ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 219 มันคือข้อตกลง
เจเน็ตกำลังจะเสียสติเมื่อได้ยินปฏิกิริยาที่ไม่สนใจของเนลล์
“เนลลี่! ฉันไม่อยากจู้จี้ แต่แกไม่ใช่มือสมัครเล่นในวงการนี้ เราทั้งคู่รู้ดีว่าการแสดงความคิดเห็นของประชาชนมันน่ากลัวแค่ไหน แกไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ให้มันเบาลงได้ หากแกตัดสินใจที่จะเป็นนักแสดงหญิงแล้ว
สิ่งเหล่านี้อาจควบคุมไม่ได้ด้วยจากการพลั้งปาก เมื่อเป็นเช่นนั้นแม้แต่คุณลีย์ของแกก็อาจไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์นี้ได้
แค่เงินก็ไม่สามารถหยุดปากสกปรกเหล่านั้นจากการพูดพล่ามได้! แล้วอนาคตของแกจะเป็นอย่างไร? เราปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ นั้นทำลายแกไม่ได้หรอก เราจะทำได้เหรอ?”
เนลล์ยิ้มขณะที่คำพูดเหล่านั้นทำให้หัวใจของเธออบอุ่น
“ขอบคุณนะแจน ฉันรู้ว่าแกห่วงใยฉันมาก แต่อย่าทำอะไรก่อนที่แกจะพร้อม”
“แกไม่รู้อะไรเลย! แฟน ๆ ของ เซลีนกำลังสนุกกับการฉลองของพวกเขา แต่ก็ยังไม่มีข่าวจากฝั่งแก จะไม่ให้ฉันกระวนกระวายได้อย่างไร?”
หลังจากพิจารณาสักครู่ เนลล์กล่าวว่า
“จริง ๆ แล้วฉันไม่จำเป็นต้องเป็นนักแสดง ฉันชอบความปลอดภัยมากกว่าชีวิตที่ไม่แน่นอนของดารา แกก็รู้”
“แก!” เจเน็ตเสียใจเกินกว่าจะพูดอะไร
“ทำไมต้องเข้าร่วมการแสดงถ้าแกไม่ชอบเป็นนักแสดง” เนลล์ยิ้ม
“ฉันทำไปเพราะคนอื่นอยากให้ทำแบบนั้น! แกไม่เคยได้ยินเหรอ? เดินไปข้างหน้าเพื่อทำลายเส้นทางของผู้อื่น”
“ …” เจเน็ตพูดไม่ออก
ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกับที่เธอเคยรู้จัก
เพื่อนของเธอกลายเป็นคนร้ายกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เธอชอบมัน!
เจเน็ตรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินเช่นนั้น
อย่างไรก็ตามเธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความกังวล
“แล้วแกวางแผนจะทำอะไร? แกต้องการความช่วยเหลือจากฉันหรือเปล่า? คนพวกนั้นอาจไม่เชื่อคำอธิบายของแก แกจะมีปัญหาอย่างหนักหากเจสันเข้าข้างเซลีนด้วย
ฉันมีประสบการณ์ในอุตสาหกรรมนี้มากและโดยปกติฉันไม่สนใจเรื่องแบบนี้ดังนั้นคำพูดของฉันอาจน่าเชื่อถือมากขึ้น มันสามารถช่วยได้”
คำพูดเหล่านั้นทำให้หัวใจของเนลล์อบอุ่นมากยิ่งขึ้น
ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม
“ไม่ต้องกังวล ฉันดูแลตัวเองได้”
“จริง ๆ อะ?”
“ใช่จริง ๆ ”
ความมุ่งมั่นเในน้ำเสียงของเธอ ในที่สุดเจเน็ตก็รู้สึกมั่นใจเมื่อเธอรู้ว่าเพื่อนของเธอจะไม่โกหก
หลังจากการสนทนาจบลง เนลล์ได้รับโทรศัพท์จากโทมัส
เธอยิ้มอย่างประชดประชัน
“สวัสดีค่ะ ลุงมอร์ตัน”
“เนลลี่? ขออภัยที่รบกวนหนูในตอนนี้ หนูกำลังจะไปนอนหรือเปล่า?”
เธอเดินไปที่หน้าต่างและจ้องมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ห่างไกลด้วยสีหน้าไม่แยแส
“ยังค่ะ มีอะไรหรือเปล่า?”
