ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 262 ไม่มีอะไรจอมปลอม
“ผมขอโทษ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?”
เนลล์รู้สึกประหลาดใจ
เสียงนั้นฟังดูคุ้นเคย
เธอหันกลับไปมองที่ผู้ชายคนนั้น ที่เงยหน้าขึ้นมาในเวลาเดียวกันนั้น คนทั้งคู่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ
“เจสันเหรอ?”
“เนลล์?”
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
คำถามเดียวกันผุดออกมาจากปากของพวกเขาพร้อมกัน
หลังจากนั้นพวกเขาต่างมองกันด้วยความบึ้งตึง
เนลล์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมจึงมีคำพูดที่ว่าศัตรูมักจะล้ำเส้น!
นับตั้งแต่เธอลืมเรื่องของเขาบนเกาะนั้น เธอยอมรับว่าเธอจะไม่เจอเขาอีก โชคร้าย เธอคาดไม่ถึงว่าเธอจะโชคร้ายขนาดที่ชนกับเขาที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้น ห้องจัดเลี้ยงของเขายังอยู่ถัดไปจากเธออีกด้วย
การแสดงออกของเจสันเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ได้สติกลับมา
เขามองเนลล์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านับวันเนลล์ยิ่งดูสวยมากขึ้นเรื่อย ๆ
เดรสสีนู้ดที่เธอสวมอยู่เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ และรูปร่างที่เพรียวสวย เธอสวมรองเท้าสีเบจเข้ากับชุด ผมสีดำขลับของเธอมัดเอาไว้หลวม ๆ ที่กลางศีรษะ ส่งให้เธอดูสดใสและสวยงาม
ในขณะนั้นเอง เขารู้ว่าเธอน่าสนใจ ทว่าเธอขาดเสน่ห์ของผู้หญิงในแบบที่เขาชอบ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเธอในตอนนั้น
อย่างไรก็ตามในตอนนี้ เธออาจจะมีเสน่ห์มากกว่าเซลีน ถ้าเธอตั้งใจที่จะแต่งตัวสวยหรูมาแบบนี้
ในความจริง เธอคงจะเหนือกว่าเซลีนในแง่ของความสวยงาม
การจ้องมองของแจ็คสันหม่นลง เขาระงับความรู้สึกมึนเมาของเขา ยืดหลังของเขาตรงและยิ้มออกมา “ผมมาเจอเพื่อนที่นี่ มันบังเอิญที่ชนคุณตรงนี้”
เนลล์ไม่ได้ส่งยิ้มกลับไปให้เขา
“ฉันไม่ได้สนใจว่าคุณจะมาทำอะไรที่นี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ช่วยหลีกทางหน่อย ฉันอยากกลับไปที่ห้องจัดงานของฉัน”
เจสันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและเหลือบมองไปที่ห้องส่วนตัวที่อยู่ข้าง ๆ กัน
“คุณอยู่ข้าง ๆ นี่เหรอ?”
เนลล์กลอกตาของเธอ
เธอกำลังคิดว่า ‘ฉันต้องมีความโชคร้ายของปีที่เจ็ดแน่ ๆ ที่มีคุณเป็นเพื่อนบ้านที่ประตูถัดไป’
“ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นคนในวงการบันเทิง เมื่อสักครู่นี้ผมเห็นผู้กำกับชื่อดังสองสามคน…โอ้ ผมลืมไปเลย ตอนนี้คุณก็ถือว่าเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงด้วยเหมือนกัน”
สองวันนี้ ‘การนำทางของคนไร้ค่า’ ได้รับการเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ตแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเว็บซีรี่ส์ต้นทุนต่ำ แต่ก็ได้รับผลตอบรับเป็นอย่างดีเมื่อออนไลน์ออกอากาศเป็นครั้งแรกและได้รับยอดผู้เข้าชมที่สูง
เขายังคงยิ้มอยู่ต่อไป แม้ว่าจะมีว่าจะมีความเศร้าซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มของเขา “เนลลี่ ผมเห็นการแสดงของคุณในซีรี่ส์นั่นแล้ว มันมีเสน่ห์มากและผมชอบมันมากนะ”
เนลล์ยิ้มให้เขาด้วยความเย็นชา “การแสดงของฉันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอ? ไม่ชอบฉันก็ไม่สนใจ ภรรยาของคุณยังนั่งอยู่ในคุกอยู่เลย แล้วดูคุณสิ มีอารมณ์มาดื่มและปาร์ตี้ ทำไมล่ะ? หรือนายน้อยมอร์ตันกำลังจะมีแฟนใหม่กัน? รักแท้ที่ไม่จอมปลอม!”
