ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 294 ดูแลมันให้เร็วที่สุด
เนลล์ไม่ได้ตั้งใจที่จะดูถูกจีน แต่การจัดฉากมันชัดเจนเกินไป! ในฐานะคนนอก เนลล์สามารถบอกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่จีนเชื่อว่าสตีเวนจะช่วยเธอได้
ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังนำเงินไปด้วย เพื่อที่เขาจะได้โชว์หินดิบให้เธอดู
ผู้หญิงอะไรไร้สมอง!
เธอนึกในใจแต่ไม่ได้พูดความคิดเหล่านี้ออกมาดัง ๆ ถึงอย่างนั้น เธอก็มั่นใจว่ากิดเดียนน่าจะชอบเธอมากที่สุด
กิดเดียนเองก็ดูไม่พอใจเช่นกัน แต่เขาก็มีแผนหลังจากฟังน้าของเขาแล้ว
เขาถามว่า “คุณน้าให้เงินเขาเท่าไหร่?”
จีนมองเขาอย่างรู้สึกผิดและลังเล “ประมาณ…เจ็ดหรือแปดร้อยล้าน!”
เนลล์พูดไม่ออก
เฮ้อ นี่มันเกิดอะไรขึ้น คนโง่มีเงินมากขนาดนี้เลย!
กิดเดียนก็หมดคำพูดเช่นกัน
เขาลองคิดดูและถามว่า “ก็คือ หมายความว่า เหตุผลที่แท้จริงที่คุณน้ามาที่ เฟิงเฉียว วิลล่า ในวันนั้นเพื่อก่อกวนเนลลี่ให้เอาของคืน แล้วเอาของเก่าไปขาย? แล้วโอนเงินให้พาลเมอร์?”
จีนรู้สึกอาย
“น้า น้าแค่อยากจะยืมพวกมันสักพัก เมื่อน้าหาเงินได้แล้วน้าจะคืนให้พวกแก”
“ฮ่าฮ่า…”
เห็นได้ชัดว่ากิดเดียน และเนลล์ไม่เชื่อเธอ
จีนอ้อนวอนอีกครั้ง “เอาล่ะ กิดเดียน น้าบอกแกทุกอย่างแล้ว แกเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่ได้หรือไง? น้าไม่อยากให้พวกเขารู้เรื่องนี้จริงๆ”
กิดเดียนลดเสียงลง “คุณน้าคิดว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้?”
จีนสับสน
เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรจากการ “ทำยังไงกับเรื่องนี้”
เนลล์เตือนเธอ “เห็นได้ชัดว่า เขาแค่พาคุณน้านั่งรถและปฏิบัติกับคุณน้าเหมือนคนงี่เง่า เขาพยายามหลอกลวงคุณน้า อย่าบอกนะว่าคุณน้าไม่รู้เรื่องนี้”
ตอนนี้จีนตกตะลึง
“มัน…มันเป็นไปไม่ได้! การพนันก้อนหินเป็นทางเลือกของฉัน นอกจากนี้ฉันกังวลว่าเขาจะหลอกฉัน ดังนั้นฉันจึงเลือกหินดิบด้วยตัวเองเสมอ และไม่ให้เขาเข้ามาเกี่ยวข้อง มีหินดิบมากมายในห้องโถง เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันจะเลือกหินก้อนไหน”
เนลล์หัวเราะเบา ๆ
กิดเดียนกล่าวว่า “มันง่ายมาก เขาสามารถเปลี่ยนหินดิบทั้งหมดในห้องโถงด้วยหินที่ด้อยกว่า หรือปกติ ทั้งคุณน้าและคนอื่น ๆ ไม่สามารถได้รับหินหยกที่ดีใช่ไหม”
จีนผงะ
จากนั้นเธอตอบกลับอย่างรีบร้อน “เป็นไปไม่ได้ ฉันเคยเห็นคนอื่นรับหยกของจักรพรรดิหายากด้วยตาของฉันเอง มันอยู่ติดกับหินดิบที่ฉันพนัน!”