มีความลังเลและลำบากใจในน้ำเสียงของเขา
“ฉันแน่ใจว่าหนูเห็นข่าวลือที่แพร่กระจายไปทั่วโลกออนไลน์แล้ว”
“ค่ะ”
“มอร์ตันเสียใจมากกับเรื่องนั้น ฉันไม่ได้คาดหวังว่า เซลีนจะพูดสิ่งเหล่านั้นกับสื่อ เจสันต้องถูกตำหนิในสิ่งที่ผิดพลาดระหว่างคุณสองคน ฉันอยากจะขอโทษหนูในนามของเขาแทน”
เนลล์หัวเราะเบา ๆ
“ลุงมอร์ตัน คุณเคยทำมาแล้วเมื่อหนึ่งปีก่อน และฉันยอมรับคำขอโทษของลุง ดังนั้นวันนี้จึงไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น” โทมัสหัวเราะอย่างขวยเขินด้วยความลำบากใจ
“ใช่! ฉันรู้ว่าข่าวลือนี้ส่งผลกระทบต่อหนูอย่างมาก แต่ไม่ต้องกังวลฉันจะลงโทษคนพาลที่ไร้ความรู้สึกคนนั้นและทำให้เขาขอโทษคุณเป็นการส่วนตัว…”
เนลลี่ขัดจังหวะชายคนนั้น “ลุงมอร์ตันคุณไม่จำเป็นต้องพูดอ้อมค้อมเลย”
มีความเงียบชั่วครู่ที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์
ความเงียบนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัดที่ถูกเปิดเผย
อย่างไรก็ตามการอยู่ในวงการธุรกิจในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทำให้เขาต้องเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ยากขึ้น
“ฉันจะตรงไปตรงมากับหนู ฉันเสนอสามบริษัทครั้งสุดท้ายเพื่อแลกกับการให้อภัยของหนู หนูเป็นคนพูดเก่งและหนูทำได้ดีมากในปีที่ผ่านมา แม้ว่าทั้งเจสันและเซลีนจะประพฤติตัวไม่ดีและทำให้หนูขุ่นเคืองมากกว่าหนึ่งครั้ง อย่างไรก็ตามฉันหวังว่าหนูจะปล่อยพวกเขาไปในครั้งนี้ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอบสนองความต้องการของหนูทั้งหมด”
เนลล์ยิ้มอย่างเย็นชา
“ลุงมอร์ตันมองว่าจริง ๆ แล้วฉันเป็นนักขุดทอง!” คำพูดติดอยู่ในลำคอของเขา
เขาถอนหายใจ
“ไม่ใช่เลย ฉันคิดว่าหนูเป็นคนฉลาดที่รู้ว่าการตัดสินใจแบบไหนจะให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับหนู
เมื่อเป็นเรื่องธุรกิจมันจะดีกว่าสำหรับทั้งสองฝ่าย ที่จะสร้างความสงบสุขมากกว่าที่จะทำให้เหนื่อย เนลลี่มันน่าเสียดายที่ มอร์ตันต้องสูญเสียหนูไปในฐานะลูกสะใภ้ แต่ได้โปรดฉันขอให้คุณพิจารณาเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว”
มีความเงียบที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์
เมื่อโทมัสคิดว่าเธอจะปฏิเสธคำวิงวอนของเขาผู้หญิงคนนั้นก็กระซิบตอบว่า “ตกลง”
เขาถึงกับผงะ
เนลล์ยิ้มเยาะ “ฉันทำได้อย่างที่ลุงพูด แต่ฉันต้องการหุ้นทั้งหมด 10% ของเซลีนจากบริษัทเจนนิ่งส์” โทมัสเบิกตากว้าง
“อืม…ฉันรับผิดชอบต่อเจนนิงส์ คอร์ปอเรชั่นไม่ได้”
“เจนนิงส์จะดีใจมากที่ได้แต่งงานกับมอร์ตัน! พวกเขาอาจกระตือรือร้นที่จะทำให้คุณพอใจมากเกินไป นอกจากนี้ 10% ของการเป็นเจ้าของหุ้นเพื่อชื่อเสียงของเซลีนดูเหมือนจะเป็นข้อตกลงที่ดีสำหรับฉัน
ลุงไม่ต้องกังวล ตราบใดที่หุ้นถูกโอนมาที่ชื่อของหนู หนูจะรักษาคำพูดกับคุณว่าหนูจะไม่พูดถึงอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราหรือทำลายชีวิตแต่งงานของพวกเขา”
เงียบอีกนาน
เนลล์ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เธออดทนรอคำตอบ
ในที่สุดโทมัสก็ทำลายความเงียบประมาณครึ่งนาทีต่อมา
“ตกลง! มันเป็นข้อตกลง ฉันจะแจ้งเรื่องนี้กับพวกเขา แต่ไม่รับประกันว่าจะประสบความสำเร็จไหม”
มุมริมฝีปากของเนลล์โค้งขึ้น
“งั้นหนูขอบคุณล่วงหน้า”
เนลล์หันกลับมาหลังจากวางสาย แต่รับรู้ได้ว่าแนนซี่จ้องมองเธออย่างโกรธ ๆ จากโซฟา
เธอกระตุกคิ้วขมวด
“มันดึกแล้ว ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่แทนที่จะนอนในห้องของคุณ”
แนนซี่ตอบเสียงของเธอเจือด้วยความรำคาญที่ไม่มีใครปิดบัง
“เนลลี่คุณสามารถเรียกร้องสิ่งนั้นจากเขาได้? มีอะไรที่คุณต้องการแล้วเขาไม่สามารถให้คุณได้เหรอ? ลืมหุ้น 10% ของเจนนิงส์คอร์ปอเรชั่นเลย เขาสามารถซื้อบริษัททั้งหมดให้คุณได้ในทันทีหากนั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ! ทำไมถึงทำให้ตัวเองลำบากเพื่อจะปกปิดความผิดของคู่รักคู่นั้น ”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ออกจากปากของเนลล์
เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยิกแก้มของแนนซี่อย่างขี้เล่น
“เหลวไหล คุณคิดว่าพี่เนลลี่เป็นคนโง่หรือเปล่า? เซลีนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเธอเป็นอย่างมาก ฉันจะยอมโง่และเสียสละตัวเองเพื่อความสุขของพวกเขาเหรอ?”
ตาของแนนซี่เบิกกว้าง
“แล้วทำไมคุณถึง…” เนลล์ยิ้มอย่างประชดประชัน
“เพราะบางคนไม่เคยเจอกับความล้มเหลวมาก่อน ฉันอยากให้พวกเขาเห็นและรู้สึกกับสิ่งที่มีสิ่งที่พวกเขาใส่ใจมากที่สุดถูกพรากออกไปจากพวกเขาทีละเล็กทีละน้อย!”