ท่าทางของเจสันนิ่งเฉย
หลังจากมีปัญหาเกิดขึ้นกับเซลีน เขาก็ไปเยี่ยมเธอเพียงครั้งเดียว ครั้งก่อนเขาพบว่าเซลีนที่เป็นคนสง่างามและเรียบร้อย อย่างไรก็ตาม วันนี้ เธอทำตัวราวกับหญิงเสียสติ เธอไม่พูดอะไรอย่างอื่นนอกจากบังคับให้เขาหาทางช่วยพาเธอออกไป มันทำให้เขาจะประสาท
เขาเริ่มรู้สึกเสียใจ
ความรู้สึกนี้ชัดเจนขึ้น เมื่อเขาเห็นการแสดงของเนลล์ในซีรี่ส์ ความสามารถและทักษะของเธอนั้นดีพอ ๆ กับเซลีน หากเธอไม่มีพรสวรรค์ เธอคงไม่สามารถนำเสนอตัวเองในอิริยาบถเช่นนั้นได้
ผู้หญิงอย่างเนลล์เหมาะสมสำหรับเจสัน
สำหรับเซลีนนั้น…
เธอเปลี่ยนไป เมื่อครึ่งปีก่อนและไม่ใช่เซลีนที่เขาเคยรู้จักก่อนหน้านี้อีกต่อไป
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเธอเปลี่ยนไปมากเพราะเธอไม่สามารถจัดการกับความเครียดของเธอได้
ถึงอย่างนั้นก็ตาม หลังจากที่ใช้เวลากับเธอพอสมควร เขาพบว่าเธอกลายเป็นคนที่แตกต่างจากที่เขาเห็นครั้งสุดท้ายโดยสิ้นเชิง
เธอหึงหวงง่าย และไม่มีความสามารถ เธอเป็นคนใจร้าย เธอชอบวางแผนทำร้ายผู้อื่น ยิ่งไปกว่านี้ เธอก็โง่จนโดนจับ
ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์อะไรอย่างนี้!
ถ้าไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถหย่ากับเธอได้ในตอนนี้ เขาคงไม่สนใจเธอไปนานแล้ว
ณ ตอนนั้น ความคิดเช่นนี้ผุดขึ้นมาภายในใจของเขา ทว่าเป็นเพียงความคิดเพียงชั่วครู่แล้วก็หายไป
ในตอนนี้เมื่อเขาเห็นว่าเนลล์สง่างามเพียงใด ความคิดเหล่านั้นเอาชนะเขาและเขาพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฝืนทนต่อมัน
เจสันยิ้มออกมา “คราวก่อน ผมไม่รู้ว่าคุณมีความสามรถทางด้านการแสดง และผมไม่เชื่อว่าคุณจะทำได้ดีขนาดนี้ ในฐานะเพื่อน ผมยังคงมีความสุขกับคุณ ในที่สุดมันก็ยังคงเป็นความประสบความสำเร็จ!”
เนลล์กลอกตาอีกครั้ง
เธอเบื่อหน่ายที่จะต้องคุยกับเขาเต็มทนและกำลังจะเดินจากเขามาเมื่อเขาคว้าเอวบางของเธอเอาไว้
“เฮ้อ เดี๋ยวก่อนสิ”
เนลล์ขมวดคิ้ว
ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ในที่สาธารณะ เธอคงเตะเขาไปแล้ว
ถึงอย่างนั้น เธอทำตัวเองให้มั่นคงและถามเขาอย่างหมดความอดทน “ต้องการอะไรอีก?”
เจสันหยุดไปชั่วขณะและพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ท่านผู้หญิงโจนส์ และพ่อของผมอยู่ข้างในนั้น ไหน ๆ คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว คุณจะไม่ไปทักทายเขาสักหน่อยหรือ?”
เนลล์นิ่งอึ้ง
ท่านผู้หญิงโจนส์อยู่ที่นี่ด้วยหรือ?
ทำไมเธอถึงมาสุงสิงกับตระกูลมอร์ตันได้ล่ะ?