หยกของจักรพรรดิหายาก?
ชิ้นดีแน่นอน!
เนลล์หัวเราะ “ง่ายมาก เขาสามารถวางหินที่เขามั่นใจว่าจะให้หินหยกคุณภาพสูงที่นั่น จากนั้นเขาจะต้องรับผู้สมรู้ร่วมคิด เพื่อทำหน้าที่เป็นลูกค้าซื้อหินก้อนนั้น และเปิดในที่สาธารณะ หลังจากนั้นเขาสามารถจัดเรียงกระเป๋าของเขาด้วยทั้งหินหยกและเงินสด ไม่ใช่เรื่องใหญ่”
การแสดงออกของจีนมีสีด้วยความไม่เชื่อ
“เป็นไปไม่ได้! ได้อย่างไร”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”
กิเดียนฉีกความหวังสุดท้ายที่จีนยึดไว้แน่น “นี่เป็นกลวิธีง่ายและที่พบบ่อยที่สุดในตลาด นี่มันหยาบคายมาก แม้แต่ลิซซี่ก็ไม่หลงกลหรอก ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน้าจะเชื่อเขา และตกลงไปในหลุมพรางของเขา อย่าโทษคนอื่นว่าคนอื่นโหดร้ายกับน้าเกินไป น้าต้องตําหนิตัวเองเพราะความโง่เขลาของตัวเอง”
ทันใดนั้นจีนก็ส่งเสียงกรีดร้อง
“กิดเดียน แกพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? ฉันเป็นน้าของแกนะ!”
“นี่คือเหตุผลที่ผมต้องการแนะนำคุณน้าว่า คุณน้าต้องจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด หรืออื่น ๆ ก็ยากที่จะคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก แน่นอนว่าถ้าคุณน้าจัดการเรื่องนี้ได้ คุณน้าจะต้องแจ้งคุณปู่และคุณย่าอย่างแน่นอน หากความวุ่นวายเกิดขึ้นในเมืองหลวงจะไม่มีใครสามารถซ่อนมันจากพวกเขาได้ รวมทั้งผมด้วย”
จีนฟังแล้วเงียบลง
เธอนิ่งเงียบครู่หนึ่งจากนั้นเธอก็ถามอย่างไม่เต็มใจว่า “น้าต้องบอกพวกเขาจริง ๆ เหรอ?”
กิดเดียนพยักหน้า
“ใช่”
“แต่…” เธอลังเลและเกาหัวอย่างกังวล
“ความภาคภูมิใจของฉันจะหายไป ถ้าฉันกลับไปปู่กับย่าของแกจะฆ่าฉันเป็นแน่ แล้วฉันจะเหลือความภาคภูมิใจอะไรได้บ้าง?”
เนลล์ยิ้ม
“คุณน้า ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้คุณน้ากับย่าทะเลาะกัน แต่ฉันรู้ว่าคุณน้ายังเป็นครอบครัวเดียวกัน เลือดข้นกว่าน้ำและไม่มีความขุ่นเคืองในชั่วข้ามคืน ยิ่งไปกว่านั้นครั้งที่แล้วคุณย่ายังดีกับคุณ และฉันก็ไม่เห็นเธอโกรธคุณเลย คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?”
