
เนลล์ตกใจมาก ข้างนอกหนาวถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?
เดอร์มา ทาวน์ มีอุณหภูมิเฉลี่ยมากกว่า 20 องศาเซลเซียสในตอนกลางวัน แต่ในเวลากลางคืนอุณหภูมิภายนอกจะลดลงต่ำกว่าติดลบ ความแตกต่างของอุณหภูมินั้นรุนแรงมาก
เมื่อเธอเริ่มเว้นพื้นที่ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีน้ำหนักที่เหนือร่างของเธอ ผู้ชายคนนั้นอยู่เหนือร่างของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ! คุณกำลังจะทำอะไร?”
เธอรู้สึกหวาดกลัว เธอมุดเข้าไปในผ้าปูที่นอนลึกขึ้นและกรีดร้อง “อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!”
ร่างเล็กกะทัดรัดของเธอขดตัวแน่นในขณะที่ห่อตัวด้วยผ้าปูที่นอนไว้รอบ ๆ ตัวของเธอราวกับตัวไหมที่กำลังพันไหมอยู่รอบ ๆ ตัว
กิดเดียนไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือหัวเราะดี
หลังจากดิ้นหนีอยู่สักพัก เขาก็สามารถจับศีรษะของเธอออกมาจากใต้ผ้าปูที่นอนได้
ผมของหญิงสาวยุ่งเหยิงและใบหน้าของเธอยังคงเป็นสีแดงราวกับแอปเปิ้ล ดวงตากลมโตมีน้ำตาไหลออกมา ทำให้เธอมองดูน่าสงสาร และทำให้เขารู้สึกมันเขี้ยว
เขาระงับความรู้สึกจากใจของเขา และถามเย้ยอย่างเย็นชา “กลัวเหรอ? ถ้าตอนนี้คุณกลัว ทำไมคุณไม่คิดถึงเรื่องนี้เมื่อคุณอยู่ในห้องน้ำ?”
เนลล์รู้ว่ามันผิดที่เผลหลับไปในอ่างอาบน้ำ แต่เธอก็รู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน
“ฉะ-ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นนะคะ! แค่หันกลับไปก็ได้ ได้โปรดนะคะ ฉันจะเรียกคุณเมื่อฉันเสร็จแล้ว”
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงหลับไปในอ่างอาบน้ำ บางทีอาจจะเป็นความผิดของไวน์
‘โอ้ เดี๋ยวก่อน! ไม่ ต้องเป็นผู้ชายคนนี้! เขาทำแบบนั้นเพราะมีจุดประสงค์’
เธอหน้ามุ้ยด้วยความโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ และมองเขาด้วยดวงตาที่ชัดเจนของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอดูเหมือนกำลังถามออกไปอย่างเอาแต่ใจมากกว่าที่จะเริ่มเป็นบ้า
นอกจากนี้เธอยังไม่รู้ว่ามีผลกระทบอย่างไรเมื่อเธอมองไปที่ผู้ชายที่รักเธอ
กิดเดียนจ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่อย่างลึกซึ้ง
เนลล์สบตากับเขาและหัวใจของเธอก็เต้นถี่รัว
เธอถอยลงไปในผ้าปูที่นอนและพูดติดอ่าง “คะ-คุณมองฉัน ต้องการอะไร?”