ทั้ง ๆ ที่เธอสงสัย ทว่าท่านผู้หญิงโจนส์ก็เคยเมตตาต่อเธอ มันคงดีกว่าถ้าเนลล์ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ หากเธอเลือกที่จะเมินเฉยต่อท่านผู้หญิงโจนส์ มันคงจะเป็นการแสดงออกที่ดูหยาบคายและไม่น่าอภัย
เนลล์ปัดมือของเจสันออกและลดเสียงของเธอลง “ฉันรู้แล้ว!”
หลังจากนั้นเธอก็ผลักประตูให้เปิดออก
ท่าทางของเจสันเรื่องอ่อนลง และริมฝีปากของเขาคลี่ยิ้มออกมา เขาตามเธอเข้าไปด้านใน
ในขณะเดียวกัน ไซม่อนที่สังเกตสถานการณ์อยู่ห่าง ๆ เขาขมวดคิ้วและใบหน้าของเขาก็ดูหม่นลง
….
ห้องพิเศษใหญ่และเต็มไปด้วยความแออัด
ห้องพิเศษของหอประชุมเซียนสุ่ย มีขนาดใหญ่เท่ากับบ้านพักอาศัยขนาดสามห้องนอนทั่วไป พร้อมด้วย KTV และห้องสำหรับเล่นหมากรุกและไพ่ ห้องส่วนตัวบางห้องที่ราคาสูงกว่านั้นมีสนามหญ้าเล็ก ๆ และมีสระว่ายน้ำในฤดูร้อน ช่างเป็นสถานที่ที่ให้ความเริงรมย์
เมื่อเธอเข้าไปในห้องส่วนตัว เธอพบท่านผู้หญิงโจนส์และโทมัส มอร์ตันนั่งอยู่บนโซฟา ชายวัยกลางคนในชุดสูททักซิโด้นั่งตรงกันข้ามกับพวกเขา
ชายวัยกลางคนผู้นั้นมีอายุราว ๆ สี่สิบปี ทว่ายังดูหนุ่ม ผมของเขาถูกหวีไปด้านหลังดัวยความประณีต ชุดสูททักซิโด้ของเขาก็ได้รับตัดเย็บโดยช่างมีฝีมือ เธอไม่แน่ใจว่าเขาเป็นใคร แต่ว่าเมื่อพิจารณาจากความรู้สึกที่เขาสื่อออกมา เขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไป
‘ตระกูลโจนส์และตระกูลมอร์ตันกำลังพูดคุยกับชายผู้นั้น เขาคือใครกัน?’
เนลล์รู้สึกสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับพวกเขามากนัก
เธอเข้าไปหาพวกเขาและเรียกขึ้น “ท่านผู้หญิงโจนส์คะ”
ท่านผู้หญิงโจนส์สังเกตเห็นเธอ เธอแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ยังคงยิ้มอยู่และพยักหน้ารับ
“เนลลี่ คุณอยู่ที่นี่ด้วยหรือ? คุณมาพบเพื่อนของคุณใช่ไหม?”
เนลล์พยักหน้ารับ “ค่ะ เพื่อนในวงการบันเทิงค่ะ”
“อ้อ ฉันเข้าใจแล้ว เธอเข้าสู่วงการบันเทิงและได้เป็นนักแสดง เธอต้องระวังเอาไว้รู้ไหม วงการนี้ช่างซับซ้อน อย่างไรก็ตามในฐานะคุณยายทูนหัวของเธอ ฉันรู้ว่าเธอเป็นเด็กดีมาโดยตลอด และฉันเชื่อว่าเธอจะยึดมั่นในหลักปฏิบัติของคุณ”
เนลล์รู้สึกซาบซึ้งกับคำพูดที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของเธอ
ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ตาม และความเข้าใจผิดทั้งหมดที่ผ่านมา ท่านผู้หญิงโจนส์เป็นเพียงคนเดียวที่ดูแลเธอหลังจากที่แม่ของเธอจากไป
คุณตา และท่านผู้หญิงโจนส์เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่พวกเขายังเด็ก เมื่อคุณตายังมีชีวิตอยู่ เขาและท่านผู้หญิงโจนส์เป็นเหมือนพี่น้องและปรารถนาให้ลูกหลานของพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดต่อกัน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคุณตาถึงให้แม่ของเนลล์เป็นลูกสาวทูนหัวของท่านผู้หญิงโจนส์ และเนลล์เป็นหลานสาวทูนหัวของเธอ