จีนจ้องมองไปที่เนลล์ และรู้สึกหงุดหงิด
“แกไม่เข้าใจ”
สีหน้าของกิดเดียนแน่นขึ้น
“ไม่ว่าคุณน้าจะกลับไปหรือไม่ ก็อยู่ที่คุณน้าจะตัดสินใจ ผมจะไม่หยุดคุณน้าหรือบังคับคุณน้าเลย แต่ผมจะให้เวลาคุณน้าแค่สองวัน หลังจากนั้นสองวันถ้าคุณน้าตัดสินใจบอกปู่ย่า ผมจะพาน้าไปหาคุณย่า ถ้าคุณน้าไม่ทำคุณน้าจะต้องรับผิดชอบต่อผลกระทบของตระกูลลีย์ และผมจะไม่ช่วยคุณน้าอีกต่อไป”
ทันทีที่เขาพูดในส่วนของเขาจบ เขาก็ดึงแขนของเนลล์และลุกขึ้นยืน
ในใจเนลล์ไม่อยากจะทอดทิ้งจีน แต่เนื่องจากกิดเดียนแสดงความคิดเห็น เธอจึงคิดว่าควรเงียบและจากไปกับเขา
ระหว่างทางกลับบ้านเธอรู้สึกเป็นห่วง และถามอะไรบางอย่างกับกิดเดียน
“บอกมา ถ้าเธอตัดสินใจที่จะไม่บอกความจริง คุณแน่ใจหรือว่าจะไม่ช่วยเธอ?”
กิดเดียนตอบหน้าตรงว่า “ไม่”
“ทำไมไม่ล่ะ?”
“เธออาจจะเป็นน้าของผม แต่เธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้วด้วย ผู้ใหญ่ควรรับผิดชอบต่อพฤติกรรม และการกระทำของตนเอง ไม่ใช่ว่าผมปฏิเสธที่จะช่วยเธอ แต่ถ้าเธอไม่ต้องการให้ตระกูลลีย์เข้ามาเกี่ยวข้อง เธอก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอเลือกเอง”
เนลล์ถอนหายใจ
“ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีเหตุผลอื่นที่ทำให้เธอยังยืนกราน และมันไม่เหมือนกับสิ่งที่เธอพูด นั่นก็คือเธอโกรธคุณย่า”
กิดเดียนมองไปที่เธอ
จากนั้นเขาก็ไล้นิ้วไปบนคิ้วของเธอ
เนลล์ตะลึง
เมื่อเธอหันหน้าไปเธอก็สังเกตเห็นความอบอุ่น และความรักใคร่ในสายตาของสามี
“ทำไมคุณถึงห่วงคุณน้ามากขนาดนี้ เธอปฏิบัติกับคุณไม่ดีมาตลอด? ดูสิรอยพับบนคิ้วของคุณลึกขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ”
เนลล์หัวเราะ
เธอจับมือของกิดเดียนและหัวเราะเบา ๆ “แล้วไง? นั่นมันเรื่องของเธอ ไม่ว่าเธอจะปฏิบัติต่อฉันดีหรือเปล่า ฉันไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนจะชอบฉัน ฉันเป็นห่วงเธอเพราะเธอเป็นญาติของคุณ โดยพื้นฐานแล้วฉันทำสิ่งนี้เพื่อเคลียร์ความรู้สึกผิดของฉัน”
กิดเดียนสะดุ้ง
เคลียร์ความรู้สึกผิดของเธอ!
คำเหล่านี้มันพูดง่ายมากกว่าทำ
กิดเดียนหยุดพูด และจับมือเธอไว้แน่น รถวิ่งแล่นไปยังเฟิงเฉียว วิลล่า
สองวันต่อมาจีนโทรหากิดเดียน และบอกว่าเธอยินดีที่จะคุยกับท่านผู้หญิง
กิดเดียนรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือก ดังนั้นเธอจึงเต็มใจที่จะละทิ้งความทะนงตน
แม้ว่าจีนจะเป็นลูกสาวของตระกูลลีย์ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงและสนใจงานด้านศิลปะมากกว่าธุรกิจ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าไปอยู่ในแวดวงกลางที่ทรงพลังภายในตระกูลลีย์ได้
เธอไม่ใช่คนที่น่าเชื่อถือและภาพลักษณ์ต่อสาธารณะของเธอก็ไม่ได้เป็นไปในเชิงบวก ด้วยเหตุนี้แม้เธอจะเป็นผู้ลากมากดี และคนส่วนใหญ่ก็ยอมรับเธอ เมื่อเกิดปัญหาเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อมีการตัดสินใจครั้งสำคัญพวกเขาจะไม่ดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง
